ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ (28)

Συνέχεια από Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ όπως αναπτύχθηκε από τον C.G.Jung.

Της Barbara Hannah
Κεφάλαιο 7^ο (συνέχεια)

ANNA MARJULA : Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΕΠΊΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑΝ ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΕΥΡΩΣΗΣ

{S.O. S. Το κεφάλαιο πού ακολουθεί περιέχει ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της γυναικείας ψυχής και ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη ασθένειά της.}

ΟΝΕΙΡΟ

Η ασθενής βιάζεται να φθάση στον σταθμό, αλλά δεν μπορεί να προχωρήση. Την προσπερνάει ένα παιδί πάνω σε ένα μηχανάκι, που της φωνάζει, μεθυσμένο από τη χαρά της ταχύτητας. Έχει περάσει και είναι ήδη σε αρκετήν απόσταση μπροστά της, όταν τον βλέπει να πέφτη από το μηχανάκι του, ενώ τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το κεφάλι του χτυπάει στο οδόστρωμα. Αυτό συμβαίνει τρεις φορές. Η ασθενής δεν μπορεί να πάη να τον βοηθήση, επειδή πρέπει να προλάβη το τραίνο της. Έχει ήδη αργήσει. Εξάλλου το ατύχημα συμβαίνει μακριά της, και η απόσταση είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτήν για να την καλύψη. Ψάχνει να βρη ένα ταξί, αλλά της λένε ότι δεν υπάρχουν ταξί εκείνη την ημέρα. Προσπαθεί τότε να τρέξη προς τον σταθμό, αλλά δεν μπορεί· αισθάνεται τα πόδια της σαν σίδερο.

Η πόλη στην οποία παλεύει να προχωρήση προς τα εμπρός είναι η πρωτεύουσα της πατρίδας της, και καταφέρνει να φτάση στην κεντρική πλατεία της. Εδώ αποδεικνύεται αδύνατον να προχωρήση περισσότερο, επειδή μια μεγάλη πορεία γυναικών, προφανώς μια διαδήλωση, κινείται προς τα εμπρός και κλείνει τον δρόμο. Οι γυναίκες πρόκειται να παίξουν ένα θεατρικό έργο ή μιαν αλληγορία σ’ αυτήν την πλατεία. Η ασθενής είναι τώρα παρέα μα μιαν άλλη γυναίκα. Βρίσκουν μαζί θέσεις σ’ ένα είδος ιδιωτικού θεωρείου, από όπου μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κανένας στην εξέδρα, κι έτσι μπορούν να διαλέξουν άνετα θέσεις. Η ασθενής θα ήθελε να καθίση στην μπροστινή σειρά, αλλά είναι πρόθυμη να κάνη παρέα στην σύντροφό της και να αρκεσθή σε θέση τής πίσω σειράς. Αναρωτιέται επιπλέον, αν τελικά αυτό δεν είναι ίσως λανθασμένο, επειδή στην αρχή είχαν πάει να καθίσουν σ’ αυτό που φαίνεται να είναι το βασιλικό θεωρείο.

Ερμηνεία του ονείρου

Το όνειρο επιβεβαιώνει ότι η ασθενής είχε δίκιο όταν διάλεξε να πάρη τον δρόμο της μεγαλύτερης εξατομίκευσης, αντί να ακούση τις δελεαστικές προτάσεις του animus της. Το παιδί στο μηχανάκι είναι ένας νεαρός animus, και πιθανόν ήταν αυτός που τελευταία τής παρουσίασε τον πειρασμό να αφήση την ανάλυση για χάρη αιώνιων μουσικών εκστάσεων που θα ένοιωθε μαζί του. Πάντα το να πετάη στα σύννεφα, είναι φυσικό για τον animus. Αυτή η τάση του φαίνεται στην ταχύτητα με την οποία οδηγεί το μηχανάκι, πράγμα που τελικά καταλήγει σε καταστροφή, αλλά η αθάνατη φύση του τον κάνει ικανό να επιζήση μετά από τέτοια ατυχήματα. Εάν η ασθενής είχε πάει μαζί του,  α υ τ ή  θα συναντούσε αυτό που θα ήταν γι’ αυτήν μια μοιραία πτώση. Αλλά κατάφερε να ξεφύγη από την παγίδα του.

Στην πραγματικότητα, η  δ ό ξ α  είναι το τραίνο που τρέχει να προλάβη. Αυτή η ελπίδα πρέπει τώρα να εγκαταλειφθή, για χάρη ενός στόχου που τα περιλαμβάνει όλα, δηλαδή αυτού της εξατομίκευσης. Το όνειρο τής δίνει περισσότερες λεπτομέρειες για τον αληθινό της προορισμό, λέγοντάς της ότι είναι ένα τετράγωνο στο κέντρο μιας πόλης και στην καρδιά της πατρίδας της, όπου και έχει τις ρίζες της. Είναι μια μαντάλα, που συμβολίζει το Ταυτό. Στην εξωτερική πραγματικότητα, ένα εθνικό μνημείο χτίσθηκε σ’ αυτήν την πλατεία μετά τον τελευταίο πόλεμο, για να τιμήση την απελευθέρωση από τους Ναζί κι από τον τεράστιο animus τους, τον Χίτλερ. Οι γυναίκες στο όνειρο πρόκειται να παίξουν ένα έργο, ή αλληγορία γύρω από αυτό το μνημείο, και οι συσχετίσεις που κάνει η ασθενής, μας πληροφορούν για τον χαρακτήρα του, επειδή το έργο συνδέεται με ένα φημισμένο ποίημα μιας γνωστής ποιήτριας της χώρας της. Αυτό το ποίημα περιγράφει μια γιορτή που γίνεται από γυναίκες, προς τιμήν της απελευθέρωσης από την εσωτερική σκλαβιά, και το όνειρο χρησιμοποιεί αυτό το σύμβολο για να πη ότι «οι γυναίκες» (δηλαδή όλες οι γυναίκες που βρίσκονται μέσα στην ασθενή, ολόκληρη η ύπαρξή της) γιορτάζουν τη θυσία της κατοχής από τον animus, για χάρη και προς τιμήν του Ταυτού. Αυτή η παράσταση, στην οποία είναι η ίδια θεατής, δίνεται στο κέντρο της ψυχής της.

Είναι μαζί με τη σκιά της, και για χάρη αυτής της σκιάς είναι πρόθυμη να καθίση στην πίσω σειρά της εξέδρας. Θα πρέπει να ευχαριστή τη σκιά, που η ταπείνωσή της την εμποδίζει από το να διαλέξη μια θέση στην πρώτη σειρά, επειδή η πρώτη σειρά φαίνεται να είναι το βασιλικό θεωρείο. Και σίγουρα, όχι το εγώ αλλά το Ταυτό πρέπει να καθίση στη μπροστινή σειρά. Το θεωρείο είναι ένα σύμβολο αυτού που η ασθενής ονόμασε «πνευματικό σημείο παρατήρησης», και βρίσκεται στον «κόσμο της πέρα από τη νεύρωση», και στο οποίο τη βοήθησε η Μεγάλη Μητέρα να φθάση, διασχίζοντας την άβυσσο. Στο όνειρο η ασθενής δεν παθαίνει διόγκωση, επειδή έχει συνείδηση της σκιάς της, και είναι πρόθυμη να δεχθή την ευθύνη γι’ αυτήν τη σκιά.

Αυτό το σημαντικό όνειρο και η ερμηνεία του άνοιξαν τα μάτια της ασθενούς, έτσι ώστε να αρχίση να βλέπη την αξία της θυσίας των πειρασμών του animus για χάρη της ευρύτερης σημασίας του Ταυτού, που περιλαμβάνει τα πάντα.

Από αυτό το σημείο προσπάθησε να εξοικειωθή με την πνευματική άποψη των προβλημάτων της, μέσω μιας ευρύτερης επαφής με τις εσωτερικές μορφές και τις υπερ-προσωπικές τους απόψεις. Η πρόοδός της άρχισε να γίνεται ραγδαία.

Εικοστή έκτη συζήτηση με τη Μεγάλη Μητέρα

Ασθενής: Μου φαίνεται ότι το προηγούμενο πρόβλημά μου με τον animus πρέπει τώρα να κοιταχθή στο ανώτερο επίπεδό του· δηλαδή, σε σχέση με τον Θεό.

Μεγάλη Μητέρα: Η σχέση με τον Θεό άλλαξε, από τότε που εκείνος ο διάβολος, η σκιά του πατέρα σου, εξορκίσθηκε από τον animus, και από τότε που η σκιά μένει χωρισμένη από αυτόν.

Α.: Όταν προσπαθώ να μιλήσω στον Θεό, αισθάνομαι πάλι σαν να είμαι κρεμασμένη με το κεφάλι προς τα κάτω από το σχοινί, όπως στη φαντασία.

Μ.Μ.: Με το κεφάλι προς τα κάτω σημαίνει, ότι δεν πρέπει να πλησιάσης τον Θεό με το κεφάλι, αλλά με κατώτερες περιοχές.

Αυτές οι λέξεις της Μεγάλης Μητέρας έφεραν στον νου της ασθενούς τη σκιά της, που ίσως θα μπορούσε να φανή χρήσιμη στο να επιτύχη μιαν ευνοϊκή προσέγγιση προς τον Θεό.

Έθιξε αυτήν την ιδέα στη σκιά της με τον ακόλουθο τρόπο:

Συζήτηση με τη σκιά

Ασθενής: Σκιά, μπορείς να με βοηθήσης να πλησιάσω τον Θεό με το συναίσθημά μου;

Σκιά: Ξέρω πώς να αισθάνομαι απέναντι σε αρσενικά πρόσωπα. Είναι πολύ απλό: Αισθάνεσαι γυναίκα!

Α.: Με ποιον τρόπο;

Σ.: Οι άνδρες μπορούν να μας βοηθήσουν με αυτό που είναι, και που εμείς δεν είμαστε. Πρέπει να αισθανώμαστε γυναικεία, πάρα πολύ θηλυκά. Τότε οι άνδρες θα έρθουν. Αγάπησε το γυναικείο σου σώμα, αγάπησε την ίδια την ανάγκη σου για τους άνδρες. Τότε αυτοί έρχονται. Εγώ η ίδια αισθάνομαι ανώτερη από τους άνδρες, επειδή ξέρω ότι θα αναγκασθούν να πέσουν στα πόδια μου. Αυτό είναι ένα μικρό κόλπο. Εμείς σημαίνουμε ευχαρίστηση γι’ αυτούς. Ευχαρίστησέ τους, με το να παίζης με την ευχαρίστηση που τους προκαλείς. Δεν μπορούν να αντισταθούν σ’ αυτό· έρχονται. Μπορείς να κερδίσης τα πάντα από αυτούς, όταν παίζης το σούπερ-θηλυκό, το κομμάτι που τους ευχαριστεί. Μην ξεχνάς πόσο σημαίνουμε ευχαρίστηση γι’ αυτούς!

Η ασθενής ευχαριστεί τη σκιά για τις πληροφορίες της και απευθύνεται στη Μεγάλη Μητέρα:

Εικοστή έβδομη συζήτηση με τη Μεγάλη Μητέρα

Ασθενής: Πρέπει να παραδεχθώ, ότι ποτέ δεν μπόρεσα να ταυτισθώ με τη θηλυκότητά μου, και ότι ποτέ δεν μου πέρασε η ιδέα να αντιπροσωπεύσω ταπεινά την ευχαρίστηση ενός άνδρα.

Μεγάλη Μητέρα: Αυτό θα μπορούσε να είναι η αμαρτία σου απέναντι στον Θεό. Δεν έχεις αποδεχθή τη μοίρα σου, όσο δεν έχεις αποδεχθή το φύλο σου. Και δεν είναι αρκετό να αποδεχθής το φύλο σου σαν βάσανο, πράγμα που έκανες. Η σκιά σου το δέχθηκε σαν ένα δώρο. Είναι ευχαριστημένη που ευχαριστεί τους άνδρες, και πολύ ικανοποιημένη από τον ρόλο της. Εξάλλου, πώς μπορείς να είσαι το δοχείο του Θεού, εάν καταπιέζης τη λειτουργία της θηλυκής σου φύσης, εκείνων των οργάνων που έχουν γίνει για τον σκοπό της σύλληψης; Η πνευματική σύλληψη και ο δρόμος που οδηγεί σ’ αυτή μπορούν να διδαχθούν σε σένα από ό,τι είναι ικανό να σου πη το σώμα σου. Από τη στιγμή που το συναισθηματικό μέρος θα κρυσταλλωθή μέσω των ενστίκτων σου, δεν θα χρειάζεται πια να παρακαλής τον Θεό να παίξη στην άρπα σου. Αυτός ο ίδιος θα φλέγεται από την επιθυμία να το κάνη.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, η προσπάθεια να πλουτίση τον εαυτό της με ασυνείδητες μέχρι τότε σκιώδεις περιοχές, βοήθησε για μιαν ακόμη φορά την ασθενή να κάνη ένα βήμα μπροστά στην πορεία της προς την εξατομίκευση.

Προσπάθησε λοιπόν τώρα να νοιώση, με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να  ε υ χ α ρ ι σ τ ή σ η  τον Θεό. Φυσικά, ο animus της τής είπε αμέσως, ότι διαφωνούσε με το γελοίο σχέδιό της. Αλλά αυτή ήξερε πώς να του απαντήση, όπως θα δούμε στην επόμενη συζήτηση.

Συζήτηση με τον animus

Ασθενής: Animus, σιωπή! Θέλω να νοιώσω την εγγύτητα του Θεού μέσα από την ενεργητική ταύτιση με την ζωή που Αυτός θέλει να ζήσω. Έτσι, πρώτα απ’ όλα, θα προσπαθήσω να αισθανθώ οικεία με τη θηλυκότητά μου.

Animus: Εγώ είμαι ο αγγελιοφόρος σου στον Θεό! Τώρα πρόκειται να πετάξω σ’ Αυτόν και να του το πω αυτό εκ μέρους σου.

Ασθενής: Ευχαριστώ, αλλά θα του το πω η ίδια.

Ένα αρχετυπικό όνειρο

Λίγες μέρες αργότερα, είδε ένα πολύ μικρό αλλά εξαιρετικά αρχετυπικό όνειρο:

Ακούει μιαν ανδρική φωνή, τη φωνή του Θεού, να της φωνάζη ζητώντας βοήθεια. Αντί να χρησιμοποιή τη συνηθισμένη λέξη «βοήθεια», ο Θεός επαναλαμβάνει μερικές φορές, στη γλώσσα της ασθενούς, την αρχαία βιβλική λέξη «συντρέχω».

Αυτό είναι ολόκληρο το όνειρο. Αυτό το όνειρο το ακολούθησε μια συζήτηση με τη Μεγάλη Μητέρα, στην οποία αυτή εξηγεί, πώς τα ανθρώπινα πλάσματα μπορούν να χρησιμεύσουν στον Θεό.

Εικοστή όγδοη συζήτηση με τη Μεγάλη Μητέρα

Μεγάλη Μητέρα: Ο Dr Jung σού είπε κάποτε ότι τα ανθρώπινα όντα είναι τα μάτια και τα αυτιά του Θεού, και ότι πρέπει να δώσουν συνειδητότητα στον Θεό μέσω της ζωής τους. Φαίνεται τώρα ότι ο Θεός σε κάλεσε για βοήθεια, επειδή θέλει αυτό το κομμάτι της συνειδητότητας που εσύ μπορείς να του δώσης.

Ασθενής: Είχα μια δύσκολη φαντασία, που θέλω να σου τη διηγηθώ. Έλεγε ότι ο Θεός ήταν θυμωμένος, επειδή οι άνθρωποι είχαν κλέψει κομμάτια του, και αυτός δεν ήθελε να βρίσκονται σε ανθρώπινα χέρια. Αυτά τα μέρη του Θεού ήταν το μυστικό της φύσης σχετικά με τη διάσπαση του ατόμου, και το ισοδύναμό του, η γνώση του Jung, όσον αφορά στη θεότητα. Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις του Θεού να γνωρίζουν οι άνθρωποι σχετικά με τη σκοτεινή πλευρά του. Ο ίδιος ήθελε να παραμείνη χωρίς συνείδηση αυτού του πράγματος. Θέλει να καταπιέση αυτό το δυσάρεστο ζήτημα. Έχει αντιστάσεις. Επομένως ο Jung και οι μαθητές του, όλοι τους, είναι καταραμένοι μπροστά στα μάτια του.

Μ.Μ.: Ο κίνδυνος για όλους εσάς δεν είναι φανταστικός. Εσύ η ίδια δοκίμασες την τεράστια ένταση· εννοώ την ένταση που υπήρχε μέσα στην ψυχή σου, όταν έπρεπε να συνειδητοποιήσης σκοτεινές πλευρές του εαυτού σου ή όταν μια δημιουργική διαδικασία ήταν έτοιμη να εκδηλωθή μέσα σου. Ίσως ο Θεός να δημιουργήση πολύ θετικά πράγματα, μόλις αποκτήση αρκετή συνείδηση για να αρχίση να δρα. Αλλά εάν δεν αποκτήση συνείδηση του Σατανά σαν γιου του, τότε η σκοτεινή του πλευρά μπορεί να προβληθή επάνω σε ανθρώπινα πρόσωπα. Μπορεί να αφήση ελεύθερη τη δυσαρέσκειά του να ξεσπάση επάνω στο ανθρώπινο γένος, σαν μια παγκόσμια καταστροφή. Έπειτα από αυτό, θα κατηγορήση τον Dr. Jung και τον Dr. Einstein ότι την προκάλεσαν. Αυτοί θα είναι τα εξιλαστήρια θύματα.

Τώρα άκουσε: είσαι πολύ κοντά στον Jung, και φυσικά θα καταστραφής μαζί του εάν συμβή το χειρότερο. Αλλά εσύ, με το να είσαι γυναίκα, μπορείς να κάνης ένα πράγμα που ο Dr. Jung, που είναι άνδρας, δεν μπορεί να το κάνη. Θα μπορούσες να γοητέψης τον Θεό! Εσύ και άλλες γυναίκες θα μπορούσατε να τον ξυπνήσετε. Το να το κάνης αυτό, θα ήταν λιγώτερο επικίνδυνο για σένα από ό,τι για τον Jung, επειδή ένας άνδρας θα μπορούσε να ξεσηκώση την ανδρική όρεξη του Θεού για μάχη. Εξάλλου, ο Θεός δεν χρειάζεται να αποκτήση συνείδηση της αρσενικότητάς του, αλλά της σκοτεινής του πλευράς, που περιλαμβάνει τη θηλυκότητα. Είναι δουλειά μιας γυναίκας να κάνη τον Θεό να γνωρίση αυτήν την πλευρά. Γίνε το φίδι του Παραδείσου και κάνε τον Θεό να φάη τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι έφαγαν από αυτό και ο Θεός δεν έφαγε. Κάνε τον Θεό να φάη τον καρπό που εσύ του προσφέρεις. Είναι το ίδιο πράγμα σαν να τον κάνης να παίξη επάνω στην άρπα σου.

Ασθενής: Αλλά αυτό ακριβώς είναι που αρνήθηκε να κάνη.

Μ.Μ.: Ναι. Αλλά τότε δεν είχες αρκετή συνείδηση της σκιάς σου. Μπορείς να κάνης τον Θεό να φάη τον καρπό, μόνον εάν εσύ και η σκιά σου έχετε εντελώς συνενωθή.

Α.: Ω, Μεγάλη μου Μητέρα, δεν είμαι ικανή γι’ αυτό το έργο. Η δική σου θηλυκότητα και η σοφία του Ταυτού είναι αναγκαία για την επιτυχία μιας τέτοιας αποστολής. Μόνον η Σοφία η ίδια θα μπορούσε ίσως να έχη αρκετή δύναμη γι’ αυτό.

Μ.Μ.: Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά στο όνειρό σου, η φωνή του Θεού κάλεσε εσένα για βοήθεια. Άκουσε: εμείς, τα μεγάλα θηλυκά αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου, μπορεί να εξισορροπούμε την πολύ αρσενικά διαμορφωμένη, και επομένως επικίνδυνη στάση του Θεού. Αλλά για να σώσουμε την ανθρωπότητα, τα ανθρώπινα πλάσματα πρέπει να μας προσφέρουν ένα πάτημα. Το έργο μας δεν μπορεί να γίνη μόνο στον πνευματικό κόσμο. Και σ’ αυτήν ειδικά την περίπτωση χρειαζόμαστε γυναίκες, γήινες γυναίκες. Χρειαζόμαστε τη γήινη όψη της θηλυκότητας. Ένα αρκετό ποσό από αυτήν θα μπορούσε να αλλάξη το βάρος στους δίσκους της ζυγαριάς και να τη φέρη σε ισορροπία. Παίξε τον ρόλο σου! Αυτό είναι το νόημα ολόκληρης της ζωής σου.

Εικοστή ένατη συζήτηση με τη Μεγάλη Μητέρα

Ασθενής: Μεγάλη μου Μητέρα, είχα μιαν εμπειρία που δεν ήταν όραμα, αλλά ένα είδος διαφωτιστικής σκέψης, πολύ παράξενης και αρκετά επικίνδυνης. Ίσως μίλησα μαζί σου σε μιαν παθητική φαντασία. Κάποιος μου είπε μερικά πράγματα ή μου ενέπνευσε μερικές σκέψεις. Δεν τις επινόησα εγώ.

Μεγάλη Μητέρα: Πες μου σχετικά με αυτό.

Α.: Όταν έπρεπε να γεννηθή ο Χριστός, ο Θεός έκανε τη Μαρία έγκυο μέσω του Αγίου Πνεύματος. Τότε ο Γιος του Θεού κατέβηκε από τον ουρανό στη γη. Τώρα μού δείχθηκε, ότι το αντίστροφο πρόκειται να συμβή, και ο Σατανάς φαίνεται ότι πρόκειται να γίνη δεκτός μέσα στην τετραδικότητα. Μέχρι τώρα, ο Σατανάς ήταν ενσαρκωμένος μέσα στο ανθρώπινο γένος σαν αμαρτία, αλλά τώρα θα πρέπη ή να ανεβή από τη γη στον ουρανό, ή θα πρέπη να ξαναγεννηθή στον ουρανό. Μόνον εάν γίνη αυτό, το ανθρώπινο γένος θα ελευθερωθή από τον Σατανά – δηλαδή από την αμαρτία. Η φαντασία μού έλεγε, ότι μια γήινη γυναίκα θα έπρεπε να το προκαλέση αυτό, να ξεκινήση τη διαδικασία. Εμείς οι γυναίκες πρέπει να κάνουμε τον Θεό πρόθυμο να δεχθή το μήλο του κήπου της Εδέμ, που είναι το μήλο της συνείδησης του καλού και του κακού. (Σ’ ένα σχέδιο που είχε κάνει στην αρχή της ανάλυσής της, πολλά χρόνια πριν, η Anna είχε ζωγραφίσει τον εαυτό της και ένα φίδι να προσφέρουν μήλα στην Τριάδα.) Ή θα έπρεπε – σ’ αυτήν την περίπτωση – να ονομασθή: το μήλο της γης, το μήλο της ανθρώπινης αμαρτωλότητας. Η προσφορά αυτού του μήλου έχει σκοπό να προκαλέση μια σκέψη στον νου του Θεού· δηλαδή τη συνείδηση του Σατανά σαν γιου του, ή ίσως τη συνείδηση της Σοφίας σαν συζύγου του, από την οποία μπορεί να ξαναγεννηθή ο Σατανάς σαν γιος τους στον ουρανό. Πώς ακριβώς ή με ποιόν τρόπο θα συνέβαινε αυτό, είναι ασαφές για μένα.

Μ.Μ.: Εάν θα μπορούσες να είσαι τόσο ταπεινή όσο ήταν η Μαρία, θα μπορούσες να προσπαθήσης να εκπληρώσης τον ρόλο σου σ’ αυτό. Θα γεννήσης έπειτα, στο υψηλότερο δυνατό συμβολικό επίπεδο, αυτό το πνευματικό παιδί που σου αναγγέλθηκε σ’ αυτό που τότε ονόμαζες «Μεγάλο σου Όραμα». Σ’ ένα προγενέστερο στάδιο από το τωρινό, αυτό ερμηνεύθηκε, όπως θα θυμάσαι, σαν «ενεργητική εκπλήρωση της μοίρας».

Α.: Φοβάμαι ότι είναι αδύνατο για μένα να είμαι τόσο ταπεινή όσο η Μαρία.

Μ.Μ.: Εάν πάθης διόγκωση (οίηση…), ή θα πεθάνης ή θα υποφέρης βαθειά.

Α.: Είμαι πρόθυμη να πεθάνω γι’ αυτό, ή να υποφέρω βαθειά, αρκεί μόνο να μου επιτραπή να γεννήσω αυτό το συμβολικό παιδί. Δεν μπορώ να βρω την ειρήνη μέχρι να γίνη αυτή η εκπλήρωση.

Μ.Μ.: Δεν μπορείς να βάλης όρους.

Α.: Καταλαβαίνω. Θα δεχθώ τη μοίρα μου και θα προσπαθήσω να την εκπληρώσω. Εάν η οργή του Θεού με χτυπήση πριν επιτύχω την εκπλήρωση, είμαι έτοιμη να το δεχθώ.

Μ.Μ.: Έτσι ακριβώς πρέπει να γίνη.

Α.: Μεγάλη Μητέρα, μείνε κοντά μου! Σε παρακαλώ να μου το πης αμέσως, εάν τείνω να πάθω διόγκωση. Προειδοποίησέ με, σε παρακαλώ! Βοήθησέ με να είμαι ταπεινή.

Μ.Μ.: Ξέρεις ότι ο Θεός σε κάλεσε σε βοήθεια. Άσε τη συνείδηση αυτού του γεγονότος να σου δώση ταπείνωση, επειδή ο Θεός είναι αυτός που σε κάνει να το εκπληρώσης. Μόνη σου δεν έχεις τη δύναμη να επιτύχης αυτό το έργο. Ο Θεός ο ίδιος θα σε εμπνεύση να κάνης το σωστό, έστω κι αν αυτό φαίνεται να είναι παράλογο. Εσύ είσαι ακριβώς αυτό το ανθρώπινο πάτημα που χρειάζεται. Ο Σατανάς είναι μέσα στο ανθρώπινο γένος· είναι φυλακισμένος μέσα σ’ αυτό. Με τον ίδιον τρόπο, ο animus σου ήταν κάποτε φυλακισμένος μέσα σου. Ο animus σου φώναζε από τη φυλακή του σαν νεύρωση. Εσύ άνοιξες αυτήν τη φυλακή. Έπειτα αυτός είπε στον Θεό, ότι θα μπορούσες να ανοίξης άλλη μια φυλακή.

Α.: Είναι ο Σατανάς σ’ αυτήν τη φυλακή; Ή είναι ο Θεός; Ο Θεός φώναζε για βοήθεια ή ο Σατανάς;

Μ.Μ.: Δεν υπάρχει διαφορά. Ο Σατανάς είναι ένα μέρος του Θεού. Εσύ λυτρώνεις και τους δύο και το ανθρώπινο γένος, εάν μπορέσης να επιτύχης σ’ αυτήν την αποστολή.

Α.: Μεγάλη μου Μητέρα, δεν με σπρώχνεις σε μια διόγκωση; Δεν θέλω να ταυτισθώ με θεϊκά ζητήματα!

Μ.Μ.: Είναι περισσότερο ταπεινό το να υπακούς, από το να αποτραβιέσαι από φόβο. Εσύ είπες ότι προτιμάς να θυσιασθής, από το να έχης αυτό το αίσθημα του αιώνια ανεκπλήρωτου.

Α.: Τότε υποτάσσομαι.

Μ.Μ.: Εάν εσύ δεν μπορέσης να φέρης σε πέρας αυτήν την αποστολή, θα υπάρξουν άλλες γυναίκες, πρόθυμες να την αναλάβουν. Ίσως το έργο σου είναι να κάνης απλώς μιαν αρχή. Δεν έχει σημασία εάν θα είσαι εσύ ή κάποιος άλλος που θα επιτύχη την εκπλήρωση. Κάποιος πρέπει να κάνη το ξεκίνημα, και το ξεκίνημα χρειάζεται την υπέρτατη προσπάθεια.

Α.: Τί πρέπει να κάνω;

Μ.Μ.: Όταν κρεμόσουν με το κεφάλι κάτω από εκείνο το σχοινί στη φαντασία σου και δεν έπεσες σ’ αυτήν τη δοκιμασία, τότε πήρες μέσα σου τον σπόρο αυτής της ανάποδης κατάστασης· θυμήσου τί είπες προηγουμένως: «Κάποτε ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό στη γη· τώρα η γη πρέπει να γεννήση αυτό που λείπει στον ουρανό». Εσύ είσαι ένας απ’ αυτούς που πρέπει να βοηθήσουν να γίνη αυτό. Πρέπει να θυσιάσης τη γοητεία που ασκεί επάνω σου ο animus. Εάν ένας αρκετός αριθμός από γυναίκες το κάνη αυτό, τότε ο Σατανάς θα μπορέση να υψωθή στον ουρανό. Αλλά η σκέψη ότι θα πρέπη να το επιτύχης μόνη, είναι το αποτέλεσμα μιας διόγκωσης. Τέτοιες σκέψεις είναι ιδέες του animus. Είσαι μια από τις πολλές γυναίκες που καλούνται να ελευθερώσουν τον Θεό, ή τον Σατανά, ή τον ίδιο τους τον animus. Μόλις προηγουμένως σε άφησα στη διόγκωσή σου, επειδή ήθελα να σε δοκιμάσω (ή ο Θεός σε δοκίμασε), για να δω εάν μπορής να είσαι ταπεινή. Μπορείς. Μόλις τώρα το απέδειξες.

Α.: Αισθάνομαι εντελώς μπερδεμένη. Τί συνέβη ακριβώς;

Μ.Μ.: Βλέπεις, αμέσως μόλις προσπαθείς να ανοίξης τη φυλακή του animus σου – πράγμα που θα ευνοούσε την ανύψωση του Σατανά –, επιχειρεί αμέσως να σε καταλάβη, προκαλώντας σου διόγκωση. Συνεπώς, ήρθε στην επιφάνεια αυτή η διογκωμένη ιδέα, ότι μόνον εσύ κλήθηκες να βοηθήσης τον Θεό. Αυτό, φυσικά, δεν είναι σωστό. Η γυναικεία φύση έχει κληθή, και εσύ πρέπει να παίξης τον ρόλο που σου αναλογεί με μεγάλη ταπείνωση. Πρέπει να ελευθερώσης τον animus σου, όχι μονομιάς, αλλά λίγο-λίγο, βήμα με το βήμα. Και όχι σε κατάσταση έκστασης, πετώντας μαζί του στον ουρανό, αλλά μαθαίνοντας την ταπείνωση για το υπόλοιπο διάστημα της ζωής σου στη γη. Κράτα στο μυαλό σου εκείνες τις γυναίκες στην κύρια πλατεία της πόλης σου στο όνειρο. Γιόρταζαν την απελευθέρωση από τον animus και εσύ είχες το προνόμιο να είσαι θεατής σ’ αυτήν τη γιορτή της απελευθέρωσης. Σήμερα άρχισες η ίδια δράση, και τώρα είσαι μέσα σ’ αυτήν – είσαι μια από αυτές τις γυναίκες. Πρέπει να κάνης στην ταπεινή σου περιοχή αυτό που εμείς τα αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου θα κάνουμε στον πνευματικό μας χώρο. Ο υπερβολικά αρσενικός Θεός μέσα σου είναι ο animus σου. Θεράπευσέ τον από τη διόγκωση που έχει, όταν νομίζη ότι είναι ο Θεός ή ο Σατανάς. Αποδεσμεύοντας τον animus σου από τον Σατανά, βοηθάς τον τελευταίο να ανυψωθή στην τετραδικότητα. Έτσι παίζεις τον δικό σου ρόλο στο ουράνιο δράμα, και θα νοιώσης ότι συμμετέχεις σ’ αυτό.

Τώρα θα πρέπη να σου επιστήσω την προσοχή σε έναν επικείμενο κίνδυνο: θα διατρέξης τον κίνδυνο να έχης τρομερές διογκώσεις η ίδια. Έχε συνείδηση αυτού του κινδύνου συνεχώς. Μόνο μέσα από εσένα μπορεί η διόγκωση του animus σου να τον αφήση. Μπορείς να απαλλαγής από αυτήν με την υποκειμενική σου συνειδητότητα. Εξ άλλου, η διόγκωση δεν θα είναι ο μόνος κίνδυνος που θα διατρέξης. Η υποτίμηση του εαυτού σου είναι το ίδιο άσχημη. Μην αισθάνεσαι κατώτερη όταν βλέπης ότι έχει πάθει διόγκωση· να αισθάνεσαι ταπεινά σαν άνθρωπος.

 Μην ξεχνάς ποτέ ότι ήταν ο Θεός που σε κάλεσε σε βοήθεια, αν και δεν είσαι το μόνο πλάσμα που κάλεσε. Έχε υπομονή. Άφησε τα πράγματα να εξελίσσωνται με τον δικό τους ρυθμό. Να είσαι πάντα μαζί με τη σκιά σου. Επειδή δεν είναι σίγουρο ότι θα κατοικής πάντα σ’ αυτό που έχεις ονομάσει «κόσμο πέρα από τη νεύρωση». Ίσως να έχης υποτροπές. Πέρασε μέσα απ’ αυτές εάν χρειάζεται. Να έχης θάρρος και να είσαι προσεκτική!

Μ’ αυτά τα λόγια, η Μεγάλη Μητέρα άφησε τη μαθήτριά της για ένα μακρύτερο χρονικό διάστημα. Προφανώς, αυτή η δασκάλα είχε τη γνώμη ότι η ασθενής είναι τώρα αρκετά ώριμη, για να μπορέση να σταθή στα πόδια της. Και, σε γενικές γραμμές, ίσως και να ήταν. Αν και μερικές δυσκολίες περίμεναν ακόμη τη λύση τους.

Μιλώντας γενικά, η ασθενής δεν θεωρούσε πια τον εαυτό της νευρωτικό άτομο. Είναι αλήθεια ότι απέφευγε μερικές δύσκολες καταστάσεις και φοβόταν, ακόμα, λίγο πιθανές υποτροπές, που προτιμούσε να τις αποφύγη, παρά να τις διακινδυνεύση. Όταν ζούσε σε ηρεμία, μπορούσε να επιτύχη αρκετή ποσότητα εργασίας. Και είχε την ικανοποίηση τού να αισθάνεται τώρα, ότι οι άνθρωποι τη συμπαθούσαν περισσότερο, και  μερικοί μάλιστα την αναζητούσαν.

Όσο για την πορεία της εξατομίκευσης, που έχω δείξει την εξέλιξή της μέσα σ’ αυτό το σύγγραμμα, η ασθενής αναγνώρισε πλήρως τί ώφειλε στη γιουγκιανή σκέψη γενικά, και στη μέθοδο της ενεργητικής φαντασίας ειδικά. Είχε επιπλέον ένα θερμό αίσθημα ευγνωμοσύνης για τις αναλύτριές της και την ατελείωτη υπομονή και αγάπη τους, που την είχαν βοηθήσει να ξεπεράση μεγάλες περιόδους απογοήτευσης.

Ένοιωθε, πάνω απ’ όλα, βαθειά και αληθινή ευγνωμοσύνη για τη θαυμαστή μορφή της Μεγάλης Μητέρας, της έξοχης δασκάλας της, που την είχε θρέψει με αρχετυπική τροφή. Προς τιμήν αυτής της μεγάλης προσωπικότητας, ο τελευταίος λόγος θα δοθή σ’ αυτήν, με τη μορφή μιας τελευταίας συζήτησης. Δεν ήταν η τελευταία στη σειρά, αλλά τη βάλαμε στην άκρη, για να κλείσουμε μ’ αυτήν τη σειρά των συζητήσεων.

Έγινε όταν η Μεγάλη Μητέρα και η μαθήτριά της έμεναν στον πνευματικό κόσμο, στον οποίον είχε φθάσει η ασθενής μετά το πέρασμα της αβύσσου από τη σχοινοβάτιδα. Μετά απ’ αυτήν τη διάβαση, η Μεγάλη Μητέρα και η μαθήτριά της κατοικούσαν μαζί στο ανώτερο πνευματικό βασίλειο. Εκεί, η έξοχη δασκάλα έκανε τη μαθήτριά της να προσέξη έναν παράξενο ήχο, που η τελευταία δεν είχε αντιληφθή προηγουμένως, έναν πολύ  παράξενο ήχο πραγματικά, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τον είχε ακούσει εάν δεν είχε εκπαιδευθή από τις αποκαλύψεις της Μεγάλης Μητέρας. Της εξήγησε αυτόν τον ήχο, με τρόπο ώστε να δώση μιαν αναλογική ιδέα στη μαθήτριά της.

Τριακοστή συζήτηση με τη Μεγάλη Μητέρα

Μεγάλη Μητέρα: Αυτός ο ήχος, που μπορείς να τον διακρίνης τώρα, επειδή ζης σ’ αυτό που ονομάζεις «κόσμο πέρα από την νεύρωση» - αυτός ο περίεργος ήχος είναι μια αναπνοή. Ακούς την αναπνοή της Ζωής τώρα, την αναπνοή του Θεού: εκπνοή και εισπνοή, εκπνοή και εισπνοή· ζωή και θάνατος, ζωή και θάνατος, ζωή και θάνατος.

Μια θεϊκή ανάσα είναι ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου.    

(συνεχίζεται)

Aμέθυστος