Ο πόλεμος ως θέαμα και ψέμα

Έλενα Μπάσιλε

Πηγή: Il Fatto Quotidiano

Ο μήνας με τις περισσότερες αμερικανικές απώλειες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ο Απρίλιος, ένας από τους τελευταίους πριν από το τέλος της σύγκρουσης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, τον οποίο πολλοί στρατιωτικοί στρατηγοί πιστεύουν ότι δεν απέχει πολύ από μια λύση στο πεδίο της μάχης, θα συνεχίσει να συνοδεύεται από αυξανόμενες απώλειες ακόμη και στα τελικά του στάδια. Ο καθημερινός αριθμός θανάτων Ουκρανών στρατιωτών είναι τεράστιος σε έναν πόλεμο φθοράς. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι θα πρέπει να υπενθυμίζουν ότι η απόφαση να συνεχιστεί ένας αυτοκτονικός πόλεμος, εις βάρος των Ουκρανών - στον οποίο όλοι συμβάλλουν, με βασική προπαγάνδα - δεν είναι ένα παιχνίδι σαλονιού, αλλά μάλλον συνεπάγεται περαιτέρω αιματοχυσία, για την οποία, αν ήμασταν δημοκρατία, θα λογοδοτούσαν. Δυστυχώς, είμαστε συνηθισμένοι σε διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Τζορτζ Μπους και ο Τόνι Μπλερ, οι οποίοι, αφού εξαπέλυσαν, με αποδεδειγμένα ψέματα, έναν πόλεμο χωρίς στρατηγικούς στόχους και με στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας, παρά τους θανάτους 500.000 πολιτών, είναι απασχολημένοι με διαλέξεις για τη διεθνή πολιτική και πλουτίζοντας με αξιόλογες θέσεις. Ο Σαρκοζί, αρχιτέκτονας του πολέμου στη Λιβύη που δημιούργησε ένα νέο αποτυχημένο κράτος, γιορτάζεται ως ήρωας στη Γαλλία, παρά την ποινική του καταδίκη. Φαντάζομαι ότι οι κυρίες με τα κοστούμια και οι άνδρες, με τα αξιοσέβαστα πρόσωπά τους, που εναλλάσσονται στις οθόνες για να μας εξηγήσουν πώς είναι αδύνατη μια διπλωματική λύση στη σύγκρουση και πόσο σημαντικό είναι για τους Ουκρανούς, έναν λαό που αγαπούν, να συνεχίσουν να θυσιάζονται, δεν θα υποστούν καμία συνέπεια για τις πράξεις τους που υποστηρίζουν τη σφαγή αθώων. Οι αναίσχυντοι χάκερ ισχυρίζονται ότι ο Τσάρος (όπως είναι της μόδας να αποκαλούν τον Ρώσο Πρόεδρο) χλευάζει τους Δυτικούς. Στην πραγματικότητα, η συνοχή της ρωσικής θέσης, που βασίζεται στην εξάλειψη των αιτιών της σύγκρουσης, συνδυάζεται με τις πιρουέτες του Τραμπ και τις ταλαντεύσεις των καλοθελητών, οι οποίοι τη μία μέρα υποστηρίζουν την ανακατάληψη όλων των εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, και την επόμενη υποστηρίζουν την ανάγκη για στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Είναι άσκοπο να αναζητήσουμε έστω και μια ελάχιστη ορθολογικότητα στον Τύπο ή στις δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών. Δίνεται η εντύπωση ότι το νήμα σφίγγει. Οι δυτικές προκλήσεις, σε συνδυασμό με έναν ολοένα και πιο έντονο οικονομικό πόλεμο, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια απάντηση από τη Μόσχα ανάλογη με τη συνεχιζόμενη κλιμάκωση. Η μπλόφα της Δύσης θα αποκαλυπτόταν τότε, καθώς μια σκληρή αντίδραση εναντίον του Κιέβου και των αγγλοσαξονικών βάσεων στην Ουκρανία δεν θα είχε καμία απολύτως συνέπεια. Η θλίψη και η απελπισία των θυμάτων δεν θα επέτρεπαν στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ να επέμβουν. Κανείς δεν θα ρισκάρει μια ρωσική πυραυλική επίθεση στο έδαφός τους, κανείς δεν θα βοηθήσει το Κίεβο. Η ουκρανική ηγεσία θα έπρεπε να το είχε καταλάβει αυτό εδώ και πολύ καιρό, όμως παίζει με αυτό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθήσουμε τον κόσμο που εφηύρε η Αυτοκρατορία. Στην τηλεόραση, ένας πρώην κωμικός,που πούλησε τη χώρα του σε ξένα συμφέροντα, επιτρέποντας τη σφαγή του ίδιου του λαού, μπαίνει με αυτοπεποίθηση στην αίθουσα όπου τον περιμένουν οι ένθερμοι υποστηρικτές της Συνόδου Κορυφής του Λονδίνου και προσφέρει μια άψογη ερμηνεία. Ο νέος Τσόρτσιλ, στο σενάριο που κατασκεύασαν οι παγκοσμιοποιητές, θα εμπνεύσει ένα ρίγος υπερηφάνειας στους οπαδούς της κας Πιτσιερνό. Επιπλέον, από την άλλη πλευρά, τη Μέση Ανατολή, γινόμαστε μάρτυρες του θριάμβου του αποικιοκρατίας, που νομίζαμε ότι είχε θαφτεί τη δεκαετία του 1960. Προχωρούν μπροστά στα μάτια του κόσμου προς το αγγλοσαξονικό προτεκτοράτο στη Γάζα, επιδεικνύοντας παραληρηματικά έργα όπως η «Ριβιέρα». Η UNRWA αποκλείεται παρά τη συμβουλή του ΔΔΧ και η παλαιστινιακή υποκειμενικότητα αγνοείται. Η ισλαμοφοβία γιορτάζεται: ένα νέο εργαλείο της ισραηλινής προπαγάνδας, που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κερδίσει συμπάθεια και πρέπει να εγείρει το φάσμα της τρομοκρατίας, ώστε, για άλλη μια φορά, όλοι να συγχωρεθούν. Οι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές μπορούν να βασανιστούν και να βιαστούν με μεταλλικά αντικείμενα, επειδή το ισραηλινό και δυτικό δικαίωμα να αμυνθούν από τους βαρβάρους είναι ιερό. Τα εγκλήματα της 7ης Οκτωβρίου - οι βιασμοί και οι αποκεφαλισμοί από τη Χαμάς - δεν έχουν αποδειχθεί ποτέ και τώρα τα αρνείται η πλειοψηφία. Ωστόσο, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που τα εξέτασαν και τα παρουσίασαν στον αναγνώστη ως αληθινά δεν αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη. Η ηθική κατάρρευση της Δύσης είναι χαραγμένη στα πρόσωπα των κύριων πρωταγωνιστών της. Αρκεί να τους παρατηρήσει κανείς για να καταλάβει το κενό και τον κυνισμό τους. Βρισκόμαστε ανίσχυροι, παρόλο που εμείς ήμασταν αυτοί που τους δώσαμε το σκήπτρο. Ο J. Sachs, πολιτικός επιστήμονας και ειδικός των Ηνωμένων Εθνών, του οποίου η πνευματική ειλικρίνεια είναι ευρέως αναγνωρισμένη, προσβλήθηκε στην τηλεόραση. Όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, προτιμώνται οι προσβολές. Η αδαής, πολεμοχαρής αλαζονεία θριαμβεύει, η οποία από πολλές απόψεις θυμίζει φασιστική ρητορική. Επιπλέον, ο ρατσισμός και η δαιμονοποίηση του εχθρού, τυπικά της εικοσαετούς περιόδου, τώρα επιδεικνύονται στον δημόσιο διάλογο.

La guerra come spettacolo e menzogna