ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ ΚΑΦΡΩΝ. (Charlie Hebdo)

 
Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που,

εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο.

Οι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα,

τα τζάμια θρυμματίζονται.

Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα

σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη.

Κι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι  

Οδυσσέας Ελύτης 

Ενα άρθρο που διάβασα με ξύπνησε ξαφνικά, σαν να έβλεπα κακό όνειρο. Το άρθρο είναι αυτό εδώ : Je ne suis pas Charlie το οποίο εξηγεί γιατί δεν μπορεί να αποδεχτεί την έκφραση «με λένε και εμενα Τσάρλι» .

Ναι, οι δολοφονίες που έλαβαν χώρα στο Παρίσι είναι αποτρόπαιες και φρικιαστικές.

Ναι , πρέπει να τιμωρηθούν οι αίτιοι (και ελπίζω να γίνει σύντομα). Ναι, ο Ισλαμισμός είναι μια απεχθής θρησκεία που εξαρχής βασίζεται στις δολοφονίες. Ολα αυτά ισχύουν και τα έχουμε γράψει και εδώ. Τα εγκλήματα αυτής της πίστης είναι τεκμηριωμένα σε διάφορα άρθρα. Ο τίτλος μας δεν είναι politically correct, πολιτικά ορθός. Αλλά τίποτα σε αυτή την ιστορία δεν είναι ούτε ορθό (με οποιοδήποτε μέτρο), ούτε καν υγειές πολιτικά. (για Χριστιανικά ούτε λόγος..)

—-ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Ρ.Μ.

Αλλά… υπάρχει πάντα και ένα άλλά. Το οτι ο «απεναντι» είναι καφρος, δεν δίνει το δικαίωμα και σ’εσένα να είσαι κάφρος, ειδικά οταν θέλεις να θεωρήσαι και πολιτισμένος και Χριστιανός. Το να γίνεσαι το τέρας που πολεμάς είναι μεν αρρωστημένο, αλλά σχεδόν φυσιολογικό όταν αγωνίζεσαι με εμπάθεια και χωρίς εσωτερική κάθαρση η φωτισμό. Ο εσωτερικός κακός εαυτός θα αφοδεύσει πάνω σε οποιαδήποτε προσπάθεια να κάνουμε κάτι τάχα «ευγενές» , πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει ασφαλές μέτρο σύγκρισης αξιών. Ο νεωτερικός πολιτισμός, ο ιστορικός υλισμός αλλα και η εκκοσμίκευση είναι επίσης αιτιοι μεγάλων εγκλημάτων , με τα παιδιά τους , τους διάφορους εθνικισμούς και υλισμούς,  οδήγησαν πολλές φορές σε εθνοκαθάρσεις, απο ηδη την εποχή του αθεϊσμού , αλλά και του Κεμαλισμού και αργότερα, όπως και σήμερα με τους πολέμους του πετρελαίου κ.α.

Η καταστροφή που έχει επιφέρει αυτός ο «Φονταμενταλισμός της νεωτερικότητας» είναι εξίσου μεγάλος με αυτόν του Ισλάμ. Στην πραγματικότητα μεγαλύτερος. Ο Ιστορικός υλισμός , είτε ως καπιταλισμός , είτε ως κομμουνισμός έχει ΕΚΑΤΟΜΒΕΣ θυμάτων. Ο Ιστορικός υλισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία, η οποία εκφράζεται στην ιστορία με πολλές μορφές. Σήμερα κυρίως ώς εκκοσμικευμένη παγκοσμιοποίηση. Και μην ξεχνάμε πως επι δεκαετίες το Ισλάμ δεν ακουγόταν καθόλου μέχρι που ορισμένες δυνάμεις το πίεσαν αρκετά ώστε να εκδηλωθεί. Ηταν οι ίδιες δυνάμεις που το χρηματοδότησαν για να το χρησιμοποιήσουν για τις «βρώμικες δουλειές τους» .

Τα γεγονότα στο Παρίσι είναι τραγικά. Πολύ τραγικά και απαίσια. Αλλά το να υπάρξουν αθώα θύματα απο μουσουλμάνους που το μόνο που κάνουν είναι να ζουν κάπου και δεν ξέρουν τίποτα απο αυτά, θα είναι ΕΞΙΣΟΥ μεγάλη τραγωδία , αν όχι μεγαλύτερη. Επίσης το να γίνει αυτό το περιστατικό δικαιολογία για να δείξουν άλλοι κάφροι (ισως χειρότεροι απο αυτούς που σκότωσαν τους σκιτσογράφους…) το φρικτο πρόσωπο τους και μάλιστα όχι στους υπαίτιους αλλά απλά σε οποιονδήποτε έχει άλλη πίστη η άλλο χρωμα απο αυτούς, θα είναι όχι απλά έγκλημα αλλά και βαθειά διαστρέβλωση της πίστης μας και της αλήθεια, που δεν είναι κάτι αφηρημένο, αλλά πρόσωπο.. Εμείς δεν σκοτώνουμε τους βλάσφημους. Στη σημερινή εποχή ούτε κάν έχουν κάποιες συνέπειες ποινικές. Ομως κάποιοι συνεχίζουν να συγκρίνουν Χριστιανισμό – Ισλαμισμό, τάχα στην ίδια βάση. Ας το ξανασκεφθούν.

Το σίγουρο είναι πως δικαιολογητικά δεν υπάρχουν για την Καφρίλα . Είτε είναι καφρίλα Αθεϊστών είτε Μουσουλμάνων είτε οποιουδήποτε άλλου, η Καφρίλα είναι πάντα ολέθρια. Το να εξελιχθεί αυτή η κατάσταση σε έναν «παγκόσμιο πόλεμο κάφρων» που στο μέσο θα είναι άθωοι λαοί , (μουσουλμανικοί η όχι , αδιάφορο) και που θα χρησιμοποιηθεί όλο αυτό το σκηνικό για να γίνουν βρωμοδουλειές (οπως είχε γίνει με τους πολέμους τπυ Κόλπου ,που  ήταν μεγάλο κόλπο, αλλά και στο Βιετνάμ , στο Ιράν, στο Αφγανιστάν και αλλού) τότε οχι απλά δεν δικαιώνονται οι νεκροί, αλλά κάποιοι ασελγούν πάνω στα πτώματα τους για να περάσουν πολιτικές. Οι… καφροπόλεμοι θα πρέπει να μας βρουν αντίθετους. Επισης η ελευθερία έκφρασης δεν είναι χωρίς όρια. Το να είσαι υβριστικός θεωρείται συμπεριφορά κάφρου, δεν σου δίνουν οι λέξεις «ελευθερία έκφρασης» κάποιο αυτόματα μαγικό δικαίωμα να ξεσχίζεις τις σάρκες του κάθε πιστού με την ελευθερία σου αυτή. Ακριβώς όπως δεν δίνει το δικαίωμα σε άλλους που διαφωνούν να σε εξοντώσουν. Ο «ανθρωπισμοί» δυστυχώς έχουν καταντήσει ιδιαίτερα μισαλλόδοξα ιδεολογήματα που θεωρούν δικαίωμα τους την προσβολή χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του ανθρώπου, μπροστά σε αφηρημένες έννοιες που τις οριζουν τα πάντα αναλόγως το τι συμφέρει τις δυνάμεις που βρίσκονται στην εξουσία…

Οι κάφροι δεν έχουν χρώμα. Οι κάφροι δεν έχουν δικαιολογία. Ο Φασισμός επίσης δεν έχει χρώμα η δικαιολογία.Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος. Δεν θέλω να είμαι πιόνι κανενός ΚΑΦΡΟΥ. ΔΕΝ θέλω να περάσει ο ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ που είναι έκτρωμα, ένα υβρίδιο της εκκοσμικευμένης νεωτερικότητας και του Ισλάμ, αλλά επίσης δεν πρέπει να περάσει ούτε ο εθνοφασισμός και ο ακροαριστεριστικός φασισμός.  Γιατί δυστυχώς ο Φασισμός είναι μέσα μας. ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Το ίδιο κάφρος είναι κάποιος που σκοτώνει στο ονομα του προφήτη με αυτόν που τον χρηματοδοτεί η με αυτόν που μάχεται  τάχα την «Νέα Τάξη» χωρίς να υπολογίζει  ζωές αθώων. Μιλάμε για το ίδιο κτήνος με διαφορετικά κεφάλια. Ο Ορθόδοξος σέβεται ως πρόσωπο και βλέπει τον Χριστό σε ολους. Τα πάθη μας είναι ο πρώτος και μεγαλύτερος φασίστας. Το να γίνουμε πιονι ως λαοί στον επόμενο «Παγκόσμιο Πόλεμο των Κάφρων»  και να λάβουμε θέση σε κάτι που θα έχει απλά θύματα λαούς ως παρανάλωμα στους φονταμενταλισμούς ανθρωπιστών που θέλουν τον άνθρωπο να τον ορισουν όχι όπως πραγματικά είναι, αλλά όπως θα ήθελαν εκείνοι να είναι , οπως το ιδεολόγημα τους θσ ηθέλε να μετατρέψει την ανθρώπινη αξία, είναι κάτι που δεν μπορούμε και ΔΕΝ πρέπει να το δεχτούμε. Ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλο κάφρο. Ούτε με τον ένα φασισμό, ούτε με τον άλλον φασισμό. Ούτε με την μία αμαρτία ούτε με την άλλη αμαρτία. Με τον Χριστό μόνο.Με έναν άνθρωπο όχι ως γρανάζι μηχανής (οπως τον θέλουν οι ανθρωπισμοί) , ούτε ως μισαλλόδοξο πιονι ενός θεού-τιμωρού (οπως θέλουν μονοδιαστατες θρησκείες, που βρίσκονται εκτός της θεολογίας της αγαπητικής υπαρξης της Τριάδος) αλλά με πρότυπο τον Θεάνθρωπο. ΘΕανθρωπισμός. Εναν Θεό που έγινε άνθρωπος μονο και μόνο για να βασανιστεί και να θανατωθεί απο το ίδιο το δημιουργημα του. Και αυτός δεν δικαιολογεί ούτε αυτό ούτε άλλα άλλα εγκληματα. Η Ανάσταση είναι επίσης μια ιστορική και πολιτική πράξη , μάλλον κυρίως πολιτική, με την ευρύτερη έννοια της λέξης. Αφαιρεί το «δικαίωμα» του να παίζεις με την ζωή των συνανθρώπων σου, γιατί είναι αγιασμένη. Γιατί είναι (κατα χάριν ) ΘΕΪΚΗ.  Οποιοι και να είναι αυτοί, ότι και να πιστεύουν. Ο σημερινός πολιτισμός προβάλλει τα αφηρημένα δικαιώματα , για τα οποία πρέπει να θυσιαστούν όλοι, ο δικός μας πολιτισμός όμως δίνει την απάντηση ως δική μας θυσία μπροστά στην ζωή του αδελφού.  Ζούμε σε ένα παγκόσμιο σκηνικό που κανένας δεν είναι αθώος, όμως μόνο αθώοι πληρώνουν το τιμημα. Η ελευθερία του λόγου, που είναι ένα ευλογημένο δικαίωμα μετατρέπεται απο οργανωμένα συμφέροντα σε κόκκινο πανί για να το χρησιμοποιήσουν ως ευγενη δικαιολογία για τις επερχόμενες σφαγές και τον περιορισμό άλλων ελευθεριών. Οποιος θέλει να ξεκινήσει τον επόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο των Κάφρων να βρει αλλού συμμάχους.

Αν θέλουν να ταϊσουμε τις μηχανές τους με σώματα, ως Χριστιανοί πρέπει παντοτε να αρνηθούμε. Γιατι σε εμάς η αγάπη είναι η ίδια η ύπαρξη και οχι απλά δικαίωμα.

πηγή

 trelogiannis.