Να παρα-ΔΕΧΤΕΙΣ
για να ΔΕΧΤΕΙΣ
-ΜΕ ΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ευλογημένε;
-Έχω μία μπουλντόζα και σκάβω υπονόμους.
-Τώρα που το λες υπάρχουν δύο ειδών αποχετεύσεις. Αυτές που είναι στην επιφάνεια και φαίνονται και εκείνες που είναι κάτω από την γη κρυμμένες και δεν τις βλέπουν. Μπορεί κιόλας από πάνω να φτιάξουν και πάρκα με ωραία λουλούδια, μα να’ξερες τι κρύβεται από κάτω!
Έτσι υπάρχουν και δύο λογιώ ανθρώποι. Αυτοί που τα πάθη και οι αμαρτίες τους φαίνονται και έτσι όλοι τους καταδικάζουν και εκείνοι που έχουν τα ελαττώματα και την ασχήμια κρυμμένη καλά μέσα τους.
-Τώρα που το λέτε κάποτε είχε σπάσει μια αποχέτευση σε ένα χρυσοχοείο και ξεβράστηκε όλος ο οχετός στην βιτρίνα, χρυσάφια και αποπατήματα γίνηκαν ένα.
-Παρόμοια θα πάθουμε και ‘μεις στην Δευτέρα Παρουσία που τότε θε’ να αποκαλυφθεί όλος ο στάβλος που κρύβαμε καλά μέσα μας.
-Και πως θα σωθούμε από τα πάθη Γέροντα ;
-Όπως και να το κάνουμε ο άνθρωπος εωσότου αφιχθεί στον τάφο θα είναι το κράμα φως και σκότους, λάσπης και ουρανού ,αγγέλου και κτήνους.
-Και πως θα μας κρίνει τότε ο Θεός;
-Με το να αναγνωρίσουμε πρώτα και παρα-δεχόμαστε τον υπόνομο και τον φιδόλακο που έχουμε μέσα μας.
Διότι άμα δεν ταπεινωθούμε και το μέσα μας σκοτάδι δεν παρα-ΔΕΧΤΟΥΜΕ, δεν θα μπορέσουμε το Φως το Ουράνιο να ΔΕΧΤΟΥΜΕ.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
6 σχόλια:
Σωστά όσα γράφει ο π. Ταμπάκης, καθένας πρέπει να εξετάζει πάντα τον εαυτό του.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι κανείς δεν βλέπει αντικειμενικά τα πράγματα, αντίθετα βλέπει στους άλλους πάθη, τα οποία όμως όπως μας λένε οι Άγιοι, είναι πάντα σύμφωνα με τα δικά του. Κάνει μια 'προβολή' του εαυτού του στους άλλους.Είναι έτσι το μυστήριο της ανθρώπινης ψυχής. Όταν είμαστε θυμωμένοι, νομίζουμε ότι είναι και οι άλλοι, όταν έχουμε ειρήνη, νιώθουμε ότι όλοι γύρω μας είναι 'καλοί'.Πρόκειται για την 'προβολή' του εσωτερικού μας στους άλλους.
Ο Άγιος Νικόδημος λέει ότι όταν ο άνθρωπος κατηγορεί για κάτι τον άλλο, η ρίζα του συγκεκριμένου πάθους υπάρχει στον ίδιο, και γι αυτό νομίζει ότι το 'βλέπει' στον άλλο.
Ανεξάρτητα όμως από αυτό, που σε τελική ανάλυση είναι προσωπικό θέμα του καθενός, και του πνευματικού του αγώνα, θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για τα ιστολόγια.
Προφανώς υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις. Μερικές φορές οι διαφορές όσο περνάει ο καιρός, μεγαλώνουν. Θεμιτό και σεβαστό.
Από κει και πέρα, το αθέμιτο είναι να εμπλέκονται οι διαφωνίες, όπως και το δικαίωμα του καθενός να τις λέει, με τον χαρακτήρα του, ή τη σχέση του με σένα.
Αυτό γίνεται χρόνια, και τις περισσότερες φορές εσκεμμένα.
Για να ΄κλείσουν' τα στόματα. Για να δημιουργηθεί ένα 'κλίμα' ότι όποιος πει κάποια πράγματα που δεν συμφωνούν με τις απόψεις του, τον χτυπάει σε προσωπικό επίπεδο, και έτσι να τον κάνει να σταματήσει.
Περιττό να πω ότι έχουν χρησιμοποιηθεί και πιο 'δραστικοί' τρόποι φίμωσης, και επειδή γίνεσαι 'ενοχλητικός' με τη διαφωνία σου, ή τα παράπονα γι αυτούς τους αθέμιτους τρόπους, αρχίζουν οι 'συμβουλές' (δεν αναφέρομαι στην συγκεκριμένη ανάρτηση), για να σου πουν και πάλι ότι έχεις άδικο.
Λοιπόν, μια που είναι Σαρακοστή, ευκαιρία να εξετάσει καθένας τα ΚΙΝΗΤΡΑ του, για όσα λέει ή κάνει, και κατά πόσον αυτά είναι ΑΓΑΘΑ.
Δεν θέλω να κατηγορήσω, ΑΛΛΑ το επισημαίνω.
Ο διάβολος εξυφαίνει πολλά και διάφορα σενάρια, και στήνει πολύπλοκους ιστούς και ανάμεσα στους ανθρώπους, και στο εσωτερικό του καθενός. Τα βλέπουμε ξεκάθαρα.
Πολλές φορές είναι καλύτερα να σιωπάς, για να μην μπλεχτούν χειρότερα οι ιστοί.
(συνεχ.)
ΌΜΩΣ, είναι κρίμα πραγματικά, να χάσουμε (αν όχι την ψυχή μας), την ειρήνη μας και την αγαθότητά μας, από πράγματα που ξεκινούν από απλές διαφωνίες όταν πρωτοξεκινάς να μιλήσεις με κάποιους ανθρώπους, και καταλήγουν σε αντιπάθειες.
Τώρα ζούμε και αύριο πεθαίνουμε.
Το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η ΚΑΘΑΡΗ μας θέση ενώπιον του Θεού, και η ειρήνη της ψυχής και της συνείδησης, και όχι τα προσωρινά ιντερνετικά ξυλοκέρατα της επιβολής επάνω στους άλλους, και της πλαστής αίσθησης δύναμης.
Επειδή έχουμε τη δυνατότητα να λέμε δημόσια ότι θέλουμε, δεν σημαίνει ότι 'δημιουργούμε' πραγματικότητα, ότι 'καθορίζουμε' τα πραγματικά γεγονότα που τελικά θα συμβούν.
Αν όλα αυτά τα δούμε με την πραγματική τους διάσταση, πρόκειται για μια εικονική πραγματικότητα, που για μια στιγμή 'αποκτά δύναμη επάνω σου', δηλ. 'νομίζεις' ότι αυτό που διαβάζεις (ιδιαίτερα αν είναι τονισμένο) έχει ήδη 'δημιουργηθεί', είναι ΗΔΗ ένα γεγονός, [ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς κάτι που διαβάζεται από ελάχιστους ανθρώπους ανάμεσα σε εκατομμύρια, και αυτούς ελάχιστα τους επηρεάζει γιατί καθένας έχει την γνώμη του που συνήθως δεν αλλάζει], και την άλλη στιγμή, όταν το μυαλό σου είναι γεμάτο με την καθημερινότητά σου, αυτό 'χάνει την δύναμή του΄ και είναι απλώς μια ακόμα 'πληροφορία' ανάμεσα στις άλλες που είτε την θυμάσαι είτε την ξεχνάς. Έτσι ακριβώς γίνεται με όλα τα θέματα.
Νομίζουμε με το φτωχό μας το μυαλό, ότι αν γίνει μια διαδικτυακή συζήτηση και τελικά επικρατήσει κάποια γνώμη, ακόμα και η χειρότερη, (π.χ. υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ), ότι δημιουργήθηκε ήδη ένα αρνητικό γεγονός, ότι 'πήρε δύναμη' ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι όμως έτσι.
Ούτε κατά διάνοια, επομένως δεν χρειάζεται τόσο πάθος, γιατί καταλήγει σε εμπάθεια.
Αυτά ήθελα να πω με κάθε ειλικρίνεια και καθαρότητα ενώπιον του Θεού.
Ας προσέξουμε όλοι την κρυφή ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ των άλλων.
Το εξερχόμενο εκ της καρδίας είναι αυτό που μολύνει τον άνθρωπο.
Είναι πολύ ευκολότερο να συμβεί όταν δεν γνωρίζεις τον άλλο σε προσωπικό επίπεδο.
Από κει και πέρα όποιος θέλει να το κάνει, πρέπει να γνωρίζει ότι δεν κάνει κακό στον άλλο, αλλά δηλητηριάζει τον ίδιο τον εαυτό του.-
Σκέφτομαι άρα υπάρχω σημαίνει ότι οτιδήποτε σκέφτομαι υπάρχει. Αυτό είναι τό σύγχρονο εγώ, κωμικό θύμα τών λογισμών.Παλιά ο διάλογος μέ τούς λογισμούς κατέτρωγε τήν ψυχή μέχρι ασθένειας.Σήμερα όμως, επειδή μόνο τό κακό εξελίσσεται, γίνεται προσπάθεια νά εντάξουμε όσο τό δυνατόν περισσότερους στόν διάλογό μας μέ τούς λογισμούς μας. Αυτό ονομάζεται άποψη καί βασίζεται στήν σχετικοποίηση όλων τών αξιών. Σήμερα δέν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στήν άποψη καί τήν γνώμη, η οποία ανήκει στήν οδό τής γνώσης, παρότι περιορίζεται στά αισθητήρια μόνον, στόν αισθητό κόσμο. Δέν υφίσταται ο πόθος τής γνώσεως, τού ειδέναι, τής αναπνοής τής ψυχής, διότι ο αθεισμός είτε καθαρός είτε ντυμένος μέ ένδυμα φωτός έχει απορρίψει τό θείο στοιχείο μέσα μας. Δέν διαθέτουμε εαυτό, τόν φτιάχνουμε σάν αληθινό εγώ, σάν πρόσωπο, γονατισμένοι προσκυνητές μπρός στά σύγχρονα τότεμ, τίς μεγάλες προσωπικότητες, τούς ταγούς.
Μπορούμε νά εξασκηθούμε νά μήν πέφτουμε στίς παγίδες πού έχουν στημένες παντού, οι άνθρωποι χωρίς ψυχή.
Δεν είναι ωραίο να σου κάνουν «μαθήματα ήθους», άνθρωποι που ξέρουν ότι «έχουν καταπιεί την κάμηλο», που δεν έδειξαν «αίσθημα δικαιοσύνης» όταν έπρεπε να υπερασπιστούν σε ανθρώπινο επίπεδο όσους βαλλόταν, και όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά τους στερούσαν το δικαίωμα να το κάνουν τουλάχιστον οι ίδιοι για τον εαυτό τους.Και παράλληλα μιλούσαν για συγχώρηση και ταπείνωση για να πετύχει καλύτερα το φίμωμα. Θα μου πεις αυτό γίνεται για να περάσουν τις ιδέες τους, και όχι γιατί έχουν κάτι μαζί σου. Προφανώς κανείς δεν έχει κάτι με κανένα σε προσωπικό επίπεδο.Όταν όμως «φιμώνεις» με διάφορους τρόπους, ακόμα και με αθέμιτους, «βάζοντας καπέλο» στον άλλο απόψεις δικές σου ή τρίτων και δημιουργώντας ένα κλίμα ότι αν κάποιος μιλήσει θα κατηγορηθεί για αντιπάθεια, ή για υπερηφάνεια ή για εγωισμό, πρέπει να ξέρεις ότι κάποια στιγμή οι συγκεντρωμένες διαφωνίες θα εκφραστούν. Και το λιγότερο που έχεις να κάνεις τότε, είναι να μην μιλήσεις. Πόσο μάλλον να θέλεις να ξανα-κλείσεις τα στόματα.Αυτά τα γράφω προς διόρθωση. Έχω συγχωρήσει ανθρώπους που με έχουν ζημιώσει πολύ (σε οικονομικό κυρίως επίπεδο), γιατί υποτίθεται ότι είμαστε χριστιανοί, και ότι αυτό είναι το Αλφα και το Ωμέγα για να ξεκινήσεις αυτό τον δρόμο. Συγχωρώ τους πάντες, αλλά παρακαλώ, λίγη αυτοκριτική και ταπείνωση δεν βλάπτει.
Δέν μπορούν νά αντέξουν τήν αυτοκριτική. Είναι νεκρές ψυχές. Είναι σκληρά μαθήματα οπωσδήποτε αλλά πρέπει νά μάθουμε τούς ανθρώπους, τίς μάσκες τους, τήν υποκρισία τους, τήν ιδεοληψία τους. Στήν παράδοσή μας ακόμη καί η Θεοτόκος άν μάς εμφανιστεί οφείλουμε νά περιμένουμε τήν επανεμφάνισή Της, γιά νά αποφύγουμε τήν πλάνη. Ο Κύριος μάς έδωσε τόν θυμό γιά τούς πονηρούς. Αστα στόν Κύριο. Καλή Σαρακοστή καί καλό κουράγιο. Θά βρείς τούς ανθρώπους σου.
Επίσης αδελφέ, Καλή υπόλοιπη Σαρακοστή, και καλή μας φώτιση!
Χρόνια πολλά σε όλους!
Δημοσίευση σχολίου