Το πιθανό σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ

Βασίλης Βιλιάρδος 

Σύμφωνα με την άποψη του Έλληνα δικαστή, απειλείται με φυλάκιση όποιος δεν «μαγειρεύει» σε πολιτικό επίπεδο τα στατιστικά στοιχεία, σε σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό – μία απίστευτη κατηγορία εναντίον της ελληνικής Δικαιοσύνης, από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.  

.

«Ο σκανδαλώδης διωγμός ενός Έλληνα: Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αναγνωρίσει τον Γεωργίου ως τον γενναίο δημόσιο υπάλληλο που έκανε τη δουλειά του, να τον αποζημιώσει για τα νομικά του έξοδα και να ζητήσει την άμεση επίλυση των εναπομεινάντων ζητημάτων. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επιμείνει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε όλα τα παραπάνω» (πηγή: Bloomberg view)».

«Τα νομικά προβλήματα του πρώην κορυφαίου στατιστικολόγου της Ελλάδας αφορούν (ή αντικατοπτρίζουν) τα αντιφατικά πολιτικά οράματα της χώρας. Ο Γεωργίου, πρώην υπάλληλος του ΔΝΤ, κλήθηκε να δημιουργήσει μία στατιστική υπηρεσία που θα μπορούσε να συνεργασθεί με το Ταμείο και με τους εταίρους της Ελλάδας, οι οποίοι είχαν μόλις συμφωνήσει να συμμετέχουν στη διάσωση της. Οι πιστωτές χρειάζονταν ακριβείς αριθμούς για να αποφασίσουν τους όρους της διάσωσης και να παρακολουθήσουν την πρόοδο. Ο Γεωργίου πήρε τη δουλειά. Το Νοέμβριο του 2010 αναθεώρησε το έλλειμμα του προϋπολογισμού για το 2009 στο 15,4% του ΑΕΠ από 13,6% προηγουμένως» (πηγή:  Bloomberg).

«Καταδικάζοντας έναν έντιμο στατιστικολόγο η Ελλάδα καταδικάζει τον εαυτό της: Η δίωξη του Γεωργίου εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με την ακεραιότητα των θεσμών της Ελλάδας. Τέσσερις φορές την τελευταία τετραετία οι Εισαγγελείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, ο Γεωργίου είναι αθώος. Παρ’ όλα αυτά, οι αποφάσεις τους απερρίφθησαν και οι δίκες συνεχίστηκαν. Αυτό υποδηλώνει τη δυνατότητα κάποιου βαθμού πολιτικής παρέμβασης στο δικαστικό σύστημα – κάτι που οι δυνητικοί ξένοι επενδυτές παρακολουθούν με ανησυχία» (πηγή: Politico, Megan Greene).

«Η όλη υπόθεση Γεωργίου ήταν μία παρτίδα με σημαδεμένα χαρτιά, η οποία απέβλεπε στον εκφοβισμό. Η καταδικαστική απόφαση για τον Ανδρέα Γεωργίου προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια, όχι μόνο στη Eurostat, αλλά και στην κορυφή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήταν δυνατή μία τέτοια συνεδρίαση δικαστηρίου, σε μία δημοκρατική χώρα-μέλος της ΕΕ» (FAZ Φρανκφούρτης, συνεργάτης της Eurostat).

«Ποινή φυλάκισης για τον Έλληνα στατιστικολόγο που δεν ήθελε να κάνει ζαβολιές: Το πρώτο ελληνικό σκάνδαλο συνίσταται στα παραποιημένα στατιστικά στοιχεία, με τα οποία η Αθήνα κορόιδεψε για να μπει στη Νομισματική Ένωση και να καθησυχάσει τις χρηματαγορές και τους ευρωπαίους εταίρους, χωρίς ποτέ να τιμωρηθεί γι’ αυτό.

Το δεύτερο σκάνδαλο συνίσταται στο ότι, ο τότε επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας Ανδρέας Γεωργίου μετά από απανωτές δίκες, τώρα καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης. Σύμφωνα με την άποψη του δικαστή, απειλείται με φυλάκιση όποιος δεν «μαγειρεύει» σε πολιτικό επίπεδο τα στατιστικά στοιχεία, σε σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό. Υπό αυτό το πρίσμα, εγείρουν ακόμη περισσότερες αμφιβολίες και τα τωρινά στατιστικά στοιχεία υπό τον νέο επικεφαλής που εξελέγη με την κυβερνητική πλειοψηφία» (FAZ). «Θύμα της ειλικρίνειας του ο Γεωργίου» (DW)..

Ανάλυση

Αυτό που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι η πληθώρα δημοσιευμάτων εκ μέρους των ΜΜΕ των χωρών της Τρόικας, μεταξύ των οποίων τα παραπάνω, σε σχέση με την καταδικαστική απόφαση εναντίον του κ. Α. Γεωργίου – τη λογική των οποίων ακολούθησαν μιμητικά αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία πρόσκεινται στο φιλελευθερισμό και στην αξιωματική αντιπολίτευση. Προφανώς αγνοούν πως το σύστημα της ελεύθερης αγοράς έχει πάψει πλέον να υπάρχει, αφού αντικαταστάθηκε από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό – ενώ σε καμία περίπτωση δεν συναντάται σε χώρες που έχει εισβάλλει το ΔΝΤ και η γερμανική παραλλαγή του, η Τρόικα. Για παράδειγμα, σε ελληνικό ΜΜΕ γράφεται το εξής με τίτλο: «Μπορεί  η υπόθεση Γεωργίου να τινάξει στον αέρα τα μνημόνια;» (σαν να ήταν τα μνημόνια ένα μεγάλο δώρο προς την Ελλάδα!):

«Μοιάζει η ελληνική Δικαιοσύνη, στον ανώτατο βαθμό της, να ενεργεί όχι τυφλά όπως της επιβάλει το Σύνταγμα, αλλά ως ίδια να είναι κυριολεκτικά τυφλωμένη από την αγωνία ενός μέρους του πολιτικού συστήματος που συμπεριλαμβάνει τη σημερινή κυβέρνηση και κομμάτι της παραδοσιακής Δεξιάς, να κατασκευάσει μη πολιτικούς ενόχους για τα μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας. Ο Γεωργίου είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση».

Βέβαια οι παραπάνω κατηγορίες, ιδίως της γερμανικής FAZ, όσον αφορά την ελληνική Δικαιοσύνη, είναι επιεικώς απαράδεκτες και σκανδαλώδεις – αφού της προσάπτει πως καταδικάζει σε φυλάκιση όποιον δεν «μαγειρεύει» τα στατιστικά στοιχεία, σε σχέση με τον προϋπολογισμό! Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει με το χειρότερο δυνατό τρόπο πως η χώρα μας αντιμετωπίζεται από το πρωσικό καθεστώς ως άβουλη αποικία – τα δικαστήρια της οποίας δεν επιτρέπεται να αμφισβητούν τις εντολές των «κυρίων» τους, ούτε να κρίνουν αυτούς που τοποθετούν στις νευραλγικές θέσεις της οικονομίας της (ΕΛΣΤΑΤ, Γενική Γραμματεία Εσόδων, Τράπεζα της Ελλάδας, Υπουργείο Οικονομικών κλπ.).

Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, οι μαζικές επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας, καθώς επίσης της Δικαιοσύνης, για ένα τέτοιο θέμα, είναι υπερβολικές – οπότε εύλογα υποψιάζεται κανείς πως κάτι άλλο κρύβεται από πίσω. Πιθανότατα η απόκρυψη του σκανδάλου της ελληνικής «διάσωσης» το οποίο, εφόσον αποκαλυπτόταν, θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα σε όλους τους συντελεστές της Τρόικας, αφού γνωρίζουν πολύ καλά τι έχει προηγηθεί – όπως, για παράδειγμα, η συμφωνία του κ. Παπανδρέου με το ΔΝΤ, ένα χρόνο σχεδόν προτού υπεξαιρέσει την πρωθυπουργία της Ελλάδας με ψεύτικες υποσχέσεις, οδηγώντας την με τη βοήθεια του υπουργού οικονομικών του στα νύχια του ΔΝΤ (παραδόξως και οι δύο μένουν ατιμώρητοι, με τους Έλληνες Πολίτες να επιδεικνύουν μία απίστευτη ανοχή).

Από τη δική μας πλευρά τώρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει συμβεί με τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία – εκτός από το ότι μας φαίνεται κάτι περισσότερο από περίεργο το ότι, από ένα έλλειμμα της τάξης των 3 δις € που προϋπολογιζόταν για το 2008 (έσοδα 55,370 δις € και δαπάνες 58,218 € – πηγή), φτάσαμε σε έλλειμμα 36 δις € το 2009, χωρίς να είμαστε εκτεθειμένοι στα αμερικανικά ενυπόθηκα δάνεια που προκάλεσαν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, καθώς επίσης χωρίς τραπεζικά προβλήματα, μεγάλο ιδιωτικό χρέος ή φούσκα ακινήτων.

Με δεδομένη δε την αναθεώρηση όλων των οικονομικών στοιχείων για τα προηγούμενα έτη (πηγή), όπου το έλλειμμα του 2008 από 3 δις € που προϋπολογιζόταν εκτοξεύθηκε στα 23,1 δις €, δύσκολα μπορεί να βρει κανείς σήμερα ποιά είναι σωστά και ποιά όχι – ενώ η ραγδαία υποχώρηση του ελλείμματος το 2010 στα 10,5% από 15,4% χωρίς ουσιαστικά να δρομολογηθεί καμία αλλαγή, όταν το ΑΕΠ μειώθηκε στα 222,1 δις € από 231,1 δις € το 2009, δεν είναι καθόλου συνηθισμένη ούτε λογική.

Οι μέθοδοι του ΔΝΤ

Περαιτέρω, φυσικά γνωρίζουμε ότι, το ΔΝΤ γράφει ξανά τη στατιστική ιστορία στις χώρες που εισβάλλει, για να αιτιολογήσει τα μέτρα που επιβάλλει, καθώς επίσης για να τις απομονώσει από τις χρηματαγορές – οπότε να υφαρπάξουν οι εντολείς του ανεμπόδιστα τη δημόσια και ιδιωτική τους περιουσία, όπως έχει συμβεί σε πάρα πολλές χώρες στο παρελθόν που δεν θέλουν πια ούτε να ακούν το όνομα του.

Ο καλύτερος τρόπος δε για να το επιτύχει είναι ο διορισμός ενός υπαλλήλου του – όπου αποδείχθηκε πως ο κ. Γεωργίου συνέχισε να αμείβεται από το Ταμείο, επί πλέον στο μισθό του από την ΕΛΣΤΑΤ.Εκτός αυτού δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως όλοι οι υφιστάμενοι του ήταν ψυχοπαθείς, μανιώδεις ψεύτες και οπαδοί της δραχμής – όπως παρουσιάζεται έμμεσα από τα ξένα ΜΜΕ ιδίως η κυρία Γεωργαντά.

Για να τεκμηριώσουμε τώρα τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ, είναι ίσως σωστό να αναφέρουμε ένα μέρος της επιστολής ενός στελέχους του, του κ. Budhoo (πηγή) – ο οποίος παραιτήθηκε μετά από 12 χρόνια υπηρεσίας, επιθυμώντας όπως ο ίδιος δήλωσε να ξεπλύνει τα χέρια του από τα εγκλήματα, στα οποία τον είχε υποχρεώσει το Ταμείο.Εν προκειμένω τα εξής:

«Το ΔΝΤ χρησιμοποιεί τις στατιστικές ως φονικά όπλα. Ως υπάλληλος του είχα αναμιχθεί σε εσκεμμένα «στατιστικά σφάλματα», προκειμένου να διογκωθούν τα αριθμητικά στοιχεία στις εκθέσεις του για το πλούσιο σε πετρέλαιο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, έτσι ώστε η χώρα να δείχνει πολύ λιγότερο σταθερή από όσο ήταν στην πραγματικότητα. Το ΔΝΤ διόγκωσε τα στατιστικά στοιχεία για το εργατικό κόστος, με αποτέλεσμα η παραγωγικότητα να φαίνεται χαμηλή. Σε μία άλλη περίπτωση, το ΔΝΤ επινόησε κυριολεκτικά από το πουθενά ένα τεράστιο απλήρωτο κρατικό χρέος.

Οι παρατυπίες αυτές ήταν εσκεμμένες και δεν οφείλονταν σε επιπόλαιους μαθηματικούς υπολογισμούς (όπως θέλει να μας πείσει σήμερα το ΔΝΤ με τους λάθος πολλαπλασιαστές) – ενώ αντιμετωπίσθηκαν ως αδιαμφισβήτητα δεδομένα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίες έκριναν την οικονομία της χώρας ως επισφαλή και σταμάτησαν να την χρηματοδοτούν. Έτσι τα οικονομικά της προβλήματα πήραν γρήγορα ολέθριες διαστάσεις, οπότε υποχρεώθηκε να ικετεύσει το ΔΝΤ για να τη διασώσει.

Αμέσως μετά το Ταμείο απαίτησε να γίνει αποδεκτό ως αντάλλαγμα το θανατηφόρο φάρμακο του: απολύσεις, περικοπές μισθών κοκ. Η διαδικασία περιγράφεται ως μία εσκεμμένη διακοπή της οικονομικής ζωής μίας χώρας μέσω τεχνασμάτων – με σκοπό, αφού καταστραφεί πρώτα οικονομικά, να υποστεί στη συνέχεια  τα μέτρα φτωχοποίησης που της επιβάλλονται«.

Τέλος, μετά τη δημοσίευση της επιστολής, η κυβέρνηση του Τρινιντάντ και Τομπάγκο ανέθεσε σε δύο ανεξάρτητες επιτροπές να διερευνήσουν τις κατηγορίες – όπου διαπιστώθηκε πως ήταν απόλυτα σωστές, αφού πράγματι το ΔΝΤ είχε διογκώσει και παραποιήσει τα στοιχεία, με ολέθριες επιπτώσεις για τη χώρα.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας επειδή υπάρχει το προηγούμενο, ενώ δεν είναι σωστό να διακινούνται πιθανές θεωρίες συνωμοσίας, ούτε να καταδικάζεται κάποιος άνθρωπος αναίτια ή να έχει κάνει ένα τέτοιο αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρος της πατρίδας του και να αθωώνεται, αυτό που οφείλει να κάνει η Ελλάδα διευκολύνοντας τη Δικαιοσύνη είναι να δώσει εντολή σε δύο πραγματικά ανεξάρτητες ξένες επιτροπές χωρών που δεν επηρεάζονται από την Τρόικα, να ερευνήσουν επιστημονικά το θέμα – έτσι ώστε να βρεθεί η αλήθεια, σχετικά με τις στατιστικές του κ. Γεωργίου, ο οποίος ενήργησε χωρίς τη συμμετοχή των υπολοίπων στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ.

Πιθανολογούμε βέβαια πως δεν θα επιτραπεί κάτι τέτοιο στην κυβέρνηση αφού, εάν η πραγματική πρόθεση της Τρόικα ήταν η αποκατάσταση της αλήθειας, θα το είχε ήδη προτείνει η ίδια – ενώ δεν θα είχε επιμείνει εκβιαστικά στην αθώωση του με αντάλλαγμα τη δόση, όπως συνέβη με την αντίστοιχη εκβιαστική αθώωση των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ.

Εν τούτοις η κυβέρνηση έχει χρέος να το ζητήσει επίσημα – απαιτώντας τις ίδιες προϋποθέσεις καθορισμού των ελλειμμάτων, με αυτές που ισχύουν για τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης. Μόνο έτσι θα οδηγηθούμε κάποια στιγμή σε ασφαλή συμπεράσματα, παύοντας ίσως να κατηγορούμε τους «κακούς ξένους» για τα δεινά μας εάν κάνουμε λάθος, οπότε να αναλάβουμε έντιμα τις ευθύνες που μας αναλογούν – ούτε περισσότερες, ούτε λιγότερες.

analyst.gr

infognomonpolitics