Μιά αρχή σχολίου στό "περί εννοίας" τού κ.Κλιματσάκη

Ο αγαπητός κ.Κλιματσάκης, χρωματίζει τά πάντα βάσει τού γερμανικού ιδεαλισμού.  Kαί γιατί όχι;  Διότι στόν γερμανικό ιδεαλισμό δέν υπάρχει Νούς, μάλιστα δέ γιά τόν Χέγκελ αποτελεί τό τέλος τής ίδιας τής φιλοσοφίας .

Στήν αρχαία (φιλοσοφία) αντιθέτως αποτελεί τήν αρχή της. Στενά συνδεδεμένη μέ τόν δεύτερο πλού. Σήμερα λοιπόν εννοούμε σάν Ιδέα μιά έννοια, μιά σκέψη, μιά διανοητική αναπαράσταση. Γιά  τόν Πλάτωνα είναι αυτό χωρίς τό οποίο η σκέψη δέν θά ήταν σκέψη. Παράγεται από τό Ιδείν καί μέ τόν Πλάτωνα άρχισε νά σημαίνει εσωτερική μορφή, τό ουσιώδες τού πράγματος. Τήν εσωτερική πραγματικότητα τού πράγματος. Γιά τόν Αριστοτέλη η νοερή γνώση, παράγεται από ένα νοητό φώς, πού επιτρέπει στό Νού νά δεί τό νοερό καί στό νοερό επιτρέπει νά ειδωθεί ενεργεία. Όπως τά χρώματα δέν θά ήταν ορατά καί η όραση δέν θά μπορούσε νά τά δεί, εάν δέν υπήρχε τό φώς, έτσι καί οι νοερές μορφές πού περιέχονται στίς αισθητές εικόνες θά έμεναν εν δυνάμει άν δέν υπήρχε αυτό τό νοητό φώς. Αυτός ο ενεργεία Νούς υπάρχει μέσα στήν ψυχή καί επομένως ο Νούς αυτός δέν είναι ο Θεός, παρότι ο Νούς αυτός έρχεται απ'έξω, είναι έξω από τά αισθητήρια, είναι θύραθεν, από τή στιγμή πού τόν αποκτήσει η ψυχή παραμένει μέσα της. 
 Ο Νούς γιά τόν Αριστοτέλη είναι η ουσία τού ανθρώπου.

Αργότερα μέ τήν πρωτοβουλία τού Φίλωνος οι ιδέες μεταμορφώνονται σέ σκέψεις τού Θεού.

Κατά βάθος είμαστε ζήτημα φωτός λοιπόν όχι εννοίας.

Άς δούμε τί λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γιά τούς Αγγέλους. Είναι νόες ενοειδείς καί αμέριστοι,διά τὴν πρὸς τὸ ὑπὲρ νοῦν ἕν, τὸ ὁποῖον εἶναι ὁ Θεός, ὁμοίωσιν.

Ο κ.Κλιματσάκης μάς γεμίζει εργαλεία, αλλά δέν δουλευουν δυστυχώς δίχως φώς, ούτε γιά τούς Αρχαίους, πόσο μάλλον γιά τούς Χριστιανούς!

Καθότι γιά τούς Χριστιανούς η θέωση δέν ταυτίζεται μέ τήν ομοίωση. Η ενσάρκωση τού Κυρίου άλλαξε τά πάντα.

Συνεχίζουμε νά παλεύουμε μέ προχριστιανικά δεδομένα...

Αμέθυστος