Παναγιώτης Μπαλακτάρης
Το ημερολόγιο έδειχνε Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013. Ήταν απογευματινές ώρες εργαζόμουν. Είχα την τύχη να είμαι συνεργάτης μεγάλου δικηγορικού γραφείου. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα δημοσίευμα που μου προκάλεσε έκπληξη και οργή. Ο τίτλος ανέφερε: «Στο σφυρί η επιστολή του Κολοκοτρώνη με τη φράση «φωτιά και τσεκούρι».Στο άρθρο αναφερόταν ότι την επομένη έβγαινε σε δημοπρασία η ιστορική επιστολή* του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με την φράση «φωτιά και τσεκούρι». Το συγκεκριμένο κείμενο συντάχθηκε από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στις 15 Ιουνίου του 1822 και με την ιστορική αυτή φράση προσπάθησε να επιστρατεύσει αγωνιστές για την πολιορκία της Πάτρας.
Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η ματαίωση της πώλησης του εγγράφου αυτού. Έγραψα, με μεγάλα γράμματα, σε μια κόλλα χαρτί τη φράση «αυτό δεν μπορεί να συμβεί, πρέπει να το αποτρέψουμε», εκτύπωσα την είδηση και αφού σηκώθηκα από το γραφείο μου, διέκοψα τη σύσκεψη που είχε ο ιδιοκτήτης του δικηγορικού γραφείου και βουλευτής τότε, κ. Βασίλης Καπερνάρος, και του έδειξα το σημείωμά μου μαζί με το δημοσίευμα. Αφού το είδε, τον ρώτησα αν θα υπέγραφε κάτι που θα έγραφα σχετικώς. Μου απάντησε χωρίς δισταγμό καταφατικά και έφυγα. Συνέταξα μια δήλωση – ενημέρωση – αίτηση προς το Υπουργείο Πολιτισμού, στην οποίαν ανέφερα περίπου ότι είναι απαράδεκτο να δημοπρατείται η ψυχή της ελληνικής Ιστορίας και πως το ελληνικό κράτος πρέπει να εξασφαλίσει την επιστολή. Την υπέγραψε ο κ Καπερνάρος και αφού πληροφορηθήκαμε τον αριθμό φαξ του Υπουργείου Πολιτισμού την αποστείλαμε.
Την επομένη το μεσημέρι ενημερωθήκαμε αρμοδίως ότι δεν σώθηκε μόνον η επιστολή αυτή. Αλλά και άλλη μία του Γέρου του Μοριά (η οποία δεν αναφερόταν στο δημοσίευμα). Αμφότερες περιήλθαν στο ελληνικό κράτος, «με πρωτοβουλία του υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Πάνου Παναγιωτόπουλου» όπως έγραφε το δημοσίευμα**.
Πριν από λίγες ημέρες, η Ελλάδα πληροφορήθηκε πως θα εκτεθεί σε δημοπρασία στις 14 Μαρτίου 2019 ο όρκος του Θ. Κολοκοτρώνη και των μελών της Πελοποννησιακής Γερουσίας, με ημερομηνία 16 Οκτωβρίου 1822, να ενεργήσουν από κοινού για τη σωτηρία της πατρίδας και να αφήσουν κατά μέρος τα προσωπικά συμφέροντά τους, αποτυπωμένος σε έγγραφο με τις υπογραφές τους.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το ελληνικό κράτος ουδέν έχει ενεργήσει προς τον σκοπό της περιέλευσης του ιστορικού εγγράφου σε εκείνο. Το κακό είναι πως οι περισσότερες Ελληνίδες και οι περισσότεροι Έλληνες αγνοούν το γεγονός. Το χειρότερο είναι πως δεν έχει υπάρξει αντίδραση από τα πολιτικά κόμματα.
Να διαδώσουμε το ενδεχόμενο απώλειας ενός πολύτιμου ιστορικού αντικειμένου. Να ασκήσουμε πίεση στην πολιτική εξουσία να κάνει ό,τι πρέπει για την απόκτηση του ιστορικού κειμηλίου. Χάνουμε καθημερινά την Ιστορία μας. Ας σώσουμε ό,τι σώζεται…
*«Εις Ελόγου Σας χωρία της Λιοδώρας, όλα από Ζάτουνα έως Ασπρα Οσπήτια. Ευθύς όπου λάβετε το παρόν μου να ακούσετε την φωνήν του γενναιοτάτου χιλιάρχου Δημητράκη Πλαπούτα, τον οποίον διορίζω με πληρεξουσιότητα να πάρη τα άρματα σας και όλοι μαζύ να ελθήτε το ογληγορώτερον κατά το χρέος σας.
Του έδωσα άδεια δια εκείνους από εσάς όπου δεν θελήσουν να θύση και να απολέση με φωτιά και τζεκούρι, οι δε λοιποί είσθε εις την αγάπην μου και κάμνετε το χρέος σας με προυθυμίαν, και ελπίζω ότι θ' ακολουθήσετε χωρίς δυσκολίας. Ακολουθήσατε λοιπόν καθώς σας γράφω και ακολουθήσατε τον Καπιτάν Δημητράκη να προφθάσετε το ογληγορώτερον.
15 Ιουνίου 1822, Σαραβάλι εκ της πολιορκίας Πατρών,
Ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»
**https://www.naftemporiki.gr/story/732346/epistoles-tou-theodorou-kolokotroni-perierxontai-sto-elliniko-kratos
3 σχόλια:
Απίστευτη η κατρακύλα που πήραμε σαν έθνος...
Δεν υπάρχουν λόγια...
Στην απαξίωση των πάντων, της Ιστορίας μας, των αξιών μας και προπαντός της Πίστης μας, δυστυχώς βοηθήσαμε όλοι. Συνειδητά ή όχι. Οι εθνομηδενιστές με το γκρέμισμα, οι εμφορούμενοι από οικουμενιστικό πνεύμα με την εκκοσμίκευση, οι σκληροπυρηνικοί 'ζηλωτές ου κατ΄επίγνωσιν', με την 'αποϊεροποίηση' της ζωντανής παράδοσης και μαρτυρίας της Εκκλησίας, με το πρόσχημα του οικουμενισμού, και όλοι οι υπόλοιποι με την έλλειψη αντανακλαστικών σε όλα αυτά. Δεν συνειδητοποιούμε όπως πρέπει αυτά που συμβαίνουν, μάλλον τα συνειδητοποιούμε μονομερώς.
Τά βλέπουμε στόν άλλον, στόν απέναντι. Μπορούμε νά δούμε τήν τρίχα στό μάτι τού άλλου, τό ίδιο μπορεί όμως καί ο άλλος. Τό δοκάρι όμως πού μάς τυφλώνει είναι αδιάγνωστο.Οπως καί στόν άλλον. Καί χάνουμε τήν ζωή μας πλατσουρίζοντας στόν αφρό τής θάλασσας. Ο βυθός τής ζωής μάς φοβίζει.Τόν αποφεύγουμε καί στά σκοτάδια αφημένος γεννά τέρατα, εκατόγχειρες καί γίγαντες πού μάς διαμελίζουν, σάν τόν προκρούστη.
Δημοσίευση σχολίου