Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal
Ότι είχαμε να πούμε,
λοιπόν, για την τραγική υπόθεση των Ιμίων, το είπαμε. Μετά από μία απαράδεκτη συμφωνία, που δυστυχώς την ήθελε πολύ η τότε ελληνική κυβέρνηση, ξεκίνησε το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου. Και στη Μαδρίτη, στη συνάντηση του κ. Κώστα Σημίτη με τον τότε πρόεδρο της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, το γκρίζο κάλυψε όλο το Αιγαίο.Αυτή είναι όλη η αλήθεια και μην ακούτε τις δικαιολογίες του κ. Σημίτη και του τότε υπουργού Εξωτερικών, Θεόδωρου Πάγκαλου. Δεν πρόκειται για ένα κομματικό παιγνίδι. Πρόκειται για μία εθνική υπόθεση.
Είμαι ευτυχής για το τέλος της έρευνας στα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά σημασία έχει κάτι άλλο: Η απόδειξη ότι όταν οι πολιτικοί δεν έχουν σπονδυλική στήλη εξελίσσονται σε επικίνδυνους παράγοντες για την Πατρίδα.
Γνωρίζουμε πέραν πάσης αμφιβολίας το τέλος αυτής της εθνικής τραγωδίας. Ισοπεδώθηκε μία χώρα επειδή οι πρωταγωνιστές πίστευαν ότι επρόκειτο για εσωτερική προβοκάτσια, μέσα από το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» για να ρίξουν τον κ. Σημίτη, ο οποίος πήρε την εξουσία κάνοντας τη γνωστή συνδιαλλαγή με τον εξοχότατο κ. Γεώργιο Α. Παπανδρέου:
Να παραδώσει το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, πίσω στην οικογένεια, μετά από ένα διάστημα, όπως και έγινε.
Ο τότε πρωθυπουργός δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της κατάστασης, ούτε όταν ο τότε πρέσβης στην Ουάσιγκτον, Λουκάς Τσίλας, τον ενημέρωσε ότι οι Αμερικανοί, λίγο-πολύ, βλέπουν ελληνοτουρκικό πόλεμο στο Αιγαίο. Ο κ. Σημίτης είχε αποφασίσει ότι με κάθε «θυσία» δεν τον ήθελε αυτόν τον πόλεμο. Και όπως αποδείχθηκε θα έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να τον αποτρέψει. Ακόμα και αν απέσυρε τη σημαία της Ελλάδας από ελληνικό έδαφος. Όπως και έγινε.
Προσέξτε: Εάν δεν αποχαρακτηρίζαμε τα απόρρητα έγγραφα των Αμερικανών, θα επικρατούσε η θέση των τότε κυβερνώντων ότι απέφυγαν τον πόλεμο χωρίς καμία παραχώρηση. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ: Θεωρώ τρελούς όσους επιθυμούν τον πόλεμο. Τον ζήσαμε 16χρονα παιδιά στην Κύπρο και γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα. Κάποιες σκηνές πάνε και έρχονται και μας στοιχειώνουν. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Άρα δεν υποστηρίζω ότι ο κ. Σημίτης έπρεπε να πάει σε πόλεμο από την πρώτη στιγμή. Όταν, όμως, τέθηκε το θέμα της αποχώρησης από τις ελληνικές βραχονησίδες, και επειδή γνώριζε ότι ο ελληνικός στόλος είχε στοχεύσει όλα τα τουρκικά πλοία, έπρεπε να παίξει το «πολεμικό» παιγνίδι στις συνομιλίες που διεξάγονταν με μεσολαβητή τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.
Είχα μία κουβέντα για το θέμα με τον μακαρίτη Αμερικανό διπλωμάτη, που μας τιμούσε με τη φιλία του. Μου επιβεβαίωσε τη στόχευση του τουρκικού στόλου. Μου επιβεβαίωσε ότι η Ελλάδα είχε το πάνω χέρι. Το ζήτημα τότε ήταν το εξής: τι θα συνέβαινε σε ένα γενικευμένο πόλεμο; Τον ρώτησα και μου απάντησε.
Θα ακολουθούσε η παρέμβαση-επέμβαση μας, μου είπε. Δεν θα άφηναν δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ να πολεμούν μεταξύ τους… Και βέβαια, ο Χόλμπρουκ αυτή την εντολή έλαβε: Να αποτρέψει τον πόλεμο. Και τα κατάφερε εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων, διότι δεν τα προστάτευσαν οι τότε κυβερνώντες. Ο Χόλμπρουκ στήριξε πολύ την Ελλάδα εκείνο το βράδυ.
Ακούστε και κάτι άλλο: Εκείνο το μοιραίο πρωινό, ο κ. Πάγκαλος και ο μακαρίτης ο Γεράσιμος ο Αρσένης, ανακοινώνουν συμφωνία δύο σημείων. Την ίδια στιγμή, εγώ και ο Αθανάσιος Έλλις (και άλλοι συνάδελφοι που δεν έχω την άδεια να χρησιμοποιήσω τα ονόματα τους) γνωρίζουμε για τρεις όρους.
Ο Έλλις μετέδωσε την πληροφορία στην ΕΡΤ και ακολούθησε χαμός από τηλεφωνήματα. Με κάλεσαν τότε υπουργοί και η ηγεσία της αντιπολίτευσης. Ήταν έξαλλοι. Βρέθηκα σε δύσκολη θέση, διότι δεν είχα ακόμα άδεια να χρησιμοποιήσω την πληροφορία.
Το μεγάλο δυστύχημα είναι αυτό: Οι όροι ήταν τέσσερις, ούτε δύο, ούτε τρεις. Τα πλοία, οι στρατοί και οι σημαίες δεν μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν πάνω και γύρω από τα Ίμια. Όλα αυτά που αναφέρω είναι επιβεβαιωμένα πια και με ντοκουμέντα. Οι μόνοι που βρίσκονται σε άρνηση ακόμα, είναι ο κ. Σημίτης και ο κ. Πάγκαλος.
Σε άρθρο του στην εφημερίδα τα Νέα (23 Φεβρουαρίου 018), ο τότε επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας έγραψε:
3 σχόλια:
.Ο τότε πρωθυπουργός δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της κατάστασης, ούτε όταν ο τότε πρέσβης στην Ουάσιγκτον, Λουκάς Τσίλας, τον ενημέρωσε ότι οι Αμερικανοί, λίγο-πολύ, βλέπουν ελληνοτουρκικό πόλεμο στο Αιγαίο.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΙΓΝΑΝΤΙΟΥ. Η ΜΟΥΜΙΑ ΗΤΑΝ ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΡΑΧΟΚΟΚΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΣΟΚ. ΑΛΙΜΟΝΟ. ΑΝ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΤΡΑΒΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΡΙΖΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΣΗ. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΑΒΑΝΕ ΣΤΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ. ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΙΞΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΜΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΛΑ. Η ΣΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. ΟΤΙ ΕΜΕΙΝΕ ΟΡΘΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΙΟ ΓΕΜΑΤΟ ΠΙΣΤΗ. ΟΙ ΖΕΛΕΔΕΣ ΛΙΩΣΑΝ. ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΟΙ ΖΕΛΕΔΕΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑ ΕΠΙΚΥΨΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. ΔΕΣΤΕ ΤΟΝ ΦΛΩΡΟ ΤΟΝ ΦΛΩΡΟ ΕΔΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΒΟΥΤΙΕΣ. ΤΑ ΙΜΙΑ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ. ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΙΚΟΤΑΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΧΩΝΕΥΕΙ ΤΑ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΙΧΑΜΕΝΗΣ ΜΑΣΟΝΟΥΔΟΥ. ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΑΛΟΧΩΝΕΨΕΙ ΤΟΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ. ΗΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΤΕ ΑΛΛΑ Ω ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝΕΝΑΣ. ΟΛΟΙ ΖΥΓΙΣΤΗΚΑΝΕ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΕΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ. ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ ΚΑΙ ΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΘΕΙΤΕ ΤΟΜΑΡΙΑ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ. ΑΛΛΑ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΡΙ ΕΙΝΑΙ ΠΗΛΙΝΕΣ ΓΛΑΣΤΡΕΣ ΜΕ ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ. ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΧΑΣΑΝ. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΝΤΙΝΑΤΣΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
ΧΑΟΥΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ. ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ.
Η Ιστορία θα γράψει με μελανά χρώματα όποιον βάλει την υπογραφή παράδοσης του νησιού στην Τουρκία.
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΕΝΙ ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΥΠΑΡΚΤΡΟΙ. ΜΑΚΑΡΙΖΩ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ. ΑΠΙΣΤΟΙ ΜΕΝ ΠΙΣΤΟΙ ΔΕ.
Φίλε τό συμπέρασμα είναι τραγικό καί τό αποτέλεσμα μοιραίο. Είμαστε προδότες, κυριάρχησε στήν συνείδησή μας τό αίμα τού Εφιάλτη. Καί θά χαθούμε μέχρις ενός. Οσοι Σπαρτιάτες έχουν απομείνει νά πολεμούν τόν Ξέρξη. Στά επαρχιώτικα χρησιμοποιείται η έκφραση. Πού μέ ξέρξες; Είναι καί η ουσία τού υπαρξισμού τού Χάιντεγκερ. Ερχόμαστε ριγμένοι στήν ύπαρξη. Η ανθρωπότης σήμερα κυβερνάται από τόν ΠΡΟΔΟΤΗ. Γι'αυτό μέ αλάθητο ένστικτο ψηφίζουμε τόν προδότη. Τόν Μαυρομιχάλη, τόν Αντρέα, τόν Σημίτη....... Γι' αυτό τό εθνικό μας ιστορικό πάθος είναι ο φθόνος. Ούκ εά με καθεύδειν τό τού Μιλτιάδου Τρόπαιον. Καί δυστυχώς δέν θά υπάρχει ούτε ένας Λακεδαιμόνιος νά τού μεταφέρει τό μήνυμά μας ο Ξένος ότι πεθαίνουμε τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Είμστε τά παιδιά τής Κλεοπάτρας. Τήν απαρνηθήκαμε τήν Αντιγόνη.
Δημοσίευση σχολίου