Ουφολογία ως σωτηριολογική θρησκεία (11) - Περί της διάδοσης της αμαρτίας στον κόσμο των πλανητών -επανάληψη

Η ανακάλυψη ενός μεγαλύτερου Θεού
 
Του Ernst Benz, από το βιβλίο:

Außerirdische Welten, Von Kopernikus zu den Ufos (Εξωγήινοι κόσμοι, Από τον Κοπέρνικο μέχρι τα ούφο), Aurum Verlag, Edition 2000

Το σοκ που προκάλεσε η επανάσταση του Κοπέρνικου

Περί της διάδοσης της αμαρτίας στον κόσμο των πλανητών

Burnet: Tο τέλος του κόσμου και η θεία δικαιοσύνη

Μια δεύτερη θεμελιώδης ερώτηση της θεολογίας αναδύθηκε δια των ανακαλύψεων της μοντέρνας επιστήμης και της αλλαγής του κοσμικού συστήματος: το ερώτημα περί της θείας δικαιοσύνης. Ο Newton δίδασκε πως οι πλανήτες μπορεί να καταστραφούν και να γεννηθούν νέα ουράνια σώματα. Οι Άγγλοι ερευνητές είχαν συνδυάσει τέτοιες παρατηρήσεις με τα όσα γράφει η Αποκάλυψη, όπου γίνεται λόγος περί σβησίματος των άστρων (Αποκ. 8,12; 12,4), περί νέου ουρανού και νέας γης. Ο Newton είχε παρουσιάσει διάφορες ερμηνείες της Αποκάλυψης, στηριζόμενες στις μοντέρνες ανακαλύψεις της τότε αστρονομίας.

Η πιο γνωστή αυτού του είδους ερμηνεία της Αποκάλυψης προέρχεται από τον T. Burnet, ο οποίος το 1681 είχε συγκεντρώσει τα αποτελέσματα των ερευνών του στο έργο: Telluris Theoria Sacra orbis nostri originem et mutationes generales, quas aut jam subit aut olim subiturus est complectens. Το πρώτο μέρος ασχολείται με τον κατακλυσμό, το δεύτερο με τον παράδεισο, το τρίτο με την καταστροφή του κόσμου δια της πυράς, και το τέταρτο με την μελλοντική κατάσταση των πραγμάτων. Και ο Clemm⁴⁴ είχε αναφερθεί στο βιβλίο του «Εισαγωγή στην Θρησκεία» σε αυτά τα ερωτήματα, και πάνω απ’ όλα είχε επισημάνει, πως η αύξηση των ηλιακών κηλίδων αφήνει να εννοηθεί, πως και ο ήλιος κάποια μέρα θα σβήσει. «Με αυτές τις αντιλήψεις δε θέλουμε να επισημάνουμε κάτι άλλο, παρά να αποδείξουμε πως υπάρχει η πιθανότητα ενός παγκόσμιου δικαστηρίου, και να δείξουμε πως η παρατήρηση των Γραφών και η παρατήρηση της φύσης μπορούν να βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο.»

Που είναι όμως η θεία δικαιοσύνη, εάν ολόκληρος ο πλανήτης θα καταστραφεί; Εάν καταστραφεί ένας ολόκληρος κατοικημένος πλανήτης, δεν καταστρέφονται μαζί οι κακοί και οι καλοί; Δεν σημαίνει αυτό πως στα γεγονότα στο σύμπαν δεν υπάρχει η θεϊκή δικαιοσύνη, αλλά απλώς κυριαρχεί ένας τυφλός νόμος, μια σκοτεινή μοίρα, που καταπίνει το καλό και το κακό αδιακρίτως; Η ανακάλυψη των φυσικών επιστημών πως τα άστρα θα καταστραφούν- το ότι κατοικούνται θεωρείται δεδομένο-μήπως δεν καταστρέφει την θεώρηση μας περί της δικαιοσύνης του Θεού, και με τον τρόπο αυτό την πίστη στο Θεό;

Ο Burnet πήρε στα σοβαρά τα ερωτήματα αυτά και βρήκε την εξής λύση: μέσα στην φωτιά που καταστρέφει τον κόσμο, θα καταστραφούν οι κακοί, οι καλοί όμως θα ζήσουν μια μακάρια ζωή με νέα σώματα πάνω στην νέα γη, που θα προέλθουν από αυτή την διαδικασία τήξης.

Ο Clemm όμως εκφράζει μια άλλη σκέψη. Δηλώνει πως δεν έχει καμιά σημασία για μας η υπενθύμιση περί κατοίκων κατεστραμμένων πλανητών, και το γεγονός της καταστροφής δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει να αμφισβητήσουμε την δικαιοσύνη του Θεού. Δικαιολογεί αυτή την στάση, λέγοντας για τους κατοίκους των κατεστραμμένων κόσμων: «είτε είναι αμαρτωλοί είτε δεν είναι. Σε κάθε περίπτωση, το αξίζουν όπως και οι κάτοικοι της γης, να τιμωρηθούν με την καταστροφή των κατοικιών τους. Αν όμως λέγονται και είναι δίκαιοι, τότε θα παρακολουθήσουν την καταστροφή ολόκληρου του σύμπαντος με την ίδια χαλάρωση, με την οποία προσμένουν τον νέο ουρανό και την νέα γη. Όταν από τον θρόνο του Θεού βγαίνουν βροντές και αστραπές και φωνές, χαίρονται τα πνεύματα των τέλειων δικαίων για το μεγαλείο του Δημιουργού τους. Αν όμως μπορούσε στη γη να υπάρξει τέτοια καταιγίδα, με τέτοιες βροντές και αστραπές, τότε και οι πιο ηρωικοί και αναίσθητοι αμαρτωλοί θα έτρεμαν. Η διαφορά βρίσκεται απλώς στην συνείδηση, η οποία μας κατηγορεί ή μας αθωώνει. Αν οι κάτοικοι των πλανητών κρατήσουν την συνείδηση τους καθαρή μέχρι την ημέρα του Χριστού, όταν θα καταστραφεί ο κόσμος θα μπορούν να σηκώσουν με χαρά το κεφάλι ψηλά, όπως οι εκλεκτοί και πιστοί άνθρωποι».

Συνεχίζεται
Αμέθυστος