Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

Kυριακή μετά τα Φώτα:Μετανοείτε και πιστεύετε τω Ευαγγελίω

Όταν ο Μωυσής πλησίασε τον Θεό στο υψηλό όρος Χωρήβ, άκουσε μία υπερφυσική φωνή να του λέει: «Μη έγγισης ώδε, λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου· ο γαρ τόπος, εν ω συ έστηκας, γη αγία εστί» (Έξοδος, Γ, 5-6). Η εντολή «λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου», σημαίνει βέβαια κάτι περισσότερο από το να βγάλεις τα παπούτσια από τα πόδια σου. Η βαθύτερη, πνευματική σημασία αυτής της εντολής είναι: «αναγεννηθείτε, εξαγνιστείτε, ανανεωθείτε». Το μέρος ονομάζεται αγία γη, όχι επειδή το όρος Χωρήβ ήταν αγία γη από μόνο του. Εκείνος ο τόπος έγινε άγιος από τη στιγμή που ο Θεός θέλησε να συναντήσει και να πλησιάσει τον θνητό άνθρωπο, έγινε άγιος τόπος εξαιτίας της παρουσίας Του.
Πράγματι, ολόκληρο το σύμπαν δεν θα είχε ούτε ένα μόριο, ούτε ένα άτομο άγιο, αν η αγιότητα του αιώνιου Δημιουργού, δεν φώτιζε τα πάντα και εάν το μαρτύριο και η ανάστασή Του, δεν χάριζε στην οικουμένη ένα λαμπρό φωτοστέφανο. Και εμείς όμως, εκτός από τον ταξιδιώτη που θέλει να πάει στην Ιερή χώρα, καθημερινά πλησιάζουμε στην αγία χώρα. Για εκείνους, που θα περάσουν στη γη κάποιες εκατοντάδες και χιλιάδες μέρες, κάθε μέρα σημαίνει ένα βήμα πιο κοντά στην Ιερή χώρα. Ιδιαίτερα για μένα και για σένα, φίλε μου, για μένα και για σένα τους οποίους ο θάνατος, αύριο θα εξορίσει από αυτό τον κόσμο,  για μας κάθε ώρα, κάθε λεπτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς αυτή τη νέα, άγνωστη και άγια χώρα, από την οποία οι προσκυνητές δεν επιστρέφουν. Εμείς ήδη βρισκόμαστε στην τελευταία μέρα, στο τελευταίο μας βήμα. Μπροστά μας υπάρχει «ο καιόμενος βάτος» η άσβηστη, αιώνια φλόγα του Θεού. Σ' αυτή την εορταστική στιγμή πριν το θάνατο, όταν πρέπει να πλησιάσουμε αυτή τον «καιόμενο βάτο», ακούμε ξεκάθαρα την παρακάτω φωνή, εκτός και αν το πνεύμα μας είναι κουφό και δεμένο με αυτόν τον κόσμο: «Μη εγγίσης ώδε, λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου ο γάρ τόπος, εν ω συ έστηκας, γη άγια εστί».
Η φωνή αυτή λοιπόν μας ζητά να «καθαριστούμε» να εξαγνιστούμε, γιατί τίποτε ακάθαρτο δεν εισέρχεται σ' αυτή τη φλόγα, γιατί καθετί ακάθαρτο γίνεται στάχτη, ό,τι όμως είναι εξαγνισμένο και άγιο δεν καίγεται. Η θεϊκή φλόγα το κρατάει, το διατηρεί μέσα της, σε μια ανείπωτη, ανεκδιήγητη χαρά, ανέκφραστη δύναμη και αγιότητα!
Είναι βέβαια σαφές πως σ' αυτό το σημείο με τη λέξη «υπόδημα» εννοείται η ψυχή του ανθρώπου και όχι τα «υποδήματά» του. Επειδή δεν εμφανίζεται ο άνθρωπος ενώπιον του Θεού με τα υποδήματα. Ας προσέξουμε λοιπόν με τι είδους υποδήματα και με τι είδους ένδυμα ντύσαμε την ψυχή μας, την ώρα που ετοιμαζόμαστε να παρουσιαστούμε ενώπιον του Θεού. Και αν βρούμε πως η ψυχή μας είναι ντυμένη στην αμαρτία, γρήγορα να «ξεντυθούμε» από αυτό το επικίνδυνο ένδυμα, για να μην κατακαεί η ψυχή μας, στην φρικτή φωτιά του βάτου, ο οποίος «καίεται μεν πυρί, αλλά ου κατεκαίετο».
Αυτή η πράξη, το να αποβάλλει κανείς το φόρεμα της αμαρτίας, είναι η μετάνοια. Προτείνω λοιπόν, σε όλους, και σε εμένα και σε εσένα την μετάνοια. Η μετάνοια να είναι η τελευταία μας απασχόληση τις τελευταίες ώρες μας, πριν το θάνατο.
Όταν ο βασιλιάς των προφητών, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήρθε από την έρημο, για την εκπλήρωση της αποστολής του στον κόσμο αυτό, φώναζε με οδύνη: «Μετανοείτε»!
Όταν ο ίδιος ο βασιλιάς των βασιλιάδων, άνοιξε το θεϊκό Του στόμα για να διδάξει, κάλεσε τον λαό σε μετάνοια, λέγοντας: «Μετανοείτε γιατί πλησιάζει η βασιλεία των ουρανών».
Το πρώτο αποστολικό κήρυγμα, μετά τη φανέρωση του Αγίου Πνεύματος, άρχιζε με τα παρακάτω λόγια: Μετανοείτε (Πράξεις Αποστόλων 2, 38).
Και η Εκκλησία του Χριστού, από τα ταραγμένα χρόνια των αποστόλων και των μαρτύρων, μέχρι σήμερα τόνιζε και τονίζει, πως η μετάνοια αποτελεί την αρχή της ανθρώπινης σωτηρίας. Μετανοείτε και πιστέψτε στο Ευαγγέλιο!
Η φωνή του Χριστού έγινε η φωνή της Εκκλησίας, η οποία ακούγεται διαμέσου των αιώνων: Μετανοείτε!
Μελετήστε τις ζωές των μεγάλων Αγίων και Πατέρων της εκκλησίας και θα ανακαλύψετε πως στην αρχή της αγιότητας τους, μετανόησαν. Χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει χριστιανισμός. Όπως το παράθυρο του σπιτιού χρησιμοποιείται για δυο ανάγκες: για να βγει από αυτό ο ακάθαρτος αέρας και να μπει ο καθαρός, έτσι και με τη μετάνοια εξέρχεται από τον άνθρωπο το κακό πνεύμα και εισέρχεται το Άγιο Πνεύμα!
Πριν από μερικές μέρες με επισκέφτηκε ένας έμπορος, που μου είπε για τον εαυτό του τα εξής: «Κληρονόμησα μία εμπορική επιχείρηση από τον πατέρα μου και επιθυμούσα με κάθε τρόπο να την επεκτείνω. Χρησιμοποιούσα κάθε τρόπο και κάθε μέσο για να πετύχω το στόχο μου. Εξαπατούσα τους ανθρώπους, χρησιμοποίησα πλαστά χρήματα, ορκιζόμουν ψεύτικα την ώρα που πουλούσα και την ώρα που αγόραζα, έβαζα μεγάλο τόκο στους οφειλέτες μου, έκλεβα από τον καθένα και ήμουν τσιγκούνης με όλους. Και όσο εγώ βυθιζόμουν με όλη μου την ψυχή στις εμπορικές μου δραστηριότητες, ο διάβολος μπήκε στο σπίτι μου από την άλλη πόρτα και άρχισε να το καταστρέφει συθέμελα. Δηλαδή, η γυναίκα μου παραδόθηκε στην ακολασία και ο μοναχογιός μας, περιφρονώντας και εμένα και τη μητέρα του, έφυγε μακριά, εγκατέλειψε το σπίτι χωρίς να πει τίποτε. Μια Κυριακή, πριν να βραδιάσει, καθόμουν στο σπίτι δίπλα στο παράθυρο, σκεπτόμενος τη δουλειά μου. Τότε άκουσα δύο ανθρώπους να μιλούν, στο δρόμο κάτω από το παράθυρο μου. Ο ένας ρώτησε τον άλλο: -Πού βρισκόμαστε; Και ο άλλος είπε: -Αυτό είναι το σπίτι του τάδε εμπόρου. Ακούγοντας το όνομα μου είπε ο πρώτος: -Ο Θεός ας συγχωρέσει την ψυχή του τίμιου πατέρα του. Καλύτερα θα ήταν αυτός ο άσπλαχνος γιος του, να σβήσει από την ταμπέλα το όνομα του τίμιου πατέρα του και να γράψει την επιγραφή «Διάβολος και Σία». Εκείνη τη στιγμή αν ένας κεραυνός χτυπούσε το σπίτι μου, λιγότερο θα με τάραζε από αυτά τα λόγια.
Την ίδια νύχτα, παρόλο που ήταν σκοτάδι και έβρεχε, πήγα στον τάφο του πατέρα μου και έμεινα εκεί μέχρι το ξημέρωμα, κλαίγοντας με λυγμούς. Το πρωί εγκατέλειψα τα πάντα και βρήκα καταφύγιο σ' ένα απομακρυσμένο μοναστήρι. Εκεί παρέμεινα μέχρι τώρα, μετανοώντας βαθιά με νηστεία και προσευχή. Σήμερα νιώθω πως είμαι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Βρήκα την ψυχή μου, τον μοναδικό μου θησαυρό. Άρχισα να σκέφτομαι και να φροντίζω για τη σωτηρία της ψυχής μου, περισσότερο από καθετί άλλο στον κόσμο».
Αυτή η ιστορία με εξέπληξε για ένα λόγο. Δεν με εξέπληξε η ιστορία από μόνη της, αλλά με εντυπωσίασαν οι ομοιότητες που έχει με τις ιστορίες κάποιων μετανοημένων ανθρώπων και αγίων, που έζησαν πριν από δέκα πέντε αιώνες.
Μια άλλη φορά με επισκέφτηκε μία γυναίκα και με κλάματα μου διηγήθηκε την σκοτεινή ιστορία της ζωής της. Η ιστορία της είναι τόσο σκοτεινή, που είναι ντροπή να την πει κανείς στο καπηλειό. Πώς λοιπόν να την πει κανείς από το ιερό βήμα του ναού; Όσο αυτή εξομολογούνταν τις αμαρτίες της, στο νου μου είχα ιστορίες άλλων αμαρτωλών γυναικών από το χριστιανικό παρελθόν. Όχι μόνο οι αμαρτίες της σύγχρονης αμαρτωλής γυναίκας έμοιαζαν με τις αμαρτίες των παλαιότερων αμαρτωλών γυναικών, αλλά και η ταπεινή και η «εκ βαθέων» και αποφασιστική μετάνοιά της έμοιαζε επίσης.
Κάποτε, όταν υπηρετούσα σε ένα ορεινό χωριό, θυμάμαι πως ήρθε ένας μορφωμένος, πολυμαθής «ανήξερος», να μιλήσει σε μία συγκέντρωση του λαού για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένας από τους πολλούς που υπάρχουν σ' αυτή τη χώρα και εκθέτουν συνεχώς σε κίνδυνο την ειρήνη και την ηθική του λαού. Ανέλυε τα πάντα λεπτομερώς, αλλά μιλούσε με σκέψεις άλλων ανθρώπων, χωρίς να λέει τη δική του γνώμη. Όταν τελείωσε την ομιλία του, οι άνθρωποι έμειναν σιωπηλοί σαν πέτρες. Ο ομιλητής πλησίασε έναν σκεφτικό, μέσης ηλικίας, απλό άνθρωπο και τον ρώτησε ποια είναι η γνώμη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτός αναστέναξε βαθιά και απάντησε: -Γιατί ρωτάς εμένα, κύριε; Εγώ είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος στον κόσμο και έμενα προσωπικά δεν μού χρειάζεται κανένα δικαίωμα, εμένα μού είναι απαραίτητη η μετάνοια. Δεν έχω δικαίωμα λόγω των αμαρτιών μου, ούτε να ζεσταίνομαι από το φως του ήλιου του Θεού, ούτε έχω δικαίωμα να αναπνέω το θεϊκό οξυγόνο. Παρατήρησα, πως στην ομιλία σου δεν τόλμησες να αναφέρεις το όνομα του Θεού, πιθανόν από το φόβο που έχεις απέναντι στον Θεό. Ακόμη και εγώ που είμαι τόσο αμαρτωλός, αξίζω περισσότερο να αναφέρω το όνομά Του.
Λέγοντας αυτά στον «πολυμαθή» κύριο, αυτός ο απλός άνθρωπος, στη συνέχεια άρχισε να μιλά στον υπόλοιπο λαό για την αναγκαιότητα της μετάνοιας. Τους είπε πως η μετάνοια είναι η πρώτη ανάγκη κάθε ανθρώπου και ολόκληρου του λαού και συνέχισε λέγοντας πως οι άνθρωποι εύκολα θα συμφωνούσαν όσον αφορά τα δικαιώματα και θα έβαζαν σε τάξη όλα όπως πρέπει, στην περίπτωση που μετάνιωναν για τις αμαρτίες τους. Οι απλοί άνθρωποι από το χωριό άκουσαν τα λόγια του με κατάπληξη και τον επιδοκίμασαν. Ο «έξυπνος» κύριος εγκατέλειψε την συγκέντρωση μουρμουρίζοντας θυμωμένα και έφυγε από τα βουνά μας.
Πολλοί άνθρωποι που πήγαν στον πόλεμο γυρίζουν χωρίς να διδαχτούν σχεδόν τίποτε. Προσωπικά γνώρισα έναν απλό άνθρωπο, ο οποίος μου εξομολογήθηκε πως στον πόλεμο ένιωσε και κατάλαβε τι σημαίνει να έχει κανείς τον φόβο του Θεού. Πριν από τον πόλεμο δεν είχε νιώσει αυτόν το φόβο. Επιστρέφοντας από τον πόλεμο στο χωριό του ως έφεδρος αξιωματικός, άρχισε να καλεί τους ανθρώπους σε μετάνοια και κατόρθωσε να «γιατρέψει» πενήντα σπίτια από κάθε αμαρτία.
Και τώρα συνεχίζει με μεγάλη προθυμία, να παρακινεί όλο το χωριό του σε μετάνοια και διά μέσου της μετάνοιας να το οδηγεί στην εξαγνισμένη χριστιανική ζωή. Δεν πληρώνεται από κανέναν, ούτε -αλίμονο- περιμένει κάποια πληρωμή από τους ανθρώπους. Η αληθινή προθυμία προς το Θεό τον κινεί για να πράττει αυτό το ευλογημένο έργο. Όταν τον ρώτησα ποια είναι η γνώμη του για διάφορα θέματα που σήμερα δημιουργούν ανησυχία στη χώρα μας, αυτός απάντησε με πραότητα: Όλα αυτά τα θέματα είναι δευτερεύουσας σημασίας και είναι άλυτα, μέχρι να λυθεί ένα βασικό θέμα και ερώτημα. Το βασικό θέμα είναι η μετάνοια του λαού ενώπιον του Θεού.
Υπάρχουν και άλλα, αμέτρητα, σύγχρονα παραδείγματα μετανοημένων ανδρών και γυναικών, ανθρώπων που ζουν στη σημερινή κοινωνία, τα οποία γνωρίζω προσωπικά και τα οποία θα μπορούσα μέχρι αύριο να απαριθμώ. Μοιάζουν απίστευτα με κλασικά παραδείγματα ανθρώπων που η Ορθόδοξη Εκκλησία διαφύλαξε και τόνισε ως σωστά παραδείγματα για τους πιστούς.
Όπου υπάρχει αμαρτία εκεί μπορεί να υπάρξει και μετάνοια. Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει και αμαρτία. Ίδιες είναι οι αμαρτίες και σήμερα, όπως ήταν και πριν δύο χιλιάδες χρόνια, ίδιο είναι και το φάρμακο για όλες τις αμαρτίες: η μετάνοια! Το φάρμακο -πρώτο και βασικό φάρμακο- για όλες τις αμαρτίες είναι η μετάνοια! Η μετάνοια είναι η πρώτη πνευματική ιατρική, που παρέχεται στον ασθενή για την αμαρτία!
άγιος νικόλαος αχρίδος 


Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2020/01/k_11.html#ixzz6Ao5N0uYG

Δεν υπάρχουν σχόλια: