Το παλιό παρωχημένο μοντέλο του "παντογνώστη/αλάθητου"-δάσκαλου και του "άγραφου χαρτιού"-μαθητή εξαλείφεται, και μεταβαίνουμε σε άλλη εντελώς "φιλοσοφία" της έννοιας της "σχολικής τάξης", και του τρόπου μάθησης, μέσω της αλλαγής στη σχέση "διδασκάλου-διδασκόμενου" η οποία γίνεται πλέον "διαδραστική". Το παιδί δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν να είναι στη θέση του "μικρότερου", αλλά του "ισότιμου" με την έννοια ότι "συνεισφέρει" και το ίδιο εξίσου (ίσως όχι ποσοτικά αλλά ποιοτικά) σε όλο αυτό που διαδραματίζεται στην τάξη. Αυτά που λέω τα ακούμε από εκπαιδευτικούς [είτε ακολουθούν αυτή τη γραμμή λίγοι ή πολλοί].
Ακούγονται πολύ όμορφα, ιδιαίτερα όταν συγκρίνονται με παλιότερες εποχές που τα παιδιά αντιμετωπιζόταν μερικές φορές πολύ άσχημα και απολυταρχικά.
Και μάλιστα μπορεί να σκεφτόμαστε ότι το νέο πνεύμα στα σχολεία είναι κάτι σαν τον τρόπο διδασκαλίας π.χ. του Σωκράτη (η γνωστή μαιευτική μέθοδος), που με τον τρόπο του μέσω κατάλληλων ερωτήσεων και χειρισμού του συνομιλητή του, κατάφερνε να τον οδηγήσει ώστε να βγάλει μόνος του την αλήθεια που είχε ήδη μέσα του. Εδώ είναι όμως τώρα το "επίμαχο σημείο".
Μας λένε ότι το παιδί θα βοηθηθεί με τέτοιο τρόπο μέσω των ερωτήσεων ή των δραστηριοτήτων ώστε να βγάλει πράγματα ορθά, γνώσεις που έχει ήδη κατανοήσει από το περιβάλλον του, και έτσι να μην νιώθει "ένα κουτί που το γεμίζουν με πληροφορίες" αλλά ισότιμο με τον δάσκαλο να αποκτήσει αυτοεκτίμηση και θάρρος, και να αγαπήσει τη μάθηση.
Πολύ ωραία όλα αυτά.Αλλά δεν παραμένουν εκεί. Ο τελικός στόχος είναι άλλος, και φαίνεται ήδη από την λεγόμενη "θεματική εβδομάδα" και όσα λένε κάποιοι άνθρωποι όπως π.χ. η καθηγήτρια κ.Κογκίδου για τα "έμφυλα στερεότυπα". Να φτάσουμε σε αυτό που είπα πριν , να "βοηθηθεί" το παιδί [μέσα από την κατάρριψη των "στερεοτύπων" που του "επιβάλαμε"], να βρει την "ατομική του αλήθεια".
Κάποια πράγματα αγαπητά αδέλφια μπορεί να ακούγονται ακραία ή τραβηγμένα, αλλά δυστυχώς είναι πραγματικά. Και επειδή συμβαίνουν ήδη στην Αμερική που σαρώνεται από τη "Νέα Εποχή", ξέρουμε ότι θα έρθουν και στην Ελλάδα.
Ο συγγραφέας D.Kinpan γράφει:
"Δεν εκδίδονται πια βιβλία εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας.Οι δάσκαλοι σήμερα εκπαιδεύονται στην D.O.L. [Daily Oral Language-Kαθημερινή Προφορική Γλώσσα]. Στον πίνακα γράφονται μερικές λανθασμένες προτάσεις και οι μαθητές έχουν μία ώρα διορία να σκεφτούν και να πουν τι πιστεύουν γι΄αυτές. Έχουν καταργηθεί τα βιβλία Κοινωνικών Μελετών. Τα γεγονότα προς εξέταση περιορίζονται σε ένα με δύο την εβδομάδα.Δεν υπάρχουν πια ούτε βιβλία Φυσικής και Χημείας.
Διδάσκουν το S.B.C. System-Balance-Change, Σύστημα-Ισορροπία-Αλλαγή. Αυτό περιλαμβάνει ένα "τεστ εφυίας" κάθε μέρα όπου οι μαθητές γράφουν κείμενα απολύτως ελεύθερα και μάλιστα με "επινοημένη ορθογραφία", που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να διορθώνονται.
Οι μαθητές δεν παίρνουν βιβλία με "έτοιμες γνώσεις".Οι δάσκαλοι παίρνουν εγχειρίδια για να διδάξουν τις "νέες φιλοσοφίες", όπου οι τεχνικές διδασκαλίας κατηγοριοποιούνται σε θετικές και αρνητικές, κατάλληλες και ακατάλληλες.
Στα τεστ αξιολόγησης το μισό περιεχόμενο αναφέρεται στη γνωσιολογική μάθηση, και το υπόλοιπο αφορά την "τροποποίηση της ψυχολογικής συμπεριφοράς" όπου οι απαντήσεις πρέπει να είναι "πολιτικά ορθές".
Αν δεν είναι, ξαναεισέρχεται σε διαδικασία επανεξέτασης ώστε να φτάσει το στόχο του "οικουμενικού πολίτη". Η "οικουμενική πνευματικότητα" αγκαλιάζει όλες τις θρησκείες εκτός τον Χριστιανισμό.
Κάτω από τον όρο "τροποποίηση συμπεριφοράς", τα παιδιά διδάσκονται "απεικόνιση" και "ενόραση" όπως και "μεταλλαγμένες καταστάσεις συνειδητότητας" που προέρχονται από τον Ινδουισμό.Η Μαγεία αντικαθιστά τον Χριστιανισμό.Δεν επιτρέπεται η Αγία Γραφή ούτε η προσευχή στα σχολεία.Διδάσκεται η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με ακατονόμαστες εφαρμογές, και τα παιδιά ενθαρρύνονται να απελευθερωθούν και να υιοθετήσουν ανενδοίαστα την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά."
Παρατηρούμε λοιπόν ότι πίσω από το προσωπείο της ελευθερίας στα σχολεία κρύβεται ο μεγαλύτερος φασισμός. Μια ναζιστικού τύπου τροποποίηση συμπεριφοράς.
"Ελευθερία και απαλλαγή" από συγκεκριμένη γνώση, από "όρια" και "σύνορα", μέσα στα οποία πρέπει να κινηθεί η εθνική-κοινωνική-ατομική ύπαρξή σου για να έχεις ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, [μέσω της μετάδοσης των ιστορικών-κοινωνικών-ανθρώπινων, ορθών δεδομένων (που σήμερα αμφισβητούνται), με τέτοιο τρόπο ώστε να προάγεται η εθνική-κοινωνική-ατομική συνείδηση και "συνειδητοποίηση" του εαυτού σου, και της ταυτότητάς σου],
και παράλληλα υπάρχει η χειρότερη μορφή χειραγώγησης, η πολιτική ορθότητα.
Έτσι λοιπόν η "ατομική αλήθεια" του καθενός που τον προτρέπουν να βρει όπως και η γνώση που θα "επινοείται" ατομικά, αφού τίποτα πια δεν είναι αντικειμενικό σε αυτή τη Βαβέλ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα της δαιμονικής επίδρασης όλων αυτών των πραγμάτων, παρά το πρόσχημα ότι είναι το αποτέλεσμα της ελευθερίας σου.
Κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα και στη χώρα μας. Ήδη κάποια από αυτά εφαρμόζονται.
Και με την επίφαση "ελευθερίας" στο σχολείο, μέσω χαλάρωσης στην τάξη, "αναβάθμισης" του μαθητή, κατάργησης βαθμών κτλ.., αλλά και ατομικής-συνειδησιακής ελευθερίας, μέσω απαλλαγής από "στερεότυπα του παρελθόντος", και "παρωχημένα" εθνικά-κοινωνικά-ατομικά σχήματα, σε συνδυασμό με βίντεο και διδασκαλίες για "τον ρατσισμό και την ομοφοβία", "τα δικαιώματα της διαφορετικότητας" κτλ.. ουσιαστικά γίνεται τροποποίηση συμπεριφοράς, και χειραγώγηση χειρίστου είδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου