Σοκ και δέος (IV)

Περί λογοκρισίας

Ο κ. Μέσκος “έριξε” το γάντι στην ορθόδοξη θεολογία! Μ' αυτήν την απειλή εμφανίστηκε στις συνεντεύξεις του, ιδίως δε στο αποκρυφιστικό περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ. Στο blog που διατηρεί αναδημοσιεύει τις συνεντεύξεις αυτές.

Στο θέμα “Ζήτω η ειδωλολατρεία” γράφει:
«Η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών πιστεύουν σε ένα Χριστό δικής τους κοπής. Σε ένα Χριστό είδωλο, ένα βίωμα, ένα σύμβολο, μια ηθική αξία.
Δεν λέω ότι αυτό είναι κακό. Μπορεί απεναντίας και να είναι καλό.
Είναι όμως απαραίτητο να πιστεύουμε σε είδωλα; Και αν είναι απαραίτητο, δεν μπορούμε άραγε να δεχτούμε ότι τα είδωλα είναι …είδωλα;»

Χάριν αυτού του αποσπάσματος στείλαμε στο blog του κ. Μέσκου την εξής παρέμβαση:
Αυτός ο α-Χριστος χριστιανισμός τον οποίο καταγγέλεις αγαπητέ κ. Μέσκο υπήρχε από πάντα και υπάρχει με τις ευλογίες του Κυρίου. Για δες τι λέει ο Σεραφείμ του Σάρωφ:
Ένα πράγμα θα σας πω και αυτό είναι το πιο βασικό: «Αν ο ίδιος ο Κύριος και η Παναγία, δεν μου φανέρωναν την ζωή σας, δεν θα πίστευα ότι μπορεί να υπάρχει μια τέτοια ζωή! Ο Κύριος μου είπε ότι στη ζωή σας τα πνευματικά με τα κοσμικά και τα κοσμικά με τα πνευματικά είναι τόσο στενά συνδεδεμένα, ώστε είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο, και ότι Αυτός ο ίδιος αποφάσισε να έχετε μια τέτοια ζωή και ότι η ανθρωπότητα στο μέλλον θα ακολουθήσει αυτόν ακριβώς το δρόμο, αν θελήσει να σωθεί, και ότι όλα αυτά είναι σύμφωνα με το θέλημα Του, και ότι μόνο γι’ αυτό το λόγο μου επιτρέπει να σας αποκαλύψω κάτι από τη ζωή σας, για να μην χαθείτε βλέποντας τόσες δυσκολίες στο δρόμο σας».
Δεν το στέλνουμε για να το διαβάσεις εσύ, αλλά για όσους από περιέργεια επισκέπτονται το blog σου.

Σ' αυτήν την παρέμβαση υπήρξε η απάντηση του κ. Μέσκου:
κ. Αμέθυστο,
Επειδή το διαβάζω και εγώ, έχω να παρατηρήσω ότι ένας Κύριος που αρέσκεται στον χυλό του α-Χριστου χριστιανισμού, που δεν καταγγέλω αλλά περιγράφω, δεν αξίζει να ονομάζεται Θεός!
Η υποστήριξη της άποψής σου με το κείμενο που παραθέτεις είναι τουλάχιστον άτυχη:
1. Γιατί η χρήση απόψεων ανθρώπων του παρελθόντος, ως αποδεικτικά στοιχεία της ορθότητας απόψεων που διατυπώνονται σήμερα είναι αδόκιμος. Κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι ο άγιος Σεραφείμ θα συμφωνούσε με αυτό που λες.
2. Γιατί στο κείμενο που αναφέρεις ο άγιος Σεραφείμ μιλά σε κάποιον που σκέπτεται να γίνει μοναχός και του λέει ότι θα πρέπει να μάθει να συνδυάζει τα κοσμικά με τα πνευματικά και για να τον ενθαρύνει του λέει ότι αυτός είναι ο δρόμος των πολλών. Είναι μια άποψη που συναντά κανείς συχνά στην ασκητική γραμματεία και που στοχεύει στην εξισορρόπηση της απόλυτης προτεραιότητας που συνήθως δίδεται στην μοναχική ζωή.
Δεν έχει λοιπόν καμιά σχέση με το θέμα που συζητώ.

Ανταπαντήσαμε όπως οφείλαμε ως εξής:

Δεν σας αξίζει κ. Μέσκο ένας τόσο ανεκτικός θεός. Θα σας ταίριαζε ίσως περισσότερο ο Μωαμεθανικός, πιο αυστηρός και απαιτητικός σαν και του λόγου σας!
Νομίζουμε πως με μεγάλη σας ευχαρίστηση ξεχνάτε πως σ’ αυτόν τον χυλό σας επέτρεψε ο Κύριος να κολυμπάτε και εσείς, για πάρα πολλά χρόνια μάλιστα, όσο παριστάνατε τον «ηγούμενο», τουλάχιστον!
Όσο για το παρελθόν, πούχασε την αποδεικτική του αξία κατά τη σοφία σας, να σας θυμίσουμε πώς και το Πυθαγόρειο θεώρημα είναι λίγο παλαιό, μήπως έχετε κάτι σημερινό να μας προτείνετε!;
Ο Άγιος Σεραφείμ στο απόσπασμα που σου στείλαμε περιγράφει την αποκάλυψή του, δεν επιχειρηματολογεί και λογικώς δεν ανήκει η αποκάλυψη αυτή στα συμφραζόμενα!
Χρειάζεται λίγη επιτηδειότητα το διάβασμα.
Αμέθυστος


Όμως ο κ. Μέσκος αρνήθηκε να το δημοσιεύσει.
Οι λόγοι υπάρχουν μέσα στην απάντησή μας.
Ο κ. Μέσκος “έριξε” το γάντι αλλά δεν το εννοούσε.

Όταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν αναρτήθηκε η απάντησή μας λάβαμε το εξής e-mail:
Μπορεί στο χώρο σου να εμφανίζεσαι ως Πάπας Παπών, κριτής της Οικουμένης, ο μόνος που καταλαβαίνει, αλλά στον χώρο μου τους κανόνες τους βάζω εγώ.
Δεν έχεις καμιά αίσθηση πόσο ρίχνεις το επίπεδο της συζήτησης και εγώ αυτό δεν το δέχομαι. Δέχομαι και τις πιο αντίθετες απόψεις όταν είναι ευπρεπείς και βγάζουν νόημα. Ειδάλλως δεν συζητώ.
Αρσένιος Μέσκος


Ο νοών νοείτω! Το blog του κ. Μέσκου καθώς ομολογεί και ο ίδιος είναι ΑΒΑΤΟΝ στην αναζήτηση της αλήθειας ή έστω στο ξεκαθάρισμα της πραγματικότητος.

Αμέθυστος