Οι Μακαρισμοί ανατρέπουν την κοσμική λογική (ι. Χρυσόστομος)

Οι Μακαρισμοί του Κυρίου βρίσκονται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (5,3-12) και αποτελούν τη διδασκαλία προς τους μαθητές του στην επί του όρους ομιλία. Χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Χρυσόστομος πως οι μαθητές του κάθονταν γύρω από το Χριστό θέλοντας να ακούσουν κάτι το σπουδαίο και δεν έμεναν μόνο στα θαύματα που έβλεπαν όλοι. Ο Χριστός απευθύνεται στους μαθητές του, ωστόσο οι μακαρισμοί αφορούν όλους τους ανθρώπους, τους συγχρόνους του αλλά και τους μεταγενέστερους.

1ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών’
Στον πρώτο λοιπόν μακαρισμό ο Χρυσόστομος τονίζει πως με την φράση ‘πτωχοί τω πνεύματι’ εννοούνται εκείνοι που έχουν ταπεινοφροσύνη. ‘Πνεύμα’ δεν σημαίνει ‘ψυχή’ , αλλά ‘βούληση’. Πρέπει ο άνθρωπος να αισθάνεται ‘πτωχός τω πνεύματι’ και έτσι μακαρίζει αυτούς που ενσυνειδήτως είναι ταπεινόφρονες και υπακούουν στις εντολές του Θεού.
Ο Χριστός είπε ‘πτωχοί’ και όχι ταπεινοί, συνεχίζει ο άγιος Χρυσόστομος, γιατί το πρώτο είναι εντονότερο και εννοεί όσους σέβονται τις εντολές.

Τονίζει τη σημασία της ταπεινοφροσύνης επειδή η αλαζονεία ήταν η κορυφή των κακών (εδώ δίνει παράδειγμα την αλαζονεία του Αδάμ και της Εύας), και βρήκε λοιπόν το αντίδοτο που είναι η ταπεινοφροσύνη.

2ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται’

Με την λέξη ‘πενθούντες’ δεν εννοούνται όσοι έχουν θλίψεις και βάσανα, αλλά όσοι πενθούν για τις αμαρτίες τους. Και μάλιστα αυτούς που λυπούνται πολύ, γι’ αυτό δε λέει απλώς ‘λυπημένοι’.

Αυτοί λοιπόν, είναι εκείνοι που θα παρηγορηθούν από το Θεό (‘ότι αυτοί παρακληθήσονται’) στο μέγιστο βαθμό. Τονίζει λοιπόν ο Χρυσόστομος πως ο Χριστός μας ζητά να πενθούμε όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και των άλλων.

3ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην’

Για το λόγο ότι επικρατεί η αντίληψη ότι ο πράος χάνει όλα του τα αγαθά, ο Χριστός μας βεβαιώνει για το αντίθετο. Αυτός που συγκρατείται, κατέχει σταθερά τα αγαθά, ενώ ο εγωιστής θα χάσει πιθανότατα όσα κληρονόμησε από τον πατέρα του, ακόμα και την ψυχή του, τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος.

Ακόμη, ο Χριστός ορίζει αμοιβές επίγειες, αλλά ταυτόχρονα και ουράνιες.

4ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται’

Εδώ ο Χρυσόστομος τονίζει πως με τη λέξη δικαιοσύνη δεν τη χρησιμοποιεί ως έννοια γενικώς, αλλά ως έννοια αντίθετη της πλεονεξίας, επειδή στη συνέχεια θα μιλήσει για την ελεημοσύνη.

Η φράση ‘πεινώντες και διψώντες’ χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η ολόψυχη προσήλωση στη δικαιοσύνη που πρέπει να έχει ο άνθρωπος.

Τέλος, στον μακαρισμό αυτό ο Χριστός καθορίζει υλική επιβράβευση. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται ότι θα γίνει φτωχός αν είναι δίκαιος, γιατί όσοι μοιράζονται τα δικά τους αγαθά, θα αποκτήσουν πολύ περισσότερα.

5ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται’

Με τον μακαρισμό αυτό εκφράζεται η ανάγκη ελεημοσύνης με κάθε δυνατό τρόπο προς τους ανθρώπους και όχι μόνο με χρήματα, τονίζει ο Άγιος Χρυσόστομος.

Όσο για την απολαβή, φαινομενικά είναι ίση (ελεήμονες- ελεηθήσονται), όμως δεν είναι διότι οι ελεήμονες ελεούν ως άνθρωποι, αλλά οι ίδιοι ελεούνται από τον Θεό.

6ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι καθαροί την καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται’

Καθαρούς, σύμφωνα με το Χρυσόστομο, ονομάζει εκείνους που είναι γενικώς ενάρετοι με καθαρή συνείδηση ή εκείνους που οι ενέργειές τους είναι ευσεβείς. Τονίζει τη σημασία της αρετής αυτής, ώστε να δεί ο άνθρωπος το Θεό. Επισημαίνει πως δεν είναι αρκετή η ελεημοσύνη, γι’ αυτό και προσθέτει αυτόν το μακαρισμό.

7ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται’

Με τον μακαρισμό αυτό έχει σκοπό να καταπολεμήσει τα μίση και τις έριδες και να συμφιλιωθούν όσοι φιλονικούν.

Η αμοιβή που καθορίζεται είναι πνευματική. Πράγματι, αυτή ήταν η αποστολή του Υιού του Θεού, να συμφιλιώσει τους ανθρώπους.

8ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών’

Με τον όρο ‘δικαιοσύνη’ εννοείται η χριστιανική τελειότητα, σχολιάζει ο Χρυσόστομος. Μιλά για αυτούς που διώχθηκαν και τιμωρήθηκαν για την αφοσίωσή τους στο Χριστό.

9ος Μακαρισμός: ‘Μακάριοι έστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς’

Εδώ ο Χριστός μιλά για όσους δέχονται κατάκριση και κακολογία από άλλους, όταν όμως πρόκειται για ψεύτικες κατηγορίες. Ο μισθός πάντοτε είναι η βασιλεία των ουρανών, ακόμα και όταν δεν το λέει. Καθορίζει διάφορες αμοιβές στους μακαρισμούς του, αλλά ορίζει ότι όλοι αυτοί θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί τη λέξη ‘μακάριοι’. Δεν γίνεται να θεωρείται μακάριος αυτός που αμοίβεται με υλικό τρόπο, δηλαδή σε αυτή την ζωή που όλα τελειώνουν γρήγορα. Όσοι κακολογούν βλάπτονται οι ίδιοι, συνεχίζει ο άγιος Χρυσόστομος, γιατί το κάνουν από δική τους κακία και δεν ευθύνονται αυτοί που το υπομένουν. Δίνει το παράδειγμα των προφητών, που υπέμειναν και εκείνοι το ίδιο. Ο Χριστός υποδηλώνει την ισοτιμία του με τον Πατέρα του λέγοντας πως όπως οι προφήτες εκδιώχθηκαν για τον Πατέρα, έτσι θα διωχθούν όλοι οι άνθρωποι για το Χριστό.

Τέλος, καθορίζει μεγάλη αμοιβή όχι μόνο για τη δίωξη και το θάνατο, αλλά και για την κακολογία. Κι αυτό, γιατί όταν κινδυνεύει κάποιος πολλοί τον στεφανώνουν, τον ανακηρύσσουν ήρωα, τον ενθαρρύνουν. Όταν τον κακολογούν όμως, η ενθάρρυνση σταματά και ο άνθρωπος λυγίζει, σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως με τη διδασκαλία αυτή ανατρέπονται όλες οι κοσμικές αντιλήψεις που θεωρούν ευτυχισμένους όσους έχουν χρήματα, απολαμβάνουν υλικά αγαθά και δόξα. Αντίθετα, ο Χριστός εγκαινιάζει μια καινούρια εποχή κατά την οποία ευτυχισμένοι είναι οι πράοι, οι θλιμμένοι, οι έχοντες πίστη και αγάπη για το Θεό, όσοι ανέχονται κακολογίες και όσοι διώκονται. Με αυτά τα λόγια λοιπόν, συμβουλεύει ο Χριστός τους μαθητές του, τα οποία αποτελούν διδασκαλία μεγάλης σημασίας για την είσοδο κάθε πιστού στη βασιλεία του Θεού.

Οι Μακαρισμοί ανατρέπουν την κοσμική λογική (ι. Χρυσόστομος) - Pemptousia

(Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον… περί διαφόρων απόρων της Αγίας Γραφής -   Απ’ την εισαγωγή…)                                                                                                           

Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν ἐνεργεῖ σοφία στούς ἁγίους, χωρίς τό νοῦ πού δέχεται τήν σοφία· οὔτε γνώση, χωρίς τήν δύναμιν τοῦ λογικοῦ πού δέχεται τήν γνώση· οὔτε πίστη χωρίς τήν πληροφορία τοῦ νοῦ καί τοῦ λογικοῦ περί τῶν μελλόντων, πού ἦταν ὡς τότε ἄδηλα σέ ὅλους· οὔτε χαρίσματα ἰαμάτων, χωρίς φυσική φιλανθρωπία· οὔτε κανένα ἄλλο ἀπό τά λοιπά χαρίσματα, χωρίς τήν δεκτική ἱκανότητα καί δύναμη τοῦ καθενός. Οὔτε πάλι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἀπό φυσική του δύναμιν ἕνα ἀπό τά χαρίσματα πού ἀριθμήσαμε, χωρίς τήν θεία δύναμη πού τά χορηγεῖ. Τό φανερώνουν αὐτό ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τῶν θείων ζητοῦν τούς λόγους ὅσων τούς ἀποκαλύφθηκαν.   

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

ΑΥΤΗ Η ΔΕΚΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΣ ΑΚΤΙΣΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ.

"οι μεν θείες ενώσεις είναι οι κρύφιες και ανεκφοίτητες υπεριδρύσεις τής υπεραρρήτου και υπεραγνώστου μονιμότητας, οι δε αγαθοπρεπείς διακρίσεις της θεαρχίας είναι οι πρόοδοι και εκφάνσεις˙ και ακολουθούντες τα ιερά λόγια ισχυρίζονται ότι τής εν λόγω ενώσεως και της διακρίσεως υπάρχουν μερικές ιδιαίτερες ενώσεις και διακρίσεις». Και πάλι: «εάν δε η αγαθοπρεπής πρόοδος είναι θεία διάκρισις, εφ' όσον η θεία ένωσις πληθύνεται και πολλαπλασιάζεται λόγω αγαθότητας υπερηνωμένως, είναι ενωμένες κατά την θεία διάκριση οι έσχατες μεταδόσεις, οι ουσιώσεις, οι ζωώσεις, οι σοφοποιήσεις, οι άλλες δωρεές τής αγαθότητας, τής αιτίας των πάντων, κατά τις οποίες υμνούνται τα αμεθέκτως μετεχόμενα εκ των μετεχόντων και των μετοχών».

Τί λένε όμως οι καθηγητές καί δή ο Σ. Αγουρίδης 

Πρόκειται για υποκατάσταση του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης; Ιδιαίτερα «οι μακαρισμοί παρουσιάζονται ως το καινοδιαθηκικό αντιστάθμισμα προς τον Δεκάλογο, ως η υψηλότερη ηθική των Χριστιανών απέναντι στις εντολές της Παλαιάς διαθήκης» 

Ότι ο Ιησούς πολλές φορές εμίλησε προς τούς Μαθητές του και προς τούς όχλους επάνω σε λόφους τής Γαλιλαίας είναι περισσότερο από βέβαιο. Ότι ο Ευαγγελιστής ευρήκε ίσως στην πηγή τών Λογίων μια ειδική ομιλία τού Ιησού για την σχέση Νόμου και Ευαγγελίου επάνω σε κάποιο λόφο (όρος) τής Γαλιλαίας είναι πολύ πιθανό. Είναι όμως εντελώς απίθανο ότι ο Ιησούς μια φορά, επάνω σ' ένα λόφο, στο ίδιο ακροατήριο εδίδαξε στην σειρά, το ένα μετά το άλλο, όλα τα ποικίλα θέματα που περιέχει η επί τού Όρους Ομιλία.

Οποιοδήποτε κι αν ήταν ο βασικό υλικό μιας ομιλίας επάνω σ' ένα όρος (λόφο), που ευρήκε ο Ευαγγελιστής στην πηγή του τών Λογίων (πιθανώς το βασικό υλικό τού κεφ. 5), η σημερινή Ομιλία επάνω στο Όρος είναι σύνθεσις τού Ευαγγελιστού από λόγους ή λόγια τού Ιησού, που εδίδαξε σε δάφορες περιστάσεις. Αυτή είναι η πραγματικότης, όσο κι αν η διαπίστωσις αυτή δυσκολεύει το έργο τού ερμηνευτού στο να βρει την συγκεκριμένη αρχική ιστορική συνάφεια κάθε μιας επί μέρους ενότητος αυτών τών διδασκαλιών.

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να δείξει κανείς τον συνθετικό χαρακτήρα τής επί τού Όρους Ομιλίας:

α) Είναι φανερός και στον απλό αναγνώστη, ο προγραμματικός χαρακτήρας τής ομιλίας αυτής. Είναι, θα ελέγαμε, η πιο χαρακτηριστική ανάμεσα σ' όλες τις ομιλίες που περιέχει το Ευαγγέλιο τού Ματθαίου. Μ' άλλα λόγια, με την ομιλία αυτή δίνει ο Ευαγγελιστής ένα δείγμα τής διδασκαλίας τού Ιησού εν γένει, κατ' αντίθεση προς την ερμηνεία τού θείου Νόμου από τούς Ιουδαίους Γραμματείς τής εποχής του.

β) Αυτό "το όρος", για το οποίο γίνεται κι αλλού λόγος απ' τον Ματθαίο (βλ. ιδιαίτερα 28:16 "εις το όρος, ού ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς"), δεν είναι απλώς ένας γεωγραφικός αλλ' επίσης ένας θεολογικός τόπος. Στο Σινά επάνω εδόθηκε ο Νόμος στους Εβραίους· επάνω στο "όρος" ο Ιησούς, σαν ένας νέος Μωυσής πολύ ανώτερος εκείνου, έδωσε τον νέο Νόμο τής Χάριτος. Πιθανότατα, επάνω στο ίδιο "όρος" εμφανίσθηκε ο Αναστάς Κϋριος στους Μαθητές του, για να τούς εξαποστείλει προς πάντα τα έθνη να διδάξουν "πάντα όσα ενετειλάμην υμίν" (28,20). Έχομε δηλ. στο κείμενό μας όχι μια τυχαία, αλλά μια συστηματική θεολογική σύνθεση.

ο συγγραφεύς μάς δίνει ένα πορτραίτο τού Ιησού, τού υιού τού Δαυίδ, τού Μεσσίου και Σωτήρος τού Ισραήλ και όλου τού κόσμου,