Έχει γίνει δικαίωμα το θανάσιμο αμάρτημα; Φαίνεται πως ναι, δεδομένου ότι αποκαλύπτεται σκανδαλωδώς τόσο στην αποστολική προτροπή Amoris Laetitia της 19ης Μαρτίου 2016 (ένα βλάσφημο «δώρο» στον Άγιο Ιωσήφ και στην Εκκλησία), όπως καταδεικνύεται από το άρθρο του πατέρα Serafino Lanzetta σε αυτές τις στήλες (https: //www.corrispondenzaromana.it/benedizioni-anonime-e-anomale-su-fiducia-supplicans/), και στη δήλωση του Dicastery for the Doctrine of the Faith (Δικατηρίου για τη Διδασκαλία της Πίστεως), που δημοσιεύτηκε λίγο πριν από τα Άγια Χριστούγεννα, στις 18 Δεκεμβρίου 2023: ένα βλάσφημο «δώρο» στον παιδί Ιησού και στις ψυχές που μεταστρέφονται σε Αυτόν.
Κάτω από το πρόσχημα της μελιστάλαχτης καλοσύνης, με τη λουθηρανική-μοντερνιστική-ρανεριανή-σχετικιστική θεολογία... και τώρα επίσης με την πορνογραφική θεολογία, της οποίας εκφραστής είναι ο σημερινός Νομάρχης του Δικαστικού για το Δόγμα της Πίστεως, ο Αργεντινός καρδινάλιος Βίκτορ Μανουέλ Fernández – συγγραφέας βιβλίων όπως το Saname con tu boca. El arte de besar (1995) και La pasión mística: espiritualidad y sensualidad (1998) – μας κάνουν να πιστεύουμε ότι το θανάσιμο αμάρτημα δεν έχει καμία βαρύτητα στη χριστιανική κατάσταση κάποιου, επομένως, ακόμη και όταν κάποιος αποφασίζει να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του, συμπεριλαμβανομένων των θανατηφόρων, ο εξομολογητής καλείται να συγχωρήσει ακόμη και τους αμετανόητους, να ευλογεί τους πάντες σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, αφήνοντας τον «εύθραυστο φτωχό» στην κατάσταση που βρίσκεται, χωρίς να έχει ανάγκη μεταστροφής και, επομένως, να αλλάξει τη ζωή του.
Με λίγα λόγια, το θανάσιμο αμάρτημα φαίνεται να έχει γίνει δικαίωμα, το οποίο εμπίπτει πλήρως στην κοσμική «Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Η εκκοσμίκευση και ο φιλελευθερισμός έχουν εισχωρήσει δυναμικά στην ανθρώπινη Εκκλησία εδώ και αρκετές δεκαετίες και υπό το Ποντιφίκιο τού Φραγκίσκου φτάσαμε σε εξοργιστική χαλαρότητα, ακόμη και σε λαγνεία, λαμβάνοντας υπόψη το λογοτεχνικό παρελθόν του σημερινού Νομάρχη του Δικαστρίου του Δόγματος της Πίστεως. Οι αμαρτωλοί έχουν το «δικαίωμα» να παραμείνουν στην κατάσταση του θανάσιμου αμαρτήματος, χωρίς να προσκληθούν σε μετάνοια, μεταστροφή και αγιασμό: βασικοί παράγοντες για να αποκαλούνται αληθινά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ποιμαντική αποστασία, η οποία λογικά υπονομεύει και τη δογματική αποστασία.
Αυτά είναι τα λόγια που κυκλοφόρησε επί λέξει στις 14 Ιανουαρίου ο Πάπας Φραγκίσκος στον Fabio Fazio κατά τη διάρκεια της εκπομπής«Che tempo che fa» στο Canale Nove (https://nove.tv/che-tempo-che-fa-puntata-14-gennaio- 2024 -συνέντευξη-πάπας-Francis-video): «Ο Κύριος ευλογεί όλους, όλους, όλους όσους έρχονται. Ο Κύριος ευλογεί όλους εκείνους που είναι ικανοί να βαπτιστούν, δηλαδή κάθε άνθρωπο. Αλλά τότε οι άνθρωποι πρέπει να συζητήσουν με την ευλογία του Κυρίου και να δουν ποιος είναι ο δρόμος που τους προτείνει ο Κύριος, αλλά πρέπει να τους πάρουμε από το χέρι και να τους βοηθήσουμε να πάνε σε αυτό το μονοπάτι, όχι να τους καταδικάσουμε από την αρχή και αυτό είναι ποιμαντικό έργο της εκκλησίας! Αυτή είναι μια πολύ σημαντική δουλειά για τους εξομολογητές. Πάντα λέω στους εξομολογητές: συγχωρείτε τα πάντα και συμπεριφέρεστε στους ανθρώπους με μεγάλη καλοσύνη, όπως μας συμπεριφέρεται ο Κύριος και μετά, αν θέλετε να βοηθήσετε τους ανθρώπους, μπορείτε να μιλήσετε, να τους πηγαίνετε πάντα μπροστά και να τους βοηθάτε να προχωρήσουν, αλλά συγχωρέστε τους πάντες. Στα 54 χρόνια που είμαι παπάς, εγώ, αυτό είναι ομολογία, 54 χρόνια παπάς, γέρασα ε, σε αυτά τα 54 χρόνια αρνήθηκα τη συγχώρεση μόνο μια φορά για την υποκρισία του ανθρώπου, μια φορά! Πάντα συγχωρούσα τα πάντα, θα πω επίσης με αυτή την επίγνωση ότι αυτό το άτομο ίσως θα υποτροπιάσει, αλλά ο Κύριος μας συγχωρεί. Βοηθήστε να μην υποτροπιάσει ή να υποτροπιάσει λιγότερο, αλλά πάντα να συγχωρείτε».
Η Αγία Γραφή και η Μητέρα Εκκλησία δεν επιβεβαιώνουν αυτό το φιλελεύθερο υποκειμενικό συναίσθημα, το οποίο παράγει λάθη επί λαθών και αφήνει τις ψυχές, όπως συμβαίνει με τη μητριά εκκλησία, στο αμετανόητο πεπρωμένο τους με τις συνέπειες του σκότους.
Ο Σωτήρας ήρθε στον κόσμο για τους αμαρτωλούς, όχι για να τους αφήσει στην κατάστασή τους: Ήρθε με απέραντη αγάπη για να τους σώσει από την αμαρτία μέσω της θυσίας του αίματος Του. Όμως η θυσία Του δεν είναι αρκετή για να μας σώσει, χρειαζόμαστε και το μικρό μας μερίδιο, αποφασίζοντας, αλλάζοντας τη ζωή μας, να απαρνηθούμε αυτό που μας χωρίζει από τον Θεό, την αμαρτία, που είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου.
Ο Σατανάς δελεάζει τις ψυχές για να τις οδηγήσει στην απώλεια, ο Χριστός προσκαλεί τις ψυχές κοντά Του για να τις οδηγήσει στην αιώνια ευδαιμονία. Ο αιρετικός Λούθηρος υποστήριξε ρητά ότι η πίστη ήταν αρκετή για να μπει στη Βασιλεία των Ουρανών, γιατί ο Χριστός έχει ήδη πληρώσει για όλους.
Το να ευλογούμε τους αμαρτωλούς στην κατάσταση του θανάσιμου αμαρτήματος, επομένως, σημαίνει να τους ευνοούμε στην κατάσταση της φυλάκισής τους, στην προκειμένη περίπτωση θρησκευτικά ανώμαλα ζευγάρια και ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Η Εκκλησία, ως καλή Μητέρα, απαιτείται να κρατά τα βαπτισμένα παιδιά της μακριά από θανάσιμα αμαρτήματα.
Ο Θεός παρέχει, ανταμείβει, τιμωρεί, λέει η Κατήχηση, και είναι ελεήμων στο βαθμό που ενεργεί με τέλεια δικαιοσύνη.
«Αυτό που θα πω δεν είναι δόγμα πίστης αλλά κάτι προσωπικό μου. Μου αρέσει να σκέφτομαι την κόλαση ως άδεια, ελπίζω να είναι πραγματικότητα», δήλωσε έτσι ο Πάπας Φραγκίσκος σύμφωνα με το Fazio. Γεγονός είναι ότι η Κόλαση υπάρχει: ο Ιησούς μίλησε γι' αυτήν, η παράδοση της Εκκλησίας πάντα την επιβεβαίωσε, από τους Αποστόλους μέχρι τους Πατέρες και τους Διδασκάλους της Εκκλησίας, την είδαν οι Άγιοι και η ίδια η Παναγία έδειξε την κόλαση και τους κατοίκους της στα τρία βοσκόπουλα του χωριού Φάτιμα.
Η έκτη εντολή από τις δέκα που δόθηκε στον Μωυσή, και που σήμερα κανείς δεν φαίνεται να τη λαμβάνει σοβαρά υπόψη, λέει: «Μη διαπράττεις ακάθαρτες πράξεις». Τι λέει ο Ιησούς στον νεαρό; «Αν θέλετε να εισέλθετε στη ζωή, τηρήστε τις εντολές» (Ματθ. 19:17). Το δεύτερο αμάρτημα των τεσσάρων που φωνάζουν για εκδίκηση ενώπιον του Θεού αφορά την αμαρτία κατά της φύσης. Ενώ το τρίτο αμάρτημα κατά του Αγίου Πνεύματος είναι αυτό της « αμφισβήτησης της γνωστής αλήθειας».
Ο Άγιος Παύλος λέει: « Ή δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού; Μην εξαπατάτε τον εαυτό σας: ούτε ανήθικοι, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε μοιχοί, ούτε θηλυπρεπείς, ούτε σοδομίτες, ούτε κλέφτες, ούτε άπληστοι, ούτε μέθυσοι, ούτε συκοφάντες, ούτε εκβιαστές θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία Του» (Γαλ 5 , 19-2). ενώ ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής μιλά ρητά για τις αμαρτίες που οδηγούν στην κόλαση: « Η λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού προορίζεται για τους ποταπούς και άπιστους, τους άθλιους και τους φονιάδες, τους ανήθικους, τους μάγους, τους ειδωλολάτρες και όλους τους ψεύτες. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος » ( Αποκ. 21,8).
Ο Ιησούς καλεί σθεναρά τη μοιχαλίδα, που κανείς δεν την καταδίκασε, με αυτούς τους επιτακτικούς όρους: «Πήγαινε και στο εξής μην αμαρτάνεις», και στη Μαγδαληνή, μόνο και μόνο επειδή είναι μετανοημένη, λέει: «Σού συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες σου» ( Λκ. 7.48), αυτό που πρέπει να κάνει κάθε καλός εξομολογητής.
Ο Απόστολος των Εθνών διευκρινίζει στον «νόμιμο υιό μου στην πίστη», τον Τιμόθεο: «Γνωρίζουμε ότι ο νόμος είναι καλός αν κάποιος τον κάνει νόμιμη χρήση. Ξέρουμε επίσης ότι ο νόμος δεν γίνεται για τους δίκαιους, αλλά για τους άδικους και τους επαναστάτες, για τους κακούς και τους αμαρτωλούς, για τους ιερόσυλους και άθρησκους, για εκείνους που σκοτώνουν πατέρα και μητέρα, για δολοφόνους, για πόρνους, για σοδομίτες, για δουλεμπόρους, ψεύτες, ψευδομάρτυρες και οτιδήποτε άλλο αντίθετο προς την ορθή διδασκαλία, σύμφωνα με το ευαγγέλιο της δόξας του μακαριστού Θεού, που μου έχει εμπιστευτεί» (Α' Τιμ. 1,1-11).
Αυτή είναι η πίστη μας κατά τα λοιπά: «Αν κι εμείς οι ίδιοι ή ένας άγγελος από τον ουρανό σου κηρύξει ένα ευαγγέλιο διαφορετικό από αυτό που σου έχουμε κηρύξει, ας αναθεματιστεί!»(Γαλ. 1.8). Η υγιής ποιμαντική φροντίδα δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή ορθού δόγματος, διαφορετικά η παθολογική και μπερδεμένη ποιμαντική φροντίδα μολύνει το ίδιο το δόγμα.
Ο διάβολος χρησιμοποιεί τώρα τα πάντα και τους πάντες, αλλά όχι εκείνους που αντιστέκονται στην πίστη για να συνεχίσουν να είναι παιδιά του Θεού: « Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι: κληρονόμοι του Θεού, συγκληρονόμοι του Χριστού, αν συμμετέχουμε αληθινά στα βάσανά του για να συμμετέχουμε και στη δόξα του. Πράγματι, θεωρώ ότι τα βάσανα της παρούσας στιγμής δεν είναι συγκρίσιμα με τη μελλοντική δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί μέσα μας » (Ρωμ 8, 17-18).
Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!!! ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου