Η πολιτική του πουθενά

Ο πρωθυπουργός προτείνει να τρώμε τις σάρκες μας και μετά να τις διανέμει αυτός δεξιά και αριστερά

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

H φετινή εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης σφραγίζεται από το πακέτο παροχών που ανακοίνωσε με την άδεια των πιστωτών βεβαίως βεβαίως - μην υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Τα Μνημόνια τελείωσαν, όχι η τρόικα! Η Αριστερά επιχειρεί εν όψει των εκλογών να μοιράσει ελπίδα. Θέλει να αρχίσει να καλλιεργείται στον λαό η άποψη ότι «εφεξής θα δίνουμε, δεν θα παίρνουμε». Αν και είναι λίαν αμφίβολη η αποτελεσματικότητα αυτής της τακτικής (πολλές φορές ο ελληνικός λαός στο παρελθόν έλαβε προθύμως ό,τι του παραχωρήθηκε ως αντίδωρο και μετά πήγε στον επόμενο), είναι απολύτως βέβαιον ότι θα γίνει ασμένως δεκτή. 

Οι πολίτες, το 1/3 των οποίων δεν κατάφερε να πληρώσει την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος τον Ιούλιο, έχουν εθιστεί στη λογική τού «βλέποντας και κάνοντας». Εχουν εθιστεί στη μάχη για τον επιούσιον της επομένης και μετά έχει ο Θεός. Οτιδήποτε, λοιπόν, θεωρείται ανάσα για τον οικογενειακό προϋπολογισμό εισπράττεται μετά χαράς. Είτε πρόκειται για 120 δόσεις για χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία είτε πρόκειται για μείωση εισφορών κ.λπ. Με μια διαφορά, όμως.

Οι πολίτες βαθιά μέσα τους γνωρίζουν ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί πουθενά. Βλέπουν τη ζωή να περνά κάτω από τα πόδια τους, να φεύγει, να χάνεται, χωρίς πολλές διαθέσιμες εναλλακτικές επιλογές απόδρασης. Εχοντας παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, όταν αυτό τούς υπόσχεται κάτι προτιμούν το «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν» για να αντέξουν έως το επόμενο ραντεβού με την Εφορία παρά αόριστες σχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Τσίπρας, μάλιστα, επειδή είναι πονηρός και καταλαβαίνει την ψυχολογία του μέσου Ελληνα, μοιάζει έτοιμος να κάνει κάτι πρωτοφανές: Να προνομοθετήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του ώστε αυτές να αποτελέσουν το τυράκι των εκλογών. Ψηφίστε με για να ισχύσουν, διότι αλλιώς θα έρθει ο «κακός» Κυριάκος κ.λπ. - η γνωστή κασέτα του ΣΥΡΙΖΑ. Δήθεν προοδευτική, μάλιστα. Ωστόσο, το σενάριο αυτό έχει ένα πρόβλημα: είναι βαθύτατα οπισθοδρομικό. Και τούτο διότι βασικός πυρήνας της πολιτικής αυτής είναι η αναδιανομή των πλεονασμάτων που προκύπτουν από τους φόρους μας.

Είναι η αναδιανομή του κατά 25% μειωμένου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Πού υπάρχει «πρόοδος» σε αυτό; Ο κύριος πρωθυπουργός μάς προτείνει ως πολιτική να τρώμε τις σάρκες μας και μετά να τις διανέμει αυτός δεξιά και αριστερά ως μέγας σοσιαλιστής και αριστερός. Αλλά, φευ, έρχεται μια στιγμή που τα λεφτά σώνονται, ο κόσμος δεν αντέχει, και το ερώτημα που τίθεται καταρχάς είναι: Πώς είσαι τόσο βέβαιος ότι θα πιάσεις τα πλεονάσματα των τεσσάρων επόμενων ετών για να νομοθετείς από τώρα παροχές; Είσαι μέσα στις τσέπες του Ελληνα και το ξέρεις; Και το επόμενο ερώτημα είναι: Πολιτική για να αυξήσεις τον πλούτο, να έρθουν επενδύσεις και να ανοίξουν θέσεις εργασίας για τα νέα παιδιά έχεις ή θα συνεχίσεις το θεάρεστο έργο των καθυστερήσεων ακόμη και για εγκεκριμένες επενδύσεις, όπως το Ελληνικό; 

Με άλλα λόγια, σχέδιο μακράς πνοής πέρα από πυροτεχνήματα με ημερομηνία λήξεως έχεις; Αυτό είναι το κρίσιμο. Φοβάμαι ότι η απάντηση είναι γνωστή εκ των προτέρων.

dimokratianews