Ο ανόητος τούρκος δικτάτορας δεν φαίνεται να καταλαβαίνει πως η Δύση δεν ήθελε ποτέ την Τουρκία. Ότι οι Ευρωπαίοι σιχαίνονται τους Τούρκους. Κυρίως οι Γερμανοί που από χρόνια τώρα έχουν κατακτήσει οικονομικά τη χώρα τους, αναγκάζοντας τους να δουλεύουν σαν σκλάβοι στις επιχειρήσεις που έχουν εξαγοράσει. Απλά τη χρησιμοποιούν λόγω του πληθυσμού της ως καταναλωτική αγορά. Λόγω δε των μισθών πείνας των πολιτών της, για την παραγωγή φτηνών προϊόντων φασόν. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Όσο για την αχρεία βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, είναι απλά η αρχή του τέλους της Τουρκίας. Κλείνοντας θυμίζω την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ, όπου ο Δαβίδ ήταν η Ελλάδα και ο Γολιάθ η Περσία, η Ασία ευρύτερα. Όλες και όλοι γνωρίζουμε ποιός αναδείχτηκε νικητής στη μεταξύ τους πάλη. Έτσι λοιπόν θα συμβεί ξανά, εάν τολμήσουν οι Τούρκοι να μας επιτεθούν. Το ξέρουν, το φοβούνται και για αυτό υποχωρούν κάθε φορά, μετά τις δειλές προκλήσεις τους.
Άποψη
Οι Τούρκοι μένουν σε ένα μέρος που δεν τους ανήκει, ούτε θα τους ανήκει ποτέ. Η πατρίδα τους είναι η Μογγολία, ενώ πρόκειται για έναν βάρβαρο, ληστρικό λαό: για το χειρότερο ιστορικά των άλλων φυλών της κεντρικής Ασίας. Για αιώνες τώρα προσπάθησαν να εκπολιτιστούν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ζηλεύουν δε όσο κανένας άλλος λαός όλες εμάς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, κυρίως για τον μακραίωνο και απαράμιλλο πολιτισμό μας. Για το χαρακτηριστικό μας να βγαίνουμε πάντοτε νικητές στους πολέμους, ακόμη και όταν χάνουμε πολλές μάχες. Για τις ικανότητες μας να αφομοιώνουμε ακόμη και τους λαούς που μας κατακτούν.
Σε πολλές χώρες της Ευρώπης πάντως, όταν αποκαλέσεις κάποιον «Τούρκο» αποτελεί μεγάλη βρισιά. Σε αυτά τα κράτη που τα έχουν πλημμυρίσει ως εξαθλιωμένοι οικονομικοί μετανάστες, μπορούν και επιβιώνουν χάρη στην απίστευτη δουλοπρέπεια τους. Εκτός αυτού είναι γνωστοί για τις συμμορίες και τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ τους, όπως στον υπόγειο του Βερολίνου στη βρώμικη περιοχή-γκέτο τους.
Ως αμόρφωτος και απολίτιστος λαός, με 70 σχεδόν διαφορετικές φυλές στην επικράτεια τους, δεν τα κατάφεραν ποτέ ούτε στην οικονομία, αφού αποτελούν έναν σταθερό πελάτη του ΔΝΤ. Σήμερα πάντως βρίσκονται ξανά στο χείλος του γκρεμού, με το νόμισμα τους να έχει καταρρεύσει και με τα συναλλαγματικά τους αποθέματα στο ναδίρ, μεταξύ άλλων λόγω των ανόητων πολέμων που διεξάγουν. Πολέμους που θα χάσουν, κινδυνεύοντας να τριχοτομηθούν και να καταλήξουν στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας.
Εν τούτοις, ο αρχισυντάκτης τουρκικής εφημερίδας, φίλος του δικτάτορα της χώρας που την έχει οδηγήσει αιώνες πίσω, ουσιαστικά στο σκοτεινό μεσαίωνα που εμφανίστηκε στην περιοχή, γράφει με το απίστευτο θράσος των αμόρφωτων ισλαμιστών τα εξής:
“Η Τουρκία πρέπει να τελειώνει την εξάρτησή της από τη Δύση. Το δυτικό μονοπώλιο στην Τουρκία έχει καταρρεύσει….η σημερινή Τουρκία δεν έχει ανάγκη από φοβισμένους ανθρώπους που έχουν τη νοοτροπία του 20ού αιώνα… Εάν ο Μεχμέτ ο Κατακτητής γράφει είχε διστάσει, η Κωνσταντινούπολη δεν θα είχε κατακτηθεί. Η Αγία Σοφία δεν θα ήταν ποτέ τζαμί. Ο δισταγμός θα εμπόδιζε την άνοδο του Σουλτάνου Μεχμέτ του Κατακτητή, του Σουλτάνου Σελίμ του Ζοφερού, του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, του Σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ. Δεν θα υπήρχε μεγάλη πορεία από την Κεντρική Ασία προς την Ανατολία και την Ευρώπη. Η Ανατολία δεν θα υπήρχε, δεν θα μπορούσαμε να χτίσουμε μια περιοχή.Όσοι δειλιάζουν δεν αφήνουν κανένα σημάδι στην ιστορία. Δεν έχουν ιστορία ή μέλλον. Όλα τα έθνη που δείχνουν διστακτικότητα έχουν ξεχαστεί. Το μυστικό που κάνει τα έθνη της ιστορίας να εξακολουθούν να υπάρχουν μετά από χιλιετίες, έγκειται στη γνώση του πώς να ανυψωθούν από τη στάχτη τους ανεξάρτητα από την κατάσταση του κόσμου. Εκείνοι που μας προτείνουν σήμερα να σκεφτούμε δύο φορές να παραμείνουμε σιωπηλοί, να υποταχθούμε, εκείνοι που αγωνίζονται μέσα και έξω για να το επιτύχουν αυτό προσπαθούν να μας πουν, “παραδοθείτε, εξαφανισμένοι στις σκονισμένες σελίδες της ιστορίας, ξεθωριάστε σιγά-σιγά”.Σε αυτό είναι που αντιστέκεται σήμερα στην Τουρκία. Παλεύει για να επιτύχει τη διάθλαση του νου, την απελευθέρωση, την αυτό-ανακάλυψη, την ανάμνηση της δύναμης και των ισχυρισμών των Σελτζούκων και της Οθωμανικής παράδοσης… Τώρα είναι η ώρα. Η μεγάλη αφύπνιση έχει ξεκινήσει. Αυτό το έθνος περίμενε την κατάλληλη στιγμή και τώρα έχει έρθει η ώρα. Το είδε, έκανε υπολογισμούς και έδρασε…Η επαναχαρακτηρισμός της Αγίας Σοφίας ως τζαμιού σηματοδοτεί το τέλος της δυτικής κηδεμονίας έναντι της Τουρκίας. Αυτή η κυριαρχία δεν μπορεί ποτέ να αποκατασταθεί. Ο Ατλαντικός κύκλος, τον οποίο αναφέρουμε ως Δύση, έχει ήδη χάσει το ανεξέλεγκτο παγκόσμιο μονοπώλιο ισχύος που είχε από την αρχή της αποικιοκρατίας. Αυτή είναι η αλλαγή των αιώνων.Αυτή η αλλαγή, αυτή η ανακατανομή εξουσίας έχει κάνει την Τουρκία μία από τις αναπτυσσόμενες δυνάμεις του κόσμου. Η συνειδητοποίηση και η ταυτότητα που χτίσαμε αυτήν τη στιγμή απαιτεί μεγάλη δράση και αυτές οι ενέργειες θα αναληφθούν. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι το αποτέλεσμα αυτής της μετατόπισης ισχύος αυτού του σημείου αιχμής στην ιστορία, της έκκλησης των μεγάλων αξιώσεων στο παρόν”.
Ο ανόητος δεν φαίνεται να καταλαβαίνει πως η Δύση δεν ήθελε ποτέ την Τουρκία. Ότι οι Ευρωπαίοι σιχαίνονται τους Τούρκους. Κυρίως οι Γερμανοί που από χρόνια τώρα έχουν κατακτήσει οικονομικά τη χώρα τους, αναγκάζοντας τους να δουλεύουν σαν σκλάβοι στις επιχειρήσεις που έχουν εξαγοράσει. Απλά τη χρησιμοποιούν λόγω του πληθυσμού της ως καταναλωτική αγορά. Λόγω δε των μισθών πείνας των πολιτών της, για την παραγωγή φτηνών προϊόντων φασόν. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Όσο για την αχρεία βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, είναι απλά η αρχή του τέλους της.
Κλείνοντας θυμίζω την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ, όπου ο Δαβίδ ήταν η Ελλάδα και ο Γολιάθ η Περσία, η Ασία ευρύτερα (*). Όλες και όλοι γνωρίζουμε ποιός αναδείχτηκε νικητής στη μεταξύ τους πάλη. Έτσι λοιπόν θα συμβεί ξανά, εάν τολμήσουν οι Τούρκοι να μας επιτεθούν. Το ξέρουν, το φοβούνται και για αυτό υποχωρούν κάθε φορά, μετά τις δειλές προκλήσεις τους.
(*) Η πρώτη αναμέτρηση Ανατολής και Δύσης τελειώνει με τη νίκη του Έλληνα Δαβίδ επί του Πέρση Γολιάθ (Η αρχαία Ελλάδα και οι απαρχές της Ευρώπης, του C. Maier, Μόναχο).
από Σερένα Νομικού1 Αυγούστου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου