Τί γνωρίζουμε γιά τή μετάσταση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου;

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, σέ ἡλικία 105 ἐτῶν, ἄφησε εἰρηνικά τήν τελευταία του πνοή στήν Ἔφεσσο. Κατά τήν παράδοση, προγνώρισε τόν θάνατό του.

Ἡ παράδοση λέει ὅτι:

Πέρασε ἀρκετόν χρόνον τῆς ζωῆς του στό σπίτι τοῦ Δόμνου, πού ὁ ἴδιος τόνἀνέστησε μαζί μέ τούς ἑπτά μαθητές του, καί τέλος ἔφυγε μαζί μ' αὐτούς ἀπό τό σπίτι. Αφού ἔφθασε σ' ἕνα τόπο, στούς μέν μαθητές του παρήγγειλε νά καθίσουν ἐκεῖ, αὐτός δέ ἀφοῦ προχώρησε μπροστά σέ μικρή ἀπόστασι, προσευχήθηκε. Ἦταν δέ ὥρα πρωϊνή.

Ἔπειτα, ἀφοῦ ἐπέστρεψε, πρόσταξε τούς μαθητές του νά σκάψουν τή γῆ σέσχῆμα σταυροῦ, τόσο μόνον, ὅσο ἦτο τό μέτρον τοῦ σώματός του. Ἀφοῦ ξαπλώθηκε λοιπόν μέσα σ' ἐκεῖνον τόν σκαμμένον τόπον, ἀποχαιρέτησε τούς μαθητές του πού ἔκλαιγαν πικρά καί εἶπε: ...

«Σύρετε τό χῶμα τῆς γής πού εἶναι μητέρα μου καί μέ αὐτό σκεπάστε μέ». Ἐκεῖνοι ἀφοῦ τόν ἀσπάσθηκαν καί τόν ἀποχαιρέτησαν, σκέπασαν τό σῶματοῦ μέχρι τά γόνατα. Ἔπειτα πάλι ἀφοῦ τόν ἀσπάσθηκαν τόν σκέπασαν μέχρι τόν λαιμό. Καί πάλι ἀφοῦ γιά τρίτη φορά τόν ἀσπάσθηκαν ἔβαλαν πάνω στό ἱερό του πρόσωπο ἕνα μανδήλι. Καί ἔτσι κλαίγοντας πικρά σκέπασαν ὅλο τό σῶμα του. Τότε ἀνέτειλε καί ὁ ἥλιος.

Ἀφοῦ ἔκλαψαν οἱ μαθηταί, γιατί...
ἔμειναν ὀρφανοί ἀπό τόν δάσκαλό τους, ἐγύρισαν στήν πόλι διηγούμενοι τά σχετικά μέ τόν Ἀπόστολον. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί ὅταν τά ἄκουσαν αὐτά ἐπῆγαν στόν τάφο καί ἀφοῦ ἔσκαψαν δένβρῆκαν τίποτε. Τότε λοιπόν ἐπέστρεψαν κλαίγοντας θερμῶς γιά τή στέρησιτέτοιου ποιμένος.

Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στόν ἀγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου συνέβη ὅ,τι καί μέ τήν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναί μέν πέθανε καί ἐτάφη, ἀλλά μετά τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καί μετέστη στήν αἰώνια ζωή, γιά τήν ὁποία ὁ ἴδιος, νά τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τόν υἱόν ἔχει τήν ζωήν, ὁ μή ἔχων τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ τήν ζωήν οὐκ ἔχει» (Ἅ' ἐπιστολή Ἰωάννου, ἐ' 12). Ἐκεῖνος, δηλαδή, πού εἶναι ἑνωμένος μέσω τῆς πίστης μέ τό Χριστό καί τόν ἔχει δικό του, ἔχει τήν ἀληθινή καί αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος, ὅμως, πού δέν ἔχει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, νά ἔχει ὑπ’ ὄψιν του πώς δέν ἔχει καί τήν ἀληθινή καί αἰώνιαζωή.

Ἔτσι ἔζησε ὁ Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου καί ἀγωνίσθηκε γιά τήν εὐσέβεια μέχρις αἵματος. Ἔκανε πάρα πολλά θαύματα καί ἐπέστρεψε ἀμέτρητα πλήθη ἀπίστων ἀπό διάφορα ἔθνη στήν πίστι τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στίς 26 Σεπτεμβρίου

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’

Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῶ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον ρύσαι λαόν ἀναπολόγητον· δέχεται σέ προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὄν ἱκέτευεΘεολόγε, καί ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδᾶσαι, αἰτούμενος ἠμίν εἰρήνην καίτό μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε

Ἀγάπης ὡς ἔμπλεως, τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ, τῷ στήθει ἀνέπεσας, καίἐμυήθης σαφῶς, τήν γνῶσιν τήν ἄρρητον. Ὅθεν θεολογίας, θεῖον ὄργανονὤφθης, Ἀπόστολε Ἰωάννη, καί φωστήρ εὐσεβείας· διό Εὐαγγελιστά σέ, πόθωγεραίρομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’

Τά μεγαλείά σου Παρθένε τίς διηγήσεται; βρύεις γάρ θαύματα, καί πηγάζεις ἰάματα, καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν, ὡς Θεολόγος καί φίλος Χριστοῦ.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον

Προσελθῶν Ἀπόστολε, τοῦ Διδασκάλου τῷ στήθει, ἐξ αὐτοῦ ἀντλήσας δέ, θεολογίας τά ρεῖθρα, ἅπασαν, τήν οἰκουμένην τερπνῶς ἀρδεύεις, νάμασι, τοῖςζωηφόροις καί ἀθανάτοις· διό χαῖρε σοί βοῶμεν, ὤ Ἰωάννη, θεολογίας πηγή.

Μεγαλυνάριον

Ὡς ἠγαπημένος τῷ Ἰησοῦ, τῆς θεολογίας, ἐμυήθης τόν θησαυρόν· ὅθενἸωάννη, Ἀπόστολον θεοπτην, καί μύστην τῶν ἀρρήτων, σέ μεγαλύνομεν.

orthodoxia-ellhnismos