Συνέχεια από: Tρίτη 14 Οκτωβρίου 2025
π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Η ζωή δεν είμαι εγώ β
Απομαγνητοφώνηση
https://www.youtube.com/watch?v=mTV_6V7GvPc&list=PLCjT9ILXi93w-AW5LYulHmkpZFlEgCbnI&index=1
H ομιλία από την σύναξη των πατέρων στην Σιμωνόπετρα τον Σεπτέμβριο του 2025 επικεντρώνεται σε μια θεολογική συζήτηση μέσα από το πρίσμα του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, τονίζοντας τη διαφορά μεταξύ της δυτικής φιλοσοφικής σκέψης και της ανατολικής πατερικής παράδοσης. Ο π. Νικόλαος υποστηρίζει ότι η αληθινή ζωή είναι ο Θεός και όχι η ψυχοβιολογική ή λογική ύπαρξη του ανθρώπου, επισημαίνοντας ότι ο πνευματικός θάνατος είναι ο χωρισμός από τον Θεό, με κεντρί την αμαρτία και τη φιλαυτία. Η φιλαυτία ορίζεται ως η ειδωλοποιητική λατρεία του εαυτού και η άρνηση συμμετοχής στον Θεό, ενώ η ασκητική προσπάθεια στοχεύει στη μετατροπή αυτής της ναρκισσευόμενης φιλαυτίας σε θυσιαστική αγάπη προς τον Χριστό.
10:16…αυτός δεν με ξέρει εμένα, τα δώρα μου ξέρει, με μένα δεν ασχολείται. Με τον εαυτό του ασχολείται, αυτοαπασχολείται. Στους άλλους λέει, στους τρίτους και τους δεύτερους λέει, εν τη υπομονή υμών κτίσασθαι τας ψυχάς υμών. Κάντε υπομονή, αυτό το κτίσασθαι τας ψυχάς υμών, θα κερδίσετε τις ψυχές σας, θα κερδίσετε δηλαδή το Θεό. με την υπομονή κερδίζεις. Κοιτάξτε όμως, σε όλες τις περιπτώσεις πόσο βαθιά μέσα μας είναι. Εγώ μια μοναχή γνώρισα, μια αγία όμως, όταν ήμουν νεαρός διάκονος, η οποία είχε αυτό το πνεύμα. Επάσχε από καρκίνο, βαριά. Εγώ είχα σχέση με τον γέροντα Παΐσιο και τον έβλεπα συχνά. Και μου λέει, θα μεταφέρετε ένα μήνυμα στον γέροντα, και μου λέει, όχι να γίνω καλά, αλλά να υπομείνω με ευγνωμοσύνη. Θυμάμαι ότι συγκλονίστηκα, τόσο βαριά ήταν. Να σας πω κάτι αδελφοί μου, πριν κοιμηθεί είδε τον ζώντα Χριστό. Και ήμουν από αυτούς που άκουσαν την κασέτα, σε κασέτα το διηγείται με αναφιλητά, και Τον περιέγραφε πως είναι και πως της μίλησε, και μετά από τη θέα αυτή εκοιμήθει. Μόνο αυτήν θυμάμαι, που να είναι σε δυσκολία, όπως είμαστε όλοι μας κατά καιρούς, και να λέει Θεέ μου, να δω εσένα τώρα, και εμείς λέμε να βγούμε από αυτό το πράγμα.
Λένε οι πατέρες βέβαια, όταν έχεις τον πειρασμό, κοίτα να δείς για ποιο λόγο ήρθε. Και εμείς κοιτάμε να φύγει ο πειρασμός. Άμα φύγει ο πειρασμός, δε θα ξέρεις για ποιο λόγο ήρθε. Μπορεί να σου στείλει και άλλο μετά ο Θεός για να καταλάβεις. Ο Θεός μας εκπαιδεύει, μας γυμνάζει, ανάλογα με το που είναι ο καθένας. ..όσο πιο μεγάλο πρόβλημα έχει, του δίνει δόξα και τιμή, για να καταλάβεις τη ματαιότητα. Άμα δει κάποιον, ο οποίος είναι πολύ δειλός και φοβισμένος, του δίνει αρρώστια. Για να στραφεί προς Αυτόν, για να καταλάβει ότι η ζωή είναι Αυτός. Δεν είναι η ζωή αυτή, αλλά είναι Αυτός. Το λέει παρακάτω ο Άγιος Μάξιμος. Θάνατος μεν εστίν ο του Θεού χωρισμός. Ποιος το καταλαβαίνει αυτό το πράγμα όπως το λέει ο Άγιος Μάξιμος. Σήμερα, ο θάνατος είναι να σταματήσει να χτυπά η καρδιά του, η δυστυχία. Κέντρο δε του θανάτου η αμαρτία. Τα λέει ο Παύλος αυτά. Ποιοι τα νιώθουν έτσι; Αυτό είναι θάνατος επειδή είναι χωρισμός από το Θεό. αίσθηση θανάτου έχει κανείς μόνο όταν είναι χωρισμένος από το Θεό. με τον Θεό δεν υπάρχει αίσθηση θανάτου. Η αίσθηση και ο φόβος του θανάτου έρχεται από το χωρισμό. Από την απομόνωση. Είμαι μόνος επειδή με κέρδισε η αμαρτία. Αλλά η ζωή σε κάθε περίπτωση δεν είμαι εγώ. Δεν είναι ιδεολογική και ψυχολογική η ζωή. Η ζωή είναι μια πίστα, να πατήσει κανείς, αλλά που να πατήσει, για να πραγματοποίησει την αληθινή ζωή ή να μην την πραγματοποιήσει. Ορεξάμενος ο Αδάμ, αφού το δέχτηκε το κεντρί, ομού του της ζωής ξύλου και του Θεού και του παραδείσου εξόριστος γέγονε, και τα έχασε όλα, όλα αυτά που συνιστούσαν την όντως ζωή. Και επηκολούθησε ο του σώματος θάνατος, είναι βασική θέση του Αγίου Μαξίμου. Ο του σώματος θάνατος είναι κατάσταση ουδέτερη, ηθικά άμεμπτη, δεν έχει πρόβλημα. Είμαστε κουρασμένοι τώρα κουρασμένοι, βαρεμένοι, και πόσο λάσκα; μερικές φορές οι πνευματικοί. Η ρίζα..έχει πάθη, το ένα τ’ άλλο, αρχίζει ο πειρασμός. Ο πνευματικός άμα δεν έχει πείρα, του λέει κόψε τα πάθη. Σε αυτή την περίπτωση, το στοίχημα το μεγάλο είναι, να μπορέσει ο άνθρωπος, με κατάλληλη αυτή, να στραφεί εκεί που είναι το πρόβλημα…ζωή κάτι που δεν είναι ζωή. Και αν το καταλάβει αυτό το πράγμα. Τον σπρώχνεις να κάνει στραβωμάρες και δεν τις κάνει. Όπως κάποιος που έπαθε ζάχαρο, και του φέρνεις μια τούρτα μπροστά του, και του λές φα την. Την ωραιότερη του κόσμου. Θα σου πει στάσου. Αν την φάω, μέχρι αύριο θα έχω πέσει σε κώμα. Αλλά άμα δεν ξέρει ότι έχει ζάχαρο, θα κάτσει να την φάει. Αυτό είανι το θέμα, ουσιαστικά με την αμαρτία, ειδικά την αμαρτία την οποία απολαμβάνουμε. Με την έννοια ότι λέμε, ότι αυτή είναι η ζωή. Με ρωτάνε πολλοί, γιατί δεν με βοηθά ο Θεός να κόψω το τάδε πάθος; Μα σου αρέσει. Έξω όμως λες, δε θέλω εγώ, τι κρίμα που είμαι έτσι, αλλά το αγαπάς ως ζωή. Έχεις ταυτίσει την ύπαρξη σου με αυτό το πράγμα. Και τώρα πας με το Θεό να το βγάλεις πέρα ή με τον πνευματικό. Τι τραβάνε οι πνευματικοί, τι τραβάνε….δηλαδή αντιλαμβάνεται τη ζωή του ως ζωή, και του Θεού,… ότι ο Θεός δε θέλει εγώ να είμαι ζωντανός. Και εγώ ξέρω πως θα ζήσω, πως θα είμαι ζωντανός. Και μετά λέμε, θεέ μου.
Υπάρχουν δυο είδη προσευχής. Το συνειδητό και το ασυνείδητο. Απ’ έξω λέω, Κύριε ελέησον, σώσε με, και μέσα λέω..να πάρουμε λίγο, ο Θεός το επιτρέπει. Αυτό το έλεγε πολύ ωραία ο πατήρ Πορφύριος, και έλεγε, αυτό λες εσύ. ..Αυτή είναι η αρρώστια που έχει ο άνθρωπος. Δηλαδή, και να δείτε πόσο μπαίνει μέσα και το ψυχολογικό, και το βιολογικό, και νομίζουμε ότι ο Θεός είναι τιμωρός. Ακόμα και οι μοναχοί, τον φοβούνται το Θεό. όπως έλεγε κάποιος μια φορά, Άγγλος καθολικής καταγωγής, ιερομόναχος, πανέξυπνος, και γιόρταζα εκείνη την ημέρα, και με κοιτάει με το βρετανικό του έτσι αυτό, και μου λέει, καλό παράδεισο, αλλά μην έρθει γρήγορα. Και έρχεται αυτή την στιγμή το Πνεύμα το Άγιο, και λέει, θα πεθάνετε όλοι και θα πάτε στον παράδεισο. Ποιος θα πει ναι; Βέβαια ο άνθρωπος αγαπά τη ζωή, είναι φυσιολογικό να θέλει να αφομοιώσει τη χάρη. Γι’ αυτό θέλουμε παράταση της ζωής, να πεις Θεέ μου δως μου χρόνια να αφομοιώσω τη χάρη. Εντάξει. Η βασική παρεξήγηση είναι ότι θεωρούμε ότι τη ζωή την έχουμε εμείς, ή την γνώση την έχουμε εμείς, εδώ, την αλήθεια εδώ, και τη ζωή εδώ. και έρχονται οι άγιοι και σου λένε το αντίθετο ακριβώς. Η ζωή είναι Εκείνος και ο θάνατος είναι ο του Θεού χωρισμός. Η ζωή δε εστίν ο ειπών, εγώ ειμί η ζωή. Ούτος εν τω θανάτω γενόμενος τον νεκρωθέντα εις την ζωήν ανήγαγε. Δεν υπάρχει περίπτωση, όταν έχει κανείς επικοινωνία μετά του Θεού, ας είναι ένα δευτερόλεπτο, εκείνη την στιγμή λέει, ζω όντως τώρα. Τώρα εγώ ειμί. Υπέροχο. 20:39
ΑΛΛΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΕΝΕΚΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ, Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ..
ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου