Ξαναγράφω για το θέμα αυτό διότι έχει καταντήσει σκέτη κοροϊδία.
Υπάρχει μια κα Ε. Γιαμαρέλλου, καθηγήτρια Παθολογίας ΕΚΠΑ, η οποία συμμετέχει στην Επιτροπή Λοιμώξεων, ή όπως αλλιώς λέγεται το επιστημονικό δήθεν σώμα που συμβουλεύει την κυβέρνηση (σε αυτό και ο Σ. Τσιόδρας, κορυφαίος λοιμοξιολόγος και καλός χριστιανός που μάλιστα ψέλνει).
Η κα Γιαμαρέλλου έχει δηλώσει πως «Όποιος πάει να κοινωνήσει συμμετέχει στο μυστήριο, επομένως δεν υπάρχει κίνδυνος κορωνοϊού» κι εξηγεί πως «εδώ δεν ισχύει η έννοια της επιστήμης».
Αν η κα καθηγήτρια πιστεύει στην διδασκαλία του Χριστού τη συγχαίρω. Αν όμως πιστεύει αυτή τη σαχλαμάρα τότε καλύτερα να παυθεί από την επιστήμη της και να γίνει καλόγρια. Δεν έχει καμία θέση στην επιστημονική κοινότητα και είναι έγκλημα να αφήνεται να διδάσκει οπουδήποτε τέτοιες ανοησίες φανατικού θρησκόληπτου.
Και ο Ιησούς συμμετείχε σε πολύ ανώτερα μυστήρια, ενσαρκωμένος Υιός του Υψίστου, μα υπέφερε και πέθανε στον σταυρό (και αναστήθηκε). Οπότε οι κοινοί θνητοί επίσης θα πεθάνουν και μάλιστα δίχως ανάσταση!
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν δίστασε να αποδεχθεί τον θανατερό κίνδυνο και με τη «θεία κοινωνία» και με τον συνωστισμό.
Πώς σωπαίνει ο κ. Τσιόδρας τον οποίο θαυμάσαμε για τη νηφάλια επιστημοσύνη του; Έχει πάψει δηλαδή να μας απειλεί ο δολοφονικός ιός ή έχει δίκιο η κα Γαμαρέλλου;
Πώς και είχε απαγορευθεί η «θεία κοινωνία» νωρίτερα;
Και τι στην ευχή έπαθε ο Χριστιανισμός με την απαγόρευση λόγω της πανδημίας; Δεν μπορεί όλοι αυτοί οι απίστευτοι πιστοί να μη γνωρίζουν πόσα εκατομμύρια πολύ σθεναρότερων πιστών θέρισαν οι πανούκλες τον Μεσαίωνα;
Πώς σωπαίνει η κα Κεραμέως και οι επιστήμονες και οι ιεράρχες που κατανοούν πως αυτά τα μυστήρια δεν εξαιρούνται του Φυσικού Νόμου ο οποίος εκφράζει πολύ περισσότερο τη θέληση του Θεού από τα δόγματα απενοημένων κληρικών;
Πώς σωπαίνει ο κ. Χαρδαλιάς που έχει δείξει τόση αμερόληπτη και αδέκαστη αυστηρότητα στο παρελθόν; Επαναλαμβάνω, έπαψε ξάφνου να ισχύει ο Φυσικός Νόμος που επιτρέπει τη μετάδοση του ιού μέσω σάλιου κι επομένως στη «θεία κοινωνία»;
Ναι, η «θεία κοινωνία» είναι «θείο μυστήριο» για τους θρησκόληπτους χριστιανούς. Μα τουλάχιστον ας μας δείξουν κάτι από την ανοσία που παρέχει!
Πώς σωπαίνει ο πρωθυπουργός και οι άλλοι κομματάρχες;
Σωπαίνουν όλοι διότι φοβούνται όχι τους κληρικούς που χάνουν συνεχώς τον όποιο σεβασμό είχαν (και με όποιον τρόπο κατάφερναν να τον έχουν), μα τους παραπλανημένους πιστούς που ψηφίζουν. Δεν θέλουν να τους δυσαρεστήσουν άλλο, ιδίως αν ετοιμάζονται οι πολιτικοί μας για εκλογική αναμέτρηση.
Η αισχρή νοοτροπία των ιεραρχών και άλλων εκδηλώθηκε πάλι με τη σιωπή τους που αφήνει ένα μισότρελο μητροπολίτη να αφορίζει μια υπουργό που κάνει το καθήκον της!
vigla
Ο Νικόδημος!!! Γκουρτζίεφ καί πάσης ελλάδος νά πούμε!!
Ο ΨΥΧΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
ΓΙΑΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΣ;
Αμέθυστος
4 σχόλια:
Ο αρθρογράφος δεν είναι απλά άσχετος, είναι επικίνδυνα ηλίθιος.
Πάσχα στην Αλεξάνδρεια του 262 μ.Χ. Έχει ξεσπάσει εμφύλια διαμάχη και πείνα και στο κατόπιν έπεσε πανούκλα και τσάκισε την πόλη. Σ’ αυτές τις συνθήκες γιόρτασαν οι χριστιανοί το Πάσχα. Γράφει ο Διονύσιος, επίσκοπος της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, για εκείνη την περίσταση (η επιστολή αυτή του Διονυσίου διασώζεται στου Ευσέβιου Καισαρείας την Εκκλησιαστική Ιστορία, βιβλίο Ζ΄, 22.2-10):
«…στους μεν άλλους ανθρώπους οι παρούσες καταστάσεις δεν θα φαινόντουσαν κατάλληλος καιρός για πανήγυρη. Κι όντως γι’ αυτούς, ούτε αυτός ούτε άλλος καιρός είναι κατάλληλος· ούτε οι θλιβερές στιγμές αλλ’ ούτε και καμιά από εκείνες που θεωρούν ιδιαιτέρως χαρούμενες. Τώρα πραγματικά όλα θρηνούν και όλοι πενθούν, κι αντιλαλούν στην πόλη ολόκληρη γοερά κλάματα εξαιτίας του πλήθους εκείνων που έχουν πεθάνει μα και πεθαίνουν καθημερινά. Γιατί όπως έχει γραφτεί για τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων, έτσι και τώρα έγινε κραυγή μεγάλη· αφού δεν υπάρχει σπίτι, μέσα στο οποίο να μην υπάρχει κάποιος πεθαμένος. Και μακάρι να ήταν μόνον αυτά! Γιατί ήδη πολλά και φοβερά έχουν συμβεί. Πρώτα, μας έδιωξαν και παρόλο που απομείναμε μόνοι κι αποδιωγμένοι, σε θάνατο καταδικασμένοι από όλους, ακόμα και τότε κρατήσαμε την γιορτή. Κι ο κάθε τόπος της θλίψης καθενός, μάς έγινε τόπος πανηγύρεως: οι αγροί, η έρημος, το καράβι, το πανδοχείο, η φυλακή… μετά ακολούθησε ο πόλεμος κι η πείνα… και μόλις πήραμε μια μικρή ανάσα όρμησε κι αυτή η αρρώστια…
Οι περισσότεροι λοιπόν από τα αδέρφια μας από υπερβολική κι αδερφική αγάπη, αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, χωρίς να νοιάζονται για τον εαυτό τους, άφοβα έκαναν επισκέψεις στους αρρώστους, τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, τους περιποιούνταν “εν Χριστώ” και πέθαιναν πολύ ευχαρίστως μαζί τους, αφού προηγουμένως πάθαιναν μόλυνση από την επαφή τους με τους άλλους, κολλούσαν την αρρώστια από τους πλησίον και, με τη θέλησή τους, δοκίμαζαν τους πόνους. Και πολλοί, αφού περιποιήθηκαν τους άλλους στην αρρώστια τους και τους έδωσαν δύναμη, οι ίδιοι πέθαναν, μεταφέροντας κατά κάποιο τρόπο το θάνατο εκείνων στους εαυτούς τους. Και το λαϊκό ρητό, που πάντα μοιάζει με απλή φιλοφρόνηση, το έκαναν πραγματικότητα, κάνοντας την αναχώρησή τους εξαγνιστήριο υποκατάστατο για τους άλλους (περίψημα). Οι καλύτεροι λοιπόν από τους αδερφούς μας και μερικοί πρεσβύτεροι και διάκονοι και λαϊκοί με αυτό τον τρόπο έφυγαν από τη ζωή, επαινούμενοι πολύ, έτσι ώστε και αυτό το είδος του θανάτου, αποτέλεσμα μεγάλης ευσέβειας και πίστης ισχυρής, καθόλου κατώτερο να μη μοιάζει από το μαρτύριο. Και αφού με απλωμένα χέρια σήκωναν τα σώματα των αγίων και τα έπαιρναν στην αγκαλιά τους, και τους έκλειναν τα μάτια και τα στόματα και τους κουβαλούσαν στους ώμους τους, και τους μετέφεραν έξω, τους αγκάλιαζαν και τους έλουζαν και τους στόλιζαν με τη νεκρική στολή, μετά από λίγο χρόνο, το ίδιο γινόταν και σ’ αυτούς, γιατί, πάντοτε εκείνοι που απέμεναν στη ζωή, ακολουθούσαν στο θάνατο αυτούς που πέθαναν προηγουμένως. Οι εθνικοί όμως έκαναν τα τελείως αντίθετα· έδιωχναν ακόμη και εκείνους που μόλις άρχιζαν να αρρωσταίνουν, και απέφευγαν τους αγαπημένους τους και τους πετούσαν στους δρόμους μισοπεθαμένους, και τους νεκρούς τούς έριχναν άταφους στα σκουπίδια, στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τη διάδοση και το άγγιγμα του θανάτου, πράγμα διόλου εύκολο να αποφύγουν, παρά τις πολλές προφυλάξεις τους».
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
Σήμερα ο κ.Νικόδημος μας κουνάει το δάκτυλο, όπως μέχρι χθες ο κ.Χαρδαλιάς και αναρωτιέται: "Έπαψε ξάφνου να ισχύει ο Φυσικός Νόμος που επιτρέπει τη μετάδοση του ιού μέσω σάλιου κι επομένως στη «θεία κοινωνία»;"
Και καλά μας κάνει...αφού...στό κενό όλα πέφτουν ταυτόχρονα, ανεξαρτήτως μάζας καί βάρους. Φυλακίζοντας τούς ανθρώπους στήν κενοδοξία καί τήν κενολογία. Τό μόνο κενό πού υπάρχει στήν ζωή τών ανθρώπων. Οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι δίδασκαν τό πέταγμα τής ψυχής. Τήν επιστροφή στό ύψος από όπου πέσαμε μαζί μέ τήν φύση τήν οποία συμπαρασύραμε. Σήμερα οι νόμοι αυτής τής έκπτωτης φύσης θεωρούνται ο κανόνας τής δημιουργίας ο οποίος οφείλει νά εφαρμοστεί μέσω τής τεχνολογίας καί στήν ανθρώπινη ανάπηρη φύση. Η επιστήμη δέν μπορεί νά ανιχνεύσει τήν πτώση. (πρόσφατο σχόλιο Αμέθυστου από μια συζήτησή μας)
Όχι δεν έπαψε κ.Νικόδημε να ισχύει ο Φυσικός Νόμος από τη θέση που ερμηνεύεις τα πράγματα.
Όμως η Ζωή είναι αλλού...
Αγαπητέ ΝΙΚΟΛΑΕ, ΒΡΊΣΚΟΥΝ και τα ΚΑΝΟΥΝ αυτοί οι επίσκοποι. ΒΡΙΣΚΟΥΝ και τα ΚΑΝΟΥΝ. Τους το επιτρέπει η ΑΝΟΧΗ των πιστών. Τι δαπανάσθε σε αναλύσεις; ΔΕΝ ωφελει.
Δημοσίευση σχολίου