«Θαρσείτε! Ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»

«Θαρσείτε! Ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»

Παρατηρώντας τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αντί προλόγου

(Ἡ ὁμιλία ἔγινε ἀπὸ τὸν π. Ἰωάννη Γρέντζα, Ηγούμε νο τοῦ Ἱ. Ἀνδρίου Ησυχαστηρίου «Η Αγία Τριάς». Πανόραμα Θεσσαλονίκης, καὶ πνευματικό τοῦ Ἡσυχαστηρίου μας. Εκφωνήθηκε στις 13-3-2022, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐδῶ παρατίθεται ἕνα ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας, ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὸ θέμα τοῦ βιβλίου)
«Δὲν θὰ σᾶς ἀφήσω ποτέ»

Το ψέμα ὡς πρὸς τὰ πνευματικά εἶναι μιὰ πιὸ γυαλιστερή ἀλήθεια

Ἂς ἐπιτραπεῖ με συντομία να σημειώσουμε μερικά στοιχεία που ἴσως βοηθήσουν να θυμηθούμε περισσότερο -διότι τὰ γνωρίζουμε- καὶ νὰ ξεκαθα ρίσουμε καλύτερα στη ζωή μας πόσο εύκολο εἶναι κανείς να πλανηθεί. Διότι ἀπό ἐκεῖ ἀρχίζει ἡ Ὀρθοδοξία, ἀπό το να φοβάσαι μήν πλανηθεῖς. Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ὅλοι μας ὡς πρὸς τὴν πίστη, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὸ φρόνημα, ὡς πρὸς τὴ ζωή, ἴσως εἶναι λίγοι οἱ ὀρθόδοξοι, ἂν μποροῦμε νὰ ποῦμε. Ἡ πλάνη λοιπόν ἀρχίζει σὰν κάτι ἀνεπαίσθητα διαφορετικό ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Τί εἶναι τὸ ψέμα ὡς πρὸς τὰ πνευματικάς Θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανείς ὅτι τὸ ψέμα, ὡς πρὸς τὰ πνευματικά, εἶναι μια πιο γυαλιστερή ἀλήθεια. Ἔτσι την πρόσφερε, ἄν μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὁ διάβολος στὴν Εὐα, διότι ἀπὸ ἐκεῖ ἀρχίζουν ὅλα. Λέει ὁ διά-βολος στην Ενα: «Αλήθεια εἶπε ὁ Θεὸς νὰ μὴ φᾶτε ἀπό κανένα δένδρο τοῦ παραδείσου;» Βλέπετε την παραλλαγή ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, μὲ πολλή τέχνη ὅμως. Η γυναίκα τοῦ ἀπάντησε: «Μπορούμε να φάμε καρ ποὺς ἀπὸ ὅλα τὰ δένδρα ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνο που βρίσκεται στη μέση τοῦ κήπου. Ὁ Θεός εἶπε να μή φάμε τὸν καρπό του, οὔτε καν νὰ τὸν ἀγγίξουμε για να μὴν πεθάνουμε». Ἡ Εύα μέχρι τώρα λέει αὐτό πού ἔπρεπε νὰ πεῖ. Τότε το φίδι εἶπε στη γυναίκα: «Όχι βέβαια, δὲν θὰ πεθάνετε. Ξέρει ὅμως ὁ Θεός ὅτι τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ φᾶτε ἀπό αὐτό θὰ ἀνοιχτοῦν τὰ μάτια σας καὶ θὰ γίνετε σαν θεοί».

Ὁ διάβολος ἔτσι κάνει: Λίγο-λίγο προχωρεῖ στὸ ψέμα, μέχρι να διαστρεβλωθεῖ ὅλη ἡ ἀλήθεια. Στην ἀρχή μοιάζει: «Τι ὡραία ἀλήθεια εἶναι αὐτὴ ποὺ μᾶς λέει!» καὶ σιγά-σιγά διαστρεβλώνει, διαστρεβλώνει, μέχρι να γίνει ἡ ἀλήθεια αὐτό πού λέει ἐκεῖνος, μέχρι να γίνει το ψέμα ἀλήθεια, ὅπως ἔγινε καί ἐπί εἰκονο-μαχίας. Καὶ αὐτά δέν κράτησαν λίγα χρόνια. Δέν βρίσκονταν ἄνθρωποι και πατέρες πού μάχονταν ἐκεῖνο τὸν καιρό; Φυσικά καὶ ὑπάρχουν καὶ ἅγιοι ποὺ ὁμολόγησαν ἐκεῖνα τὰ χρόνια, ὅμως 120 χρόνια ταλανιζόταν ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ ψέμα. Γιατί; Διότι οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν εὔκολα να δεχτοῦν τὴν ἀλήθεια.

Ὡς πρὸς αὐτὸ ποὺ εἴπαμε μὲ τὸν διάβολο καὶ τὴν Εύα, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὅλο το θέμα ἦταν νὰ μὴν πιάσει καμιά κουβέντα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἡ Εύα μὲ τὸν διάβολο, ἀλλά να μείνει κολλημένη στην ἐντολὴ τοῦ Θεού. Δηλαδή νὰ τοῦ πεῖ κατευθείαν.

«Καὶ τί σε νοιάζει ἐσένα τί μοῦ εἶπε ἐμένα ὁ Θεός» καὶ νὰ σηκωθεῖ νὰ φύγει. Αὐτὸ θὰ ἔκοβε τη φόρα τοῦ διαβόλου, διότι ἐκεῖ θὰ ἔδειχνε ἡ Εύα ότι προτι μάει νὰ ὑπακούει στον Θεό, και μποροῦσε νὰ τὸ κά νει τότε, διότι ήταν ἀκόμη σε κατάσταση ἁγιότητος. εἶχε τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα της. Όχι ὅτι εἶχε τελειωθεῖ, ἀλλά πορευόταν πρὸς τὴν τελειότητα εἶχε τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ δὲν εἶχε γνώση ἀκόμη τῆς ἁμαρτίας. Ἀλλὰ ὅμως ἀπὸ ἐγωισμό καί ἀπό ραθυμία, ἀπό τεμπελιά, ὅπως λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, καί ἐπειδή φαντάστηκε ὅτι θὰ γίνει ἴση μὲ τὸν Θεό, δέχτηκε τὴν ὑποβολή τοῦ διαβόλου.

Καί ὁ διάβολος ἀκόμη νὰ μὴν παρενέβαινε, ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἡ πτώση θα συνετελεῖτο, διότι, ἀφοῦ ὁ Ἀδάμ πίστεψε στην Εύα, πόσο εύκολο ήταν να πέσει μόνος του στην ἁμαρτία! Καί τότε, ἂν ἔπεφτε μόνος του, θά εἶχε και μεγαλύτερες εὐθύνες. Ἄρα λοιπόν ἡ πλάνη ἀρχίζει ἀπὸ τὸν ἐγωισμό μας, ἀπὸ τὴν τεμπελιά μας, ἀπὸ τὴν ἀγάπη για το κάτι ἄλλο το πιο γυαλιστερό. Ἤθελε να γίνει θεός ἡ Εὔα καί αὐτό μετά ὑπέβαλε καὶ στὸν Ἀδάμ, πρότεινε και στὸν Ἀδάμ. Καὶ αὐτός τὸ ἴδιο. Φαντάστηκαν ὅτι θὰ γίνουν θεοί· πιό γυα λιστερή ἀλήθεια. Καί ἡ προσωπική μας πλάνη καί ὅλες οἱ ἄλλες πλάνες ποὺ ὑπάρχουν σήμερα στην ἀνθρωπότητα, ἀλλά καί οἱ βιωματικές πλάνες τῶν ὀρθοδόξων, ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων, ἔτσι ἀρχίζουν.

Πολύ παρασυρόμαστε οἱ χριστιανοί

Τὸ ἕνα παράδειγμα αὐτό. Τὸ ἄλλο, ποὺ θὰ τὸ πά ρουμε ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Πατρός, εἶναι ὅτι τὰ πράγματα δὲν εἶναι συνήθως ὅπως φαίνονται καί ὅτι πολύ παρασυρόμαστε οἱ χριστιανοί. Καί λέει ὁ Πατήρ ἕνα φοβερό παράδειγμα μὲ τοὺς λύκους καὶ τὰ τσο-μπανόσκυλα. Το διαβάζω αὐτολεξεί: «Τον χειμώνα, ὅταν εἶναι παντοῦ χιόνια, οἱ λύκοι γιὰ νὰ βροῦν τροφή, πηγαίνουν κατά ἀγέλες, δέκα-δέκα. Ξεκινάει λοιπόν μια ἀγέλη ἀπό δέκα λύκους καί ἐπισημαίνουν κάπου ἕνα κοπάδι. Ἀφοῦ πλησιάσουν, ἀρκετά μακριά ὅμως ἀκόμη ἀπὸ τὸ κοπάδι, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ τοὺς ἀντιληφθοῦν τὰ τσομπανόσκυλα, ξεκόβουν ἀπό τήν ὅλη ἀγέλη δύο λύκοι καί οἱ ἄλλοι μένουν ἐκεῖ. Οἱ δύο λύκοι πλησιάζουν το κοπάδι, καί ἀμέσως παίρνουν εἴ-δηση τα τσομπανόσκυλα καὶ ὁρμοῦν ἐπάνω τους.

«Οἱ δύο λύκοι φεύγουν φυσικά, ἀλλά φεύγουν πρὸς τὴν ἐντελῶς ἀντίθετη κατεύθυνση ἀπὸ ὅπου ήρθαν. Κάνουν μάλιστα ὅτι δὲν μποροῦν νὰ τρέξουν πολύ γρήγορα, ὥστε νὰ παρασύρουν τα σκυλιά μακριὰ ἀπὸ τὸ κοπάδι, καθώς ὅλο και τους πλησιάζουν. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀπομακρύνουν τα τσομπανό-σκυλα ἀπό τὸ κοπάδι και δέκα καί εἴκοσι χιλιόμετρα. Τότε ἀκριβῶς ποὺ θὰ ἔχουν ἀπομακρυνθεί τα τσομπανόσκυλα κυνηγώντας τους δύο λύκους, ὁρμοῦν οἱ ὑπόλοιποι λύκοι στο κοπάδι, καθώς δὲν ὑπάρχουν τσομπανόσκυλα, καὶ κάνουν το πανηγύρι τους. Κυριολεκτικά σφάζουν, ὅπως λέγεται στη γλώσσα τῶν ποιμένων, γιατί ὁ λύκος δέν τρώει ἕνα ζῶο. Οἱ λύκοι στο κοπάδι πνίγουν ὅσα περισσότερα ζῶα γίνεται. Ἔπειτα μεταφέρουν τα πνιγμένα ἐκεῖ που θέλουν και τρώνε. Καί ἐνῶ τα τσομπανόσκυλα κυνηγοῦσαν τοὺς λύκους, τελικά έπεσαν στην παγίδα, διότι δὲν ἦταν μόνο αὐτοί οἱ δύο λύκοι, ήταν καὶ οἱ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἦρθαν ἐν ἀπουσίᾳ τῶν σκύλων γιὰ νὰ φάνε τὰ ζῶα».

Αὐτό εἶναι τὸ παράδειγμα, καὶ φυσικά τότε το εἶχε πεῖ ὁ Πατήρ σχετικά μὲ τὸν ἀντίχριστο καὶ τὰ γεγονότα τοῦ Περσικού κόλπου. Θυμόμαστε ἐκείνα τα χρόνια πόσο οἱ χριστιανοί εἶχαν ἀνησυχήσει μὲ τὸν ἀντίχριστο καὶ μὲ ὅλα αὐτά πού γίνονταν. Οἱ χριστιανοἱ ἀσχολοῦνται συνέχεια μὲ αὐτά καί σήμερα γίνεται - καὶ δὲν στρώνονται να κάνουν την πνευματική ἐργασία. Οἱ ἄλλοι βέβαια ποὺ δὲν ἀσχολοῦνται, δὲν εἶναι ἐπειδή παίρνουν τα πνευματικά καλύτερα εἶναι ἐπειδή φοβοῦνται τόν θάνατο. Καί αὐτό εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα: Γιατί ἢ τὸ ἕνα να κάνουμε ἢ τὸ ἄλλο καὶ νὰ μὴν κάνουμε αὐτό που κάνουν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας; Πού προσπαθοῦν πάντοτε νὰ εἶναι ἕτοιμοι γιὰ νὰ φύγουν ἀπό αὐτὸν τὸν κόσμο, διότι γνωρίζουν ὅτι αὐτή ἡ ζωὴ εἶναι προσωρινή καί ὅτι είμαστε πάροικοι και παρεπίδημοι σ' αὐτὸν τον κόσμο.

Ὁ Θεός πάντοτε ἐνεργεῖ μὲ ἀγάπη ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο

Αὐτὸ τὸ πρῶτο παράδειγμα τῆς Εὔας μὲ τὸν διάβολο καὶ αὐτό το δεύτερο, που θέλουν νὰ ποῦν ὅτι παρασυρόμαστε ὅλοι οἱ χριστιανοί με πολλούς τρόπους, πρέπει νὰ τὰ ἔχουμε πολύ έντονα μέσα στην πνευματική μας μνήμη. Διότι και οι Χριστιανοί σήμερα φοβόμαστε ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποιι καί τρέχουμε να κυνηγήσουμε τους «λύκους», που όμως μας κοροϊδεύουν καὶ θὰ μᾶς κατασπαράξουν ἀπό ἀλλοῦ. Διότι όταν τρέχει κανείς πίσω ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γίνονται καὶ δὲν ἔχει ἀντιληφθεῖ ὅτι ὅλα αὐτά γίνονται ἀπὸ τὸν πατέρα τοῦ ψεύδους, τὸν διάβολο, που μόνο δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ καὶ τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο προσπαθεί να φοβίζει καὶ νὰ ἀποπροσανατολίζει, τὰ ἀφήνει ὁ Θεός. Καί ὁ Θεός πάντοτε, μα πάντοτε ἐνεργεί κατά θετικό τρόπο ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο, πάντοτε ἐνεργεῖ μὲ ἀγάπη ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο καὶ πάντοτε θέλει να σώσει τὸν ἄνθρωπο να σώσει ὅσο περισσότερους ἀνθρώπους μπορεί.

Καὶ αὐτό εἶναι πού λέει και σήμερα ὁ Θεός, με αὐτὰ ποὺ γίνονται, αὐτό εἶναι ποὺ ἔλεγε καὶ χθές, αὐτό εἶναι ποὺ ἔλεγε καί προχθές, αὐτὸ εἶναι πού λέει στοὺς αἰῶνες καὶ αὐτό θα λέει, ὅσο ὑπάρχει αὐτός ὁ κόσμος. Τι λέει δηλαδή; «Αὐτό εἶναι ἡ ζωή. Κοιτάξτε τη ματαιότητα στήν ὁποία ζεῖτε. Κοιτάξτε τι γίνε ται, ἄν λίγο ἀποσύρω τη χάρη μου ἀπὸ τὴν ἀνθρω πότητα. Κοιτάξτε τί γίνεται, ἄν ἀποσύρω λίγο την εὐλογία μου ἀπό τίς ψυχές σας. Θα γίνετε ἄνω κάτω. Γι' αὐτό, μετανοῆστε, ταπεινωθεῖτε, κάνετε ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ τὸ κατά δύναμιν, προσέχετε λίγο να μην παρασύρεστε ἀπό ἐδῶ καὶ ἀπό ἐκεῖ. Καὶ ἐγώ, ἐγώ ποὺ εἶμαι Ὀρθοδοξία, λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἐγὼ πού εἶμαι Ἐκκλησία, δὲν θὰ σᾶς ἀφήσω ποτέ.

Καὶ μὴν ἀνησυχείτε γιὰ τὸ τί θὰ γίνει». Ὑπάρχουν τέτοιοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί σήμερα;

Συνεχίζεται με ομιλίες του π. Συμεών