Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Με το ένα νερό ζωντανεύει, με το άλλο νεκρώνει. Μ’ ένα πλένει, με το άλλο λερώνει. Και τα δύο νερά ρέουν ἀπό το ίδιο στόμα.
Ο ἂνθρωπος μπορεῖ με το στόμα να παινεύη την αρετή, αλλά μπορεί και να τη μαλώνη, μπορεί να δοξάζη τον Θεό, αλλά μπορεί και να Τον υβρἰζη, μπορεί να σηκώση τον πεσμένο, αλλά μπορεί και να ρίξη τον όρθιο, μπορεί να ενθαρρύνη, αλλά μπορεί και να αποδυναμώση, μπορεί να οδηγήση, αλλά μπορεί και να αποπλανήση.
Στο βιβλίο του σοφού γιού του Σειράχ είναι γραμμένο: «Εὰν φυσήσης εις σπινθήρα, εκκαήσεται και εάν πτύσης επ’ αυτόν, σβεσθήσεται͘ και αμφότερα εκ του στόματος σου εκπορεύεται» (Σοφ. Σειρ.28,12).
Η Μαρία, αδελφή του Μωυσή, έψελνε δοξολογία στον Θεό όταν έσωσε τον λαό Του και βύθισε τον Φαραώ λέγοντας: «Άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται» (Εξ. 15, 21). Η ίδια Μαρία αργότερα αυθαδίαζε εναντίον του αδελφού της Μωυσή.
Και γι’ αυτό τιμωρήθηκε από τον Θεό, και έγινε λεπρή. Βλέπετε, πως από ένα στόμα βγαίνει και το καλό και το κακό;
Γι’ αυτό, χριστιανέ, να είσαι συνεπής στο καλό. Και όταν βλέπεις τον δίκαιο, μην σβήνεις με το φτύσιμο τη δικαιοσύνη του, αλλά φύσα και αναζωπύρωσε τη θεϊκή σπίθα μέσα του, ώστε να είναι όσο περισσότερο γίνεται φωτεινότερη.
Και όταν βλέπεις ότι ο αμαρτωλός μετανοεί, μην αναφέρεις τις αμαρτίες για τις οποίες μετανόησε εκείνο πού αυτός πετά από πάνω του, τα κουρέλια της αμαρτίας, μην τα πετάς πάλι επάνω του διότι ἡ αμαρτία του θα πέση πάνω σου και θα δικαστής σαν να την έκανες εσύ και όχι αυτός.
Μην λερώνεις εκείνον πού άρχισε να πλένεται, αλλά βοήθησέ τον να πλυθή. Μην φοβερίζεις εκείνον πού κατευθύνθηκε στον δρόμο της αρετής, αλλά ενθάρρυνέ τον. Αφού σύμφωνα με αυτά πού βγαίνουν από το στόμα σου σ’ αυτόν τον κόσμο, θα δικαστείς στη φοβερή δίκη του Θεού.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Από το βιβλίο: Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές επιστολές Β΄
3 σχόλια:
Αυτο θελω να το αφιερωσω στον αμεθυστο.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=93&v=rhEvOOCF8Sc&feature=emb_logo
Ημουν πιτσιρικακι οταν ακουσα αυτο το τραγοτδι στο τζουκ μποξ. Μετα την χουντα. Με ειχε κανει μεγαλη εντυπωση και με αρεσε παρα πολυ διοτι μιλουσε γαι τον πατερα την μητερα Τον Θεό, που λογω της μεταναστευσης τους ειχαμε ψιλοχαμενους. Θυμαμαι μολις επιανα καμμια δεκαρα πηγαινα και το εβαζα να παιζει και το ακουγα με τοση ορεξη που καμμια φορα ο μπαρμπας που ειχε το καφενειο ερχοταν και σηκωνε το τζουκ μποξ και το ξαναβαζε να παιξει. Μας συμπαθουσε διοτι ημασταν σαν ορφανα. Επισης το βραχο βραχο τον καημο μου ηταν ενα τραγουδι που με ειχε σημαδεψει. ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Αδελφέ εδώ καί είκοσι ημέρες, μέ τήν γυναίκα μου, αφού μάς ποτίσει η μαύρη απελπισία πού ζούμε, μ΄αυτό τό ρεφραίν καταλήγουμε. Καλή Ανάσταση. Νά γνωριζόμαστε, όπως έλεγαν παληά οι καλόγεροι.
Και το... καθαρτήριο εκλαϊκευμένο:
https://www.youtube.com/watch?v=v6ZTbCdGCaw
Καλή Ανάσταση, μη μασάτε ρε!
Δημοσίευση σχολίου