Διακόψτε το μνημόσυνο των προδοτών της Ορθοδοξίας! ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΩΡΑ! Με τον τρόπο αυτό, που αποτελεί το τελευταίο όπλο της Εκκλησίας μας απέναντι στους προδότες της Πίστης, θα καταφέρουμε βαρύ πλήγμα στην παναίρεση του Σατανά! Κλήρος και λαός να αποδείξουμε στον Κύριο και Θεό μας πως δεν ανεχόμαστε τους προδότες και διαχωρίζουμε τη θέση μας από αυτούς! Να ορθώσουμε το ευλογημένο τείχος, για να προστατέψουμε την Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού! Να μιμηθούμε τους Αγίους, επιλέγοντας την Αποτείχιση;;;, με την οποία συνέτριψαν τους αιρετικούς «ως σκεύη κεραμέως»!— Σχολιασμός katanixi.gr —
ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΠΑ – ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ – ΒΑΤΙΚΑΝΟ 2019
katanixi
Αναρωτιόμαστε τώρα, πως είναι δυνατόν, οι υποτιθέμενοι πνευματικοί ταγοί καθοδηγητές και φύλακες (όπως ορίστηκαν απ΄τον Κύριο με όσα είπε στον Απ.Πέτρο), να μην αντιλαμβάνονται την πνευματική πλευρά και ουσία της κάθε κατάστασης. Η διαφορά μας με τον παπισμό και προτεσταντισμό δεν είναι κάποιες δογματικές 'διαφωνίες' σε εγκεφαλικό επίπεδο, αλλά το πνευματικό αποτέλεσμα που παράγεται, και συγκεκριμένα ότι η ψυχή γίνεται υποχείριο των δαιμόνων. Οι προτεστάντες φτάνουν στο σημείο λόγω της ερμηνείας του γράμματος να πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι απ΄την Παναγία παρερμηνεύοντας το σημείο που ο Κύριος λέει ότι 'μήτηρ μου και αδελφοί μου είναι αυτοί που ακούνε και πράττουν τον Λόγο του Θεού', και δεν παραδέχονται Αγίους, παρά μόνο τον εαυτό τους ως άγιο. Ο παπισμός είναι μια κοσμική εξουσία που κατάργησε την πνευματική ουσία της Εκκλησίας (η Βασιλεία Μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου), και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το Πρωτείο και την υποταγή των πάντων, και όχι τόσο για τα δογματικά (μην ξεχνάμε ότι ο Πάπας Βενέδικτος απάγγειλε το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς το Φιλιόκβε στην συλλειτουργία με Ορθόδοξους, μετά από την ελαστικότητα που έδωσε σε αυτό το θέμα η Β΄Βατικάνειος σύνοδος). Είναι αδίστακτοι προκειμένου να επιτύχουν την υποταγή των πάντων, και μεταχειρίζονται όλους τους τρόπους όπως φαίνεται και με την Ουνία. Όλα αυτά είναι γνωστά. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.
Διαβάζουμε ότι η αποτείχιση θα συντρίψει τους αιρετικούς ως σκεύη κεραμέως.
Ρωτάμε πολύ καλοπροαίρετα. Πως ακριβώς θα τους συντρίψει;
Δεν διαφωνούμε στην παύση μνημόνευσης ανάξιων επισκόπων όπως έκανε και ο Άγιος Παϊσιος.
Όμως το κακό είναι ότι με τον όρο αποτείχιση, εννοούν την φυγή του κόσμου από την Εκκλησία όταν οι τελευταίες ψυχές με κάποια έστω πνευματική κατάσταση και πνευματικό αγώνα, εκτός του ότι είναι πλέον λίγες, περιστοιχίζονται από δεκάδες άλλες ψυχές, ανθρώπους χλιαρούς ή ολιγόπιστους, που πρέπει να τους τραβήξουν προς την πίστη και αυτό περνάει και μέσα από τη συμμετοχή τους στην εκκλησιαστική ζωή όπως έκαναν αδιάλειπτα όλοι οι Άγιοί μας, και οι Μοναχοί στο Άγιο Όρος (εφόσον βέβαια εκεί που πηγαίνουν δεν σκανδαλίζονται, τουλάχιστον). Η αδιακρισία σε αυτά τα πνευματικά ζητήματα, θα διαλύσει ακόμα περισσότερο την Εκκλησία.
Είμαστε στην εποχή που ο διάβολος δίνει την μεγαλύτερη μάχη του γιατί ξέρει ότι έχει λίγο χρόνο. Η Εκκλησία βγήκε νικηφόρα από κάθε είδους πόλεμο. Σήμερα έχουμε και πάλι μιας νέας μορφής πόλεμο.Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Αυτό θα ήταν πολύ εύκολο, αλλά απλοϊκό.Πρέπει να ενεργούμε ανάλογα με την περίπτωση, γι΄αυτό χρειαζόμαστε φωτισμό του νού μας.
Η παύση μνημόνευσης ανάξιων επισκόπων όπως έκανε και ο Άγιος Παϊσιος μπορεί να γίνει ως κρούση κινδύνου για το πλήρωμα της Εκκλησίας, για να αφυπνισθεί.
Αυτό όμως χρειάζεται πολλή διάκριση και αγιότητα όπως έχει πει συνεχώς ο π. Σάββας Αγιορείτης, όπως έκανε και ο Άγιος Παϊσιος, και για να μην υπάρχουν παρατράγουδα όπως προσχώρηση σε σχισματικές ομάδες, και για να μην σκανδαλιστούν οι πιο αδύναμοι πνευματικά, και πέσουν σε πνευματικό πανικό, και τους υποβάλλουν οι δαίμονες μέσω του 'εκ δεξιών πολέμου', διάφορα βλάσφημα πράγματα όπως π.χ. ότι 'τα Μυστήρια είναι άκυρα' (λες και ανήκουν σε ανθρώπους), ή ότι τα πάντα έχουν 'μολυσμό' και φτάσουν σε γελοιότητες όπως βλέπουμε με ανθρώπους που έφτασαν στο σημείο να μην αγοράζουν ούτε τρόφιμα με barcode, και έγιναν τελικά αιτία να μας χλευάζουν οι άπιστοι, και να δυσφημίζουν οι οικουμενιστές τον υγιή πνευματικό αγώνα.
Έτσι λοιπόν, χρειάζεται σοβαρότητα, ή μάλλον αγιότητα και διάκριση. Αδυσώπητος πνευματικός αγώνας και ξεσκέπασμα του πνευματικού παρασκηνίου μέσα στην Εκκλησία όπως έκαναν άλλωστε οι Άγιοί μας. Και να τονίζεται ότι πάνω απ΄όλους μας είναι ο Θεός, και Αυτός μας προστατεύει, και δεν πρόκειται να μας αφήσει, αλλά όταν πραγματικά φτάσουμε στο σημείο μηδέν, στο σημείο που το βδέλυγμα της ερημώσεως θα είναι εν τόπω αγίω, θα μας οδηγήσει με απόλυτο τρόπο Εκείνος. Η πίστη μας είναι ζωντανή.
26 σχόλια:
Ἔχω προσέξει πολλάκις, ὅτι ὁ πρόδρομος αὐτὸς τοῦ ἀντιχρίστου Μπεργκόλιος, ποτὲ στὴν τιάρα του δὲν ἔχει κεντημένο τὸν Σταυρό! Ἀντιθέτως οἱ προηγούμενοι πάπες φοροῦσαν τιάρες μὲ σταυρό.
Μέχρι καὶ ἡ διακόσμησις, τὸ γαλονάκι τῆς τιάρας, εἶναι ἕνα σκάκι!
: Ξεδιάντροπη βλασφημία κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ βεβαίως, αὐτὰ ἀκριβῶς συνηγοροῦν στὴν σταθηρὰ ἀπόφασι τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν ὅτι ὁ παπισμός, ὄχι μόνον δὲν ὀνομάζεται Ἐκκλησία, ἀλλὰ οὔτε κἂν Χριστιανοὶ εἶναι! Ἂς ἀνοίξουν τοὺς ὀφθαλμούς των μερικοί-μερικοί, ποὺ τοὺς ὀνομάτισαν ἔτσι.
Ἄλλο. Πολλάκις ἐγράψαμεν ὅτι ἡ "μήτηρ" τοπικὴ Ἐκκλησία Κων/λεως, δείχνει μετὰ πολλοῦ κόπου τὴν μητρικήν της ἀγάπη σὲ ἀνθρώπους ἀδιαφόρους, ἐνῶ ταυτοχρόνως, πάλιν μετὰ πολλοῦ κόπου, τὴν μητρυιακὴν ἀγάπη εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους.
Ἑόρτασε πρὸ λίγων ἡμερῶν ὁ μόνος νομίμως ἐκλελεγμένος μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Οὐκραΐνης, Ὀνούφριος. -Εἴδατε κανὲν παπαδάκι τῆς Ἐκκλησίας Κων/πόλεως; -Οὐχί! Ἀντ᾿ αὐτοῦ, ἅπασαι αἱ ὀρθοτομοῦσαι Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι!
Ἑόρτασε καὶ ὁ κύρ Σέργιος Ντουμένκος. Εἴδαμεν πολλοὺς μεγάααλους παπάδες τῆς Ἐκκλησίας Κων/πόλεως, μέχρι καὶ ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένους ἀπὸ τὴν αὐτὴν Ἐκκλησίαν, σχισματικούς ( μαυροβουνιώτην).
Ἐρώτησις: -Πῶς ὀνομάζομεν τὴν ἀγάπην εἰς τοὺς παπικοὺς & εἰς τοὺς σχισματικοὺς μπούληδες;
-Πῶς ὀνομάζομεν τὴν ἀγάπην εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς;
Βάζομεν τὸ καθ᾿ ἕν εἰς τὴν θέσιν του: 1)μητρικήν (τῆς μητρός) 2) μητρυιακήν (τῆς μυτρυιᾶς).
Ο παπισμός είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως, η πόρνη-εκκλησία όπως ακριβώς περιγράφεται στην Αποκάλυψη, που διέστρεψε το Δόγμα, υποτίμησε το Άγιο Πνεύμα με το Φιλιόκβε πέφτοντας στην βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, και έγινε 'μήτηρ πορνών', των προτεσταντικών αιρέσεων που φτάνουν στην ύβρι και βλασφημία να θεωρούν ότι έχουν υποχείριό τους το Πανάγιο Πνεύμα τον Ίδιο τον Θεό. Όποιος δεν έχει ακούσει συγκεκριμένα πράγματα, ίσως είναι δύσκολο να πιστέψει ότι ο άνθρωπος φτάνει σε τέτοια βλασφημία. Και όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει. Οι 'χαρισματικοί', 'διατάζουν' το 'πνεύμα' να ενεργήσει, είτε με ΄γλώσσες' είτε με άλλα ΄σημεία', ονομάζοντας τα πονηρά πνεύματα, ως 'Αγιο Πνεύμα'.
Αναρωτιόμαστε τώρα, πως είναι δυνατόν, οι υποτιθέμενοι πνευματικοί ταγοί καθοδηγητές και φύλακες (όπως ορίστηκαν απ΄τον Κύριο με όσα είπε στον Απ.Πέτρο), να μην αντιλαμβάνονται την πνευματική πλευρά και ουσία της κάθε κατάστασης. Η διαφορά μας με τον παπισμό και προτεσταντισμό δεν είναι κάποιες δογματικές 'διαφωνίες' σε εγκεφαλικό επίπεδο, αλλά το πνευματικό αποτέλεσμα που παράγεται, και συγκεκριμένα ότι η ψυχή γίνεται υποχείριο των δαιμόνων. Οι προτεστάντες φτάνουν στο σημείο λόγω της ερμηνείας του γράμματος να πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι απ΄την Παναγία παρερμηνεύοντας το σημείο που ο Κύριος λέει ότι 'μήτηρ μου και αδελφοί μου είναι αυτοί που ακούνε και πράττουν τον Λόγο του Θεού', και δεν παραδέχονται Αγίους, παρά μόνο τον εαυτό τους ως άγιο. Ο παπισμός είναι μια κοσμική εξουσία που κατάργησε την πνευματική ουσία της Εκκλησίας (η Βασιλεία Μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου), και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το Πρωτείο και την υποταγή των πάντων, και όχι τόσο για τα δογματικά (μην ξεχνάμε ότι ο Πάπας Βενέδικτος απάγγειλε το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς το Φιλιόκβε στην συλλειτουργία με Ορθόδοξους, μετά από την ελαστικότητα που έδωσε σε αυτό το θέμα η Β΄Βατικάνειος σύνοδος). Είναι αδίστακτοι προκειμένου να επιτύχουν την υποταγή των πάντων, και μεταχειρίζονται όλους τους τρόπους όπως φαίνεται και με την Ουνία. Όλα αυτά είναι γνωστά. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.
Διαβάζουμε ότι η αποτείχιση θα συντρίψει τους αιρετικούς ως σκεύη κεραμέως.
Ρωτάμε πολύ καλοπροαίρετα. Πως ακριβώς θα τους συντρίψει;
Δεν διαφωνούμε στην παύση μνημόνευσης ανάξιων επισκόπων όπως έκανε και ο Άγιος Παϊσιος.
Όμως το κακό είναι ότι με τον όρο αποτείχιση, εννοούν την φυγή του κόσμου από την Εκκλησία όταν οι τελευταίες ψυχές με κάποια έστω πνευματική κατάσταση και πνευματικό αγώνα, εκτός του ότι είναι πλέον λίγες, περιστοιχίζονται από δεκάδες άλλες ψυχές, ανθρώπους χλιαρούς ή ολιγόπιστους, που πρέπει να τους τραβήξουν προς την πίστη και αυτό περνάει και μέσα από τη συμμετοχή τους στην εκκλησιαστική ζωή όπως έκαναν αδιάλειπτα όλοι οι Άγιοί μας, και οι Μοναχοί στο Άγιο Όρος (εφόσον βέβαια εκεί που πηγαίνουν δεν σκανδαλίζονται, τουλάχιστον).
(συνεχίζεται)
Η αδιακρισία σε αυτά τα πνευματικά ζητήματα, θα διαλύσει ακόμα περισσότερο την Εκκλησία.
Μην ξεχνάμε σε ποια εποχή ζούμε. Ο πόλεμος των δαιμόνων έχει ανέβει στο υψηλότερο επίπεδο, αφού έχουν πλέον όλα τα μέσα στα χέρια τους. Ο Κύριος δεν αρνήθηκε στους ανθρώπους την συγκατάβασή Του, προκειμένου να ελκύσει και την τελευταία ψυχή. Είπε μάλιστα ότι ο Ιωάννης δεν έτρωγε και δεν έπινε ενώ ο Ίδιος έτρωγε και έπινε. Χρησιμοποίησε και τους δύο τρόπους, και την ασκητικότητα και την συγκατάβαση για να κερδίσει τους πάντες. Ακόμα είπε ότι θα μαζέψει στην Βασιλείας Του 'τυφλούς και χωλούς', ώστε να γεμίσει ο Οίκος Του. Τους οποίους στη συνέχεια ο Ίδιος θα καθαρίσει.
Είμαστε στην εποχή που ο διάβολος δίνει την μεγαλύτερη μάχη του γιατί ξέρει ότι έχει λίγο χρόνο. Η Εκκλησία βγήκε νικηφόρα από κάθε είδους πόλεμο. Σήμερα έχουμε και πάλι μιας νέας μορφής πόλεμο.Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Αυτό θα ήταν πολύ εύκολο, αλλά απλοϊκό.Πρέπει να ενεργούμε ανάλογα με την περίπτωση, γι΄αυτό χρειαζόμαστε φωτισμό του νού μας.
Η παύση μνημόνευσης ανάξιων επισκόπων όπως έκανε και ο Άγιος Παϊσιος μπορεί να γίνει ως κρούση κινδύνου για το πλήρωμα της Εκκλησίας, για να αφυπνισθεί.
Αυτό όμως χρειάζεται πολλή διάκριση και αγιότητα όπως έχει πει συνεχώς ο π. Σάββας Αγιορείτης, όπως έκανε και ο Άγιος Παϊσιος, και για να μην υπάρχουν παρατράγουδα όπως προσχώρηση σε σχισματικές ομάδες, και για να μην σκανδαλιστούν οι πιο αδύναμοι πνευματικά, και πέσουν σε πνευματικό πανικό, και τους υποβάλλουν οι δαίμονες μέσω του 'εκ δεξιών πολέμου', διάφορα βλάσφημα πράγματα όπως π.χ. ότι 'τα Μυστήρια είναι άκυρα' (λες και ανήκουν σε ανθρώπους), ή ότι τα πάντα έχουν 'μολυσμό' και φτάσουν σε γελοιότητες όπως βλέπουμε με ανθρώπους που έφτασαν στο σημείο να μην αγοράζουν ούτε τρόφιμα με barcode, και έγιναν τελικά αιτία να μας χλευάζουν οι άπιστοι, και να δυσφημίζουν οι οικουμενιστές τον υγιή πνευματικό αγώνα.
Έτσι λοιπόν, χρειάζεται σοβαρότητα, ή μάλλον αγιότητα και διάκριση. Αδυσώπητος πνευματικός αγώνας και ξεσκέπασμα του πνευματικού παρασκηνίου μέσα στην Εκκλησία όπως έκαναν άλλωστε οι Άγιοί μας. Και να τονίζεται ότι πάνω απ΄όλους μας είναι ο Θεός, και Αυτός μας προστατεύει, και δεν πρόκειται να μας αφήσει, αλλά όταν πραγματικά φτάσουμε στο σημείο μηδέν, στο σημείο που το βδέλυγμα της ερημώσεως θα είναι εν τόπω αγίω, θα μας οδηγήσει με απόλυτο τρόπο Εκείνος. Η πίστη μας είναι ζωντανή.
Μία ωραία τοποθέτηση. Και δεν πειράζει το πλάτος.
Το πραγματικά προβληματικό σημείο είναι το «παύση μνημόνευσης». Αυτό το παλαιοημερολογίτικο παραλήρημα έχει εισχωρήσει βαθιά στις καρδιές και στις συνειδήσεις των πιστών δυστυχώς και δεν βγαίνει εύκολα, σχεδόν με τίποτα. Επιφέρνει και μεγάλη ζημιά. Το για να αφυπνισθεί το πλήρωμα είναι ένα παραμύθι το οποίο δεν πατάει πουθενά. Είναι να απορεί κανείς πως μερικοί έχουνε κολλήσει με την αποτείχιση (πες την και παύση μνημόνευσης), και δεν την αφήνουν με τίποτα. Ευτυχώς δεν είναι πολλοί. Η Εκκλησία δεν την δέχεται και δεν πρόκειται να την δεχτεί ποτέ. Διότι δεν είναι της Εκκλησίας. Αυτή η ωραιοποιημένη διάκριση παύση μνημόνευσης - αποτείχιση πέφτει στο κενό. Είναι ανούσια, άνευ περιεχομένου.
Αυτά . Με το συμπάθιο.
Δέν ανήκει στήν πραγματικότητα τού πολιτισμού.Οταν κάποιος αρρωσταίνει δέν τόν εξορίζουμε, δέν τόν εγκαταλείπουμε γιά νά μήν τήν μεταδώσει καί στούς άλλους. Αλλά ερευνούμε, παρατηρούμε, αναλύουμε, συνθέτουμε, προσπαθούμε νά γνωρίσουμε. Αυτή είναι η επιστήμη. Τό πίστευε καί μή ερεύνα διέλυσε τόν Παπισμό, διότι χώρισε τήν έρευνα από τήν πίστη. Σήμερα ήρθε η σειρά τής ορθοδοξίας.Η αποτείχηση έχει μιά γεύση μωαμεθανική. Οπου χωρίζουν οι ζωές τών ανθρώπων, οι οικογένειες, μόνο μέ δηλώσεις, τύπου σέ χωρίζω, σέ χωρίζω, σέ χωρίζω.
12.44 Αυτό το σημείο δεν είναι ο πυρήνας ούτε η ουσία των υπολοίπων.
[Το ζητούμενο είναι το καλό της Εκκλησίας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, που χρειάζεται υπευθυνότητα και διάκριση. Ο εκ δεξιών πόλεμος ήταν πάντα ο πιο δύσκολος.]
Η «παύση μνημόνευσης» πιθανόν να μην έχει κανένα αποτέλεσμα, πιθανόν να έχει αρνητικό (μεγάλα παρατράγουδα), πιθανόν σε άλλες περιπτώσεις δυνητικά να λειτουργήσει σε κάποιους ανίδεους και εφησυχασμένους ως κάποιος λόγος για να ψάξουν τα πράγματα, για να σκεφτούν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Διαφορετικά γιατί να το κάνει ο Άγιος Παϊσιος; Όχι φυσικά για να μην 'μολύνεται' όπως λένε κάποιοι.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είτε έτσι είτε αλλιώς, το σημείο αυτό δεν είναι δικής μου 'έμπνευσης' ή εικασίας αλλά είναι αυτό που είπε ο π. Ε.Θεοδωρόπουλος, που εφάρμοσε και ο Άγιος Παϊσιος που δεν ήταν παλαιοημερολογίτης, όπως και άλλοι εκείνη την εποχή, και το ανέφερα περισσότερο γι αυτούς που πιστεύουν στον υποτιθέμενο μολυσμό (για να τους πω ότι η παύση μνημόνευσης δεν έχει αυτό το νόημα, επομένως δεν πρέπει να σκανδαλίζουν τον κόσμο να αποκοπεί από την Εκκλησία και τα Άγια Μυστήρια).
Το αντιγράφω όπως ακριβώς το είπε ο π. Ε. Θεοδωρόπουλος που όχι μόνο δεν ήταν παλαιοημερολογίτης αλλά τους έχει κάνει την αυστηρότερη κριτική:
[από εδώ: https://www.impantokratoros.gr/F41F9552.el.aspx]
«Η διακοπή μνημοσύνου για αίρεση «πριν από Συνοδική διάγνωση» έχει άλλη έννοια. Αποτελεί έντονη, αλλά κι έσχατη διαμαρτυρία της Ορθόδοξης συνείδησης, παρέχει μια διέξοδο σε αυτούς που σκανδαλίζονται, και ταυτόχρονα αποσκοπεί και στη δημιουργία αναταραχής, ώστε η Εκκλησία να βιαστεί να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Δεν υπάρχει κίνδυνος να...μολυνθούμε, ούτε μνημονεύντας τον Πατριάρχη (εφόσον ακόμα δεν καταδικάστηκε), ούτε, πολύ περισσότερο, αν δεχόμαστε σε κοινωνία αυτούς που τον μνημονεύουν. Όσα αντίθετα λέγονται, είναι ανόητοι «ζηλωτισμοί».»
Να συμπληρώσω σε αυτά συμφωνώντας μαζί σας και με τον Αμέθυστο, ότι η σημερινή λεγόμενη αποτείχιση, έχει ξεφύγει κατά πολύ από αυτό που έγινε επί Αθηναγόρα, που δεν υπήρξε ούτε 'διαζύγιο' από το Σώμα της Εκκλησίας, ούτε σκανδαλισμός με φανατισμούς, εμπάθειες, συκοφαντίες αδιακρισία και τυφλό ζηλωτισμό που αμφισβητεί ακόμα και αγιασμένους γέροντες όπως βλέπουμε σήμερα.
Σήμερα το κίνημα της αποτείχισης (ως προς το ιδεολογικό του περιεχόμενο) έχει πλέον την έννοια της σέκτας.
Πάντως τα όλα τα παραπάνω είναι χρήσιμα στο βαθμό που δεν ........ τυρβάζουμε περί άλλων.
Έχουμε να σώσουμε και κάτι άλλο πριν σώσουμε την Εκκλησία.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ. ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΎΕΙ.ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ!!!!!!
ΕΜΕΙΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ!!!!!!!
Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΛΛΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΉΣΕΙ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΜΑΣ. ΟΔΗΓΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΜΑΤΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ. ΑΣ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
Και...........ας χαρούμε λίγο αδέρφια.
ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟ.
Αυτό θέλει ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ.
ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ.
Αν δεν σε θυμάται κανένας λένε κάποιοι τότε δεν υπάρχεις. ΛΑΘΟΣ. ΛΑΘΟΣ. ΛΑΘΟΣ.
Μην κάνουμε αυτό το ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΛΑΘΟΣ.
Η αποτείχιση - για να εκφράσουμε διαμαρτυρία, για να δημιουργήσουμε αναταραχή κ.ο.κ. είναι πολύ προβληματικές έννοιες.
Τις συναντάμε συχνά-πυκνα στους σύγχρονους αποτειχισμένους, και τις επικαλούνται οι ίδιοι, αλλά αυτό δεν τις καθιστά σωστές, αποδεκτές, ορθές.
Πως βγαίνουν τέτοιες έννοιες από τον 15 κανόνα είναι απορίας άξιον. Πολύ περισσότερο δεν βγαίνουν από την Παράδοση, από το σύνολο της Παραδόσεως της Εκκλησίας. Και να το δούμε μέσα στα στενά όρια του 15ου κανόνος -που δεν είναι σωστό και δεν στέκεται- δεν βγαίνει. Δεν χρειάζεται κάν προσπάθεια να το εντάξουμε στη σύνολη Παράδοση της Εκκλησίας. Είναι μία παράχρηση και μία κατάχρηση εκ μέρους των κληρικών, που παρασύρουν μετά και κάποιους λαϊκούς (όχι πολλούς ευτυχώς) στον δρόμο που τον χαράζουν οι ίδιοι και δεν ταυτίζεται με τον δρόμο της Εκκλησίας. Μάλλον οδηγεί εκτός της Εκκλησίας.
Μερικοί την έκαναν και σύντομα γύρισαν πίσω και δεν προσπάθησαν να την ξανακάνουν ποτέ, ούτε έκαναν ύστερα κανένα κήρυγμα για την χρησιμότητά της και το όφελος που φέρνει. Τον δρόμο χάραξε βέβαια ένας που ενεφορείτο από τα παλαιοημερολογίτικα φρονήματα, και την εφήρμοσε μόλις του δόθηκε ευκαιρία, θεωρώντας ότι θα κάνει το μπάμ, αλλά και αυτός σύντομα γύρισε πίσω.
Το ότι την υποστηρίζει και την κηρήττει ο π. Σάββας Αγιορείτης δεν την καθιστά ορθή. Δεν έκφραζει την Παράδοση ο συγκεκριμένος πατήρ. Έχουνε ειπωθεί και έχουνε γραφτεί τόσα πολλά -τούλαχιστον σε τούτο εδώ τον τόπο- για την αποτείχιση, αλλά γεγονός είναι ότι όποιος την κολλήσει μία φορά πολύ δύσκολα ξεκολλάει - την πρεσβεύει εις το διηνεκές. Ελάχιστοι είναι και αποτελούν εξαίρεση. Και πάντα θα είναι μόνο εξαίρεση.
Με φιλική διάθεση.
Ελαφρείς άνθρωποι, σοβαροφανείς, γεμάτοι απωθημένα.Δέν πιστεύουν σέ τίποτε. Προσπαθούν μέ νύχια καί μέ δόντια νά γίνουν προσωπικότητες. Δέν είναι γόητες οι δύστυχοι. Αγνοούμενοι στό σύμπαν τής γνώσεως τού θεού περιπλανώμενοι στήν έρημο. Οι απλήρωτοι εθελοντές βοηθοί τού Βαρθολομαίου.
6.28 Νομίζω ότι ο π.Σάββας Αγιορείτης δεν υποστηρίζει ούτε κηρύττει την αποτείχιση (αν κάνω λάθος, παρακαλώ να παραθέσετε τα λόγια του). Ίσα ίσα που όσα έχω ακούσει να λέει έχουν αποτρεπτικό σκοπό, γιατί η ορθή κρίση αυτών των πραγμάτων χρειάζεται διάκριση και αγιότητα όπως του Αγίου Παϊσίου, την οποία δεν έχουν όσοι εμπλέκονται σήμερα στον λεγόμενο αντιοικουμενιστικό χώρο [το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, κυριαρχεί η ανευθυνότητα, η σκανδαλοθηρία (κοιτάζουν πως «θα βγάλουν είδηση» φουσκώνοντας πολλές φορές τα πράγματα, τσουβαλιάζοντας με γενικολογίες, αδιαφορώντας με ανεύθυνο τρόπο αν σκανδαλίσουν αδύναμους και τους ωθήσουν σε ψευτολύσεις «πανικού», ή αν με αυτό τον τρόπο ενισχύουν όσους πολεμούν την Εκκλησία ή αν γίνονται αιτία να «παγώνουν» πνευματικά οι χλιαροί και να κλονίζεται η αδύναμη πίστη τους αφού δεν έχουν προσωπική επαφή με τον Κύριο ώστε να στηριχτούν ψυχικά), η συκοφαντία πολλές φορές, ακόμα και η συνομωσιολογία, η ανάμειξη της αλήθειας με την υπερβολή, και προσωπικά δεν μου εμπνέουν εμπιστοσύνη].
Ο ίδιος ο π. Σάββας δεν έχει κάνει ούτε διακοπή μνημόνευσης ούτε έχει αποκοπεί από την κοινωνία με κανένα. Ίσως σε κάποια ζητήματα κάνει λάθη, πιθανόν να έχει πει κάτι και για την αποτείχιση που δεν το γνωρίζω, που είναι λάθος, πάντως επαναλαμβάνω ότι σε αυτά που έχω ακούσει είναι αποτρεπτικός, και τονίζει μάλιστα, ότι ακόμα και αν κάποιος φτάσει στο σημείο να κάνει διακοπή μνημόνευσης (αν δηλ. υποθέσουμε ότι συντρέχουν οι λόγοι), δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποκοπεί από σύσσωμη την Εκκλησία γιατί πέφτει σε σχίσμα (αυτοαφορίζεται).
Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι όλα ξεκινούν από λάθος βάση.Ο 15ος Κανόνας μιλάει για φανερή ΚΗΡΥΞΗ ΑΙΡΕΣΗΣ. Και είναι προφανές και αυτονόητο ότι αν βγει ένας επίσκοπος ή ένας ιερέας και κηρύττει αίρεση στους ανθρώπους όπως έκανε π.χ. ο Άρειος, δεν μπορείς να μνημονεύεις το όνομά του και να λες ψευδώς ότι «ορθοτομεί τον Λόγον της Αληθείας», ούτε μπορείς να έχεις καμία κοινωνία μαζί του. Και προφανώς αυτό θα λειτουργήσει αφυπνιστικά και για τους ανυποψίαστους (γιατί κακά τα ψέματα, πάρα πολλοί άνθρωποι είναι ακατάρτιστοι).Το γράμμα του Κανόνα πρέπει να συμβαδίζει με το πνεύμα.
Σήμερα έχουμε μια γενική πνευματική κατάπτωση, εκκοσμίκευση, χλιαρότητα, έλλειψη διάκρισης ανάμεσα στο γνήσιο και στο δυτικό-εισαγόμενο, και το «αντίδοτο» σε αυτά είναι η θεολογική αντιμετώπιση, αλλά όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά κυρίως με την έννοια της αγιότητας όπως έκαναν και οι Άγιοί μας
(να δουν οι άνθρωποι έναν «πραγματοποιημένο»-εφαρμοσμένο Χριστιανισμό).
Πως είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι η κατάσταση αυτή θα αλλάξει με ένα μαγικό τρόπο αν σταματήσουν να αναφέρουν το όνομα του επισκόπου ή αν αποκοπούν από την κοινωνία με τους υπόλοιπους, πραγματικά είναι απορίας άξιον.
Μπορεί νά έχετε δίκαιο. Εμείς τόν συναντήσαμε πρίν καιρό στόν "παιδαγωγό" μέ τό μέρος τού Ζήση.
Σεβαστή η γνώμη σας.
Δεν θα μπούμε όμως σε κόπο να παραθέσουμε τα λόγια του. Δεν αξίζει.
Πράγματι δεν αξίζει.
Οι του αποτειχιστικού φρονήματος όλο το ίδιο βιολί - ο 15ος, ο 15ος. Να το δούμε από 'δω να το δούμε από 'κει. Κ.ο.κ.
Όσο για το «και να λες ψευδώς ότι "ορθοτομεί τον Λόγον της Αληθείας"» - αυτό είναι μία ευχή. Είναι καθαρά μία ευχή. Τι άλλο να πούμε. Την έχουνε δογματοποιήσει οι του αποτειχιστικού φρονήματος αυτή την φράση. Και στηρίζουν σχεδόν όλο το οικοδόμημα σε δική τους (αυθαίρετη) ερμηνεία.
Το «αυτό θα λειτουργήσει αφυπνιστικά» είναι ένα σκέτο παραμύθι το οποίο είναι να θαυμάζει κανείς πως το καταπίνουν οι μερικοί τόσο επιπόλαια.
Τα υπόλοιπα (τ.ε. για την αίρεση, τον Άρειο κτλ.) ας τα αφήσουμε καλύτερα. Δεν βοηθάει. Δεν υπάρχει χώρος συνεννόησης.
Και (στο τέλος) η έννοια «να αποκοπεί από σύσσωμη την Εκκλησία» είναι τόσο μεγάλη ανοησία, όπου μπορούσε να οδηγήσει μόνο μία άλλη παρόμοια σε μέγεθος ανοησία και έννοια όπως η «αποτείχιση».
Έρρωσθε.
Κοιτάξτε, νομίζω ότι απ΄αυτά που έγραψα έχει φανεί σε γενικές γραμμές τι πιστεύω για την «αποτείχιση» (με ότι περιλαμβάνει αυτός ο όρος), και δεν διαφωνούμε ως προς την ουσία, ούτε με τον Αμέθυστο, ούτε με σας. Είναι ξεκάθαρο από το σύνολο.
Η κατάσταση αυτή έχει πάρει τα χαρακτηριστικά ΣΕΚΤΑΣ, μιλάμε για εμμονές και ιδεοληψία, για κλασσικό «οπαδισμό», για κλειστό κύκλωμα «καθαρών», και διάφορες άλλες παθογένειες της πνευματικής ζωής και της ανθρώπινης ψυχής, ακόμα και της κοινής λογικής, που οι γνώστες, όπως ήταν οι Πατέρες και άγιοι της Εκκλησίας, μας έχουν μιλήσει ήδη γι αυτές (όπως π.χ. ο Άγιος Νεκτάριος), συνήθως υπό τον όρο «ζηλωτισμός», (και άλλους, όπως την υπερηφάνεια, την εμπάθεια και το «ίδιον θέλημα», και «ιδία γνώμη»).
Εδώ και 2 χρόνια, μετά τις τελευταίες αποτειχίσεις, έχουμε καταπιεί «έναν ελέφαντα», κάτω από την δικτατορία των ιστολογίων. Η αποτείχιση π.Ζήση-Μανώλη, προκάλεσε δηλώσεις για «άκυρα» Μυστήρια της Εκκλησίας, για «μολυσμένη» Ορθοδοξία, και για εμάς ως «κοινωνούντες με αίρεση», και ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός κάποιων (λόγω και του ότι είχε προηγηθεί η σύνοδος της Κρήτης), και ακούστηκαν τόσα ανυπόστατα πράγματα (όπως ότι το Άγιο Πνεύμα φεύγει τώρα από τα Επισκοπεία και πηγαίνει στην ομάδα Ζήση, που αποτελεί πλέον την Εκκλησία), τα οποία δυστυχώς υποστηρίχθηκαν από ιστολόγια, με προβολή όσων τα έλεγαν (με τρόπο μάλιστα χτυπητό και εσκεμμένο), και με φίμωση των άλλων με αθέμιτους τρόπους όπως δηλώσεις και υπονοούμενα περί «εγωισμού» (αφού κατά τη γνώμη τους έπρεπε να δεχτούμε τις ανοησίες τους), έφτασαν να μιλάνε ακόμα και για μίσος απέναντι τους (λες και τους ξέραμε από χθες). Αυτό ανάγκασε τους περισσότερους απλά να πάψουν να ασχολούνται (να μην έχουν δηλ. καμιά διάθεση να ξαναεμπλακούν σε ψυχοφθόρες διαδικασίες), κάνοντας τους αποτειχισμένους (κάθε είδους, που έχουν τέτοιο φρόνημα) να νομίζουν ότι έχουν έχουν επιβληθεί, ή ότι έχουν πείσει.
Τέλος πάντων, μέσα σε όλο αυτό το πανδαιμόνιο (κυριολεκτικά παν-δαιμόνιο), αναγκάστηκαν κάποιοι να πουν λίγα πράγματα.
Ο π. Σάββας, προφανώς λόγω του κλίματος, και του ξεσηκωμού των ιστολογίων, είπε αυτά που έγραψα παραπάνω ως αποτρεπτικά.
Είναι γεγονός ότι δεν απέρριψε εντελώς τη λέξη αποτείχιση, αλλά προσπάθησε να την διαχωρίσει από το σχίσμα.
Θα έπρεπε ίσως να μην μπει σε αυτή τη διαδικασία του διαχωρισμού, αλλά να εναντιωθεί σε όλη αυτή τη λογική, όχι μόνο ως αναποτελεσματική, και ως κάτι που προσθέτει προβλήματα αντί να λύνει, ΑΛΛΑ και ως μία όντως παράχρηση, και ένα κίβδηλο υποκατάσταστο του ζήλου και του πνευματικού αγώνα που θέλει ο Θεός, που είναι ο ανόητος ζηλωτισμός.
Όμως πιθανόν να λειτούργησε με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Δηλαδή εφόσον είχαν γίνει έτσι κι αλλιώς ήδη οι αποτειχίσεις, και τα πράγματα πήγαιναν ΚΑΙ σε ακοινωνησία, (ωθούσαν κάποιοι τους π.Ζήση-Μανώλη να κάνουν ομάδα τύπου π. Τρικαμηνά), βγήκε και είπε ότι η ακοινωνησία συνιστά πλέον σχισματική κατάσταση.
Πολύ καλοπροαίρετα θέλω να πω, ότι ακριβώς επειδή έχω δει να περιλαμβάνει στις ομιλίες του όλο το σύνολο του πλούτου της Ορθοδοξίας, χωρίς ταμπέλες και εμμονές, όπως κάνουν οι άλλοι (π.χ. για τον γέροντα Σωφρόνιο), αυτό του το αναγνωρίζω, όπως επίσης και το ότι το συντριπτικό ποσοστό των ομιλιών του αναφέρεται σε λόγους και βιβλία ασκητών και Αγίων, στην πνευματική ζωή όπως μας παραδόθηκε, και στην ετοιμασία του καθενός μας. Δίνει δηλ. εκεί την βαρύτητα.
(συνεχίζεται)
Θέλω να πω στον Αμέθυστο ότι αυτό που έγραψε για τον «Παιδαγωγό» (δηλ. ότι ο π. Σάββας υποστήριζε την αποτείχιση Ζήση) ειλικρινά δεν το γνωρίζω.
Είναι αυτονόητο ότι διαφωνώ με τον π. Σάββα πάνω σε αυτό, αν ισχύει ακόμα και δεν έχει αλλάξει ήδη γνώμη, βλέποντας την αδιέξοδη κατάσταση, τον πολυκερματισμό τους, και την προσέγγιση του παλαιοημερολογιτισμού, τον οποίο λέει ο ίδιος ότι απορρίπτει ο κατηγορηματικά.
Απλά θα ήθελα να πω κάτι τελευταίο, πολύ καλοπροαίρετα και με γνήσια απορία (έτσι όπως ζήτησα και τα λόγια του π. Σάββα), σχετικά με τον 15ο Κανόνα, όχι για να πω ότι εγώ έχω δίκιο (ούτε καν). Άλλωστε πολλές φορές γνωρίζουμε τα πράγματα, μόνο εκ των υστέρων (από τους καρπούς).
Είναι λοιπόν γεγονός ότι υπάρχει αυτός ο Κανόνας, όπως και ότι ο Άγιος Παϊσιος τον εφάρμοσε κάποιο διάστημα. Ανεξάρτητα αν είναι αναποτελεσματικός, ή αν έγινε αιτία (λόγω παρερμηνείας) να δημιουργηθούν «παρεκκλήσια», και εμμονικοί άνθρωποι που αναλώνονται όλη μέρα σε αυτά (και τους έχει εμπλέξει ο διάβολος σε ένα κίβδηλο υποκατάστατο υποτιθέμενου «πνευματικού αγώνα» και πνευματικής ζωής που τα παρουσιάζει ως ζήλο), ο Κανόνας υπάρχει, και αυτό που προσπάθησα να πω ήταν ότι γράφτηκε για περιπτώσεις φανερής δημόσιας διδασκαλίας αίρεσης, όπως έχει συμβεί στην ιστορία της Εκκλησίας.
Και το είπα αυτό, όχι φυσικά για να υποστηρίξω την εφαρμογή του σήμερα, αλλά ακριβώς για να το αντιδιαστείλω με την ανοησία των αποτειχισμένων (φανερών ή κρυφών), οι οποίοι κινούνται με την ερμηνεία του γράμματος:
Ότι «ο Οικουμενισμός είναι «παναίρεση», η Ορθοδοξία έχει πέσει σε παναίρεση, ο 15ος μιλά για αίρεση-«αποτείχιση», άρα ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ» (ψεκάστε-σκουπίστε τελειώσατε).
Δεν είναι όμως έτσι. Σήμερα ζούμε κάτι διαφορετικό.Το γνωρίζουμε όλοι και δεν χρειάζεται ανάλυση. Πρόκειται για μια Νέα Εποχή (και με τις δύο έννοιες, και με ότι σημαίνει η καθεμία).Εμείς πρέπει να προσκολληθούμε ακόμα περισσότερο στον Κύριο.
Το τι θα συμβεί σε γενικό επίπεδο, έχει να κάνει με την πνευματική (αθέατη συνήθως) πλευρά. Ο πόλεμος γίνεται κυρίως σε αυτό το επίπεδο, με πίστη ακράδαντη (ελπιζομένων ΥΠΟΣΤΑΣΗ), δυνατή προσευχή, και πραγματική Ομολογία ΕΝ ΧΑΡΙΤΙ, που είναι μια χαρισματική κατάσταση, (που οδηγεί ακόμα και στο μαρτύριο), και έχει συγκεκριμένους καρπούς Πνεύματος Αγίου, και όχι μια ορθολογιστική ομολογία στόματος, χωρίς καρπό Αγίου Πνεύματος, χωρίς σοφία και διάκριση χωρίς πίστη χωρίς αγάπη, που τέτοια άλλωστε μπορεί να κάνει και ο διάβολος.
Καλή σας μέρα, σε όλους.
Ευχαριστούμε γιά τίς παρεμβάσεις στό σκτεινό θέμα τών αποτειχίσεων. Νά χαίρεστε.
μηπως γινεται κανενα μπερδεμα με τον σαββα λαυρεωτη, τον γερων;
Σαβανο μας εβαλαν οι αποτειχυμενοι.
Καλο καλοκαιρι σε αμεθυστο φιλους και ολο τον κοσμο.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ. ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ.
Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε.
Ευχαριστώ κι εγώ αδελφέ Αμέθυστε. Έχετε όλοι την αγάπη μου, και τις ειλικρινείς ευχές μου.
Ίσως έχει γίνει μπέρδεμα. Εγώ μίλησα για τον π. Σάββα Αγιορείτη του ιστολογίου Χριστός-Παναγία.
https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw
Με τον π. Σάββα Λαυριώτη εννοείται ότι διαχωρίζομαστε εξ ολοκλήρου, έχει άλλωστε προσχωρήσει στο παλαιό ημερολόγιο.
Εχει γίνει σίγουρα. Τό μπέρδεμα δικό μου.
"Δεν τον εξοριζουμε,δεν τον εγκαταλειπουμε"!
Τότε γιατί ο Απ.Παύλος παρέδωσε τον Υμέναιο και τον Αλέξανδρο στον Σατανά;
Λάθος και οι Ιεροί Κανόνες;;
Γιατί; Ακολούθησε τούς κανόνες; Ισαπόστολος; Καί ο Αγιος Κοσμάς κινήθηκε βάσει κανόνων; Μέ τόσους ισαποστόλους στόν τόπο μας απορίας άξιον γιατί έγινε ο τόπος μας τού Υμέναιου!!
Αυτοί τον ακολούθησαν(βλέπε Α' Ιερό Κανών της Ζ' Οικ.Συνόδου).
Ο τόπος μας έγινε του Φιλητού γιατί υπάρχει οκνηρία(βλέπε
παραβολή των ζιζανίων).Και το 638 μ.Χ. ο τόπος ήταν του Σεργίου και του Πύρρου,παρά την παρουσία του Αγίου Μαξίμου(σήμερα ο νέος Μάξιμος είναι ο π.Θ.Ζήσης).
Το θέμα είναι ότι το σχόλιό σου είναι αντίθετο με την διδασκαλία του Απ.Παύλου(αυτά που δίδασκε ο Παύλος τα έκανε και πράξη,όπως και ο Κύριός του)και
συγγενεύει με την αίρεση της πάσχουσας Εκκλησίας των Παπικών και μιας σέχτας των Παλαιοημερολογιτών.
Δηλ. ο Ζήσης δέν υπάρχει; Είναι μετεμψύχωση;
Όχι,δεν πιστεύω στις μπαρούφες του Πλάτωνα.Μπορεί να είναι πρόδρομος του Ηλία ή του Ενώχ.Γραμματέας του αιρετικού Ηράκλειτου ο Άγιος Μάξιμος,γραμματέας του αιρετικού Βαρθολομαίου και ο Μελενικιώτης.
Λέει ο Παύλος:"Αφού συγκεντρωθείτε όλοι σας στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,όντας και εγώ μεταξύ σας παρών πνευματικώς,μαζί με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,ας
ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ αυτόν τον άνθρωπο(τον αιμόμικτο)στο ΣΑΤΑΝΑ για να τιμωρηθεί σληρά το σώμα του,ώστε ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ κατά την ημέρα του Κυρίου Ιησού...Σεις διώξτε τον κακό από ανάμεσά σας"(Α' Κορινθίους,κεφ.ε',στίχ.4-13).
Καί ο Μπαρουφάκης μετεμψύχωση; Πού τά βρίσκεις!!!!!; Διαβάζεις τό φλυτζάνι;
Δημοσίευση σχολίου