σ.σ. Δεν θα πιστεύετε αυτό που θα διαβάσετε. Καιρός να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε πόσο κοντά μας βρίσκεται ο εχθρός, σε απόσταση αναπνοής. Να αναγνωρίσουμε το πνεύμα του, το πρόσωπό του, να τον ονομάσουμε και να πάρουμε θέση πριν να είναι πολύ αργά. Ο Ορθόδοξος Μοναχισμός που παράγει αγιότητα και ζωντανεύει την Παράδοση της Εκκλησίας μισείται για έναν και μοναδικό λόγο: ΤΟΥΣ ΞΕΓΥΜΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ.
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The National Herald στις 31 Ιανουαρίου του 2017 με τίτλο: ‘Elderism, Futurism, and Prophetism’. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 24 Ιανουαρίου του 2017, το ίδιο άρθρο αλλά λίγο διαφορετικό και ίσως πιο ‘μαζεμένο’ είχε δημοσιευθεί στον Εθνικό Κήρυκα με τίτλο: ‘Γεροντισμός, μελλοντισμός, προφητισμός’. Στο τέλος της μετάφρασης αναδημοσιεύω και το άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Εθνικό Κήρυκα.
***
Πηγή: The National Herald
‘Elderism, Futurism, and Prophetism’
Του Θεοδώρου Καλμούκου.
Δεν περνάει ούτε ένας μήνας ούτε μία εβδομάδα που να μην εμφανιστεί μια νέα προφητεία για πράγματα που υποτίθεται ότι θα συμβούν σε τοπικό ή ακόμη και σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Αυτό το φαινόμενο, το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο στην Ελλάδα αλλά έχει μεταμοσχευθεί και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του ακραίου φονταμενταλιστικού Εφραιμιτικού κινήματος, μπορεί να περιγραφεί με τρεις λέξεις: γεροντισμός, μελλοντισμός, προφητισμός.
Έχει να κάνει με ‘προφητείες’ και ‘δηλώσεις’ διάφορων μοναχών, οι οποίοι είτε πέθαναν στο μακρινό παρελθόν ή και πρόσφατα, ή ακόμη ζουν στο Άγιον Όρος και αλλού. Τέτοια είναι η περίπτωση του Γέροντα Εφραίμ εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος έχει γεμίσει την Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή σε όλη τη χώρα με Μοναστήρια.
Αυτοί οι ‘σύγχρονοι προφήτες’ προφητεύουν σχεδόν τα πάντα, ό,τι μπορείτε να σκεφτείτε. Προφητεύουν για παράδειγμα για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αν και ήδη συμβαίνει. Προφητεύουν για την πολιτική κρίση ή ότι το ευλογημένο Γένος των Ελλήνων θα πάρει πίσω την Βασιλεύουσα Πόλη της Κωνσταντινούπολης. Αυτοί οι απλοϊκοί τσαρλατάνοι μπορούν να βλάψουν όχι μόνο τους αθώους και τους αμόρφωτους ανθρώπους αλλά και τα έθνη.
Είναι κατανοητό ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει αλλάξει σημαντικά την νοοτροπία πολλών ανθρώπων οι οποίοι κάνουν αγώνα επιβίωσης και πολλοί από αυτούς έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Συνεπώς αναζητούν κάποια ακτίδα αισιοδοξίας να κρατηθούν, ή κάποιο είδος ‘υπερφυσικής’ εξήγησης για το τι συμβαίνει έτσι ώστε να δικαιολογήσουν τους φόβους τους.
Ακολούθως οι προφητείες διάφορων γερόντων και μοναχών βρίσκουν το δρόμο τους στην καρδιά πολλών αναζητητών ελπίδας. Είναι ακόμη πρόθυμοι να ασκήσουν ακραία φανατική θρησκευτικότητα που απολυτοποιεί τον ‘προφητικό μελλοντισμό’ των γερόντων. Άπαξ και το πει ένας γέροντας, αυτό είναι. Δεν τίθενται ερωτήσεις.
Μία τεράστια βιομηχανία μελλοντισμού έχει δημιουργηθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις μια βιομηχανία θαυμάτων που προτρέπει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, πιστούς να σχηματίζουν μακριές ουρές στους τάφους των διάφορων γερόντων. Πολλοί βάζουν τα αυτιά τους στον τάφο με την ελπίδα ότι θα ακούσουν κάποιους ήχους από μέσα οι οποίοι υποτίθεται ότι προέρχονται από τον νεκρό γέροντα. Τα βιβλία αυτών των γερόντων γίνονται μπεστ σέλερ και φυσικά πολλοί ‘έξυπνοι’ επιτήδειοι γίνονται πλούσιοι εις το όνομα μιας στρεβλωμένης Ορθοδοξίας.
Σήμερα υπάρχει μια επικίνδυνη τάση να δημιουργηθεί ένας αρρωστημένος ‘Ορθόδοξος γκουρουισμός’ εις το όνομα της πνευματικότητας και του γεροντισμού. Πολλοί γέροντες σήμερα τείνουν να αντικαταστήσουν ακόμα και τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Έχουμε φθάσει στο σημείο μιας απόλυτης σεκταριστικής κουλτούρας, να ‘λατρεύουμε’ ανθρώπους ελαχίστης ή μηδενικής Θεολογικής Εκπαίδευσης μόνο και μόνο επειδή φορούν ράσα και έχουν μακριά γένια και μαλλιά. Τούτο έχει εξελιχθεί σε μια ‘πνευματικότητα της τρίχας’. Μιλούν και κηρύττουν στο απλοϊκό επίπεδο του Κατηχητικού αλλά φαίνονται στους οπαδούς τους να μιλούν με εξουσία και αλάθητο.
Χρησιμοποιούν το μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης για να αποκτήσουν τον έλεγχο της ζωής των οπαδών τους, απαιτώντας από αυτούς πλήρη και τυφλή υπακοή. Αφαιρούν την ελευθερία από τα ‘πνευματικά τους παιδιά’ και τους υπαγορεύουν πώς να ζουν τη ζωή τους, σε τέτοιο βαθμό που ο γέροντας αποφασίζει ακόμη και για τις προσωπικές τους επιλογές συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής τους ζωής. Φυσικά οι γέροντες δαιμονοποιούν το ανθρώπινο σώμα και την ανθρώπινη σεξουαλικότητα.
Ο γέροντας παίρνει όλες τις αποφάσεις τους. Έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις ζωές τους επειδή ‘αυτός γνωρίζει καλύτερα’ ό,τι έχει σχέση με την πνευματική τους καλυτέρευση. Τα πνευματικά παιδιά δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την διδασκαλία της Εκκλησίας ή τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Νοιάζονται μόνο για το τί σκέφτεται και λέει ο γέροντας. Δεν διαβάζουν την Αγία Γραφή, διαβάζουν όμως τα παραμύθια του γέροντα.
Αυτοί οι αμόρφωτοι στενόμυαλοι φονταμενταλιστές έχουν γίνει το δράμα και το τραύμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, και κανείς δεν φαίνεται να έχει το σθένος να τους αντιμετωπίσει και να τους διδάξει ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μια φονταμενταλιστική ιδεολογία κάποιου σαδιστικού Θεού που είναι έτοιμος να τιμωρήσει τους ανθρώπους. Ο Θεός της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι η πηγή της αγάπης. Είναι ο Χριστός που έρχεται ως «μανικός εραστής», ως Νυμφίος εν μέσω της νυκτός επειδή μας αγαπά όλους όπως είμαστε.
Στην περίπτωσή μας εδώ στην Αμερική αντιμετωπίζουμε παρόμοιες αρρωστημένες φονταμενταλιστικές νοοτροπίες. Πολλοί από τους κληρικούς μας έχουν επηρεαστεί από τις απλοϊκές διδασκαλίες και την ψευδο-θρησκοληψία των συγκεκριμένων μοναστηριών σε τέτοιο σημείο που πολλές ενορίες δηλητηριάστηκαν. Φαίνεται να έχει δημιουργηθεί μία ‘παράλληλη Εκκλησία’ δίπλα στην κανονική Εκκλησία. Πολλοί κληρικοί διδάσκουν και μάλιστα εμφανίζονται εξωτερικά σαν κάποιο είδος ‘Ορθόδοξου ISIS’ με μακριά γένια και μαλλιά. Βγαίνουν έξω στον κόσμο, στα καταστήματα, φορώντας τα ράσα τους και τα καλυμμαύχιά τους (καπέλο κληρικών), προκαλώντας τους συμπατριώτες μας τους Αμερικανούς να τους κοιτάζουν περίεργα δίχως να γνωρίζουν ποιοί είναι και τί αντιπροσωπεύουν – κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό στους καιρούς που διανύουμε.
Παρόμοιες καταστάσεις στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού είναι πραγματικά ανησυχητικές. Και όμως, κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται – εγείροντας το ερώτημα: τι είδους Εκκλησία θα είμαστε σε είκοσι χρόνια από τώρα;
Μετάφραση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ
***
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Γεροντισμός, μελλοντισμός, προφητισμός
Του Θεοδώρου Καλμούκου.
Δεν περνά μήνας, εβδομάδα ή και μέρα ακόμα που να μην ακουστεί και μία καινούργια προφητεία για τα μέλλοντα να συμβούν σε τοπικό επίπεδο και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο και μάλιστα κατά τρόπο πειστικής λαγνείας.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο φαίνεται πως έχει γίνει της μόδας στις μέρες μας, και το οποίο θα το περιέκλεια μέσα σε τρεις λέξεις, τις εξής: γεροντισμός, μελλοντισμός, προφητισμός.
Ο λόγος εδώ για «προφητείες» οι οποίες προέρχονται από λεχθέντα μοναχών που εκδήμησαν στο απώτερο ή και στο πρόσφατο παρελθόν ή κι ακόμα από ζώντες στο Αγιο Ορος και αλλού, επισημαίνοντας συμβάντα ή προτυπώνοντας κατά τρόπο «προφητικό» πράγματα που πρόκειται να συμβούν.
Είχα γράψει πριν αρκετά χρόνια σχετικά με αυτό το φαινόμενο αυτής της περίεργης, εν πολλοίς, μελλοντολογίας, που αρχίζει από λιμό επερχόμενο και πολιτική αναστάτωση, η οποία όμως τελικά θα περάσει και θα έλθει και πάλι η ευμάρεια και η ευωχία στην Ελλάδα, μέχρι την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από «το ευλογημένο Γένος των Ελλήνων».
Εχω την αίσθηση πως η οικονομική κρίση ήταν φυσικό να μεταβάλλει άρδην τον ψυχισμό των ανθρώπων αφού πλέον τίθεται θέμα επιβίωσης μέχρι σημείου που για πολλούς «εξέλιπεν ελπίς».
Κι έτσι οι άνθρωποι αναζητούν μια αχτίδα ελπίδας για να κρατηθούν ή μία «υπερκόσμια» ερμηνεία των όσων συμβαίνουν για να στομώσουν τους φόβους τους. Συνεπώς οι προφητείες διαφόρων γερόντων και μοναχών βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στις καρδιές πολλών ανθρώπων οι οποίοι αναζητούν από κάπου να κρατηθούν.
Φτάνουν μάλιστα σε ακραίες εκδηλώσεις ενός υπερβολικού θρησκευτισμού ενίοτε και γραφικού, απολυτοποιώντας τη «μελλοντολογία» των γερόντων η οποία τίθεται υπεράνω «πάσης αντιλογίας» κι αν ακόμα ξεπερνά τα όρια της απλοϊκότητας.
Κι έτσι δημιουργείται μία ολόκληρη βιομηχανία μελλοντολογίας, προφητολογίας, ακόμα και θαυματοποιίας, η οποία παρακινεί πολλούς να σχηματίζουν σειρές πάνω από τους τάφους γερόντων ή στα βιβλιοπωλεία που πουλούν προφητικές προβλέψεις, συμβουλές και κάθε είδους προειδοποιήσεις. Μερικοί μάλιστα ακουμπούν και τα αυτιά τους πάνω στους τάφους γερόντων μήπως και ακούσουν τους κτύπους από μέσα. Τι να πει κανείς;
Ναι μεν το προφητικό και το προορατικό χάρισμα είναι μέρος της διδασκαλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ωστόσο και αυτό οφείλει να το χαρακτηρίζει η διάκριση και η ευθυκρισία, για να μην δημιουργείται παραφθορά της Πίστης, αλλά και δημιουργία ψυχωτικών καταστάσεων που βασανίζουν τους ανθρώπους.
Υπάρχει η τάση σήμερα δημιουργίας ενός είδους αρρωστημένου «γκουρισμού» εξ’ ονόματος της πνευματικότητας και του γεροντισμού. Διερωτώμαι πολλές φορές και αναζητώ τη σημαντική του όρου «πνευματικότητα» με την έννοια που τη λανσάρουν σήμερα οι διάφοροι γέροντες, οι οποίοι φαίνεται να τείνουν να υποκαταστήσουν ακόμα και τον ίδιο τον Χριστό και την Εκκλησία.
Καταργώντας ουσιαστικά την ελεύθερη «πνοή» του Αγίου Πνεύματος, το οποίο είναι διηνεκώς παρόν μέσα στην Εκκλησία και την οδηγεί ατέλεστα «εις πάσαν την αλήθειαν». Φτάσαμε στο σημείο της ολικής προσωπολατρείας ανθρώπων ολιγογράμματων μόνο και μόνο επειδή φορούν ράσα, έχουν μακριά γένια και μαλλιά. Είναι η πνευματικότητα της τρίχας.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι καραδοκεί ο κίνδυνος να υποπέσει κάποιος σε κάποια μορφή αυτάρεσκης μελλοντολογικής ανοησίας όπως συμβαίνει με κάποια απλοϊκά βίντεο που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο με πολλούς και διαφόρους «προφήτες» και εσχατολόγους, οι οποίοι πότε μιλούν για τη δεύτερη έλευση του Χριστού και μάλιστα κατά τρόπο εκφοβιστικό, πότε για τον μαρμαρωμένο βασιλιά που θα αναστηθεί και πότε για το πάρσιμο της Πόλης. Το δε εντυπωσιακό είναι ότι αποφαίνονται κατά τρόπο απόλυτα παντογνωστικό και αλάθητο.
Ας αφήσουμε πια τη σχέση εξάρτησης που συνάπτεται ανάμεσα στον γέροντα-γκουρού και στον πιστό και την ολοσχερή στέρηση της ελευθερίας του πιστού αφού για όλα μα όλα τα θέματα του βίου ακόμα και τα πιο προσωπικά αποφασίζει ο γέροντας.
Ο πιστός δεν πρέπει να σκέπτεται πια, να μην έχει δική γνώμη, αλλά απλά να είναι ένα αγόμενο και συρόμενο άβουλο ον, το οποίο υπακούει τυφλά στις υποδείξεις και τις προφητείες του γέροντα.
Μιλούμε δηλαδή για καταστάσεις ιλαροτραγωδίας οι οποίες υποβαθμίζουν την Ορθόδοξη Πίστη σε μία βασανιστική ιδεοληψία ανήμπορη να μιλήσει και να επαγγελθεί την αλήθεια και τη ζωή του Χριστού της Εκκλησίας, ο Οποίος έρχεται ως «μανικός εραστής της», ως Νυμφίος εν τω μέσω της νυκτός επειδή αγάπησε πολύ «πάντες» όπως είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου