Όσιος Πορφύριος (1906-1992). Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
– Τώρα πλέον, είπε ο Γέροντας [ο όσιος Πορφύριος] μουδιάζουν τα πόδια μου, και δε με κρατούν να περπατώ. Μόνο λίγο επί τόπου κάνω βήματα. Και ξεχνώ εύκολα. Δεν ζητώ από το Θεό να με κάνει καλά.
Μόνο να μου συγχωρέσει τις αμαρτίες μου.
Συχνά σε σκέπτομαι και προσεύχομαι για σένα λέγοντας την ευχή για σένα: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Να παίρνεις συχνά τηλέφωνο.
– Γέροντα, προχθές, ήμουν στενοχωρημένος και επειδή ελείπατε, τι να έκανα; Είπα να σας τα πω από μακριά…
– Και ήρθες και γονάτισες στα πόδια μου, ε;
– Ναι γέροντα όπως το λέτε.
(Έμεινα έκπληκτος με την αποκάλυψη).
Πραγματικά μέσ’ στον πόνο μου πήγα στο κελλί μου, γονάτισα με την αίσθηση ότι ήμουν μπροστά στο κρεβάτι του γέροντα γονατιστός και του είπα τον πόνο μου. «Χριστέ μου», είπα στο τέλος, «εσύ να τον πληροφορήσεις, για να προσευχηθεί για μένα εκείνος που έχει παρρησία».
Πραγματικά, βγήκα σε λίγο καινούργιος άνθρωπος.
Και τώρα διεπίστωσα ότι ο Γέροντας είχε πλήρη γνώση της πράξεώς μου και των προβλημάτων μου.
Το ίδιο μου συνέβη και μετά την κοίμησή του.
Σε ώρα δύσκολη, μη έχοντας τρόπο πού να ακουμπήσω το πρόβλημά μου, αυθόρμητα σκέφτηκα τον Γέροντα Πορφύριο.
Γονάτισα στο κελλί μου.
– Κύριε, Ιησού μου, σε παρακαλώ, πληροφόρησε τον καλό Γέροντα. Είναι ο τάφος του τόσο μακριά να πάω να του μιλήσω. Αλλά, να! Νοερώς ευρίσκομαι κοντά του.
Πατερούλη μου άγιε, αυτό κι αυτό μου συμβαίνει, κανόνισε εσύ μέ τον τρόπο σου. Εσύ ξέρεις. Εσύ μπορείς πολύ περισσότερα τώρα που βρίσκεσαι κοντά στον Χριστό μας, παρά πριν. Δεν σου ζητώ «ίνα άρης» τις δυσκολίες, αλλά να με οπλίσεις με ψυχική δύναμη.
Σηκώθηκα από αυτή την προσευχή μου με ανανεωμένες δυνάμεις, όπως όταν έφευγα από το κελλί του.
Και ευχαρίστησα το Θεό, τον δοξάζοντα τους δοξάζοντας Αυτόν.
Από το βιβλίο του Μοναχού Αγαπίου, «Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος», έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου