Quo Vadis… Έχασαν οριστικά τον έλεγχο της κατάστασης;

Εικόνα χάους δόθηκε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ασφαλώς και στα ελληνικά, μετά τα χθεσινά στιγμιότυπα από την… προβλέψιμη καθημερινότητα της Ειδομένης. Η εικόνα μιλούσε από μόνη της. Ελληνικό έδαφος χωρίς ουσιαστικά εκπροσώπους της χώρας για την τήρηση στοιχειώδους τάξης και αποτροπής διασάλευσης των διεθνών σχέσεων της χώρας αφού μερικά μέτρα πιο κει ξεκινά το έδαφος της ΠΓΔΜίας.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Η εικόνα συμπληρωνόταν από τον αλαλάζοντα όχλο που επιχείρησε εισβολή στο έδαφος της γειτονικής χώρας, ξήλωσε φράχτες, με αποτέλεσμα τα αντίποινα. Σφαίρες από καουτσούκ, χημικά, απ’ όλα τα καλά. Είναι να απορεί κανείς. Να δεχθούμε ότι η «εθνικιστική» κυβέρνηση των… επαίσχυντων Σαμαροβενιζέλων δεν είχε φροντίσει να διατηρεί ένα ελάχιστο διμερούς συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, επειδή δεν το επιθυμούσε.

Ναι, αυτά έλεγαν και καταλόγιζαν κάποτε σημερινοί κυβερνώντες. Δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση διότι κάποιοι τύχαμε και αυτήκοες μάρτυρες. Ετούτοι εδώ, πόσο δύσκολο ήταν να προβλέψουν αυτά τα γεγονότα και να είχαν κινηθεί ώστε να μη συμβούν ποτέ; Για το ότι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δικαιώματα έχουν και οι… «ιθαγενείς», τα είπαμε (βλ. εδώ).

Οι χθεσινές εικόνες από την Ειδομένη, πέραν της βίας που ασκήθηκε, μας έδειξαν εκατοντάδες πρόσφυγες – μετανάστες να περνούν μέσα από το σπαρμένο χωράφι ενός ακόμα δυστυχούς συμπατριώτη μας, ο οποίος ίσως να είχε την ψευδαίσθηση ότι το επόμενο διάστημα θα μπορούσε να πάρει όσα φύτεψε για να ταΐσει τα ζώα του, ώστε η αλυσίδα της παραγωγής να συνεχιστεί και αυτός να βγάλει τα προς το ζειν.

Ποιος ασχολείται με αυτούς, μην τρελαθούμε, ΜΚΟ που να κόπτεται για την προστασία αυτού και της οικογενείας του δεν πρόκειται να υπάρξουν. Μετά απορούν για την εξαφάνιση των όπλων από τη γύρω περιοχή. Ευτυχώς χθες δεν θρηνήσαμε θύματα. Λίγο υπομονή. Όλα θα γίνουν αν συνεχίσουν την ίδια τακτική.

Οι δικαιολογίες της ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας και του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που ρίχνουν την ευθύνη για τα γεγονότα στην Ειδομένη στις «περίεργες» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που ξεσήκωσαν τους πρόσφυγες – μετανάστες είναι τουλάχιστον αστείες. Η ευθύνη για τον έλεγχο αυτών των «περίεργων» ΜΚΟ είναι δουλειά των διωκτικών μηχανισμών του κράτους.

Πριν καιρό, όταν το προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα είχε ήδη αρχίσει να διογκώνεται, όσοι παρακολουθούν το ρεπορτάζ στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, εντόπισαν κινητικότητα στο ζήτημα των ΜΚΟ. Ξαφνικά οι ερωτήσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή από πολλές πηγές. Είτε γενικώς, είτε για συγκεκριμένες ΜΚΟ.

Προέκυπτε λοιπόν, ότι οι διωκτικοί μηχανισμοί είχαν αρχίσει και ανησυχούσαν για τη δράση του στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου… με τη χαρακτηριστική βέβαια ελληνική καθυστέρηση. Και μόνο όμως αυτή η καθυστέρηση με την οποία φαίνεται πως ασχολήθηκε το οργανωμένο ελληνικό κράτος με το πρόβλημα, αποδεικνύει το πόσο «σκορποχώρι» είμαστε και το να αποσιωπούμε «για λόγους εθνικούς», δεν έχει πλέον νόημα. Αρκετά αυτοπεριοριστήκαμε και αυτολογοκριθήκαμε, όσοι το κάναμε.

Εάν δεν το έχει κατανοήσει η κυβερνητική παράταξη, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αντιμέτωπος με το δημιούργημά του, με τον όχλο τον οποίο εκπαίδευε δύο δεκαετίες εμποτίζοντάς τον («δηλητηριάζοντας» θα ήταν πιο σωστό) με το ότι όλα επιτρέπονται, ότι όρια δεν υπάρχουν. Αυτούς όλους βρίσκει μπροστά του κάθε μέρα που περνάει, σε όλα τα επίπεδα. Τη νοοτροπία που ενστάλαξε στην τότε νέα γενιά αντιμετωπίζει και καλά να πάθει, αφού απορρίπτεθι την κριτική αυτή μετά βδελυγμίας, κάτι που σημαίνει ότι οι τύποι αυτοί δε διδάχθηκαν απολύτως τίποτε.

Ακόμα και το ΚΚΕ, το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» το συνόδευε πάντα από έναν έμμεσο σεβασμό της νομιμότητας και των ορίων όταν το πράγμα ζόριζε, παρόλο που συνδικαλιστικοί φορείς όπως το ΠΑΜΕ έκαναν φιλότιμες προσπάθειες παίζοντας με τα όρια επεμβαίνοντας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και επιδιώκοντας επί της ουσίας… συνδιοίκηση.

Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση μιλούν για μια άτυπη διαπραγμάτευση με επιχειρήσεις δια των συνδικαλιστών και η πλήρωση συγκεκριμένων όρων από τις διοικήσεις ώστε να μπορεί μια εταιρία να λειτουργεί. Αν δεν συμβιβαζόταν μια επιχείρηση, τα πράγματα μπορούσαν να εξελιχθούν σε… πολύ δύσκολα. Και πώς να μην είναι έτσι όταν οι πάντες στην Ελλάδα είναι απροστάτευτοι.

Επίσης, μιλούν για έναν «στρατό» που μεταφέρεται όπου χρειαστεί, ενώ δε έλειπαν και πληροφορίες – καταγγελίες που μιλούσαν για «χαρτζιλίκι» το οποίο εξασφαλίζει την ταχύτατη κινητοποίηση όπου χρειαστεί του άτυπου κομματικού «στρατού»… Στην υπόθεση του μεταναστευτικού – προσφυγικού όμως, η συμπεριφορά ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ απέχει σε όρους σοβαρότητας, όσο η μέρα με τη νύχτα.

Τόσο τα γεγονότα στην Ειδομένη και στο λιμάνι όπου βασιλεύει η ανομία και οι ελληνικές αρχές ασφαλείας αντί να έχουν διαταχθεί να περιφρουρήσουν τη νομιμότητα, έχουν λάβει διαταγές μην τύχει και χτυπηθεί κανένας μετανάστης ή πρόσφυγας.

Δηλαδή, όπως μας δείχνει καθημερινά η ελληνική κυβέρνηση, η στρατηγική της αφορά μόνο την εκπλήρωση του στόχου να μην κατηγορηθεί ότι έχει κάνει κάτι για το οποίο κατηγορούσε τους υπόλοιπους διατηρώντας το υποτιθέμενο «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι αυτών. Κι αυτά αναμένοντας μια μαγική λύση του προβλήματος. Αναλογιστείτε πόσες φορές προανήγγειλαν λύση των προβλημάτων και εκκένωση περιοχών…

Γνωρίζει πολύ καλά ότι όποιος παρανομεί, θα έρθει νομοτελειακά η ώρα που θα ασκηθεί νομιμοποιημένη – κρατική – βία εναντίον τους. Κι αν δεν το κάνουμε εμείς εδώ περιορισμένα αφήνοντάς τους ανεξέλεγκτους, θα το κάνουν οι γείτονες πολύ χειρότερα. Και πρέπει να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι έτσι κερδίζεις τις εντυπώσεις. Ότι εσύ είσαι ο καλός που υποφέρει και οι άλλοι κάτι σαν… κανίβαλοι.

Απλά θέλει να μην είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα υποστεί αυτό το κόστος, επιχειρώντας να πείσει ότι δεν συνδέεται απαραίτητα η βία για την επιβολή της τάξης με την κυβέρνηση και είναι θέμα «ιδεολογικό»…

Δυστυχώς για την κυβέρνηση όμως, έρχονται τα γεγονότα στην Ειδομένη να εκθέσουν τη σκέψη της και να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες συνέπειες. Είναι τόσο αφελείς που δεν καταλαβαίνουν πως όταν εκδηλώνεται η όποια επιθετική ενέργεια σε βάρος των συνόρων μιας άλλης χώρας, εν προκειμένω της ΠΓΔΜ, η κατεύθυνση από την οποία εκδηλώνεται η επίθεση έχει την ευθύνη.

Μπορεί οι αλητοσυμμορίες των δήθεν «αλληλέγγυων» να υποδαύλισαν την ένταση δημιουργώντας προσδοκίες ότι θα ανοίξουν τα σύνορα, όμως η ευθύνη ανήκει 100% στο ελληνικό κράτος και από αυτό θα ζητηθούν οι ευθύνες διεθνώς. Διότι την ευθύνη να μη δίνεται ελληνικό έδαφος στον οποιονδήποτε που κινείται απειλητικά απέναντι σε οποιοδήποτε κράτος ανήκει στο ελληνικό κράτος και στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αρμόδιες υπηρεσίες του δικού μας κράτους δεν έκαναν τη δουλειά τους.

Αυτό καταλαβαίνει η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας κύριοι και τις ευθύνες από την ανεύθυνη ελληνική κυβέρνηση από εσάς θα τις ζητήσει. Πολύ σύντομα, η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα της απραξίας της και οι υπεύθυνοι θα έχουν ονόματα και διευθύνσεις.

Αυτό που είναι όμως εντυπωσιακό, είναι αφενός η πρεμούρα να δώσουν προς κάθε κατεύθυνση διαπιστευτήρια «δημοκρατικότητας» (σύμφωνα με τους δικούς τους στρεβλούς ορισμούς), ενώ την ίδια στιγμή έχουν παρατήσει Έλληνες πολίτες απροστάτευτους.

Τοπικά μέσα της κεντρικής Ελλάδας μετέδιδαν χθες, ότι πρόσφυγες και μετανάστες από το Hot Spot του Κουτσόχερου Λάρισας, έκλεισαν την Εθνική Οδό Τρικάλων-Λάρισας και δεν επέτρεψαν ούτε σε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ να περάσει, παρότι μετέφερε ασθενή.

Αν αληθεύουν αυτές οι καταγγελίες, που σημειωτέον δεν είναι οι μοναδικές, ούτε διαφοροποιούνται από άλλες παρεμφερείς, όπως π.χ. οι τεράστιες ζημιές σε εταιρίες και την οικονομία της χώρας από την ανοχή του κλεισίματος της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Ελλάδας με τη βαλκανική της ενδοχώρα, τότε είναι για πολλές… σφαλιάρες. Για να μην ειπωθεί τίποτε χειρότερο.

Πηγή Defence-Point

kostasxan