Ζητάμε από τον Άγιο Ιωσήφ έναν Πάπα σύμφωνα με το Μυστήριο της Εκκλησίας

του Elia

« Από πού αντλεί αυτός ο άνθρωπος αυτή τη σοφία και αυτή τη δύναμη των θαυμάτων;» Δεν είναι αυτός ο γιος του ξυλουργού; […] Και σκανδαλίστηκαν εξαιτίας του » (Ματθ. 13, 54-55.57).

Η αντίδραση των κατοίκων της Ναζαρέτ στα θαύματα και τις διδασκαλίες του Ιησού αποτελεί μαρτυρία τόσο της πατρικής εξουσίας που άσκησε πάνω Του ο Άγιος Ιωσήφ, όσο και της άπειρης υπερβολής της θεϊκής Του ταυτότητας σε σχέση με την κατάσταση που είχε αναλάβει ενώπιον των ανθρώπων.
Ο Υιός του Θεού ήθελε να απολαύσει τον ρόλο του πατέρα και να μάθει το επάγγελμά του, μέχρι του σημείου να ταυτιστεί με τον ξυλουργό του χωριού. Ταυτόχρονα, εκδήλωσε την υπερφυσική του δύναμη για να εμπνεύσει πίστη στον Σωτήρα.

Αυτό το παράδοξο συνεχίζεται στην Εκκλησία, το Μυστικό Σώμα του Χριστού: αποτελείται από ανθρώπους και καθοδηγείται από ανθρώπους, αποτελείται από γήινες δομές και λειτουργεί με τα μέσα αυτού του κόσμου. Ταυτόχρονα, φέρει μέσα της το Μυστήριο της Αγίας Τριάδας, το οποίο μεταδίδεται στους ανθρώπους μέσω της χάρης που η Εκκλησία χορηγεί για να τους αναγεννήσει ως παιδιά του Θεού μέσω της συμμετοχής, καθιστώντας τους έτσι ικανούς για αιώνια ζωή.

Όπως ακριβώς στο πρόσωπο του Ιησού οι δύο φύσεις είναι αχώριστες, έτσι και οι δύο πτυχές της Εκκλησίας, οι οποίες είναι και οι δύο απαραίτητες και αλληλοενισχυόμενες.

Τώρα, η αμετάβλητη φύση του Θεού, του λόγου Του και του θελήματός Του αντιστοιχεί στην αμετάβλητη φύση της λατρείας, της διδασκαλίας και των θεμελιωδών δομών διακυβέρνησης της Εκκλησίας. Όποιος δεν το αναγνωρίζει αυτό δεν έχει πίστη, αλλά κυριαρχείται από μια ιδεολογία που θεωρεί την Εκκλησία σαν οποιαδήποτε άλλη κοσμική οργάνωση.

Όποιος ελπίζει στην εκλογή ενός Πάπα που θα φέρει ριζικές αλλαγές δεν είναι Καθολικός και, ως εκ τούτου, δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. για αυτόν τον λόγο έχει την ηθική υποχρέωση είτε να προσηλυτιστεί είτε να φύγει, ειδικά αν φέρει υψηλές ευθύνες.

Ο Άγιος Ιωσήφ προστάτευσε και εκπαίδευσε τον Λυτρωτή στην ανθρώπινη φύση Του, μέσω της οποίας θα πραγματοποιούσε, για τον σκοπό της σωτηρίας μας, τη θυσία του Εαυτού Του.
Σήμερα ο Ξυλουργός της Ναζαρέτ, Προστάτης της παγκόσμιας Εκκλησίας, ασκεί την ίδια λειτουργία προς το τμήμα εκείνο του Μυστικού Σώματος που ζει στη γη, το οποίο, αν και αφενός πρέπει να ενσαρκώσει το Ευαγγέλιο στην παρούσα πραγματικότητα και σε διαφορετικούς πολιτισμούς, αφετέρου δεν πρέπει να ξεχνά την υπέρβαση της δικής του προέλευσης και του δικού του προορισμού.
Ο νέος Πάπας θα πρέπει να επαναλάβει – με πράξεις ακόμη και πριν από τα λόγια – ότι η Εκκλησία δεν είναι ανθρωπιστική οργάνωση, αλλά το Σώμα του Χριστού.

Η Εκκλησία είναι η τέλεια κοινωνία που έχει τον Ιησού Χριστό ως αόρατη Κεφαλή της, ο οποίος ενεργεί ανάμεσά μας και για εμάς μέσω του Αντιπροσώπου Του, καλεσμένος να υπηρετεί τη Νύμφη Του, όχι να την καταδυναστεύει. Το καθήκον του είναι να διατηρήσει και να μεταδώσει αναλλοίωτη την παρακαταθήκη που έλαβε, όχι να επινοήσει νέες διδασκαλίες ή νέες δομές.

Η Εκκλησία είναι εκ φύσεως ιεραρχική, αφού μόνο αυτό εγγυάται την πιστή μετάδοση της αποκαλυφθείσας αλήθειας και την ασφαλή μετάδοση της χάριτος. Δεν μπορεί και δεν θα είναι ποτέ μια «δημοκρατική» συνέλευση στην οποία τα πάντα μπορούν να επανασυζητηθούν και να επαναπροσδιοριστούν. Όποιος προσπαθεί να το κάνει κάτι τέτοιο έχει ήδη αποτύχει και είναι πνευματικά νεκρός.

Όσοι, σκανδαλισμένοι από αυτό που είναι η Εκκλησία με τη θέληση του Ιδρυτή, θα ήθελαν να την μεταμορφώσουν σε κάτι άλλο, καταδικάζουν τους εαυτούς τους, σε αυτή τη ζωή, σε πικρή απογοήτευση και, στην επόμενη, σε αιώνια καταστροφή. Δεν κάνουν τα πάντα στο όνομα του Κυρίου, όπως συνιστά ο Άγιος Παύλος, ούτε είναι δεμένοι μαζί μας με τον δεσμό της αγάπης, η οποία μας ενώνει σε ένα σώμα (πρβλ. Κολ. 3:14-15,17). Συνεπώς, δεν έχουν ειρήνη, αλλά « είναι σαν ταραγμένη θάλασσα, που δεν μπορεί να ηρεμήσει, και της οποίας τα νερά ξερνούν λάσπη και λάσπη » ( Ησ. 57:20). Ο αληθινός Χριστιανός δεν μπορεί παρά να τους λυπάται, αλλά ταυτόχρονα αποστασιοποιείται έντονα από αυτούς και τους επιπλήττει με σφοδρότητα.

Είθε ο Άγιος Ιωσήφ να μας μεταδώσει την γαλήνια καρτερία και την δίκαιη υπερηφάνεια εκείνων που, παρά την αδυναμία τους, αγωνίζονται ειλικρινά να ακολουθήσουν τον Υιό του Θεού με τη βοήθεια της χάρης Του, με τη βεβαιότητα ότι η Σοφία θα ανταμείψει τους δίκαιους για τις προσπάθειές τους , αφού τους έχει οδηγήσει σε μια θαυμαστή πορεία (βλ. Σοφία 10:17).
Είθε η ίδια η Σοφία να μας χαρίσει να εργαζόμαστε πάντα ολόψυχα για τον Κύριο και όχι για τους ανθρώπους (βλ. Κολ. 3:23), ώστε να δίνουμε μαρτυρία γι' Αυτόν με μια άνευ όρων και ανιδιοτελή αγάπη που ελκύει άλλες ψυχές προς Αυτόν στην ενότητα αυτού του Σώματος που είναι η Εκκλησία, περιμένοντας να απολαύσουμε τη δόξα Του μαζί τους για όλη την αιωνιότητα.

Chiediamo a san Giuseppe un Papa conforme al Mistero della Chiesa - Articolo di Elia