ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

 

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΓΕΡΟΝΤΟΚΡΑΤΙΑ 

Ο παλιός παραγωγός μεθανίου στη συζήτηση με τον Τραμπ έδειξε οριστικά ότι η φθίνουσα υπερδύναμη σίγουρα δεν κυβερνάται από έναν άνθρωπο που, πέρα από το να διαχειρίζεται τον πυρηνικό χαρτοφύλακα, μόλις και μετά βίας γνωρίζει το όνομά του (ίσως). Τις επόμενες εβδομάδες θα πρέπει να βρουν κάποιον που θα μπορεί τουλάχιστον να παπαγαλίσει το σενάριο που του έχει ανατεθεί. Δεν αποκλείω ότι ορισμένες δυνάμεις -που εδώ και πολύ καιρό προσανατολίζονται προς την εκ νέου φεουδαρχία των κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων- στέλνουν ένα είδος αυτοτελούς μηνύματος: «συνηθίστε να θεωρείτε τις δημοκρατικές μορφές ως μια κενή ιεροτελεστία και να είστε έτοιμοι να παραδώσετε στους αληθινούς ηγεμόνες, πριν ή μετά ακόμη και επίσημα». Κατά τα λοιπά, είναι αστείο να διαβάζουμε ορισμένες αναφορές για την αποτυχία του Μπάιντεν: «εμφανίστηκε κουρασμένος», «είχε κρυώσει». Εδώ είναι το κρύο. Δεν έχω ακούσει αυτήν την αξιολύπητη δικαιολογία από την εποχή μιας άλλης τελματώδους πυρηνικής γεροντοκρατίας, εκείνης του Μπρέζνιεφ, του Αντρόποφ και του Τσερνένκο.

Pino Cabras. X VisioneTv 28 giugno 2024

 

ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε 

Οι Financial Times περιγράφουν ορισμένες από τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η ΕΕ τα επόμενα πέντε χρόνια. Αν και, προφανώς, το βρετανικό δημοσίευμα απέχει από το να αναφέρει τις κύριες αιτίες της παρακμής που παρατηρεί, δηλαδή την έλλειψη κυριαρχίας των κρατών μελών, τη φυλακή των θεσμών και των κυβερνητικών φορέων, τη γνωστική ακαμψία, τη μετριότητα και την αλαζονεία ηγετών που δεν έχουν λαϊκή εντολή και επιλέχθηκαν αποκλειστικά για την πίστη τους στην Ουάσιγκτον, την τοξική επιρροή των υπερατλαντικών ελίτ και των λόμπι τους, ένα σκληρωτικό σύστημα σκοτεινής και ιδιοτελούς γραφειοκρατίας, την κοινωνική μηχανική στα στεροειδή, την επιβολή αυτοκτονικών κυρώσεων, την ολοένα και πιο γρήγορη διάβρωση της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης… 

Οι FT αντίθετα γράφουν ότι το φόντο των προβληματικών καιρών μας είναι η πτώση του πολιτικού και οικονομικού βάρους της Ευρώπης (η μείωση της πολιτικής και οικονομικής επιρροής της Ευρώπης) και σε κάποιο βαθμό των δυτικών δημοκρατιών στο σύνολό τους σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο. […] Ο Hugo Dixon, γράφοντας για το Reuters Breakingviews, αποτυπώνει τις οικονομικές πτυχές αυτής της παρακμής: «Το 1992, η ΕΕ ήταν ένας γεωοικονομικός γίγαντας. Με το 29% της παγκόσμιας παραγωγής και μια ισχυρή θέση στις κορυφαίες τεχνολογίες, καθόριζε πολλά παγκόσμια πρότυπα. Το 2022, το μερίδιο του μπλοκ στην παγκόσμια παραγωγή έχει συρρικνωθεί στο 17%, ενώ το μερίδιο των ΗΠΑ την ίδια περίοδο παραμένει σταθερό στο 25%. Επιπλέον, η ΕΕ διαθέτει σήμερα μόνο τέσσερις από τις 50 κορυφαίες εταιρείες τεχνολογίας στον κόσμο.

Laura Ruggeri x VisioneTv 28 giugno 2024