Καλῶς τὸν νέο μεταπατερικὸ
θεολόγο π. Νικ. Μανώλη!
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης
Προτείνουμε και την κανονική οικονομία για να αποφύγουμε τους παραλογισμούς
Καλῶς τὸν νέο μεταπατερικὸ θεολόγο π. Νικόλαο Μανώλη, ὁ ὁποῖος στὴ θέση τῆς θεο-λογικῆς βάζει τή ...λογική του καὶ τό ...μυαλό του! Ποὺ διαγράφει τὴν δισχιλιόχρονη ἁγιοπατερικὴ Παράδοση καὶ εἰρωνεύεται ὅσους ἐφαρμόζουν τὴν θεο-λογικὴ τῶν Ἁγίων! Ποὺ ἔτσι, ὑβρίζει ἔμμεσα τοὺς Ἁγίους ποὺ ἐφάρμοσαν καὶ μᾶς δίδαξαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς καὶ διδάσκει μιὰ «μαϊμοῦ» ἀποτείχιση Τελεβάντιας καὶ Ζησιακῆς ἐμπνεύσεως καὶ προελεύσεως! Δὲν ἀρνεῖται, βέβαια, ὅτι ὑπάρχουν αἱρετικοί, ἀντίθετα κι αὐτὸς ὀνομάζει τοὺς Οἰκουμενιστὲς Παν-αιρετικούς! Ἀλλὰ διδάσκει -ἀσεβώντας σὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους- ὅτι οἱ καιροί μας δὲν προσφέρονται γιὰ ἐφαρμογὴ ὅσων μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες! Ἄρα, λοιπόν, ἀνοίγει τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου καὶ δίνει τὸ δικαίωμα σὲ κάθε ποιμένα, νὰ ἐφαρμόζει τὴν Οἰκονομία, ἀντὶ γιὰ τὴν Ἀκρίβεια! Νὰ κρίνει κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ ἐφαρμόζει τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μὲ τὶς διαθέσεις του! Νὰ διδάσκει ὅ,τι αὐτὸς θεωρεῖ ὡς τὸ λογικότερο καὶ νὰ διαγράφει τὴν δοκιμασμένη Ἁγιογραφικὴ διδασκαλία καὶ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοῦ κάθε θέματος.
Οἱ Ἅγιοι, π. Νικόλαε, δίδασκαν νὰ προτιμοῦν οἱ πιστοὶ νὰ στεροῦνται τὸν ἐκκλησιασμό, καὶ τὴν Θ. Κοινωνία, καὶ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, παρὰ νὰ τὴν λαμβάνουν ἀπὸ αἱρετικοὺς ἢ αἱρετίζοντες, για νὰ μὴν κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές. Αὐτὴ ἡ διδασκαλία δὲν εἶναι ἐφεύρεση τῶν νῦν ἀποτειχισμένων, ἀλλὰ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, στὴν μνήμη τῶν ὁποίων ἐσὺ ἀσεβεῖς, ἀποβαίνοντας δυναμικὸς ὀπαδὸς τοῦ Τελεβάντου καὶ μάλιστα «βασιλικότερος» αὐτοῦ καὶ δογματίζων ὅτι αὐτὰ εἶναι …ἀδύνατα σήμερα!!! Καὶ δὲν φτάνεις μόνο μέχρι ἐκεῖ, ἀλλὰ φτάνεις νὰ χαρακτηρίζεις «ἰδιαζόντως ρατσιστικὴ» τὴ στάση ὅσων συνιστοῦν τὸν δρόμο τῆς Ἀκριβείας! Ὥστε καὶ ρατσιστές, πάτερ; Μᾶς εἶπεςδαιμονισμένους, τώρα ρατσιστές! Νὰ δοῦμε ποιόν ἄλλο χαρακτηρισμὸ κρύβουν τὰ κατάστιχά σου. Πάντως σ’ αὐτὸ τὸν κατήφορο δὲν θὰ σὲ ἀκολουθήσουμε.
"Π.Π."
Προτείνουμε και την κανονική οικονομία για να αποφύγουμε τους παραλογισμούς
Το κείμενο της αρχικής συμφωνίας με τους αγιορείτες πατέρες (πριν κάνουν τη γνωστή κωλοτούμπα) που παραθέτω στη συνέχεια, τα λέει όλα... Αυτήν είναι η θέση μας, για να αποφύγουμε την άτοπη “λύση” - ουτοπία, να πούμε στους 20.000 πιστούς που έχουμε στο πετραχείλι μας ή μας ακολουθούν και είναι ακροατές των Ομιλιών μας (του π. Θεοδώρου Ζήση, του π. Φωτίου Βεζύνια και του γράφοντος, που έχουμε διακόψει το μνημόσυνο), να εκκλησιάζονται σε σπίτια και αγρούς. Να λέμε δηλαδή να κάνουν Ανάσταση, το “δεύτε λάβετε Φως” στο κελί τους, μόνοι τους! (Αυτό ακούστηκε στους διαδρόμους κατά την ημερίδα, από ρασοφόρους “εμπνεόμενους αγιοπνευματικά” συμβουλεύοντας διάφορους· τους παρότρυναν επίσης ως πιο ευλογημένη λύση να μην κοινωνήσουν το Πάσχα αν δεν βρουν Εκκλησίες στις οποίες δεν μνημονεύονται οι επίσκοποι!!!).
Είναι αδύνατον σε αυτήν την συγκυρία να εφαρμοστεί η ακρίβεια του κανόνα από όλους τους πιστούς. Οι αγιορείτες αλλά και αρκετοί λαϊκοί, μπορούν εύκολα να τηρήσουν την ακρίβεια και να κάνουν αυτό που είναι το άριστο και επαινούμενο και που ενδεχομένως πράττω κι εγώ. Για τον περισσότερο λαό, είναι αδύνατον. Γιατί αν προσθέσουμε τα πνευματικά παιδιά και άλλων ιερέων που προέβησαν σε διακοπή μνημοσύνου αλλά και πλήθος άλλου πιστού λαού... θα έχουμε ένα τεράστιο αριθμό. Θα τους απαγορέψουμε να εκκλησιάζονται; Θα τους προτείνουμε την ακοινωνησία; Έλεος με τους παραλογισμούς...
Η ιεροκανονική πρόταση της οικονομίας, σε αυτήν την φάση, θα βοηθήσει πάρα πολύ στο να αδειάσουν οι Ναοί των οικουμενιστών ιερέων και επισκόπων από πιστούς και να πλημμυρίσουν από εκκλησίασμα οι Ναοί των παραδοσιακών ιερέων. Αυτό θα βοηθήσει τους ιερείς αυτούς που θα εισπράξουν την προτίμηση του λαού ως ανταμοιβή για την παραδοσιακή τους γραμμή, να επιλέξουν τη διακοπή μνημοσύνου γρηγορότερα. Η αναγκαστική επιβολή του δρόμου της ακρίβειας στην σημερινή συγκυρία, επαναλαμβάνω, οδηγεί σε ατραπούς επικίνδυνους. Πιστεύω πως ξεκινά από μια θεώρηση εγωιστική, φανατική και ιδιαζόντως ρατσιστική. Με τα αφτιά μου άκουσα ρασοφόρο, δεν τον ονομάζω, υποτίθεται παραδοσιακό και αποτειχισμένο, να λέει πως πρέπει να φροντίσουμε τους ζηλωτές πιστούς γιατί όλοι οι άλλοι έχουν χαμένο το παιχνίδι!!! Είναι απόδειξη της έλλειψης ποιμαντικής μέριμνας γιατί ο συγκεκριμένος πατήρ δεν έχει ποίμνιο.
Διαβάστε και απαντήστε, αν έχετε τις γνώσεις, πού είναι το αντικανονικό λάθος! Σημειωτέον ότι σε αυτήν την λύση συμφωνούν και ο γέροντας Γαβριήλ και πολύ άλλοι κελιώτες αγιορείτες μοναχοί. Είναι η θέση επίσης και των Ορθοδόξων πιστών της Μολδαβίας και της Ρουμανίας. Σε αυτό συμφώνησαν και οι αγιορείτες πατέρες που διοργάνωσαν την Ημερίδα, πριν κάνουν την κωλοτούμπα.
Αυτό που παραθέτω στη συνέχεια, ήταν η τελευταία παράγραφος του συμφωνηθέντος ψηφίσματος της Ημερίδος. Αλλά ο πειρασμός έκανε τη δουλειά του...
"Συνιστάται στους πιστούς να αποφεύγουν να εκκλησιάζονται όπου λειτουργούν ή μνημονεύονται φανεροί αιρετικοί οικουμενιστές επίσκοποι και ιερείς. Να προτιμούν να πηγαίνουν εκεί που λειτουργούν ορθόδοξοι στο φρόνιμα επίσκοποι και ιερείς, έστω και αν για κάποιους λόγους δεν έχουν κόψει το μνημόσυνο των αιρετιζόντων, και αυτό κατ' οικονομίαν.
Το άριστο και επαινούμενο κατά την κανονική ακρίβεια είναι να εκκλησιάζονται εκεί που δεν μνημονεύονται οι αιρετίζοντες, εκεί δηλαδή που οι ιερείς έχουν προχωρήσει σε διακοπή μνημοσύνου".
ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ για ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ. Οι συμβουλές του π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ. ΜΠΗΚΑΜΕ, στην ΠΕΡΙΟΔΟ των ΔΙΩΓΜΩΝ . Είμαστε προετοιμασμένοι; ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Η απάντηση μας. 4 ακόμη "επίμαχες" τοποθετήσεις.
"Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας,
ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἶχε μερικὴ ἐλευθερία.
Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.
Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε.
Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε.
Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.
Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε;
Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.
Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;
Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὰς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.
Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴμεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό;
Ἔχομε ἐμεῖς τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐταπάρνησιν τοῦ μάρτυρος ἐκείνου, ποὺ ἄκουε νὰ πλησιάζῃ τὸ μούγκρισμα τῶν λεόντων καὶ ἔλεγε· «Nά, ἀκούεται ἡ σάλπιγξ, ἀκούεται ἡ σάλπιγγα ποὺ μὲ καλεῖ»;
Ἔχομε ἐμεῖς τέτοια αὐταπάρνησι καὶ θυσία; Ἐμεῖς οἱ ὑλικοί, οἱ γήινοι ἄνθρωποι, μποροῦμε νὰ φτάσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ ἔφτασαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἥρωες; Ἔχουμε τὴν αὐταπάρνησιν αὐτὴ τῆς Μαριάμ, μιᾶς ταπεινῆς ὑπηρετρίας, ἡ ὁποία κατώρθωσε νὰ κερδίσῃ τὴν Φαβιόλα;"
Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 27
ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΗΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΗΣΗ, ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ.
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ.
Oργανώνουμε λοιπόν τον συλλογικό μας βίο με βάση την ποσοτική εκτίμηση των απαιτήσεων. Που θα πει: εμπιστευόμαστε τις κοινωνικές μας στοχεύσεις, τους όρους της κοινής επιβίωσης, την προσωπική μας δημιουργική καταξίωση σε μέτρα και κριτήρια ποσοτικά. Kαι αν μεν ο μέσος όρος κατά κεφαλήν καλλιέργειας στην οργανωμένη συλλογικότητά μας είναι υψηλός, τότε η πλειοψηφία πιθανόν να εγγυάται ικανοποιητική ανταπόκριση σε ποσοτικές απαιτήσεις. Aν όμως η πλειονότητα είναι «λειτουργικώς αναλφάβητη», εμφανίζει γλωσσικό εκφυλισμό, μειωμένη ικανότητα σκέψης και κρίσης, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Δηλαδή:
Για να κερδίσει ένα κόμμα την εύνοια της άποιας πλειοψηφίας, πρέπει να παραιτηθεί από την ορθολογική επιχειρηματολογία, να εκφραστεί σε επίπεδο μειωμένης νοητικής ικανότητας. Nα αποφύγει τη γλώσσα της ειλικρίνειας, τη ρεαλιστική πολιτική ανάλυση. Nα παραβλέψει ή και να κολακέψει την έλλειψη καλλιέργειας, την ποδοσφαιρολαγνεία, την επιθεωρησιακή σαχλαμάρα, τις χυδαίες καταναλωτικές ενορμήσεις. Oφείλει (επαγγελματικά) να αγνοήσει την ποιότητα, αφού αφορά μόνο μειοψηφίες. Nα αδιαφορήσει για την κρίση των «επαϊόντων», για τους «γυμνασμένους νόες», για τις απροκατάληπτες και ανιδιοτελείς αξιολογήσεις.
Oμως, η μακροχρόνια προσαρμογή σε αυτή την αυτονόητη δεοντολογία δημιουργεί ανεπίγνωστους εθισμούς. Oι επαγγελματίες της πολιτικής στη μανιασμένη τους προσπάθεια να κερδίσουν τη μεγάλη μάζα των λιγότερο καλλιεργημένων και μειωμένης ευφυΐας ψηφοφόρων, παραιτούνται, προοδευτικά και ασυναίσθητα, από κάθε ποιότητα σκέψης και λόγου. Eίναι αυτή, ίσως, μια εξήγηση για το δραματικότερο μάλλον σύμπτωμα σήμερα του ελλαδικού πολιτικού βίου: άνθρωποι ευφυείς (κατά τεκμήριο), με εντυπωσιακές σπουδές, μακρά θητεία σε υψηλών απαιτήσεων διεθνή περιβάλλοντα, να μην αντιλαμβάνονται πότε ξεπέφτουν σε μικρονοϊκά ρητορεύματα, επιχειρηματολογικές παιδαριωδίες, βλακώδεις κομματικούς κομπασμούς, φτηνιάρικα τεχνάσματα για να εντυπωσιάσουν. Δεν καταλαβαίνουν ούτε καν πότε αυτοχειριάζονται πολιτικά, αυτοκαταδικάζονται σε ανυποληψία, καταντάνε περίγελως.
Tους βλέπουμε να καβγαδίζουν με ανατριχιαστική μικρόνοια, σαν γλωσσούδες γειτόνισσες, να μιλάνε ακατάσχετα για να μην προλαβαίνει ο αντίπαλος να αρθρώσει αντίρρηση – κοκορευόμενοι εγωλάγνοι που γεννάνε ντροπή, πόνο και απελπισμό στον τηλεθεατή με το ανθρώπινο κατάντημά τους. Kαι επανέρχεται εφιαλτικό το ερώτημα: Eίναι άραγε προϋπόθεση της νεωτερικής δημοκρατίας η αυτοπαγίδευσή της σε μέτρα και κριτήρια μειωμένης ευφυΐας και καλλιέργειας, αποκλεισμού της ποιότητας, θριάμβου της ψευτομαγκιάς;
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου