Θα ήθελα να σας μιλήσω για το σώμα και την ψυχή σαν να είναι ψωμί και φως, και την ένωσή τους με όλη μας την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος προέρχεται από το χούμο, την υγρή γη. Το σώμα είναι φτιαγμένο από νερό και χώμα που γίνεται σάρκα και αίμα, η ψυχή από αέρα και φωτιά που γίνονται ανάσα και σκέψη. Το ζωντανό σώμα αναπνέει, δηλαδή εμψυχώνεται, παίρνει ανάσα, βγάζει πνοή. Πάλλεται. Η ψυχή είναι η ζωή του σώματος, η θερμότητά του και η ιδέα του. Η ψυχή προσανατολίζει το σώμα μέσω του νου και των παθών. Όταν η ζωή ζωντανεύει, μια ιστορία παίρνει μορφή. Ο καθένας μας είναι αυτή η ιστορία. Μου ζητάτε έναν στοιχειώδη ορισμό της ψυχής, έναν ορισμό απόλυτης απλότητας και καθολικής κατανόησης: η ψυχή είναι η πνοή του Είναι. Καθώς η αναπνοή είναι η πνοή των ζωντανών σωμάτων, η ψυχή είναι η πνοή του Είναι, αρχή και ουσία του σύμπαντος, στέρεο θεμέλιο της σκέψης και της θρησκείας. Η ψυχή είναι η αρχική θέση, μια κυμαινόμενη σύνθεση νου και παθών, αισθάνεται τον εαυτό και τη ζωτική της σχέση με τον κόσμο, συλλαμβάνει την παρουσία μέχρι το κατώφλι της απουσίας. Η ψυχή είναι η ιδέα του σώματος και του κόσμου, είναι όραμα και σύνδεση. Η ψυχή είναι ένας τόπος συνάντησης μεταξύ του εαυτού και του Θεού, ή των φαντασμάτων τους. Η ψυχή είναι η πιο προσωπική και ταυτόχρονα πιο καθολική ουσία μας, αυτή που εντυπωσιάζει περισσότερο την υποκειμενική μας προσωπικότητα και αυτή που αγκαλιάζει περισσότερο το σύμπαν. Η ψυχή μέσα μας μας ορίζει για αυτό που είμαστε, μοναδικά δείγματα. Εμείς μέσα στην ψυχή είμαστε ενωμένοι με αυτό που κινεί το σύμπαν. Το σώμα μας αφομοιώνει με άλλα σώματα, η ψυχή μας συνδέει με άλλες ψυχές. Και οι δύο, ξεχωρίζοντας, συνδέονται.
Το πρόσωπο είναι η ψυχή που φαίνεται από μπροστά, η ψυχή είναι το άτομο μέσα στον εαυτό του. Το άτομο είναι η ψυχή που κοιτάζει έξω από το μπαλκόνι του σώματός του. Η ψυχή είναι το άτομο που επιστρέφει στη μήτρα της. Αλλά η ψυχή δεν είναι απλώς ένα άτομο, δεν είναι υποκείμενο, δεν είναι ένα μόνο άτομο. Το Anima είναι το πρώτο ενικό πρόσωπο μιας καθολικής Λέξης που, παρά την άπειρη ποικιλία των διαφορών, παραμένει αμετάβλητο στις κλίσεις του. Εγώ ψυχή, εσύ ψυχή, αυτός/αυτή ψυχή, εμείς ψυχή, εσύ ψυχή, αυτοί ψυχή. Η ψυχή είναι αυτό που μας ενώνει στις διαφορές και αυτό που μας διαφοροποιεί στα κοινά. Η ψυχή είναι το καθολικό που βρίσκεται μέσα μας, και εμείς στο σύμπαν. Η ψυχή αναπνέει κάθε ζωντανό σώμα, ζώα και φυτά, το καθένα ανάλογα με το βαθμό και το μέτρο του. Αλλά το ίδιο ισχύει και μεταξύ των ανθρώπων: ο καθένας ανάλογα με την κατάταξή του.
Δεν μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς ψυχή, να προϋποθέτει την ανυπαρξία της και την καπνισμένη εξέλιξή της και να αγνοήσει οποιοδήποτε εσωτερικό και περαιτέρω επίπεδο σε σχέση με το σώμα και τον εγκέφαλο. Δεν μπορούμε να ζούμε σκεπτόμενοι ότι όλα όσα μας αποτελούν είναι το σώμα και οι σχέσεις του και τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει ανάσα, δεν υπάρχει όραμα, η ζωή ασφυκτιά, το μάτι σβήνει, στη σκέψη και μόνο.
Παίξτε τα πάντα στην ψυχή. Και αν η ψυχή αποδειχθεί ότι είναι μόνο αντανακλαστικό ή μετεωρισμός, θα χάσετε τα πάντα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να στοιχηματίσετε. Αν η ψυχή δεν είναι τίποτα, δεν μένει τίποτα.
(από Ψυχή και σώμα, Mondadori, 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου