Η Ευρώπη ξυπνάει; Μήπως μέσα από την τραγωδία του Παρισιού κατάλαβε
επιτέλους ότι αντί να τρώει τις σάρκες της πρέπει να αντιμετωπίσει
προβλήματα πολύ πιο μεγάλα και σύνθετα από αυτά που σε μεγάλο βαθμό μόνη
της κατασκεύασε μέσα από το χειρισμό της κρίσης χρέους όλα αυτά τα
χρόνια;...
Αν το σοκ είναι τόσο μεγάλο όσο οφείλει να είναι, πολλά θα
πρέπει να αλλάξουν – θα πάρουμε μια πρώτη γεύση στην έκτακτη σύνοδο του
Φεβρουαρίου που θα ασχοληθεί με το θέμα. Αραγε έχουν επιτέλους καταλάβει; Μακάρι.
Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα, αποδεικνύεται τώρα για μία ακόμη φορά ότι
όλα εδώ πληρώνονται. Τα ανεκδιήγητα κυβερνητικά παραμύθια περί...
success
story και περί δήθεν ανάπτυξης σε μία χώρα που έχει πλέον αποσυντεθεί,
οι τρομολαγνικές κραυγές που αντικατέστησαν τα επιχειρήματα και τη
λογική, η πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, της αλήθειας και της
λογικής, η βία, αλλά, εξίσου και η ανικανότητα επίτευξης στόχων ακόμα
και με αυτά τα όπλα και υπό αυτές τις συνθήκες.
Όλα εδώ πληρώνονται και
πληρώνονται τώρα. Γιατί τώρα η μία μετά την άλλη οι προεκλογικές
κυβερνητικές επιλογές πέφτουν με κρότο στο κενό και αντί να βοηθούν
βλάπτουν πλέον φανερά τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Η στρατηγική της πολιτικής τρομοκρατίας, που τόσο πολύ βοήθησε τη
Ν.Δ. και το ΠαΣοΚ στις δεύτερες εκλογές του 2012 και έκανε τα δύο
κόμματα κυβέρνηση, τώρα πια όχι απλώς δεν απέδωσε, αλλά, αντιθέτως,
προκάλεσε μεγάλο εκνευρισμό στο εκλογικό σώμα και γύρισε μπούμερανγκ
στους εμπνευστές της. Δεν είναι παράδοξο, αντιθέτως, ήταν απολύτως
αναμενόμενο και είχε εγκαίρως επισημανθεί, όμως η εξουσία δεν βλέπει και
δεν ακούει συνήθως τίποτα πέρα από τη μύτη της…
Ταυτόχρονα, μεγάλη ζημιά έκαναν και οι ανερμάτιστες προεκλογικές
μεταγραφές. Ο κάθε πικραμένος βουλευτής ή πολιτευτής, στην προσπάθειά
του να διασωθεί και να υπάρχει την επόμενη ημέρα, κινείται σαν το χέλι
ανάμεσα στα κυβερνητικά κόμματα: αλλού ξυπνά το πρωί κι αλλού κοιμάται
το βράδυ. Η απόφαση του πρωθυπουργού να υιοθετήσει αυτή την τακτική και
να στεγάσει τέτοιου είδους «πολιτικούς» όχι μόνον δείχνει πανικό, αλλά
και προδίδει τα πραγματικά κίνητρα μιας πολιτικής στάσης που δεν έχει
καμία σχέση με τη σωτηρία της χώρας, αλλά μόνον με τη διατήρηση της
εξουσίας και τίποτε άλλο…
Την ίδια στιγμή, στήριξη δεν έρχεται από πουθενά για τη Ν.Δ.: είναι
κι αυτό φυσικό. Τους εγκατέλειψαν πλέον όλοι. Το Βερολίνο κυριολεκτικά
έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά, αφού δεν επέτρεψε να υπάρξει μια συμφωνία η
οποία θα της επέτρεπε να πάει στις κάλπες με τις ελάχιστες δυνατές
αξιώσεις. Όλα άρχισαν, όπως έχει γραφτεί σε αυτή τη στήλη από εκείνη τη
στιγμή, με εκείνο το μοιραίο ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο, όταν η
κυβέρνηση είχε κάνει και το μέγα σφάλμα να μιλήσει για εκδίωξη του ΔΝΤ
από την Ελλάδα, χωρίς να έχει προηγουμένως την παραμικρή συνεννόηση με
κανέναν, βλάπτοντας ουσιωδώς και τον εαυτό της και τη χώρα.
Τώρα, χωρίς τη δύναμη του φόβου και με το κυβερνητικό στρατόπεδο να
είναι πλέον ουσιαστικά διασπασμένο στα πρόθυρα ενός δικού του πολιτικού
εμφυλίου, η πορεία των πραγμάτων είναι προδιαγεγραμμένη: το τέλος της
κυβέρνησης έρχεται και προμηνύεται κακό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου