Ὁ φθόνος λοιπὸν πρῶτα φθείρει τὸν φθονερὸ καὶ ἔπειτα τὸν φθονούμενο. Πρῶτα ἐξολοθρεύει τὴν ψυχὴ του -καθὼς τὸ φίδι κατατρώει τὴν κοιλιὰ ποὺ τὸ ἔθρεψε- καὶ κατόπιν δαγκώνει αὐτὸν ποὺ φθονεῖ. Ἀπὸ μόνος του ὁ φθόνος δὲν ἔχει καμιὰ αἰτία ὕπαρξης, γι’ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τύχει οὔτε συγχώρεσης. Ὁ φθόνος δὲν γνωρίζει νὰ προτιμάει τὸ συμφέρον. Κανένα πάθος δὲν εἶναι πιὸ καταστροφικὸ ἀπὸ τὸν φθόνο, γιατί διαφθείρει τὶς ψυχές, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ φυτρώνει μέσα τους. Αὐτὸς διδάσκει τὸν φόνο.
Ὦ φθόνε, εἶσαι ρίζα τοῦ θανάτου, πολύπλοκη νόσος, τῆς καρδιᾶς αἰχμηρότατο καρφί· τίποτα δὲν κεντάει πιὸ αἰχμηρὰ ὅπως ἐσύ• τρυπᾶς ὅποια καρδιὰ σὲ ἔχει μέσα της. Μεγάλο κακὸ ὁ φθόνος. Αὐτὸς μαυρίζει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ τὴν περιτυλίγει μὲ βαθὺ σκοτάδι. Αὐτὸς προκαλεῖ ἀναισθησία στὶς αἰσθήσεις της. Πρῶτα τὴν σκλήρυνε καὶ μετὰ τὴν ὁδήγησε στὴν πώρωση. Αὐτὸς τελείως διέφθειρε τὸν ἄνθρωπο. Οὔτε τὸ σκουλήκι καὶ ὁ σκόρος συνηθίζει ἔτσι νὰ ἐγκαθίσταται στὸ ξύλο καὶ νὰ τὸ τρώει, οὔτε ὁ σκόρος ποὺ τρώει τὸ μαλλί, δὲν κάνει τόσο κακό, καθὼς ὁ πυρετὸς τῆς ζήλειας κατατρώει τὰ κόκκαλα τῶν φθονερῶν καὶ καταληστεύει τὴν σωφροσύνη τῆς ψυχῆς.
Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει: «Τί πιὸ καταστροφικὸ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἀπὸ τὴν ἀρρώστια αὐτή; Εἶναι φθορὰ τῆς ζωῆς, ἀρρώστια τῆς φύσης· ἐχθρεύεται ἀκόμη καὶ αὐτὰ ποὺ ὁ Θεὸς ἔχει δώσει, ἐναντιώνεται πρὸς τὸν Θεό, εἶναι κακὸ ἀφόρητο, διδασκαλία τοῦ πονηροῦ, ἐφεύρεση τῶν δαιμόνων, σπορὰ ἔχθρας, ἀρραβώνας τῆς κόλασης, ἐμπόδιο τῆς εὐσέβειας, δρόμος πρὸς τὴ γέεννα, στέρηση τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν».
Ὁ δὲ Χρυσόστομος λέει: «Ὁ φθόνος μετατρέπει τὸν ἄνθρωπο σὲ Διάβολο. Τὸν μετατρέπει σὲ ἄγριο δαίμονα. Ἀπὸ φθόνο ἔγινε ὁ πρῶτος φόνος· ἔτσι ἀγνοήθηκε ἡ φύση, ἔτσι μολύνθηκε ἡ γῆ. Τίποτα πιὸ ὀλέθριο δὲν τρυπώνει στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ φθόνου, ὁ ὁποῖος πολὺ λίγο λυπεῖ καὶ κάνει κακὸ στοὺς ἄλλους, ἀφοῦ τὸ μεγαλύτερο κακὸ τὸ παθαίνει πρῶτα αὐτὸς ποὺ φθονεῖ».
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΤΙΟΣ, ΣΑΝ ΘΕΟΣ, ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου