Διεθνὴς Συνδιάσκεψη γιὰ τὸ διαθρησκευτικὸ διάλογο

Σχόλιο Γέροντος Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ: 

Μιὰ σημαντικὴ μερίδα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κλίνει σήμερα νὰ ἀποδεχθεῖ μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις [eνν. τὸν οἰκουμενισμό]… ὅτι δῆθεν πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες ποὺ ἀποκαλοῦνται χριστιανικές, ἔχουν ἴση χάρη, καὶ γι’ αὐτὸ ὀφείλει νὰ ἐπέλθει ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν μὲ βάση κάποιον κοινὸ γιὰ ὅλες παρονομαστή σὲ μιὰ παγκόσμια καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ἐσεῖς νὰ μὴ πλανηθεῖτε μὲ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ νὰ πιστεύετε ἀκράδαντα μὲ τὴν καρδιὰ καὶ μὲ τὸ νοῦ ὅτι ὑπάρχει πάνω στὴ γῆ ἐκείνη ἡ Μία, Μοναδικὴ καὶ Ἀληθινὴ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος. Ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ διατηρεῖ ἀλώβητη καὶ ἀκέραιη τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς γνώσεως καὶ τῆς χάριτος καὶ εἶναι ἀλάθητη. Στὸν ρωμαιοκαθολικισμὸ ὑπάρχουν πολλὰ βασικὰ σφάλματα, τόσο ἀπὸ δογματικῆς ἀπόψεως, ὅσο καὶ ἀπὸ πλευρᾶς πνευματικῆς ζωῆς.

orthodoxia-ellhnismos

Ο ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.

maria p. είπε...

Ο Άγιος Θεός που προγνωρίζει προ καταβολής κόσμου την προαίρεση της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στην άπειρη σοφία Του που μας αφήνει άναυδους, καθοδήγησε με τέτοιο τρόπο την ανθρώπινη Ιστορία, ώστε να δώσει την ύψιστη αλήθεια, την αποκάλυψη Του σε συγκεκριμένο γεωγραφικό-χρονολογικό-ιστορικό πλαίσιο. Αυτά τα διαμάντια που έχουμε δεν δόθηκαν σε όλους.Δεν ήταν δυνατόν, δεν υπήρχαν καν οι λέξεις ώστε να αποδοθούν σε καμία άλλη γλώσσα της ανθρωπότητας εκτός της ελληνικής οι λεπτές έννοιες (της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας), που με αυτές προσέγγισαν οι Πατέρες την ύψιστη θεολογία της Ορθοδοξίας.Μιλάμε για την κορυφή της γνώσης και της σοφίας. Αυτό που έψαχνε ο Σωκράτης αυτό που του έλειπε (η αλήθεια), όπως λέει στο Συμπόσιο στο οποίο σε οδηγεί ο έρωτας (δίνει την πραγματική του έννοια, που είναι η αναζήτηση της σοφίας και σχετίζεται με τη λέξη "ο ερωτών", αυτός που αναζητά).Είναι σοκαριστικό όταν το συνειδητοποιούμε σε όλη του την έκταση (και συγκινητικό αφού μας αξίωσε ο Θεός να έχουμε γεννηθεί μέσα στην Ελλάδα και την Ορθοδοξία), και ταυτόχρονα μας φέρνει μπροστά στην ευθύνη που έχουμε απέναντι σε αυτή την δωρεά Του.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν, αφού ο Ίδιος ο Θεός έκανε ένα τέτοιο διαχωρισμό της ολοκληρωτικής αλήθειας από όλες τις υπόλοιπες καταστάσεις που έχουν ψήγματα αλήθειας και πολλή διαστρέβλωση, εμείς να μην σεβαστούμε ούτε αυτόν τον Ίδιο, και να θεωρήσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η παγκόσμια Ιστορία από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα δεν έχει σχέση με τον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ των ίδιων των ψυχών προ καταβολής κόσμου όπως μας λέει στην Αποκάλυψη και σε ποια κατάσταση και συνθήκες (ακόμα και γεωγραφικές και χρονολογικές) "πρέπει" να βρεθούν ανάλογα με το τι "μπορούν" (ή "θέλουν") να προσλάβουν, και πως προτίθενται να το αξιοποιήσουν (ο Θεός προγνωρίζει, και δίνει ανάλογα).
Οι βάρβαροι της Δύσης όπως π.χ. οι Φράγκοι ακόμα και αν υπήρχε η ακριβής μετάφραση των Πατέρων στα Λατινικά (αν υπήρχαν οι κατάλληλες λέξεις), ή αργότερα του Πλάτωνα, (και δεν είχαμε τον απλοϊκό χριστιανισμό του Αυγουστίνου και τον σχολαστικισμό του Ακινάτη), δεν μπορούσαν να προσλάβουν τις λεπτές έννοιες του αληθινού Χριστιανισμού.
Φυσικά η Σωτηρία δεν είναι θέμα "μόρφωσης ή πολιτισμού" με την κοσμική έννοια.Μπορεί ο άνθρωπος να είναι αγράμματος, και να γίνει Άγιος. Υπάρχει όμως ένα μυστήριο που λέγεται αυτεξούσιο και προαίρεση. Και αυτό κάποια στιγμή ακόμα και στον άνθρωπο που δεν έχει ακόμα πιστέψει, εκφράζεται ως δίψα της ψυχής, ως το ανικανοποίητο της συνείδησης.Όπως έγινε με τους "Χριστιανούς προ Χριστού", τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους που είχαν τον έρωτα του Αγαθού και έψαχναν διακαώς να το βρουν.Μιλάμε λοιπόν για μια πνευματική δίψα εύρεσης της αλήθειας (έστω με την έννοια της αρετής και της δικαιοσύνης).

Στη Δύση υπήρχε άλλο πνεύμα, κατώτερο (ως γενική κατάσταση).Μιλάμε για βάρβαρους πρωτόγονους λαούς που κατέκλυσαν την Ευρώπη μετά την πτώση της Ρώμης, τα 1000 περίπου χρόνια του Μεσαίωνα, και για το ζωώδες πνεύμα που είχαν.Ήταν φυσική αυτή η χαώδης διαφορά ανάμεσα στην δυτική και ανατολική πρόσληψη του ευαγγελίου.
Επαναλαμβάνω δεν μιλάμε για μόρφωση ή όχι, αλλά για επίπεδο δίψας του αγαθού (ως γενική κατάσταση γιατί φυσικά αυτά δεν αναφέρονται σε όλους), ή αντίθετα άλλης αντίληψης, που οδήγησαν σε αυτή τη δυτική διαστρέβλωση του παπισμού. Είναι π.χ. χαρακτηριστικό ότι τα Συντάγματά τους άρχιζαν "στο Όνομα του Παντοδύναμου Θεού" (κατάλοιπο του βαρβαρικού παρελθόντος και της δίψας της Ρώμης για δύναμη, που έφερε και την έννοια της ιεράρχησης, και Ιεραρχίας στην εκκλησία), ενώ στην Ορθοδοξία "στο Όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος".
Είναι ένα πρωτοφανές τεράστιο έγκλημα αυτή η σημερινή παγκόσμια ισοπέδωση που επιχειρείται.
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν γίνεται αντιληπτό από τους περισσότερους γιατί ακριβώς έχουμε άγνοια, και επιπλέον δυτικό και υλιστικό τρόπο σκέψης και ζωής επομένως δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την διαφορά, γιατί στην πράξη κοντεύουμε να απορροφηθούμε εξ ολοκλήρου από τη Δύση.Τα υπόλοιπα θα είναι "το τυπικό της υπόθεσης". Η Ορθοδοξία δεν είναι κάτι αφηρημένο. Υποτίθεται ότι πρέπει να έχει κάποιους φορείς. Όταν αυτοί εκλείψουν, θα παραμείνει στα συγγράμματα των Πατέρων, και τότε θα έρθει και το τέλος.