ΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΝ ΕΛΠΙΔΟΣ!

«Οἱ παλαιοὶ ἔβλεπαν πάνω γι᾽ αὐτὸ δὲν τὸ ἔβαζαν κάτω».

Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» 27/28. 10.12

. Ὑπάρχει διάχυτη στὸν κόσμο μία ἔντονη ἀγωνία, ἕνα συνεχὲς ἄγχος, μία ὀδυνηρὴ κατήφεια, μία φθοροποιὰ μελαγχολία, μία θανατηφόρα ἀπελπισία. Τὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι ἡ αὔξηση τῶν αὐτοκτονιῶν συμπατριωτῶν μας. Ἀξιολύπητο καὶ ἀξιοθρήνητο γεγονός. Ἄνθρωποι δίχως βαθὺ νόημα βίου, ὑψηλὸ στόχο, σύνδεση μὲ τὸν Θεό, ἀδυνατοῦν νὰ ὑπομείνουν τὰ μεγάλα προβλήματα, νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ νὰ τὰ λύσουν. Τὸ ἐσωτερικὸ κενὸ ἀδυνατεῖ νὰ ἀντέξει κάθε ἔκτακτο καὶ πρόσθετο βάρος. Οἱ διαλαλοῦντες τὴν ἀποκοπή τους ἀπὸ τὸ ἱερὸ παρελθὸν καὶ θεωροῦντες ἀπελευθέρωση κατευθύνθηκαν σὲ ψυχικὴ πείνα καὶ δίψα.
. Στὴν πατρίδα ἕως πρὶν λίγα χρόνια ὁ λαὸς ἦταν δεμένος μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ θερμὴ καὶ ζωντανὴ πίστη τὸν ἐνδυνάμωνε καὶ τοῦ ἔδινε κραταιὰ ἐλπίδα. Αὐτὸς ὁ οὐσιαστικὸς σύνδεσμος τὸν βάσταζε ἀκμαῖο ἐπὶ τέσσερις ἐκατονταετίες σκλαβιᾶς. Διατηρήθηκε ἡ χώρα ὄρθια ὕστερα ἀπὸ πολέμους, μεταναστεύσεις, προσφυγιές, ἀσθένειες, κακουχίες, πεῖνες καὶ στερήσεις. Μία χώρα ποὺ ἐξευτελίστηκε, ντροπιάστηκε, περιφρονήθηκε, ταπεινώθηκε καὶ δοκιμάστηκε. Δὲν διέκοψε ποτὲ τὴν ἐπαφή της μὲ τὸ θεῖο.
. Ξαφνικὰ ὁ Νεοέλληνας λησμόνησε τὴν ἱστορία του, ἄρχισε νὰ πάσχει ψυχολογικά, νὰ μειονεκτεῖ, νὰ αἰσθάνεται διχασμένος, νὰ θεοποιεῖ τὴ σάρκα καὶ τὸ χρῆμα. Ἔπεσε μὲ τὰ μοῦτρα στὴν ἀπόλαυση τῆς ἡδονῆς καὶ γέμισε τὴ ζωή του ὀδύνη. Νόμισε ὅτι μόνο τὸ χρῆμα θὰ τοῦ δώσει μία μακρὰ εὐτυχία. Μᾶς ξεγέλασαν ὅσοι θέλησαν νὰ μᾶς βοηθήσουν στὴν πρόοδο καὶ τὸν ἐκπολιτισμό μας, μὲ τὸ νὰ μᾶς δανείζουν γιὰ νὰ προοδεύσουμε. Μᾶς ἀποπροσανατόλισαν ἀπὸ τὶς ἐνισχυτικές, ἱερὲς παραδόσεις μας. Ἐργάστηκαν ξένοι καὶ ἐγχώριοι νὰ μᾶς ἀδειάσουν τὴν ψυχή. Θεοποιήθηκε ἡ ὕλη, εἰρωνεύτηκε τὸ πνεῦμα, ἐπικράτησε ἡ πεζότητα καὶ ἡ χλιαρότητα.
. Ἡ φτώχεια δὲν ἀναμενόταν, καὶ ὅμως ἦλθε. Ὁ λαὸς ἦταν ἀνέτοιμος, δὲν περίμενε ποτὲ ὅτι θὰ τὸν ξαναεπισκεφθεῖ ἡ φτώχεια. Θεώρησε τὴν καλοπέραση μόνιμη. Στὴν πρώτη μικρὴ δυσκολία ὁδηγοῦνταν σὲ δάνεια. Ἡ ἀνεργία, κυρίως τῶν νέων, φούντωσε. Οἱ μισθοὶ μειώνονται καὶ οἱ τιμὲς τῶν προϊόντων καθημερινὰ ἀνεβαίνουν. Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν τραγικότητα ποῦ νὰ πιαστεῖ κανείς; Ὅταν κυριεύθηκε ἀπὸ τὸν πονηρὸ εὐδαιμονισμὸ καὶ τὸν ἀνέλπιδο μηδενισμό. Καὶ ἡ κατάσταση αὐτὴ δὲν λέει νὰ διορθωθεῖ. Πουθενὰ φῶς καὶ ἐλπίδα. Χάθηκε τὸ μεράκι, τὸ φιλότιμο, ἡ ἀδελφοσύνη καὶ ἡ συμπαράσταση. Ἐπικρατεῖ τὸ συμφέρον, ὁ ἀτομισμός, ἡ ἰδιοτέλεια καὶ ἡ ἀπομόνωση. Οἱ παλαιοὶ εἶχαν πολὺ πιὸ λίγα κι ἔκαναν ὑπομονή, εἶχαν ἱκανοποίηση καὶ χαρά, δόξαζαν καὶ εὐχαριστοῦσαν τὸν Θεὸ ἐγκάρδια. Μήπως ἦταν χαζοί; Δὲν ἦταν, ἀλλὰ εἶχαν πίστη, ποὺ τοὺς ἔδινε κουράγιο κι ἐλπίδα. Εἶχε νόημα ἡ ζωή τους. Ἔβλεπαν πάνω, δὲν τὸ ἔβαζαν κάτω, δούλευαν κάνοντας τὸν σταυρό τους. Ξαναγράψαμε περὶ αὐστηρῆς αὐτοκριτικῆς. Ἐπιδόθηκαν οἱ πολλοὶ σὲ μία συνεχῆ κριτική. Ἡ αὐτοκαταδίκη τοῦ προδότη Ἰούδα δὲν εἶναι λύση.

. Εἶναι ἀλήθεια, ὅπως εὔστοχα εἰπώθηκε, πὼς ἐκεῖ ποὺ βλέπουμε ἕνα ἀδιέξοδο, ὁ Θεὸς βλέπει μία εὐκαιρία. Ὑπάρχει ἀκόμη ὁ ἥλιος, ποὺ ἀνατέλλει κάθε μέρα. Ὑπάρχει πλούσιο φῶς. Μὴ μένουμε μὲ μαῦρα γυαλιά. Ὑπάρχουν ἀσθενεῖς χαμογελαστοί, φτωχοὶ ἀξιοπρεπεῖς, νέοι ποὺ τραγουδοῦν. Οἱ Ἐκκλησίες γεμίζουν στὸ Ἅγιον Ὅρος, οἱ προσκυνητὲς δὲν παύουν καλοκαίρι καὶ χειμώνα. Ὑπάρχει ἐλπίδα, ἀναζητῆστε τὴν. Ἡ ἐλπίδα ζωοποιεῖ, ἀνασταίνει, μεταμορφώνει, ξανακαινουργιώνει…

πηγή  : christianvivliografia