Η Επιστροφή του Κομμουνισμού

 του Marcello Veneziani

Δεν υπάρχει μέρα που να μην επικαλεσθεί ο φασισμός σαν να ήταν πίσω απ' τη  γωνία, έτοιμος να επιστρέψει. ώ..  αιώνιε, όπως υποστήριξε ο Umberto Eco σε ένα ιδεολογικό φυλλάδιο. Θέλετε όμως να δείτε ότι όσο αναφέρεται η επιστροφή του φασισμού, ετοιμάζεται μια άλλη ανησυχητική επιστροφή; Ας μιλήσουμε για τον κομμουνισμό, το γεγονός που αναστάτωσε περισσότερο τον αιώνα στον οποίο γεννηθήκαμε, επειδή διήρκεσε τρία τέταρτα του αιώνα, αφορούσε τρεις ηπείρους και δισεκατομμύρια υποκείμενα, είχε τα περισσότερα θύματα από ποτέ, επιπλέον δέ σε καιρό ειρήνης. Ένα γιγάντιο γεγονός, που χάθηκε στη συλλογική αφήγηση, καταβροχθίστηκε στην προϊστορία, σαν να ανήκε σε μια ξένη για εμάς γεωλογική εποχή. Και όμως, νάτος νά ανεβαίνει τις σπηλιές της λήθης και νά επανέρχεται στην επιφάνεια στις μέρες μας. Αναδύεται με τη μορφή της φτωχολογιάς, αναδύεται ξανά με τη μορφή της Φιλοξενίας, επιστρέφει με το παγκόσμιο προσωπείο του Politically Correct. Ας το πούμε ΠΑΠ-Κομμουνισμός . Είναι η επιστροφή του κομμουνισμού, όπως ο αναλφαβητισμός, που αναγεννήθηκε μέσα από την άγνοια και τη λήθη του παρελθόντος.

Γιά ποιόν κομμουνισμό πρόκειται ; Πρώτον, δεν ακούτε ένα παγκόσμιο κύμα πολέμου κατά των πλουσίων, ισότητας «επιπέδου», συνθημάτων για νέα φτώχεια, ευτυχισμένη αποανάπτυξη και χαμένες ζωές; Τώρα σε ανθρωπιστική εκδοχή, τώρα σε ποιμενική, τώρα σε λαϊκίστικη και γκριλινική εκδοχή, η φτωχολογιά επιστρέφει και απειλεί να χτυπήσει όλους όσους θεωρούνται ευκατάστατοι, είτε άξιζαν είτε όχι την άνετη ζωή τους, είτε την έχουν αποκτήσει μέ θυσίες, είτε όχι, είτε  δούλεψαν, έδειξαν ικανότητα και παρήγαγαν προϊόν πλούτου και για την κοινωνία. Μπα, πρέπει να ισοπεδώσουμε ανεξάρτητα, να χτυπήσουμε ό,τι υπερβαίνει τον κατώτατο μισθό και ορίζεται ως χρυσός, από μισθούς μέχρι συντάξεις. Το μίσος και η αγανάκτηση ευδοκιμούν στο διαδίκτυο.

Οι μεσαίες τάξεις κατακλύζονται από αυτό το κύμα μοχθηρής φτωχολογιάς. Είναι το πρώτο επίπεδο, πιο ωμό και αφελές του κομμουνισμού που επανεμφανίζεται μετά από δεκαετίες αχαλίνωτου μαρκετισμού, εγωισμού και αγώνα για πλούτο και κατανάλωση.

Αλλά υπάρχει ένα υψηλότερο και πιο παγκόσμιο επίπεδο που αφορά την αποδοχή του άπειρου παγκόσμιου προλεταριάτου πού έλκεται από την πλούσια Δύση. Για τους νέους αποβιβαζόμενους κομμουνιστές, δεν μπορούν να μπουν φρένα ή φραγμοί στο ιερό δικαίωμα των ανθρώπων να αναζητούν μια καλύτερη μοίρα, να μετακινούνται και να πηγαίνουν όπου θέλουν. Η πατρίδα είναι φυλακή και όπως έλεγε ο παλιός κομμουνισμός, οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα και δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Ένα δίκτυο ενώσεων, κέντρων υποδοχής, ΜΚΟ, κινημάτων υπέρ των μεταναστών και παράλληλων δομών, συμπεριλαμβανομένων των καθολικών-ανθρωπιστικών, υποστηρίζει τους απελπισμένους του πλανήτη και αναζητά μια νέα συμμαχία. Ένα νέο παγκόσμιο προλεταριάτο γεννιέται, με όλες τις σχετικές εντάσεις που ανοίγονται, τις ταξικές συγκρούσεις, την ένταξη και τον αποκλεισμό, την ανασφάλεια και τον αγώνα. Η επόμενη μάχη είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών από την εκμετάλλευση που προκαλούν οι νέοι «κύριοι», των δεκανέων της επαρχίας ή των εταιρειών που τους πληρώνουν τα βιβλία ή με μισθούς πείνας. Όλο το σύστημα ακολουθεί το σχήμα του κομμουνισμού. και όπως και στον κομμουνισμό υπάρχει μια λαχτάρα για αλήθεια και κοινωνική δικαιοσύνη στη βάση.

Τέλος, υπάρχει ένα τρίτο πιο εξελιγμένο ιδεολογικό επίπεδο του κομμουνισμού που σήμερα έχει βρει ένα νέο PC, όχι πλέον το παλιό Κομμουνιστικό Κόμμα αλλά το Politically Correct. Είναι η νέα παγκόσμια ιδεολογία που θέλει να ισιώσει την ανθρωπότητα, να τη λυτρώσει από τα λάθη και το παρελθόν της, να ξαναγράψει την ιστορία και το λεξικό, να προσφέρει ένα λαμπρό μέλλον χειραφέτησης και απελευθέρωσης. Ο φεμινισμός, τα lgbt και τά ομοφυλόφιλα, αντιρατσιστικά, αντιφασιστικά και αντι-ξενοφοβικά κινήματα είναι η πρωτοπορία του, οι νέοι αγωνιστές του. Κάτω από τη σημαία της πολιτικής ορθότητας, η ταξική πάλη είναι και πάλι ενεργή, μεταξύ Προόδου και Αντίδρασης, μεταξύ Απελευθερωτών και σεξιστών, ανδρών σοβινιστών, ομοφοβικών, μεταξύ Ρομά, μαύρων, μεταναστών, ομοφυλόφιλων, γυναικών και των εχθρών τους. Η ταξική πάλη γίνεται πάλη των φύλων και γλωσσικός κώδικας. επηρεάζονται τα προπύργια της κοινωνίας, ο πολιτισμός και οι παραδόσεις του, το έθνος και τα σύνορά του, η οικογένεια και η φυσική του δομή. Υπάρχει μια ολόκληρη καθημερινή αφήγηση, διάχυτη, στον Τύπο, στην τηλεόραση, σχολείο και πανεπιστήμιο, με την ενεργό συνεργασία ιδρυμάτων ή μεγάλων διεθνικών τοτέμ, που υποδαυλίζει με εμμονή αυτή την ταξική πάλη και μειώνει κάθε δελτίο ειδήσεων, κάθε μήνυμα, κάθε έκκληση σε παραλλαγές σε αυτά τα θέματα. Και στο βάθος παραμένει το άγνωστο για το πώς θα εξελιχθεί ο κινεζικός μαοκαπιταλισμός, αν θα γεννήσει υβριδικές μορφές κομμουνισμού, στην Κίνα, στην Αφρική ή στον κόσμο.

Φτωχεια, αποδοχή, πολιτική ορθότητα. Προσπαθήστε να αναθεωρήσετε μαζί, με συντονισμένη σειρά, τα τρία θέματα που υποδεικνύονται. Πες μου αν δεν διαμορφώνεται νέος κομμουνισμός, σε τρία επίπεδα. Πες μου αν ένα νέο φάντασμα δεν στοιχειώνει την Ευρώπη που μοιάζει πολύ με τον παλιό γενειοφόρο παππού.

Εδώ είναι ο ΠΑΠ-κομμουνισμός. Κάποιος θα δει σε αυτό το αρκτικόλεξο ή ακρωνύμιο, μια ύπουλη νύξη στον Πάπα Μπεργκόλιο που έχει γίνει ο μαχητικός ιερέας αυτών των κινημάτων. Ας παραμείνει αυτή η υποψία, αλλά ο ΠΑΠ-Κομμουνισμός προκαλεί έναν ορισμό του Χέγκελ από δύο αιώνες πριν, «το ζελέ της καρδιάς». Αναφερόταν στην ηθικο-συναισθηματική μετατόπιση, σε εκείνον τον ρητορικό και βαρετό, τριχωτό και καπνιστό ανθρωπισμό, πρόγονο των καλοπροαίρετων. Πόσα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί για το υπέρτατο καλό της ανθρωπότητας, ακόμη περισσότερα από εκείνα που έχουν διαπραχθεί στο όνομα της φυλής ή άλλων παρεκκλινόντων πρωτευόντων… Όλος ο κομμουνισμός είναι μια υπόσχεση κοινωνικής λύτρωσης, ένα όνειρο ευτυχίας και δικαιοσύνης που δημιούργησε  τούς  πιο τρομερούς εφιάλτες, τίς καταπιέσεις και τίς σφαγές  στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και τώρα με νέα προσωπεία, σε τρία στάδια, επανεμφανίζεται στον κόσμο…

Il comunismo di ritorno - Marcello Veneziani (www-marcelloveneziani-com.translate.goog)