Το ΔΝΤ, ο φύλακας της αμερικανικής κυριαρχίας, είπε…
EUROPA, LA CAROTA PER ASINI SMARRITI
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το οποίο είναι ο φύλακας της αμερικανικής κυριαρχίας μέσω της νομισματικής δικτατορίας για σχεδόν έναν αιώνα τώρα, οι χώρες που θα αναπτυχθούν περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτού του έτους θα είναι η Ινδία, η Κίνα και η Ρωσία ή οι βαριές χώρες των Brics καθώς και – τουλάχιστον για τους δύο τελευταίους – τους εχθρούς που έχει στο στόχαστρο της η Δύση και εναντίον των οποίων απειλεί καθημερινά μέ ανοιχτό πόλεμο. Αυτό μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς από την εγγενή λογική του νεοφιλελευθερισμού που τελικά δημιούργησε μια οικονομική οικονομία στην οποία υπάρχουν μόνο αφέντες, σκλάβοι και μπάτσοι, οι τελευταίοι κατανοητοί με την ευρεία έννοια, συμπεριλαμβανομένου και του μέσου όρου. Ήταν πολιτικά βολικό, όταν εξαφανίστηκε η Σοβιετική Ένωση, να δημιουργηθεί ένας καταμερισμός εργασίας, όχι πλέον εθνικός, αλλά παγκόσμιος, όπου κατά κάποιο τρόπο η βιομηχανία και επομένως οι σκλάβοι βρίσκονταν αλλού ενώ στη Δύση έκαναν βήματα για να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις ενώ εργάζονταν για την κατεδάφιση τής εργατικής νομοθεσίας και τήν δημιουργία τών προϋποθέσεων για μια δραματική μείωση των πραγματικών μισθών, όπως οι εντελώς προκληθείσες μεταναστευτικές ροές.
Παγκοσμιοποίηση 
Αποβιομηχάνιση Και αυτό ουσιαστικά σημαίνει σύγκρουση. Ακόμη χειρότερα, παράγει μια ασταμάτητη πτώση. Το ρεαλιστικό μέλλον της ΕΕ, που τώρα κυριαρχείται πλήρως από την Ουάσιγκτον που θέλει να την κανιβαλίσει, δεν είναι μόνο να παραμείνει στο βάλτο της αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης, αν όχι της ύφεσης που μόλις κρύβεται από χειρισμούς δεδομένων, αλλά πρέπει επίσης να τηρήσει το αίτημα για οντολογική έχθρα με τη Ρωσία, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υπόθεση ότι το να ανήκεις στο μικρό κλαμπ της Ευρώπης αντιπροσώπευε εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας. Ωστόσο, το να είσαι εχθρός της Ρωσίας σημαίνει, όλο και πιο προφανώς, όχι μόνο εγκατάλειψη πρώτων υλών χαμηλού κόστους, αλλά και δωρεάν σχέσεις με αυτό που είναι σήμερα η μεγαλύτερη πηγή οικονομικής, επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης στον κόσμο, δηλαδή την Κίνα. Αυτό είναι ίσως, δίπλα στην έχθρα με τον ρωσικό κόσμο, το πιο ακριβό διαπραγματευτικό χαρτί που πρέπει να πληρώσει ένα έθνος για να ανήκει στον επιλεγμένο δυτικό «κήπο». Με άλλα λόγια, καμία ανάπτυξη, καμία ειρήνη, καμία ασφάλεια, ούτε καν δικαίωμα στη μνήμη. Μπορεί κάποιος να κάνει κάτι εποικοδομητικό –για να αναφέρουμε μόνο ένα από τα χίλια– από το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι που ζουν στην Εσθονία δεν μπορούν πλέον να μιλήσουν, να διαβάσουν και να γιορτάσουν τη γλώσσα και την ιστορία τους, καθώς αυτό θεωρείται έγκλημα;
Και αυτό λόγω της δαιμονοποίησης της κυριαρχίας που πρέπει να ανατεθεί στα υψηλά οικονομικά μέσα από ένα αγράμματο και διεφθαρμένο πολιτικό περιβάλλον. Η οργάνωση που παρουσιάζεται ως εγγύηση της ειρήνης αποτελεί, στη νέα αυτή εποχή, μια σχεδόν βέβαιη πορεία προς τον πόλεμο. Δυστυχώς, εξακολουθούμε να έχουμε την βαρετή ψευδαίσθηση ότι, αν ανήκει στην ΕΕ, μια χώρα θα έχει το μέλλον της γεμάτο αφθονία συνδεδεμένο με τις υψηλότερες «ευρωπαϊκές αξίες». Αλλά οι φαινομενικές αξίες έχουν συχνά αποδειχθεί κενές, ενώ η βοήθεια για τις υποδομές και τα κοινοτικά κεφάλαια που ελήφθησαν συνοδεύτηκαν από τη ζήτηση για καταστροφή της βιομηχανίας και της γεωργίας, με αντάλλαγμα τη μετατροπή σε οικονομία υπηρεσιών. Η αιώνια κρίση και η λιτότητα αποτελούν την κληρονομιά της δεύτερης φάσης που προκύπτει από την είσοδο στην Ευρωζώνη. Μειωμένη οικονομική ανάπτυξη και αύξηση μισθών, απορρύθμιση του εργατικού δικαίου και των δικαιωμάτων στέγασης και υγείας, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις, οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τα οφέλη για τους μονοπωλίους έχουν πολλαπλασιαστεί. Όλα δικαιολογούνται από τη νέα φιλοδοξία: «συγκράτηση του προϋπολογισμού». Ο διακηρυγμένος στόχος δεν είναι πλέον η ειρήνη, η ανάπτυξη και η εξέλιξη, αλλά οι «σωστοί εθνικοί λογαριασμοί» , φυσικά σύμφωνα με τα παραδείγματα της φιλελεύθερης ιδεολογίας που είναι η ρίζα του κακού και όχι η θεραπεία.
Καρικατούρα Ursula von der Leyen Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Οι επόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δηλαδή για μια καθαρά δημαγωγική συνέλευση, θα είναι μια άλλη στιγμή που πολύ λίγα θα ειπωθούν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον αυταρχικό της χαρακτήρα, τη μικροκεφαλία της, τις αντιφάσεις της, τη διαχείρισή της για λογαριασμό τρίτων. Αντίθετα, θα τραγουδήσουμε για μια ανύπαρκτη Ευρώπη, η οποία, ενώ πανηγυρίζει τις «ευρωπαϊκές αξίες» και την «ένωση», αναγκάζει μια χώρα να απαρνηθεί την ιστορία της και να την αντικαταστήσει με έναν ρεβιζιονισμό που καλύπτει το παρελθόν της. Ενώ απαιτεί την παράδοση της οικονομίας της, την αντικαθιστά με την αιώνια εξάρτηση από την πολιτική εξουσία των μονοπωλίων, των οποίων οι Βρυξέλλες είναι ο νόμιμα εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος. Εξάλλου, τα απατηλά καρότα είναι η καλύτερη τροφή για τα χαμένα γαϊδούρια.
https://www.inchiostronero.it/europa-la-carota-per-asini-smarriti/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου