Ο εικονιζόμενος μοναχός είναι η σεβάσμια μορφή του Γέροντα Ευμενίου εξ Εθιάς, στα πρώτα χρόνια της μοναχικής του ιδιότητας, στην τότε μονή και σήμερα ιερό προσκύνημα του Αγίου Νικήτα, περιφέρειας Αχεντριά. Τύχη αγαθή με οδήγησε και μένα σε συναντήσεις πολλές φορές μαζί του, από τον Άγιο Νικήτα μέχρι το λοιμωδών νοσοκομείο στην Αγία Βαρβάρα Αιγάλεω, αλλά και τυχαία άλλες φορές σε διάφορα σημεία. Είμαι κι εγώ ένας από το μέγα πλήθος των φίλων του και των γνωστών του, που τον θαύμαζαν και ζητούσαν και έπαιρναν την ευλογία του. Ήταν δε τόσο μεγάλη η εκτίμηση μου για τις υπέρτατες αρετές του, όπως ήταν η ταπεινότητα του, η καλοσύνη του, η πραότητα του, η αγάπη του για τον άνθρωπο και προ παντός η πίστη του προς το Θεό, που μετά την κοίμηση του, θεωρούσα βέβαιη την ένταξη του στη χορεία των αγίων της εκκλησίας μας, πράγμα που δεν το έκρυβα σε τυχαίες συζητήσεις, με αναφορές στο Γέροντα. Και όντως ήδη το θέμα δρομολογήθηκε από την εκκλησία της Κρήτης και θα τελεσφορήσει ελπίζω σύντομα. Το γεγονός μας γεμίζει χαρά και ικανοποίηση.
Δίπλα στη φωτογραφία του είναι ένα ντοκουμέντο με την ιδιόχειρη γραφή του ιδίου. Ένα εκκλησιαστικό έντυπο και συγκεκριμένα ένα κυριακοδρόμιο, πρόσφερε στον Γέροντα του Ιερόθεο Κωστομάνωλάκη με την ιδιόχειρη αφιέρωση του.
Από το έντυπο αυτό, το πήρε και ο γράφων με την άδεια του σεβαστού Ηγουμένου της Μονής και το καταχώρησε στις σελίδες του βιβλίου του για τον Αχεντριά, στο κεφάλαιο που αναφέρεται στην κατά καιρούς δύναμη σε μοναχούς, της τότε Ιεράς Μονής του Αγίου Νικήτα.
Για διευκόλυνση του Αναγνώστη αντιγράφω την αφιέρωση Του, επειδή είναι ελαφρώς δυσανάγνωστη, με σεβασμό και στην ορθογραφία του.
Εις ένδιξη ηπακοής και ηποταγής και παντοτινής πνευματικής αγάπης. αφιερώνω το παρόν κυριακοδρόμιον προς τον αγιότατον μου Γέροντα και πνευματικόν και αξέχαστον και δια πάντα αλισμόνιτον πατέρα Ιερόθεον Ιερομόναχον κωστομανωλάκην όπου επί μίαν δεκαετίαν εφτίχισα να είμε ηποτακτικός του εις το άγιον ισιχαστήριον του αγίου μας μεγαλομάρτυρος Νικίτα εις αχεντριά όπου και νην είμαι υπό την υπακοήν του.
ο ελάχιστος τον ελαχίστον και τελευτέος πάντων
Μοναχός αμόναχος
και αμαρτολότερος πάντον τον ανθρόπον τον ζόντον επί της γης
Από τα παραπάνω προβάλλουν δυο σημαντικά στοιχεία για τον σεβαστό Γέροντα. Ο σεβασμός και η αφοσίωση του προς το Γέροντα του τον Ιερόθεο και η άκρα ταπείνωση του. Δυο υπέρτατες αξίες που τις υπηρετούσε με πάθος. Ναι, αυτός ο υποδειγματικός χριστιανός, ο μέγας λειτουργός του Θεού, αποκαλεί τον εαυτό του ελάχιστο και αμαρτωλότερο πάντων των ανθρώπων επί της γης. Επίσης γίνεται γνωστό το ξεκίνημα του προς τον μοναχικό βίο, από την πρώην ιερά μονή του Αγίου Νικήτα Αχεντριά, στην οποία παρέμεινε επί μια δεκαετία.
Άλλη φορά θα αναφερθώ σε κατά καιρούς συναντήσεις μου με Εκείνον, στο νοσοκομείο και σε άλλα σημεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου