Είμαι εναντίον της Ευρώπης γιατί είναι ενάντια στην Ευρώπη. Πώς, με ποια έννοια; Με την έννοια ότι ο χειρότερος εχθρός της Ευρώπης, των Ευρωπαίων και των ευρωπαϊκών εθνών σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Παίζει κόντρα στον εαυτό της και κάνει τα πάντα για να βλάψει, να παραμορφώσει και να ακρωτηριάσει τον εαυτό της. Παίζει με τη φωτιά του παγκόσμιου πολέμου. Δεν δημιουργεί ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά εθνική αποσύνθεση.
Στην εξωτερική πολιτική, η ΕΕ παίρνει θέσεις που ουσιαστικά αποδυναμώνουν την Ευρώπη, την κάνουν να χάνει κάθε στρατηγικό ρόλο διαμεσολάβησης και κάθε κεντρικότητα, δημιουργεί νέους εχθρούς και ενισχύει αρχαία μίση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, την βάζει στο συρτάρι του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών ακόμη και όταν παίζουν ενάντια στα ευρωπαϊκά συμφέροντα και διακυβεύει τις κερδοφόρες εμπορικές σχέσεις, αιμορραγεί τα κράτη, οικονομικά και στρατιωτικά. Η Ευρώπη έχει χάσει το πρόσωπό της και παίζει ενάντια στα συμφέροντά της στην Ουκρανία, υποθάλποντας τις ΗΠΑ, είναι ένα ζόμπι στη Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, στην παγκόσμια σκηνή. Δεν έχει το θάρρος να καταδικάσει τον Νετανιάχου όπως καταδίκασε τον Πούτιν, ανταγωνιζόμενος τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ξέρει πώς να ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές και πώς να προστατεύσει τα πραγματικά ευρωπαϊκά συμφέροντα στον κόσμο. Ωστόσο, με χαρά σημειώνω ότι η Ιταλία έχει διορθώσει τη θέση της σε σχέση με την ΕΕ σχετικά με την επέμβαση στην Ουκρανία και την παλαιστινιακή τραγωδία.
Στην εσωτερική πολιτική, η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να εκφράσει μια αποτελεσματική και ενιαία γραμμή όσον αφορά την ασφάλεια, τον έλεγχο των αποβιβάσεων, την υγεία, τα κοινωνικά δικαιώματα, την υπεράσπιση των λαών και των πρωταρχικών συμφερόντων τους. Είναι ο πρώτος εχθρός των ευρωπαϊκών λαών, εν μέσω παρενόχλησης, έλλειψης προστασίας και της συνεχούς υπεροχής των λογιστικών δομών έναντι της πραγματικής ζωής των ανθρώπων. Βρέχει χρήματα για άχρηστα ή επιβλαβή πράγματα και μένει σιωπηλή για πραγματικές πρωτογενείς ανάγκες και κοινωνικές πολιτικές. Σε αυτή τη διεθνή συγκυρία, εν μέσω ανέμων πολέμου που απειλούν να μας εμπλέξουν, της αυξανόμενης αντιπάθειας όλου του κόσμου προς την ευρωατλαντική Δύση και της σοβαρής αστάθειας στις γειτονικές περιοχές, η Ευρωπαϊκή Ένωση, στα πρόθυρα εκλογών, αποφάσισε να δείξει το πρόσωπό της και τό προφίλ της για το θέμα των δικαιωμάτων LGBTQ+, με δεκαοκτώ χώρες έναντι εννέα (μεταξύ των οποίων, δόξα τω Θεώ, υπάρχει και η Ιταλία) που ψήφισαν υπέρ της προώθησης των ευρωπαϊκών πολιτικών υπέρ των τρανς κοινοτήτων, αφού ορκίστηκαν πόλεμο κατά της ομοτρανσφοβίας. Γλιστράμε επικίνδυνα προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και η Ευρώπη παίζει με τα gay prides...
Τώρα δεν είναι θέμα να είμαστε υπέρ ή κατά των LGBTQ+, ή ακόμα και να συμπορευτούμε με τον Πάπα καταγγέλλοντας τη διάχυτη «αδελφομανία», αλλά να επαναφέρουμε τα πράγματα στην πραγματικότητα και το δίκαιο: κάθε Ευρωπαίος πολίτης έχει ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους άλλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου ή κλίσης. Οι υπάρχοντες αστικοί και ποινικοί νόμοι που υπάρχουν στις ευρωπαϊκές χώρες αρκούν για να καταδικάσουν οποιονδήποτε κάνει χρησιμοποιεί και κακοποιεί με βία, προσβολές, διακρίσεις. χωρίς τη δημιουργία ειδικών προστατευόμενων κατηγοριών. Επίσης επειδή οι πραγματικά εύθραυστες κατηγορίες είναι οι άρρωστοι, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Οι νόμοι ισχύουν για όλους, είναι καθολικοί, δεν μπορούν να γίνουν έμφυλοι ή μοντέρνοι, για να προστατεύουν μεμονωμένες μειονότητες, ομάδες ή λόμπι. Στη συνέχεια ο δικαστής θα εφαρμόσει τα επιβαρυντικά και ελαφρυντικά κατά περίπτωση. Αν κάποιος επιτεθεί ή προσβάλει έναν γκέι ή τρανς άτομο, υπάρχουν ήδη νόμοι για να τον καταδικάσουν, αν όντως υπάρχουν ακρότητες.
Αυτή η ιδέα ότι είναι απαραίτητο να νομοθετούμε κάθε φορά που συμβαίνει ένα επεισόδιο βίας ή ένα θέμα στα μέσα ενημέρωσης και πρέπει να δημιουργούνται νέοι συγκεκριμένοι, αυστηρότεροι και ειδικοί κανόνες, σκοτώνει τη θεμελιώδη νομική αρχή του δικαίου να είναι ίδια για όλους και να μην αλλάζει. Η υπερβολική ποσότητα νόμων, όπως γνωρίζουμε, βλάπτει τη δικαιοσύνη και την εφαρμογή της, καθιστά τη νομολογία μεταβλητή υποδεέστερη των ειδήσεων και των τάσεων της μόδας και -όπως φαίνεται- δεν χρησιμεύει καν στη μείωση των φαινομένων και των εγκλημάτων. Σκεφτείτε επίσης τις γυναικοκτονίες. Όσο περισσότεροι ειδικοί νόμοι κινητοποιούνται και μελετώνται, τόσο περισσότερο συμβαίνουν. Ή τουλάχιστον συμβαίνουν ούτως ή άλλως, παρά τους ειδικούς νόμους. Παραβιάζοντας τους κώδικες, ακυρώνοντας την καθολικότητα των νόμων, δεν επιτυγχάνονται καν τα αποτελέσματα για τα οποία θεσπίστηκαν οι ad hoc κανόνες.
Σε κάθε περίπτωση, είναι πραγματικά παράλογο το γεγονός ότι μπροστά σε τεράστια προβλήματα σε στρατιωτικό, στρατηγικό, κοινωνικό, οικονομικό και υγειονομικό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ένωση (και το τοπικό της παράρτημα, ο Mattarella) αντιμετωπίζει την ομοτρανσφοβία, σαν να υπήρχαν μαζικές διώξεις και ήταν προτεραιότητα για τους λαούς της Ευρώπης. Ή εναλλακτικά με στραβολαίμιασμα, μπροστά στους σημερινούς επιβλητικούς πραγματικούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους και συμμάχους, είναι παράλογο να ανησυχεί η Ευρώπη για τον Απόλυτο και Αιώνιο Εχθρό, τον ναζιστικό-φασιστικό κίνδυνο. Και πρέπει επομένως να στήσει υγειονομικούς κλοιούς για να κλείνει το δρόμο σε όποιον δεν σκέφτεται όπως το mainstream.
Τέλος, η σημερινή Ευρώπη ντρέπεται για τον πολιτισμό από τον οποίο προέρχεται, αρνείται και διαγράφει την ιστορία της, τις αστικές και θρησκευτικές της παραδόσεις, το κοινό της αίσθημα. Το τελευταίο κρούσμα δεν προέρχεται από τις πιο ξεριζωμένες και αποχριστιανισμένες χώρες της Ευρώπης αλλά από μια χώρα που ήταν το σύμβολο ενός αληθινού, ζωντανού, συμμετοχικού χριστιανισμού, την Πολωνία τού Βοϊτίλα. Ο δήμαρχος της Βαρσοβίας, ήδη υποψήφιος για την ηγεσία της Πολωνίας, Rafal Trzaskowski, υποστηρικτής των τρανσέξουαλ, υπέγραψε διάταγμα σε αντίθεση με την παράδοση και το πολωνικό σύνταγμα, για την απαγόρευση σταυρών, εικόνων αγίων και άλλων θρησκευτικών συμβόλων από τους τοίχους, από τα γραφεία των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και για την απαγόρευσή τους από όλες τις πολιτικές εκδηλώσεις. Ίσως θα είναι δυνατό να εμφανιστούν σύμβολα LGBTQ+, αλλά όχι ο σταυρός, όχι τα χριστιανικά σύμβολα. Και για να πούμε ότι στο προοίμιο του πολωνικού Συντάγματος, όπως επισημαίνει ο Πολωνός ανταποκριτής στη Ρώμη, Vladimiro Redzioch, γράφεται: «Ευχαριστώ τους προγόνους μας για το έργο τους, για τον αγώνα για την ανεξαρτησία που πληρώθηκε με τεράστιες θυσίες, τον πολιτισμό που έχει τις ρίζες του στη χριστιανική κληρονομιά του Έθνους και στις πανανθρώπινες αξίες». Αν ακόμη και στη Βαρσοβία θέλουν να σβήσουν τη χριστιανική παράδοση, φανταστείτε στο Παρίσι ή τις Βρυξέλλες. Με την αποστράτευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η εναλλακτική που απομένει είναι μεταξύ του παγκόσμιου μηδενισμού ή του ριζοσπαστικού εξισλαμισμού. Ή χειρότερα, το μείγμα τους.
Η ακύρωση δεν αφορά μόνο τη θρησκευτική παράδοση, επηρεάζει επίσης τις αστικές, εθνικές, κοσμικές παραδόσεις, την τέχνη, τη λογοτεχνία, την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της. Αποσυναρμολογούν κομμάτι-κομμάτι το οικοδόμημα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Για αυτόν τον λόγο, όταν ακούω κάθε μέρα αυτές τίς επαγγελίες του ευρωπαϊσμού από εκείνους που στοχεύουν πραγματικά να τον υπονομεύσουν, όταν ακούω ότι υπάρχει ανάγκη για περισσότερη Ευρώπη και ότι το πραγματικό ορόσημο στην ψηφοφορία της επόμενης Κυριακής θα είναι μεταξύ εκείνων που είναι υπέρ και όσων είναι εναντίον της Ευρώπης, της γραμμής της και των πολιτικών της δικαιωμάτων, νομίζω ότι αν ενδιαφέρεστε πραγματικά για την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να απορρίψετε αυτούς που μιλούν στο όνομά της και στη συνέχεια να συμβάλουν στην άρνηση και την καταστροφή της. Ο πρώτος εχθρός της πραγματικής Ευρώπης είναι η ψεύτικη Ευρώπη, κατασκευασμένη από γυψοσανίδες, γνωστή ως EU, Eunuchi Ubriachi (Μεθυσμένοι Ευνούχοι).
Στην εξωτερική πολιτική, η ΕΕ παίρνει θέσεις που ουσιαστικά αποδυναμώνουν την Ευρώπη, την κάνουν να χάνει κάθε στρατηγικό ρόλο διαμεσολάβησης και κάθε κεντρικότητα, δημιουργεί νέους εχθρούς και ενισχύει αρχαία μίση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, την βάζει στο συρτάρι του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών ακόμη και όταν παίζουν ενάντια στα ευρωπαϊκά συμφέροντα και διακυβεύει τις κερδοφόρες εμπορικές σχέσεις, αιμορραγεί τα κράτη, οικονομικά και στρατιωτικά. Η Ευρώπη έχει χάσει το πρόσωπό της και παίζει ενάντια στα συμφέροντά της στην Ουκρανία, υποθάλποντας τις ΗΠΑ, είναι ένα ζόμπι στη Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, στην παγκόσμια σκηνή. Δεν έχει το θάρρος να καταδικάσει τον Νετανιάχου όπως καταδίκασε τον Πούτιν, ανταγωνιζόμενος τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ξέρει πώς να ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές και πώς να προστατεύσει τα πραγματικά ευρωπαϊκά συμφέροντα στον κόσμο. Ωστόσο, με χαρά σημειώνω ότι η Ιταλία έχει διορθώσει τη θέση της σε σχέση με την ΕΕ σχετικά με την επέμβαση στην Ουκρανία και την παλαιστινιακή τραγωδία.
Στην εσωτερική πολιτική, η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να εκφράσει μια αποτελεσματική και ενιαία γραμμή όσον αφορά την ασφάλεια, τον έλεγχο των αποβιβάσεων, την υγεία, τα κοινωνικά δικαιώματα, την υπεράσπιση των λαών και των πρωταρχικών συμφερόντων τους. Είναι ο πρώτος εχθρός των ευρωπαϊκών λαών, εν μέσω παρενόχλησης, έλλειψης προστασίας και της συνεχούς υπεροχής των λογιστικών δομών έναντι της πραγματικής ζωής των ανθρώπων. Βρέχει χρήματα για άχρηστα ή επιβλαβή πράγματα και μένει σιωπηλή για πραγματικές πρωτογενείς ανάγκες και κοινωνικές πολιτικές. Σε αυτή τη διεθνή συγκυρία, εν μέσω ανέμων πολέμου που απειλούν να μας εμπλέξουν, της αυξανόμενης αντιπάθειας όλου του κόσμου προς την ευρωατλαντική Δύση και της σοβαρής αστάθειας στις γειτονικές περιοχές, η Ευρωπαϊκή Ένωση, στα πρόθυρα εκλογών, αποφάσισε να δείξει το πρόσωπό της και τό προφίλ της για το θέμα των δικαιωμάτων LGBTQ+, με δεκαοκτώ χώρες έναντι εννέα (μεταξύ των οποίων, δόξα τω Θεώ, υπάρχει και η Ιταλία) που ψήφισαν υπέρ της προώθησης των ευρωπαϊκών πολιτικών υπέρ των τρανς κοινοτήτων, αφού ορκίστηκαν πόλεμο κατά της ομοτρανσφοβίας. Γλιστράμε επικίνδυνα προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και η Ευρώπη παίζει με τα gay prides...
Τώρα δεν είναι θέμα να είμαστε υπέρ ή κατά των LGBTQ+, ή ακόμα και να συμπορευτούμε με τον Πάπα καταγγέλλοντας τη διάχυτη «αδελφομανία», αλλά να επαναφέρουμε τα πράγματα στην πραγματικότητα και το δίκαιο: κάθε Ευρωπαίος πολίτης έχει ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους άλλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου ή κλίσης. Οι υπάρχοντες αστικοί και ποινικοί νόμοι που υπάρχουν στις ευρωπαϊκές χώρες αρκούν για να καταδικάσουν οποιονδήποτε κάνει χρησιμοποιεί και κακοποιεί με βία, προσβολές, διακρίσεις. χωρίς τη δημιουργία ειδικών προστατευόμενων κατηγοριών. Επίσης επειδή οι πραγματικά εύθραυστες κατηγορίες είναι οι άρρωστοι, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Οι νόμοι ισχύουν για όλους, είναι καθολικοί, δεν μπορούν να γίνουν έμφυλοι ή μοντέρνοι, για να προστατεύουν μεμονωμένες μειονότητες, ομάδες ή λόμπι. Στη συνέχεια ο δικαστής θα εφαρμόσει τα επιβαρυντικά και ελαφρυντικά κατά περίπτωση. Αν κάποιος επιτεθεί ή προσβάλει έναν γκέι ή τρανς άτομο, υπάρχουν ήδη νόμοι για να τον καταδικάσουν, αν όντως υπάρχουν ακρότητες.
Αυτή η ιδέα ότι είναι απαραίτητο να νομοθετούμε κάθε φορά που συμβαίνει ένα επεισόδιο βίας ή ένα θέμα στα μέσα ενημέρωσης και πρέπει να δημιουργούνται νέοι συγκεκριμένοι, αυστηρότεροι και ειδικοί κανόνες, σκοτώνει τη θεμελιώδη νομική αρχή του δικαίου να είναι ίδια για όλους και να μην αλλάζει. Η υπερβολική ποσότητα νόμων, όπως γνωρίζουμε, βλάπτει τη δικαιοσύνη και την εφαρμογή της, καθιστά τη νομολογία μεταβλητή υποδεέστερη των ειδήσεων και των τάσεων της μόδας και -όπως φαίνεται- δεν χρησιμεύει καν στη μείωση των φαινομένων και των εγκλημάτων. Σκεφτείτε επίσης τις γυναικοκτονίες. Όσο περισσότεροι ειδικοί νόμοι κινητοποιούνται και μελετώνται, τόσο περισσότερο συμβαίνουν. Ή τουλάχιστον συμβαίνουν ούτως ή άλλως, παρά τους ειδικούς νόμους. Παραβιάζοντας τους κώδικες, ακυρώνοντας την καθολικότητα των νόμων, δεν επιτυγχάνονται καν τα αποτελέσματα για τα οποία θεσπίστηκαν οι ad hoc κανόνες.
Σε κάθε περίπτωση, είναι πραγματικά παράλογο το γεγονός ότι μπροστά σε τεράστια προβλήματα σε στρατιωτικό, στρατηγικό, κοινωνικό, οικονομικό και υγειονομικό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ένωση (και το τοπικό της παράρτημα, ο Mattarella) αντιμετωπίζει την ομοτρανσφοβία, σαν να υπήρχαν μαζικές διώξεις και ήταν προτεραιότητα για τους λαούς της Ευρώπης. Ή εναλλακτικά με στραβολαίμιασμα, μπροστά στους σημερινούς επιβλητικούς πραγματικούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους και συμμάχους, είναι παράλογο να ανησυχεί η Ευρώπη για τον Απόλυτο και Αιώνιο Εχθρό, τον ναζιστικό-φασιστικό κίνδυνο. Και πρέπει επομένως να στήσει υγειονομικούς κλοιούς για να κλείνει το δρόμο σε όποιον δεν σκέφτεται όπως το mainstream.
Τέλος, η σημερινή Ευρώπη ντρέπεται για τον πολιτισμό από τον οποίο προέρχεται, αρνείται και διαγράφει την ιστορία της, τις αστικές και θρησκευτικές της παραδόσεις, το κοινό της αίσθημα. Το τελευταίο κρούσμα δεν προέρχεται από τις πιο ξεριζωμένες και αποχριστιανισμένες χώρες της Ευρώπης αλλά από μια χώρα που ήταν το σύμβολο ενός αληθινού, ζωντανού, συμμετοχικού χριστιανισμού, την Πολωνία τού Βοϊτίλα. Ο δήμαρχος της Βαρσοβίας, ήδη υποψήφιος για την ηγεσία της Πολωνίας, Rafal Trzaskowski, υποστηρικτής των τρανσέξουαλ, υπέγραψε διάταγμα σε αντίθεση με την παράδοση και το πολωνικό σύνταγμα, για την απαγόρευση σταυρών, εικόνων αγίων και άλλων θρησκευτικών συμβόλων από τους τοίχους, από τα γραφεία των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και για την απαγόρευσή τους από όλες τις πολιτικές εκδηλώσεις. Ίσως θα είναι δυνατό να εμφανιστούν σύμβολα LGBTQ+, αλλά όχι ο σταυρός, όχι τα χριστιανικά σύμβολα. Και για να πούμε ότι στο προοίμιο του πολωνικού Συντάγματος, όπως επισημαίνει ο Πολωνός ανταποκριτής στη Ρώμη, Vladimiro Redzioch, γράφεται: «Ευχαριστώ τους προγόνους μας για το έργο τους, για τον αγώνα για την ανεξαρτησία που πληρώθηκε με τεράστιες θυσίες, τον πολιτισμό που έχει τις ρίζες του στη χριστιανική κληρονομιά του Έθνους και στις πανανθρώπινες αξίες». Αν ακόμη και στη Βαρσοβία θέλουν να σβήσουν τη χριστιανική παράδοση, φανταστείτε στο Παρίσι ή τις Βρυξέλλες. Με την αποστράτευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η εναλλακτική που απομένει είναι μεταξύ του παγκόσμιου μηδενισμού ή του ριζοσπαστικού εξισλαμισμού. Ή χειρότερα, το μείγμα τους.
Η ακύρωση δεν αφορά μόνο τη θρησκευτική παράδοση, επηρεάζει επίσης τις αστικές, εθνικές, κοσμικές παραδόσεις, την τέχνη, τη λογοτεχνία, την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της. Αποσυναρμολογούν κομμάτι-κομμάτι το οικοδόμημα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Για αυτόν τον λόγο, όταν ακούω κάθε μέρα αυτές τίς επαγγελίες του ευρωπαϊσμού από εκείνους που στοχεύουν πραγματικά να τον υπονομεύσουν, όταν ακούω ότι υπάρχει ανάγκη για περισσότερη Ευρώπη και ότι το πραγματικό ορόσημο στην ψηφοφορία της επόμενης Κυριακής θα είναι μεταξύ εκείνων που είναι υπέρ και όσων είναι εναντίον της Ευρώπης, της γραμμής της και των πολιτικών της δικαιωμάτων, νομίζω ότι αν ενδιαφέρεστε πραγματικά για την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να απορρίψετε αυτούς που μιλούν στο όνομά της και στη συνέχεια να συμβάλουν στην άρνηση και την καταστροφή της. Ο πρώτος εχθρός της πραγματικής Ευρώπης είναι η ψεύτικη Ευρώπη, κατασκευασμένη από γυψοσανίδες, γνωστή ως EU, Eunuchi Ubriachi (Μεθυσμένοι Ευνούχοι).
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤOYME GEORGE!
Τις τελευταίες ημέρες γίνεται λόγος στον Τύπο για τον Τζορτζ Σόρος που χρηματοδοτεί ορισμένους από τους υποψηφίους μας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Εμείς όχι μόνο το επιβεβαιώνουμε, αλλά και το διεκδικούμε: με τον Σόρος μας συνδέει μια μακρόχρονη και παγιωμένη σχέση ανταλλαγής φιλελεύθερων και δημοκρατικών πολιτικών αξιών και ένα κοινό ευρωπαϊστικό όραμα. Και διεκδικούμε τη στήριξή του στις μάχες μας, που είναι κοινές μαζί του, για τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, για την αντι-απαγόρευση, για το κράτος δικαίου. Και τον ευχαριστούμε για ό,τι κάνει.
ΥΓ. Όπως κάναμε πάντα, θα δημοσιοποιούμε τη χρηματοδότησή μας, όπως και όταν απαιτείται από το νόμο.
Η Περισσότερη Ευρώπη (ιταλικά: Più Europa, σύντμηση: +Ευρώπη ή +Ευ) είναι ένα Ιταλικό φιλελεύθερο, Ευρωπαϊστικό, κεντρώο πολιτικό κόμμα. Αρχηγός του κόμματος είναι η Έμμα ΜπονίνοΈμμα Μπονίνο. Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο έχει προσχωρήσει στη Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη .
ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΧΕ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΣΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ. ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΩΣ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΙΑ. ΣΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ. ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ (ΑΓΙΟ ΞΥΛΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΙΣΩ. ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΙΔΕΩΝ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ). Η ΚΑΚΙΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΜΙΣΕΙ ΤΟ ΝΟΥ, ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΑΓΑΘΟΥ. ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΟΝ ΨΥΧΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΘΕΣΜΙΚΩΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ. Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΟΠΩΣ Η ΝΕΑ ΓΑΛΛΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ Η ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΚΙΑ; ΓΙΑΤΙ ΕΚΔΙΚΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ;
1 σχόλιο:
https://theodotus.blogspot.com/2013/02/blog-post.html
Δημοσίευση σχολίου