Συνέχεια από: Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2023
KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)
12
ΣΟΡΟΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΜΕΤΡΗΤΩΝ
"Ο χρόνος των χιλίων ετών φτάνει στο τέλος του. Ιδού, βγαίνουν τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της γης, των οποίων ο αριθμός είναι ίσος με την άμμο της θάλασσας. Θα ξεκινήσουν εκστρατεία στο πρόσωπο της γης, θα επιτεθούν στο στρατόπεδο των Αγίων και στην αγαπημένη πόλη".
ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Το 1973, ένας Γάλλος συγγραφέας με παρελθόν ως εξερευνητής, ο Jean Raspail, έγραψε το "Στρατόπεδο των Αγίων", ένας τίτλος που θυμίζει την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη. Το μυθιστόρημα απεικονίζει τις συνέπειες της μαζικής μετανάστευσης στις δυτικές κοινωνίες. Η πραγματικότητα ξεπέρασε τη λογοτεχνική φαντασία· στο βιβλίο, ένα πλήθος Ινδών καταλαμβάνει εκατοντάδες βάρκες για να φτάσει στις ακτές της Γαλλίας. Μπροστά στην προελαύνουσα ανθρώπινη μάζα, η κοινή γνώμη και οι αρχές φοβούνται, στη συνέχεια διστάζουν και τελικά υποτάσσονται. Ο ηθικός αφοπλισμός της Δύσης καταλήγει στην άνευ όρων παράδοση μπροστά στους εισβολείς. Οι μεταναστεύσεις συνόδευαν πάντα τις ανθρώπινες υποθέσεις. Μπορεί να οφείλονται σε πείνα, επιδημίες, πολέμους, εισβολές ένοπλων λαών, υπερβολική πληθυσμιακή πίεση σε ορισμένες περιοχές, και πάντοτε συνοδεύονταν από την ελπίδα -σε συνδυασμό με την απελπισία και την ταλαιπωρία λόγω του ξεριζωμού- όσων μεταναστεύουν και από την ανησυχία όσων βλέπουν νέους κατοίκους, διαφορετικούς στη γλώσσα, τη φυλή και τα έθιμα, να εισέρχονται στην περιοχή που θεωρούν δική τους. Όπως γνώριζε η Simone Weil, της οποίας το αριστούργημα φέρει τον τίτλο “Η πρώτη ρίζα”, αυτός που ξεριζώνεται, με τη σειρά του ξεριζώνει. Αυτό είναι το κοσμοϊστορικό δράμα της μετανάστευσης, πέρα από τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις της.
Η αίσθηση που διακατέχει πολλούς Ευρωπαίους και Βορειοαμερικανούς είναι ότι η μετανάστευση που δέχονται στα εδάφη τους έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από παρόμοια φαινόμενα του παρελθόντος και, σε μεγάλο βαθμό, προκαλείται, καθοδηγείται και ελέγχεται εξ αποστάσεως από δυνάμεις που αποφασίζουν για το μέλλον των λαών και των πολιτισμών, πραγματοποιώντας μια τεράστια διαδικασία κοινωνικής μηχανικής στο πετσί των γηγενών πληθυσμών και στη ταλαιπωρία των μεταναστευτικών ανθρώπινων μαζών. Η δυσαρέσκεια που αισθάνονται πολλοί για τη μορφή του Τζορτζ Σόρος έχει ως κύριο κίνητρο τη ρητή υποστήριξή του στη μετανάστευση προς την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Μια ανοιχτή κοινωνία, άλλωστε, χαρακτηρίζεται από την απουσία ορίων και συνόρων, καθώς και από την ισοδυναμία των ανθρώπων, που είναι εναλλάξιμοι, ανταλλάξιμοι. Η μετανάστευση γίνεται το πιο αποτελεσματικό (και πιο κυνικό) μέσο για την επίτευξη της ανοιχτής κοινωνίας. Στην έκθεση που συνοδεύει τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος Ανοικτής Κοινωνίας για το 2017-2018, ο οργανισμός ανοίγει τα χαρτιά του, αναγνωρίζοντας ότι η αποστολή για την οικοδόμηση μιας ανοικτής κοινωνίας περιλαμβάνει την αύξηση των ποσών που διατίθενται για τη μετανάστευση. Τα άμεσα προϋπολογισθέντα ποσά έχουν διπλασιαστεί μέσα σε λίγα χρόνια, φτάνοντας για το 2018 -το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν πλήρη στοιχεία- τα 63,3 εκατομμύρια δολάρια.
Πολύ περισσότερα χρήματα -η ροή των οποίων αυξάνεται συνεχώς- δεσμεύονται για δραστηριότητες που αφορούν έμμεσα τη μετανάστευση. Τα ποσά είναι κολοσσιαία από μόνα τους, και όμως μέτρια αν συμπεριλάβουμε στον απολογισμό την προοπτική ιδιωτικών οικονομικών επενδύσεων στο χρηματιστήριο ύψους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, που ανακοινώθηκαν ήδη από το 2016, τα έσοδα των οποίων θα διατεθούν για τη χρηματοδότηση της μετανάστευσης.
Από την άποψη αυτή, ο ίδιος ο Σόρος έδωσε συνέντευξη στη Wall Street Journal στην οποία δήλωσε ότι ανταποκρινόταν σε αίτημα της κυβέρνησης Ομπάμα σχετικά με την υποστήριξη της "αναγκαστικής" μετανάστευσης (καμία προσπάθεια επιδότησης των αναγκών των φτωχών στις χώρες προέλευσης!). "Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα, αποφάσισα να διαθέσω 500 εκατομμύρια δολάρια για επενδύσεις που θα καλύπτουν ειδικά τις ανάγκες των μεταναστών, των προσφύγων και των κοινοτήτων υποδοχής. Θα επενδύσω σε νεοσύστατες επιχειρήσεις, εδραιωμένες εταιρείες και πρωτοβουλίες και επιχειρήσεις κοινωνικού αντίκτυπου που έχουν ιδρυθεί από τους ίδιους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αν και το κύριο μέλημά μου είναι να βοηθήσω τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρώπη, θα αναζητήσω καλές ιδέες για επενδύσεις που θα ωφελήσουν τους μετανάστες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η δέσμευση για επενδύσεις κεφαλαίου θα συμπληρώσει τις φιλανθρωπικές συνεισφορές που έχουν κάνει τα ιδρύματά μου για την αντιμετώπιση της αναγκαστικής μετανάστευσης, ένα ζήτημα για το οποίο εργαζόμαστε σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και δεκαετίες και στο οποίο έχουμε αφιερώσει σημαντικούς οικονομικούς πόρους".
"Αποστολή μας είναι να ενισχύσουμε τα ζητήματα και τις πρακτικές που υποστηρίζουν τις ανοικτές κοινωνίες. Δεν υπάρχει καλύτερη απεικόνιση [...] από την προτεραιότητα που δίνουμε στον προϋπολογισμό μας στη μετανάστευση". Από τα λόγια του Σόρος μπορούν να συναχθούν ορισμένα γεγονότα: οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι κυρίαρχες ολιγαρχίες της Δύσης, όχι μόνο ο Σόρος και οι φιλάνθρωποι, δημιουργούν τις συνθήκες για τη μετανάστευση, επιβάλλοντας στον Τρίτο Κόσμο έναν ληστρικό μερκαντισμό που παραλύει τις δυνατότητες αυτόνομης ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, αποσταθεροποιούν ολόκληρες περιοχές του πλανήτη· η φυγή εκατομμυρίων ανθρώπων από την Αφρική και την Ασία είναι τόσο αφύσικη που ο ίδιος ο Σόρος την ορίζει ως εξαναγκασμένη, χωρίς να κατονομάζει ποιος την εξαναγκάζει, (de te fabula narratur). Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τις υπηρεσίες τους και τη ροή των χρημάτων των δισεκατομμυριούχων, επιβάλλουν τους "ανθρωπιστικούς διαδρόμους", τις οδούς διέλευσης των μεταναστευτικών ροών, επιτρέποντας τις δραστηριότητες των διακινητών ανθρώπων - των δουλεμπόρων της τρίτης χιλιετίας - και χρηματοδοτώντας τις ΜΚΟ. Η Αμερική παραλύει αποτελεσματικά τις αμυντικές δυνατότητες των ευρωπαϊκών κρατών, υπονομεύοντας την κυριαρχία τους με το ΝΑΤΟ και την υποτελή ΕΕ, χειραγωγώντας την κοινή γνώμη με την ιδέα της συνεχούς μετανάστευσης ως νέας κανονικότητας, δηλαδή ενός μόνιμου φαινομένου, στο οποίο είναι μάταιο να αντιταχθεί κανείς, να προσπαθήσει να το ρυθμίσει και το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως εισβολή. Μια νέα οπισθοδρομική κανονικότητα, μια επιστροφή στον παλαιολιθικό νομαδισμό. Η εικόνα που προκύπτει δείχνει τη μαζική μετανάστευση ως όπλο ενός ακριβούς αυτοκρατορικού σχεδίου αποσταθεροποίησης. Η δυσκολία της αντιμετώπισης του φαινομένου δεν απορρέει επομένως από την πολυπλοκότητα ή το φυσικό του ακαταμάχητο, πολύ περισσότερο από τον ορθολογισμό ή το ανθρωπιστικό του καθήκον: πρόκειται μάλλον για υπακοή στα σχέδια μιας αυτοκρατορικής δύναμης και των μεταμοντέρνων ιδιωτών της, όπως ο Τζορτζ Σόρος.
Ο Σόρος έχει επανειλημμένα επιβεβαιώσει ότι η προστασία των προσφύγων αποτελεί προτεραιότητα και τα σύνορα εμπόδιο. Πρώτη σημασιολογική παγίδα: πρόσφυγας είναι αυτός που δραπετεύει από μια εξαιρετική και ακραία κατάσταση, όπως ο πόλεμος, η πανούκλα ή η σοβαρή πείνα. Στόχος του είναι γενικά να επιστρέψει στην πατρίδα του. Όλοι οι άλλοι είναι οικονομικοί μετανάστες. Η άλλη παγίδα για τη χρήση των "ωραίων ψυχών" είναι η κατάρριψη των συνόρων, η οποία για τους ιδεαλιστές έχει ηθική σημασία, έστω και αμφισβητήσιμη, ενώ για τους δισεκατομμυριούχους καπιταλιστές είναι ο μηχανισμός με τον οποίο θα καταρρίψουν κάθε εμπόδιο στην κυριαρχία τους. Τα γεγονότα είναι μπροστά στα μάτια όσων θέλουν να δουν: ο Τζορτζ Σόρος είναι ένας από τους νονούς της μαζικής μετανάστευσης στη Δύση και το δίκτυό του εμφανίζεται σαν ένα γιγαντιαίο ΑΤΜ, ένας κουλοχέρης που στηρίζει και τροφοδοτεί έναν ανυπολόγιστο αριθμό άλλων οργανώσεων, ενώσεων, πρωτοβουλιών.
Είναι πιο δύσκολο να αναφερθούν οι λόγοι για μια τέτοια στρατηγική επιλογή. Σίγουρα, οι συνεκτικοί, ομοιογενείς λαοί, προικισμένοι με αίσθημα κοινότητας, εμφορούμενοι από ισχυρές αρχές, αποτελούν το πιο ισχυρό εμπόδιο στη γενική ομογενοποίηση που επιδιώκει η παγκοσμιοποιημένη ολιγαρχία, η οποία θέλει έναν άνθρωπο "ενός μεγέθους", χωρίς ρίζες, αφοσιωμένο αποκλειστικά στην κατανάλωση και την απόλαυση εφήμερων υλικών απολαύσεων. Από την άλλη πλευρά, οι μετανάστες, λόγω της κατάστασης φτώχειας και της υπαρξιακής τους ανασφάλειας, αποτελούν τον τέλειο μεταμοντέρνο "βιομηχανικό εφεδρικό στρατό". Μειώνουν τους μισθούς και τα ημερομίσθια, καταρρακώνουν τα κοινωνικά δικαιώματα του καθενός, τροφοδοτούν τον ανταγωνισμό, τον διχασμό, τονίζουν τα ρήγματα της κοινωνίας, είναι άβουλοι πρωταγωνιστές ενός ατελείωτου πολέμου μεταξύ των φτωχών, του οποίου μόνος νικητής είναι η υπερταξική εξουσία. Στο μεσσιανικό όραμα του Σόρος, ωστόσο, υπάρχει κάτι περισσότερο: ο πυρετώδης σκοπός της δημιουργίας ενός νέου κοσμοπολίτη ανθρώπου, νομαδικού και χωρίς ρίζες, ενός μετανάστη της ζωής, του οποίου η υποκειμενική βούληση είναι ο μόνος νόμος, στερημένου από κάθε υπερβατικότητα, φτωχοποιημένου στην ψυχή του, του τέλειου υποκειμένου της ανοιχτής κοινωνίας, τα μέλη της οποίας πρέπει να γίνουν "κατά τα άλλα ίσα", χωρίς κοινά χαρακτηριστικά, χίλια αλληλοεχθρικά μεταξύ τους τμήματα πίσω από τη μυθοπλασία των δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου