(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Υπήρχε παλαιά ένας μοναχός Μάξιμος που όταν έψαλλε με το κατανυκτικό ύφος του, οι πατέρες έκλαιγαν και η Παναγία τρόπον τινά ανταμείβοντας τον έκανε να κουνιούνται τα καντήλια.
Και στην Λαύρα τον έβαλαν να ψάλη στην Παναγία την Οικονόμισσα όπου πάλι κουνιόνταν τα καντήλια.
Είχε φήμη αγίου μοναχού και θέλησε ο παπα-Εφραίμ να τον συναντήση.
Καθ’ οδόν είχε έναν εσωτερικό διάλογο:
– Ο γερω-Ιωσήφ [ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής] σου άφησε κάποιο κενό που θα χρειασθή να το καλύψης με άλλον Γέροντα;
– Όχι βέβαια.
– Τότε γιατί πηγαίνεις στον π. Μάξιμο; Για να έχης μέσα σου συγκρίσεις με τον Γέροντα;
Αμέσως γύρισε στο Κελλί του και έλεγε: «Στον Γέροντα που σας ωδήγησε ο Θεός, σ αυτόν να κάνετε υπακοή και να ρωτάτε. Μη ζητάτε κάτι άλλο».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος, 2ο11.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου