Σκαρφάλωσαν εκεί πού τα μουλάρια δεν μπόραγαν να σκαρφαλώσουν, ζαλωμένες με πολεμοφόδια, γιατί οι φαντάροι μας είχαν απομείνει σε ένα οχυρό χωρίς πολεμοφόδια. Να, κι άλλο θα σου πω. Οί νικητές της Πίνδου προχωρούσαν. Καθώς έφτασαν στον ποταμό Βογιούσα τρόμαξαν. Το απότομο ρέμα εμπόδιζε τους σκαπανείς. Οί γυναίκες μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά καί πιασμένες οφιχτά από τους ώμους, σχημάτισαν πρόχωμα πού ανάκοπτε την ορμή του πόταμου καί ευκόλυνε τους γεφυροποιούς.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος θα τραγουδήσει τη γυναίκα της Πίνδου:
κι η μάνα κράταε τα βουνά, όρθιος να στέκει ο γιος της,
μπρούντζος, χιόνι και σύννεφο. Κι αχολόγαγε η Πίνδος
σαν να 'χε ο Διόνυσος γιορτή. Τα φαράγγια κατέβαζαν
τραγούδια κι αναπήδαγαν τα έλατα και χορεύαν
οι πέτρες. Κι όλα φώναζαν: "Ίτε παίδες Ελλήνων ..."
Φωτεινές σπάθες οι ψυχές σταύρωναν στον ορίζοντα,
ποτάμια πισωδρόμιζαν, τάφοι μετακινιόνταν.
Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ' ανέβαιναν
Με τη ευκή στον ώμο τους κατά το γιο παγαίναν
και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες
κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους
κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε,
μ' αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα,
κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα
χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ' την άλλη.»
Η Ιωάννα Τσάτσου γράφει για μια νοσοκόμα Ελληνίδα, πού κρατούσε στην αγκαλιά της έναν Ιταλό στρατιώτη πού ήταν σε αφασία. Στό ένα της χέρι είχε ένα ιταλικό λεξικό καί ψιθύριζε Ιταλικά «γιε μου... γιε μου». «Με νομίζει για μάνα του», είπε στην έκθαμβη Τσάτσου.
+Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρελη
3 σχόλια:
https://romioitispolis.gr/tora-pame-i-gia-ton-christo-i-gia-ton-diavolo-einai-katharo-metopo-stin-katochi-ginosoyn-iroas-giati-den-chairetoyses-enan-germano-tora-ginesai-iroas-giati-den-chairetas-ton-diavolo-niotho-mesa/?ref=storyteller
Τό σπουδαῖο εἶναι, ὅτι τήν νηστεία τήν τηροῦσαν καί πολλοί στρατιῶτες, παρ΄ὅλες τίς δυσκολίες,περισσότερο καί ἀπό ἁγιορεῖτες μοναχούς.
Μοῦ ἔλεγε, κατά τήν ὀπισθοχώρησι, ἕνα πολεμιστής τῆς πρώτης γραμμῆς:
«Μέ τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας κράτησα ὅλη τή Τεσσαρακοστή. Τρώγοντας μόνο κουραμάνα καί λίγα γραμμάρια σταφίδα πού χωροῦσαν στήν φοῦχτα τοῦ ἑνός χεριοῦ.
Τήν Μ. Ἑβδομάδα, πού γινότανε ἡ ὀπισθοχώρηση, οἱ στρατιῶτες παρ’ ὅλη τήν κακουχία, τήν ἄϋπνία, τήν ἐξάντληση,
διότι ὑποχωροῦσαν ἀμυνόμενοι, ὅλοι οἱ στρατιῶτες, νηστέψανε καί περάσανε τίς μέρες αὐτές σάν ἀσκητές.
Μόνο μέ ψωμί καί νερό.
Οἱ ἐφοδιασμοί εἶχαν ἄφθονα τυριά καί κονσέρβες, ἀλλά κανένας δέν γύριζε μάτια σ’αὐτά».
Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος +
(Τό θαῦμα τῶν Ἑλλήνων τοῦ Σαράντα)
ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ. Τήν πρόφτασα λίγα χρόνια. Δέν υπάρχει πλέον.
Δημοσίευση σχολίου