Συναντώντας σήμερα αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Πάπας Φραγκίσκος ευχαρίστησε τον Θεό για την οικουμενική πρόοδο που έχει σημειωθεί όλα αυτά τα χρόνια και τόνισε την ανάγκη συμφιλίωσης με τους διαχωρισμένους χριστιανούς, ιδιαίτερα καθώς ο κόσμος αντιμετωπίζει έναν "σκληρό και παράλογο πόλεμο".
Κατά τη συνάντησή του με την αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο Βατικανό, την επομένη της γιορτής των Αγίων Πέτρου και Παύλου, τους ζήτησε να μεταφέρουν τους χαιρετισμούς του στον "αγαπητό αδελφό" του Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και στην Ιερά Σύνοδο.
Υπενθυμίζοντας την παρουσία τους στην ευχαριστιακή λειτουργία της Τετάρτης, ο Πάπας τους είπε ότι η παρουσία τους "ήταν πηγή μεγάλης χαράς" για τον ίδιο και για όλους τους παρευρισκόμενους, λέγοντας ότι εκδηλώνει εμφανώς "την εγγύτητα και την αδελφική αγάπη της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης προς την Εκκλησία της Ρώμης".
Σημείωσε ότι η παραδοσιακή ανταλλαγή αντιπροσωπειών μεταξύ των δύο Εκκλησιών για τον εορτασμό των αντίστοιχων εορτών των πολιούχων τους "είναι ένα απτό σημάδι ότι οι ημέρες της απόστασης και της αδιαφορίας, όταν οι διαιρέσεις μας θεωρούνταν ανεπανόρθωτες, έχουν περάσει προ πολλού".
"Σήμερα, δόξα τω Θεώ, με υπακοή στο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, οι Εκκλησίες μας συμμετέχουν σε έναν αδελφικό και γόνιμο διάλογο και δεσμεύονται με πεποίθηση και αμετάκλητο τρόπο να προχωρήσουν προς την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας".
Αναλογιζόμενος εκείνους που ξεκίνησαν αυτή τη διαδικασία, ο Πάπας υπενθύμισε "τον αξέχαστο Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα", καθώς πλησιάζει η 50ή επέτειος του θανάτου του.
Αφού αναφέρθηκε σε κοινή προσευχή ενάντια στον πόλεμο τόνισε: "Αλλά πρέπει επίσης να βιώσουμε τη μεταστροφή και να αναγνωρίσουμε ότι η ένοπλη κατάκτηση, ο επεκτατισμός και ο ιμπεριαλισμός δεν έχουν καμία σχέση με τη Βασιλεία που διακήρυξε ο Ιησούς".
Κατόπιν επανήλθε στην επιδίωξη της χριστιανικής ενότητας, κι είπε πως "δεν είναι απλώς ένα ζήτημα εσωτερικό των Εκκλησιών", αλλά μάλλον μια ουσιαστική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση μιας αυθεντικής παγκόσμιας αδελφότητας, που εκδηλώνεται με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη προς όλους".
Ξεκινώντας εκ νέου εν Χριστώ
Ο Πάπας Φραγκίσκος κάλεσε τους παρευρισκόμενους μαζί του να προβληματιστούν πάνω σε διάφορα ερωτήματα.
"Τι είδους κόσμος θέλουμε να προκύψει μετά από αυτό το τρομερό ξέσπασμα εχθροπραξιών και συγκρούσεων; Και ποια είναι η συμβολή μας που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε ακόμη και τώρα προς μια πιο αδελφική ανθρωπότητα;"
Ο Πάπας παρατήρησε ως σημάδι ελπίδας στην πορεία προς την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, τη συνάντηση της Συντονιστικής Επιτροπής της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής για τον Θεολογικό Διάλογο μεταξύ της Καθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία, μετά από διακοπή δύο ετών λόγω της πανδημίας, πραγματοποιήθηκε τον Μάιο.
"Ελπίζω ότι ο θεολογικός διάλογος θα προχωρήσει προωθώντας μια νέα νοοτροπία", είπε χαρακτηριστικά: "Ας προσευχηθούμε ο ένας για τον άλλον, ας συνεργαστούμε και ας στηρίξουμε ο ένας τον άλλον κοιτάζοντας τον Ιησού και το Ευαγγέλιό Του".
Ο Πάπας Φραγκίσκος κατέληξε προσευχόμενος: "Είθε οι άγιοι αδελφοί Πέτρος και Ανδρέας να μεσιτεύσουν για εμάς και να λάβουν την ευλογία του Θεού, του καλού Πατέρα, στο ταξίδι μας μαζί και σε ολόκληρο τον κόσμο".
ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΔΙΩΓΜΟ. Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.
ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΙΤ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΕ ΝΕΚΡΟ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΡΗ.
ΤΟ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ
3 σχόλια:
O Papas einai o monadikos thriskeytikos igetis stin istoria tis anthropotitas pou kalese epaneilimena xena strateymata gia na vomvardisoun me pyrovoliko tous katoikous tis polis pou edreve kai tous katoikous ton gyro poleon. Ayto egine ton 19o aiona otan kalese aystriaka strateymata na xtypisoun tous katoikous tis Romis kai ton gyro poleon otan aytoi agonizontan gia tin Italiki enopoiisi. Einai episis kai o monadikos thriskeytikos igetis stin istoria tis anthropotitas pou otan den perase to diko tou diladi na min enothei I Italia epi 59 xronia arnountan na dei tous katoikous tis episkopis tou kai kleistike sto Vatikano. Oso Kai na ypokrinetai o torinos Papas den yparxei pio apanthropos thesmos apo ton Papiko thesmo. AM
Akomi kai I apanthropi Nobela arximagisa ton Zoulou pou tinikousn ypoxreose o Saka na aytoktonisei otan esfaxe tous allous magous os apateones ysterei brosta stin misanthropia tou Papismou. AM Ysterografo Aytous pou aperipse os fonikous apateones o arxigos ton Zoulou otan tous xegelase kai tous skotose tous anagoreysan o Papas kai o Patriarxis os syleitourgous stin Asizi teli dekaetias tou 80
Εμφανίστηκε η δουλεία, και μάλιστα και η εθελοδουλεία: Οι αδύνατοι υποτάχθηκαν πρόθυμα στους ισχυρότερους, φτάνει αυτοί να τους βοηθούσαν να συντρίψουν τους πιο αδύνατους απ' αυτούς. Εμφανίστηκαν και οι δίκαιοι, που ήρθαν σ' αυτούς τους ανθρώπους για να τους μιλήσουν, θρηνώντας για την αλαζονεία τους για την έλλειψη μέτρου και αρμονίας στη ζωή τους, για την απώλεια της αιδούς. Μα τους περιγελούσαν και τους λιθοβόλησαν. Το αίμα των αγίων έτρεξε πάνω στα προαύλια των ναών. Ήρθαν κι άλλοι που σκέφτηκαν ν' αποκαταστήσουν την αρμονία ανάμεσα στους ανθρώπους σε τρόπο που, χωρίς ο καθένας να παύει να αγαπά τον εαυτό του περισσότερο από τον πλησίον του, να μην αποτελεί ωστόσο εμπόδιο και ενόχληση για τους άλλους και όλοι μαζί να σχηματίσουν ένα είδος κοινωνίας όπου να ζούσανε μονιασμένοι. Μακρόχρονοι πόλεμοι υποδαυλίστηκαν για να επιβληθεί αυτή η ιδέα. Οι μαχητές δεν πιστεύανε λιγότερο σταθερά πως η επιστήμη, η σοφία και το συναίσθημα της προσωπικής ασφάλειας θα αναγκάζανε επιτέλους τους ανθρώπους να συμφωνήσουν για τις βάσεις μιας λογικής κοινωνίας και γι' αυτό, στο μεταξύ, για να επισπεύσουν τα πράγματα, οι «σοφοί» προσπαθούσαν να απαλλαγούν απ' όλους όσοι ήτανε "άλογοι" και δεν καταλάβαιναν την ιδέα τους, για να μην εμποδίζουν το θρίαμβό τους.
Μα γρήγορα εξασθένισε το συναίσθημα της προσωπικής αυτοσυντήρησης, κι ανέβηκαν οι
αλαζόνες (ψωροπερήφανοι) κι οι φιλήδονοι (ηδυπαθείς) που απαιτούσαν να τα έχουν όλα, ή τίποτα. Και για ν' αποκτήσουν τα πάντα, χρειάστηκε να καταφύγουν στην αγριότητα (στο έγκλημα), κι όταν δεν πετύχαιναν, στην αυτοκτονία.
Έγιναν θρησκείες για τη λατρεία της ανυπαρξίας και της αυτοκαταστροφής, εν ονόματι της
αιώνιας γαλήνης στους κόλπους του μηδενός. Τελικά, αυτοί οι άνθρωποι κουράστηκαν από
τον χωρίς νόημα μόχθο και τα πρόσωπά τους πήρανε τα στίγματα της οδύνης∙ έτσι, αυτοί οι
άνθρωποι διακήρυξαν πως η οδύνη, είναι ομορφιά, αφού μόνο απ' την οδύνη γεννιέται η σκέψη, άρχισαν να υμνούν την οδύνη στα τραγούδια τους.
"Το όνειρο ενός γελοίου" - Φ. Ντοστογιέφσκι
Δημοσίευση σχολίου