Σάββατο 12 Μαΐου 2018

ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Του Πέτρου Χασάπη


Ο Αϊνστάϊν είχε πει πως το 50% της λύσης ενός προβλήματος είναι η κατανόηση του προβλήματος.

Ας έρθουμε τώρα στην κατάστασή μας, στη χρεοκοπία της χώρας μας. Η χρεοκοπία στην οποία

οδηγήθηκε η μεταπολιτευτική Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία και την υφιστάμεθα όλοι μας. Προκειμένου λοιπόν να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, θα πρέπει πρώτα να κατανοηθεί το πρόβλημα. Δηλαδή να κατανοηθεί η αιτία που προκάλεσε τη χρεοκοπία.

Ο κόσμος έξω έχει “δαγκώσει” τη βολική προπαγάνδα του ίδιου του συστήματος και την αναπαράγει άκριτα. Μια προπαγάνδα που λέει ότι “δεν φταίει το Σύνταγμα, φταίνε αυτοί που δεν το εφαρμόζουν”, ότι “δεν φταίνε οι νόμοι, αλλά αυτοί που δεν τους εφαρμόζουν”. Δηλαδή “πιάσε το αυγό και κούρευτο” ή “φύγε εσύ έλα εσύ”, για να λύσουμε το πρόβλημα.

Είναι αυτονόητο ότι τα πρόσωπα (πολιτικά και άλλα), που χειρίστηκαν τις τύχες της χώρας μετά το 1974, συμμετείχαν ενεργά στην πρόκληση της χρεοκοπίας. Όμως, είναι άραγε αυτή η κατανόηση του πραγματικού προβλήματος; Δηλαδή αν κάνουμε κάποια αλλαγή στα πρόσωπα λύσαμε το πρόβλημα; Όχι φυσικά. Το πραγματικό πρόβλημα εξακολουθεί να είναι εκεί και να μας παρασύρει στη διάλυση. Τα πρόσωπα αυτά δεν λειτούργησαν τυχαία, ούτε υπάρχουν κάποιοι άγγελοι ανάμεσά μας. Λειτούργησαν ως μια ενότητα ενός εξουσιαστικού συστήματος (πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, δικαστές, διοικητικοί, ένστολοι, ΔΥ, οικονομικοί ολιγάρχες κ.λ.π.), κάτω από συγκεκριμένους θεσμούς. Αυτούς δηλαδή που έχουμε, με κεντρικό πυρήνα όλων των θεσμών το ίδιο το Σύνταγμα, τον καταστατικό χάρτη του κράτους.

Όποιος είναι γνώστης και έχει μελετήσει το θέμα εξαντλητικά γνωρίζει πολύ καλά ότι το Σύνταγμα δεν παραβιάζεται. Απεναντίας εφαρμόζεται αυστηρά κατά γράμμα, όπως ακριβώς το ίδιο προβλέπει. Μην μένετε μόνο στις εύηχες αρχές που διακηρύττει το Σύνταγμα, αλλά εστιάστε στον τρόπο που το ίδιο προβλέπει το πως υλοποιούνται αυτές οι αρχές.Πως για παράδειγμα προβλέπεται η υλοποίηση της αρχής της ισότητας, της ελευθερίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής κυριαρχίας, του κράτους δικαίου κ.λ.π. Θα εκπλαγείτε όταν δείτε πως οι αρχές αυτές μένουν γράμμα κενό, από το ίδιο το Σύνταγμα. Ακούγεται περίεργο; Κι όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Η αλήθεια από μόνη της είναι επαναστατική πράξη

Πρέπει λοιπόν να γίνουμε επαναστάτες. Επαναστάτες της σκέψης. Να υπερβούμε τα στερεότυπα. Πρέπει να φύγουμε από τη συντηρητική βολική άποψη ότι δεν φταίνε οι θεσμοί αλλά τα πρόσωπα που δεν τους εφαρμόζουν και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μήπως δεν φταίνε τα πρόσωπα ή δεν φταίνε μόνο τα πρόσωπα, αλλά και οι θεσμοί μέσα στους οποίους λειτουργούν; Μήπως δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι μόνο στα πρόσωπα και στις αποφάσεις τους, αλλά και στη “μηχανή” που παράγει αυτά τα πρόσωπα και αυτές τις αποφάσεις;

Αυτή η αλλαγή σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων και μόνο, θα είναι η μεγαλύτερη επανάσταση που έκαναν ποτέ οι νεότεροι Έλληνες και θα συμπαρασύρει τα πάντα σε αμφισβήτηση, ανατροπή και αλλαγή. Θα μας οδηγήσει στο πέρασμα στην Δ΄ Ελληνική (πραγματική) Δημοκρατία που όλοι οραματιζόμαστε.

7 σχόλια:

Μαρία Π. είπε...

Ωραία όσα λέει το άρθρο αλλά δεν έχουν καμιά εφαρμογή. Είναι αυτό που λέμε "σε δουλειά να βρισκόμαστε".. συζήτηση για τη συζήτηση.. Να κατανοήσουμε τις αιτίες που μας έφεραν εδώ, και να αλλάξουμε μυαλό. Πολύ ωραία. Τι θα κάνουμε όμως από δω και πέρα, αυτό είναι το θέμα. Θα συνεχιστεί η πορεία της δουλοποίησής μας και της απορρόφησής από τη Δύση σε όλα τα επίπεδα, ή θα πάρουμε το δρόμο μας προς το άγνωστο; Και τι θα κάνουμε με τόσους λύκους γύρω μας;; Αλβανούς και Σκοπιανούς που ονειρεύονται οι μεν τη Μεγάλη Αλβανία μέχρι την Άρτα και οι δε τη Μακεδονία, και Τούρκους που θέλουν το Αιγαίο τη Θράκη και την υπόλοιπη Κύπρο;..
Μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο που έχουμε φτάσει..

amethystos είπε...

Δηλ. οποιαδήποτε αλλαγή καί ανατροπή τής μοίρας έρχεται μέ τήν δική μας αλλαγή. Σήμερα ο Ελληνικός λαός έχει πουλήσει τά πρωτοτόκια καί υποτάχθηκε εκούσια καί έγινε σκλάβος. Αυτός είναι ο πνευματικός θάνατος τού Γένους μας. Η εκούσια υποταγή μας στήν δύναμη τής εξουσίας. Είναι δέ πρωτοφανές στήν ανθρώπινη ιστορία. Μάλλον δέν υπάρχει επιστροφή.

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα μας το μέγαλο είναι ότι φοβόμαστε τους Αλβανούς και τους Σκοπιανούς. Όσο υπάρχει τέτοιος φόβος (και είναι γεγονός ότι υπάρχει) καμμία σημαντική πρόοδος δεν μπόρει να σημειωθεί.
Χρειάζεται μια εσωτερική αλλαγή, η αλλαγή του φρονήματος, και μόνο τότε και ο Θεός μπορεί να ενεργήσει.
Αλλά πως να βγει κανείς από τέτοιο φόβο.
Ιδού η Ρόδος.

Φίλος

amethystos είπε...

Ο φόβος τών Αλβανών και τών Σκοπιανών είναι ο φόβος γιά τό χτύπημα πίσω από τήν πλάτη. Οπως μάς έχουν προειδοποιήσει καί οι ίδιοι δέν πρέπει ποτέ νά τούς γυρίσουμε τήν πλάτη. Η γιά νά τό πούμε διαφορετικά, φοβόμαστε τήν σκιά μας.

Μαρία Π. είπε...

Η κατάσταση της χώρας μοιάζει με μια οικογένεια που διαλύθηκε ή μια εταιρεία που χρεοκόπησε και ο αρθρογράφος θεωρεί ότι πρέπει να κάνει αυτοκριτική για να δει πως κατέληξε εκεί.Πολύ σωστά. Βρίσκει τις αιτίες π.χ. ότι δεν έκανε καλή διαχείριση, ή σωστές επιλογές, ή ότι εμπιστεύθηκε λάθος ανθρώπους που την εξαπάτησαν και την κατέστρεψαν οικονομικά, ή ότι βαριόταν να συμμετέχει και άφησε τα πράγματα ανεξέλεγκτα κτλ.. (μπορούμε να βρούμε πολλά).. Ωραία βρίσκει τις αιτίες, μετανιώνει για τα λάθη και αποφασίζει να αλλάξει τακτική.
Εν τω μεταξύ όμως έχει χρεοκοπήσει, χρωστάει παντού, και δεν ξέρει τι να κάνει και πως να ξεκινήσει ξανά. Έτσι λοιπόν είμαστε τώρα κι εμείς.Έχουμε συγκεκριμένα πρακτικά προβλήματα και δυσκολίες, με βάση όσα έχουν υπογραφεί, και τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, και επιπλέον δεν έχουμε δικό μας νόμισμα, και ένα σωρό εθνικά και άλλα προβλήματα. Γι αυτό είπα ότι εδώ που φτάσαμε αν δεν ενεργήσει ο Θεός είμαστε χαμένοι.
Το πρώτο βέβαια που χρειαζόμαστε είναι η εσωτερική μας αλλαγή (συμφωνώ με τα σχόλια)..

amethystos είπε...

Φυσικά υπάρχουν αδιέξοδοι δρόμοι. Μπορούμε νά αλλάξουμε δρόμο όμως. Ο Θεός μάς λένε οι Αγιοι βοηθά όταν έχουν εξαντλήσει οι άνθρωποι όλες τίς προσπάθειες.

Ανώνυμος είπε...

Ο Θεός μπορεί να ενεργήσει στα εθνικά θέματα όταν το πνευματικό κόμματι είναι σωστό.
Διαφορετικά, γιατί;
Εμείς χτυπιόμαστε και κλαίμε για τα εθνικά (και οπωσδήποτε για τα οικονομικά) σαν να είμαστε στα τελευταία.
Σαν να είμαστε σε χειρότερη κατάσταση όλων των λαών όλων των αιώνων.
Αυτό παλιότερα δεν ήταν γνώρισμα του τόπου. Το αντίθετο ακριβώς.
Το παραπονιάρικο φρόνημα είναι ένδειξη έλλειψης ανδρισμού.
Υπάρχει σαφής ιεράρχηση των πραγμάτων.
Όταν αλλάξεις την σειρά έρχονται συνέπειες.

Ο φίλος.