Ο Τραμπ, ο Πούτιν και ο Ερντογάν: Ο Πλανητάρχης είπε απλά ότι δεν παίζει κανείς με την Αμερική…

FILE PHOTO. Russian President Vladimir Putin (C-L), Russian Foreign Minister Sergei Lavrov (L), US President Donald J. Trump (C-R) and US Secretary of State Rex Tillerson (R) meet for a bilateral on the sidelines of the G20 summit in Hamburg, Germany, 07 July 2017. EPA, MICHAEL KLIMENTYEV / SPUTNIK / KREMLIN POOL
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ 

Για πολλούς, η νέα Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί το μανιφέστο του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ενός απρόβλεπτου ανθρώπου, που από τη μία στιγμή στην άλλη μετατράπηκε από επιχειρηματία σε πολιτικό. 
Είναι πλέον ένας αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας και ένας εξίσου αμφιλεγόμενος πολιτικός.
 Ότι και να πιστεύει κανείς γι’ αυτόν, δεν παύει να είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής, ο επικεφαλής της μόνης υπερδύναμης, όπως καυχιόνται οι Αμερικανοί, καθώς δεν υπολογίζουν όλους τους υπόλοιπους, άσχετα αν η Κίνα και η Ρωσία, τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχθεί επαξίως σε μεγάλες δυνάμεις. 
Ο κ. Τραμπ, υπό τη σημερινή του ιδιότητα, λόγω της οποίας απολαμβάνει απίστευτες εξουσίες, προειδοποίησε φίλους και εχθρούς ότι αποφάσισε(!) να προστατεύσει το Αμερικανικό Έθνος… Ότι και να σημαίνει αυτό. Αν εκφωνούσε τη χθεσινή ομιλία του κ. Τραμπ οποιοσδήποτε ξένος ηγέτης οι Αμερικανοί διπλωμάτες θα έστελναν τηλεγραφήματα και θα την χαρακτήριζαν εθνικιστική, ακόμα και εμπρηστική. Όμως, επειδή την εκφώνησε ο δικός τους Πρόεδρος, είναι απλά «πατριωτική».
 Βεβαίως, στην Αμερική η απόσταση του εθνικισμού από τον πατριωτισμό έχει εξαφανιστεί. Το ίδιο δεν συμβαίνει και στην Ελλάδα; Η ναζιστική Χρυσή Αυγή έκλεψε τον πατριωτισμό μας, επειδή εμείς τον εγκαταλείψαμε, και τον έντυσε με τον «μανδύα» του κακού εθνικισμού. Πρόκειται για μία απαράδεκτη κατάσταση που συντηρούν περιέργως όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου… 
Ο Αμερικανός Πρόεδρος μίλησε πολλές φορές χθες για το Έθνος. Στην καλογραμμένη ομιλία του, έθεσε βασικά τα όρια των υπολοίπων απέναντι στη «νέα Αμερική» του κ. Τραμπ, η οποία χαρακτηρίζεται από τη δίψα για παγκόσμια ισχύ. 
Αυτό που έκανε εντύπωση είναι ότι απέφυγε να αναφέρει ονόματα χωρών και να τις ταυτίσει με σημεία της ομιλίας του. Αλλά δεν χρειαζόταν να είναι κανείς μάντης για να καταλάβει ποιες χώρες εννοούσε όταν αναφερόταν στην τρομοκρατία. 
Αν μελετήσει κανείς τις δηλώσεις του στρατηγού ΜακΜάστερ, συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου και του αξιωματούχου που ουσιαστικά λέει στον Πρόεδρο τι να κάνει σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, η Τουρκία και το Κατάρ έχουν ξεπεράσει σε επικινδυνότητα τη Σαουδική Αραβία σε ότι αφορά τον ακραίο φονταμενταλισμό. 
Ο στρατηγός είπε ότι η Άγκυρα και το Εμιράτο αποτελούν την βασική πηγή χρηματοδότησης των διεθνών μηχανισμών που ευθύνονται για τη διάδοση του εξτρεμισμού. Είπε συγκεκριμένα κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και για την γειτονιά μας: «Βλέπουμε μεγάλη εμπλοκή της Τουρκίας παντού, από την Δυτική Αφρική μέχρι την ΝΑ Ασία. Τα Βαλκάνια αποτελούν σήμερα μια περιοχή μεγάλης ανησυχίας». 
Για να το λέει ένας στρατηγός και μάλιστα ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της υπερδύναμης, εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να δίνουμε σημασία. 
Δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολία ότι η τουρκο-αμερικανική σχέση είναι αμφιλεγόμενη αλλά και ερμαφρόδιτη. Οι Αμερικανοί έχουν φτάσει στα όρια τους με την Τουρκία και τον ισλαμιστή πρόεδρο της Ταγίπ Ερντογάν, και συγκρατούνται μετά μεγάλης δυσκολίας. Οι αναλυτές αποκλείουν το ενδεχόμενο να λυγίσει η Αμερική μπροστά στον Σουλτάνο, άλλωστε το διπλωματικό σύστημα επί διακυβέρνησης Τραμπ, δουλεύει εντελώς διαφορετικά. Το είδαμε και στην ευρύτερη γειτονιά μας. Πρέπει να κερδίζει πάντα ο Τραμπ. 
Παρ’ όλα αυτά και επειδή στις αναλύσεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν και οι αστάθμητοι παράγοντες, ένας τέτοιος είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που σε αυτή τη φάση χρησιμοποιεί τον Τούρκο ηγέτη και θα έλεγα τον εκμεταλλεύεται. Δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στις σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας που ήταν πάντα ανταγωνιστικές, δύο αυταρχικοί άνθρωποι να συνεργάζονται τόσο αρμονικά. 
Ο Αμερικανός πρόεδρος δείχνει μία «αδυναμία» έναντι του Ρώσου ομολόγου του. Όχι στρατιωτική, αλλά που έχει σχέση με την προσωπικότητά του. Αμφιβάλλει κανείς στην Ουάσιγκτον ότι ο κ. Τραμπ θα ήθελε να τα βρει με τον κ. Πούτιν; Βεβαίως όχι… Και αν συμβεί αυτό ποια θα είναι τα οφέλη και ποιοι θα υποστούν τις ζημίες… Αυτό είναι το βασικό, αλλά αναπάντητο ερώτημα. 
Στη «νέα Αμερική» του Ντόναλντ Τραμπ δεν χωράνε όσοι δεν την υπολογίζουν και επιδεικτικά βγάζουν τη γλώσσα τους. Ένας εξ αυτών είναι και ο Ταγίπ Ερντογάν. Έχει προσβάλει και τις Ην. Πολιτείες και τον πρόεδρό τους. Η υπόθεση της Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Ο Ταγίπ Ερντογάν, μπορεί να έχασε στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όπου έστησε χθες ένα πανηγύρι, αλλά θα προκαλέσει την Αμερική του Τραμπ και σε άλλο επίπεδο. Θα επιχειρήσει καταδίκη των ΗΠΑ και του Αμερικανού προέδρου στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αυτό, εάν επαληθευτούν οι ψίθυροι στα πέριξ του Σ.Α. του Διεθνούς οργανισμού, σημαίνει «διπλωματικός πόλεμος», στον οποίο βεβαίως θα συμμετέχει με χαρά και το Ισραήλ

Πηγή: Ο Τραμπ, ο Πούτιν και ο Ερντογάν: Ο Πλανητάρχης είπε απλά ότι δεν παίζει κανείς με την Αμερική… http://mignatiou.com/2017/12/o-tramp-o-poutin-ke-o-erntogan-o-planitarchis-ipe-apla-oti-den-pezi-kanis-me-tin-ameriki/