Η 24ωρη κατήχηση δεν γνωρίζει ανάπαυση, διεισδύει σε κάθε τομέα, εισβάλλει παντού στη ζωή μας: εμπορική διαφήμιση σε τεράστιες δόσεις, με επακόλουθο τις οικογένειες ουράνιου τόξου, τις φυλετικές ποσοστώσεις και την ευτυχία που υπόσχονται σε βολικές μηνιαίες δόσεις- μουσικά φεστιβάλ, κινηματογραφικές παραστάσεις, μονόδρομες τηλεοπτικές σειρές και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. Εδώ και αρκετό καιρό, η κυβέρνηση ασχολείται επίσης (οι χρωματικές αποχρώσεις αλλάζουν, η υπακοή στο παγκοσμιοποιημένο Κοράνι παραμένει) με τις "θεσμικές επικοινωνίες". Όλο και πιο ξεδιάντροπη προπαγάνδα στα πολιτιστικά πρότυπα της τελματωμένης Δύσης. Πριν από χρόνια, τουλάχιστον, υπήρχε ένα είδος προειδοποίησης, ένα μεγάλο Π, το λογότυπο της "διαφήμισης της προόδου".
Πομπώδεις ψευτοηθικιστικές κοινοτοπίες για τη χρήση της "plebe frumentaria1" εξ ολοκλήρου άρτος και θεάματα, ο Benedetto Croce θα το έλεγε κυβερνητική ηθική, μια κοινότοπη, αδύναμη, καθησυχαστική, επίσημη σκέψη, με συνοφρυωμένο πρόσωπο, που σε κάνει να αισθάνεσαι καλός πολίτης και ωραία ψυχή. Εξάλλου, το Π και η διατύπωση"διαφήμιση της προόδου" ήταν μια πράξη ειλικρίνειας: η διαφήμιση είναι η μορφή επικοινωνίας στην οποία επιτρέπεται το ψέμα. Η πρόοδος αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα ότι είναι μια απάτη, που την πιστεύει η συλλογική αδιαφορία των αστόχαστων, εύπιστων μαζών, με τα ελεγχόμενα, παβλοφικά αντανακλαστικά τους.
Τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε, κολλημένες στα στέγαστρα των στάσεων των μέσων μαζικής μεταφοράς, μια άλλη γλυκανάλατη σειρά από "διαφημίσεις προόδου", με τη μορφή αφισών της ΕΕ. Όλα υπό τη σημαία της "αλληλεγγύης", των "δικαιωμάτων", της "πολυμορφίας", της "προστασίας" και κυρίως του νέου πράσινου ρήματος. Το κοινό μήνυμα της εκστρατείας περιέχει μια πραγματική προσβολή της νοημοσύνης: η Ευρώπη είσαι εσύ. Μας πιάνουν από τη μύτη και πρέπει να σκιαγραφήσουμε, ή μάλλον να πιστέψουμε, να υπακούσουμε, να πολεμήσουμε. Για να υπογραμμιστεί ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας του παραδείσου με έδρα τις Βρυξέλλες, υπάρχει επίσης μια μετάφραση με μεγάλα γράμματα: είσαι εσύ. Η Ευρώπη είμαι εγώ, διαβάζω, υπαινικτικά. Σε κάνει να θέλεις να προβείς σε ευθανασία ή να πας σε ψυχίατρο, έναν καλό, δεδομένης της σοβαρότητας της υπόθεσης.
Κάθε αφίσα έχει στο κέντρο της μια φωτογραφία που, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, θα είχε χαρακτηριστεί ως προπαγάνδα του Λευκού Μύλου. Νέοι Ευρωπαίοι χαμογελαστοί, ευτυχισμένοι με την ποικιλομορφία τους, τη συμμετοχικότητα, περήφανοι για τα φανταστικά δικαιώματα που απολαμβάνουν, για την Εδέμ στην οποία ζουν. Βρισκόμαστε στον παράδεισο και δεν το καταλαβαίνουμε, ανόητοι που είμαστε. Μια από τις αφίσες μας τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή. Δημοκρατία, ποικιλομορφία, προστασία του κλίματος, τα συνθήματα που προσφέρονται στους homo europaeus που περιμένουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι μάρτυρες στη φωτογραφία είναι ένας νεαρός μιγάς με κυρίαρχα νέγρικα χαρακτηριστικά, δίπλα σε έναν νεαρό "Ευρωπαίο ιθαγενή" ("ιθαγενείς Αμερικανοί" είναι οι τελευταίοι Ινδιάνοι στους καταυλισμούς). Οι δυο τους κρατούν ένα όμορφο κοριτσάκι με δυσδιάκριτα χαρακτηριστικά, τον Ευρωπαίο του αύριο.
Το μήνυμα είναι διττό: το γραπτό μήνυμα αφορά τον "κλιματικό" νεοπεριβαλλοντισμό, την κοσμική θρησκεία των ολιγαρχιών κατά των λαϊκών στρωμάτων. Η εικόνα προωθεί την εθνοτική και πολιτισμική διασταύρωση, μία από τις πτυχές της ιδεολογίας της "ποικιλομορφίας". Το πεπρωμένο είναι σφραγισμένο από κάθε άποψη, η σύμπτωση με την ατζέντα των Illuminati του Νταβός είναι απόλυτη. Αποτέλεσμα, βιομηχανική ερημιά, μειωμένη κινητικότητα για τους μιγάδες δουλοπάροικους, αλληλεγγύη, δημοκράτες, "πράσινα" σπίτια με μη βιώσιμο κόστος.
Η εικόνα μας θύμισε το "Σχέδιο Καλέργη". Μιλάμε γι' αυτό με μισόλογα, προειδοποιώντας ότι πρόκειται για μια απαξιωμένη, συνωμοσιολογική, παρανοϊκή θέση. Έτσι λένε οι καλοθελητές. Το σχέδιο βρίσκεται στα γεγονότα, ωστόσο, και μικρή σημασία έχει ότι δεν πρόκειται για συνωμοσία που οργανώνεται σε καπνισμένα δωμάτια από κουκουλοφόρους κακοποιούς. Είναι η σταδιακή εθνοτική αντικατάσταση των ευρωπαϊκών πληθυσμών από άλλους από τον παγκόσμιο Νότο. Ο κόμης Richard Coudenhove Kalergi, ιδρυτής του κινήματος Paneuropa, ένας Αυστριακός αριστοκράτης με μητέρα Γιαπωνέζα που γεννήθηκε στο Τόκιο το 1894 και πέθανε το 1972, διατύπωσε μια θεωρία σχετικά με αυτό. Κάτι πρέπει να μέτρησε, ο πολυεθνικός ευγενής, διότι το Paneuropa - με επικεφαλής για πολλά χρόνια τον Όθωνα των Αψβούργων, θεωρητικό κληρονόμο της έκπτωτης Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας - έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένα διετές βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει το όνομα του Καλέργη και του Καρλομάγνου. Ο ίδιος ήταν ο πρώτος παραλήπτης, ενώ με τον καιρό ακολούθησε η αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων των Γιούνκερ, Μέρκελ, Περτίνι, οι οποίοι βραβεύτηκαν για τη συμβολή τους στην οικοδόμηση "μιας ενωμένης και ειρηνικής Ευρώπης". Παρεμπιπτόντως: το 2018 το βραβείο απονεμήθηκε, μετά θάνατον, στους "100 και πλέον ήρωες του κινήματος Euromaidan (οι Ουράνιοι Εκατό)", αυτούς του αιματηρού πραξικοπήματος του 2014 στο Κίεβο.
Οι πρώτες επιχορηγήσεις προς τον Καλέργη, τη δεκαετία του 1920, μετά το τέλος των κεντρικών αυτοκρατοριών των οποίων ήταν νεαρός αξιωματούχος, προήλθαν από τους τραπεζικούς οίκους Rothschild και Warburg. Η ιδεολογία του Kalergi συνίστατο στη θεωρητικοποίηση ενός είδους καθολικού δικαιώματος διοίκησης από την οικονομική ελίτ, η οποία οριζόταν ως η "κυρίαρχη πνευματική φυλή". Της αφιέρωσε ένα φυλλάδιο του 1922, Adel, στα γερμανικά αριστοκρατία, ευγένεια, το οποίο κατέληξε στο κύριο έργο του, Πρακτικός Ιδεαλισμός, του 1925. Ένα οξύμωρο, το πρώτο από τα χίλια που διανθίζουν το παρόν.
Η εξύψωση της συγγένειας και της ενδογαμίας -απόσταγμα καθαρού ρατσισμού- ίσχυε μόνο για τις ελίτ. Ο Kalergi θαύμαζε στον ύψιστο βαθμό την επιλεκτική ανάμειξη της οικονομικής ολιγαρχίας "που γεννήθηκε από την ένωση μεταξύ των καλύτερων στοιχείων του εβραϊκού έθνους και εκείνων της αρχαίας φεουδαρχικής αριστοκρατίας, από την οποία θα προκύψει η αριστοκρατία του μέλλοντος". Κατά λέξη απόσπασμα κειμένου. Στην κορυφή, αυτοί, ανώτεροι από τον πλούτο, αλλά, φαίνεται να καταλαβαίνουν, και από το αίμα. Κάτω, όχι πια ομοιογενείς λαοί, ξεχωριστές φυλές, εθνοτικές ομάδες, η καθεμία με τις δικές της ιδιαιτερότητες, αλλά ένας νέος λαός που πρέπει να γίνει μιγάς, αδύναμος στο χαρακτήρα αλλά με "ισχυρό πνεύμα", που παράγεται από τη συγχώνευση Ευρωπαίων και Αφρικανών.
Το διπλό πρότυπο του Kalergi αποσκοπούσε στην αποκατάσταση της εξουσίας με διαφορετική μορφή στις αριστοκρατίες που έμοιαζαν ηττημένες από τον "δημοκρατικό" αιώνα. Διαθέτοντας μοναδικά τα φυλετικά και πνευματικά χαρακτηριστικά που ήταν κατάλληλα για ηγεσία, "ο υψηλότερος τύπος ανθρώπου" μέσω επιλεκτικών ενώσεων, η ανανεωμένη "αριστοκρατία" προοριζόταν να βασιλεύσει πάνω σε μικτούς λαούς, καρπός της επιδιωκόμενης και γενικευμένης συγχώνευσης, ένας κατακερματισμένος πληθυσμός, που έτεινε να είναι υπάκουος, ένα πλήθος που έμοιαζε στην εμφάνιση με τους αρχαίους Αιγύπτιους. "Όπου η ενδογαμία και η διασταύρωση συναντώνται υπό ευνοϊκές προϋποθέσεις, δημιουργούν τον υψηλότερο ανθρώπινο τύπο. Η ευρασιατική-νεγροειδής φυλή του μέλλοντος θα αντικαταστήσει την πολλαπλότητα των λαών με μια πολλαπλότητα προσωπικοτήτων". Η αρχική αιτιολόγηση - συναρπαστική μετά το πολεμικό μακελειό του 20ού αιώνα, το οποίο ο Ernst Nolte ονόμασε "ευρωπαϊκό εμφύλιο πόλεμο" - ήταν η ειρήνη: "όταν ένας Γάλλος δεν αναγνωρίζει πλέον τον εαυτό του από έναν Γερμανό, κάθε θέληση για πόλεμο θα πάψει".
Αυταπάτη συνωμοσίας, παραλήρημα. Σωστό, αν μιλούσαμε για έναν μεμονωμένο εκκεντρικό- δεν ισχύει αυτό για τον Καλέργη, σημαίνοντα πρωτοπόρο της νεοευρώπης. Παράνοια, αν ήταν ο μόνος που έχει εκφράσει τους ίδιους στόχους. Ο ίδιος ο Eugenio Scalfari, ιδρυτής της Repubblica, της ιταλικής εφημερίδας του υπερεθνικού φιλελεύθερου προοδευτισμού, έγραψε το 2017 για τις μεταναστευτικές ροές: "η μικτή αναπαραγωγή, η τάση προς τη γέννηση ενός ενιαίου λαού, διαφαίνεται ως θετικό φαινόμενο. Πρόκειται για ένα μέλλον που πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός δύο ή τριών γενεών και πρέπει να πραγματοποιηθεί πολιτικά από την Ευρώπη. Και αυτό πρέπει να είναι το καθήκον της ευρωπαϊκής αριστεράς, ιδιαίτερα της ιταλικής αριστεράς". Ο Jorge Mario Bergoglio εξέφρασε την ίδια θέση σε συζητήσεις με τον Scalfari: "αναζωογονήστε τον πληθυσμό μας, ευνοήστε την ενσωμάτωση των φυλών, των θρησκειών, του πολιτισμού". Ο ΟΗΕ είχε δημοσιεύσει ένα έγγραφο το 2000 στο οποίο ανέφερε ως λύση "την αντικατάσταση της μετανάστευσης αντί της προώθησης μιας πολιτικής ενίσχυσης των οικογενειών για την ενθάρρυνση των γεννήσεων".
Κανένας συνωμοσιολόγος δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τα γεγονότα. Οι διαφημιστικές πινακίδες του Ευρωπόιντ, λοιπόν, είναι ένα ακόμη λιθαράκι "διαφήμισης της προόδου" στην ατζέντα των ελίτ. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει δομημένο και οργανωμένο σχέδιο Καλέργη, αλλά η πραγματικότητα δεν λέει ψέματα. Ο Σκάλφαρι προορίζει την πολιτική αριστερά για το έργο, αλλά έκανε λάθος: και σε αυτό, επίσης, η δεξιά και η αριστερά είναι ίσοι. Η υπερφίαλη πονηριά του συστήματος εξασφαλίζει ότι οι αντικοινωνικές και αντιλαϊκές ρυθμίσεις εφαρμόζονται από τις λεγόμενες "αριστερές" κυβερνήσεις. Ο πρώτος θεωρητικός στην Ιταλία ήταν ο Τζιάνι Ανιέλι, μεγάλος ωφελημένος από την ιδιωτικοποίηση των κερδών και τη δημοσιοποίηση των ζημιών.
Οι πρωτοβουλίες υπέρ της μετανάστευσης λειτουργούν καλύτερα αν προέρχονται από τη "δεξιά". Πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, υπόσχεται δυνατά σχέδια για την ενθάρρυνση της γεννητικότητας, ναυτικούς αποκλεισμούς και ένα άγριο πρόσωπο στην Ευρώπη. Φτάνοντας στην αίθουσα ελέγχου, ζητά πεντακόσιες χιλιάδες ξένους για τη γεωργία (η Lollobrigida του Fdi), διακόσιες πενήντα χιλιάδες ετήσιες εισόδους (ο "μετριοπαθής" Lupi στην ποσόστωση CL) και ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο εσόδων (ο Tajani του Μπερλουσκόμο). Τίποτα το περίεργο: υπάρχει πραγματικά έλλειψη νέων ιταλικών γενεών, εν μέσω ηδονισμού, καταναλωτισμού, εκτρώσεων και "νέων δικαιωμάτων". Ακόμη και η Σαρδηνία, μια από τις φτωχότερες περιοχές της Ευρώπης, αναφέρει έλλειψη εργαζομένων στον τουρισμό, τον κύριο πόρο του νησιού. Υπάρχει ζήτηση για προσωπικό στο εμπόριο και στην αλυσίδα εφοδιασμού. Για πολλούς λόγους, το σχέδιο Kalergi είναι σε ισχύ.
Ο συγγραφέας του Πρακτικού Ιδεαλισμού έθεσε επίσης ως στόχο να αναγάγει τον υλισμό σε μαζική ιδεολογία. Μεταξύ των συνεπειών, μαζί με τον εγωισμό που οδηγεί στην επιθυμία να μην κάνει κανείς παιδιά, η κατανάλωση των πόρων, το τέλος των μόνιμων ηθικών αξιών, το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον έλεγχο των μαζών. Εφόσον το χρήμα είναι η μόνη παγκόσμια αξία, κερδίζει αυτός που έχει περισσότερα από αυτά και μάλιστα τα δημιουργεί- καμία κοινότητα δεν αγωνίζεται πλέον να υπερασπιστεί, να αναπαράγει και να μεταδώσει τον εαυτό της και τις αρχές της. Τότε εμφανίζεται η "διαφήμιση της προόδου" - που πληρώνεται με τους φόρους μας - η οποία αφοπλίζει ηθικά, επιβάλλει τη "διαφορετικότητα", προωθεί την αντικατάσταση του πληθυσμού, αδιαφορεί για τις αρχές, τα έθιμα και την επιμονή των λαών.
Εδώ ανοίγει επίσης ο δρόμος για την ενεργειακή αναδιάρθρωση - παρά την αρχόμενη αποβιομηχάνιση, με επικεφαλής στη Γερμανία τη μετεγκατάσταση κολοσσών όπως η Basf και η Volkswagen - τη διατροφική τρέλα, σύμφωνα με την οποία πρέπει να τρώμε έντομα και να εγκαταλείψουμε μια χιλιόχρονη διατροφή, συμπεριλαμβανομένου του κρασιού, το οποίο οι ευρωπαικές ετικέτες θεωρούν πιο θανατηφόρο από τα ναρκωτικά. Εδώ και εβδομάδες, μια άλλη "διαφήμιση προόδου" κυκλοφορεί στη Γένοβα, διαχειριζόμενη από την κεντροδεξιά. Αν μαστουρώσω, δεν θα οδηγήσω, είναι το σύνθημα. Η τελευταία αφίσα είναι ένα θολό και κοκκώδες photoshop ενός μνημείου της πόλης, της Porta Soprana. 'Αν το δω έτσι, δεν θα οδηγήσω'. Καμία καμπάνια κατά των ναρκωτικών, καμία προειδοποίηση κατά των κοκτέιλ από χάπια, οινοπνευματώδη ποτά, χημικά. Μόνο η καλοπροαίρετη πρόσκληση για τον περιορισμό της βλάβης του εθισμού.
Από την άλλη πλευρά, η Mamma Giorgia, με τον ενθουσιασμό των νεοφώτιστων που ακούνε εμπνευσμένα τη φωνή του δασκάλου, θα απαγορεύσει το κάπνισμα στην ύπαιθρο. Οι καπνιστές θα καταλήξουν σαν τα χθεσινά παιδιά, με τσιγάρα που άναβαν κρυφά στις σχολικές τουαλέτες. Αντ' αυτού η κοκαΐνη, το σκληρό ποτό, τα χάπια και άλλες βρωμιές κυκλοφορούν ελεύθερα. Οι γενιές αποδυναμωμένες έτσι, θα σκέφτονται τα πάντα εκτός από το να κάνουν παιδιά, να χτίσουν ένα μέλλον. Ο Καλέργης κερδίζει: πλούτος, εξουσία, ενδογαμία, υγεία, στην κορυφή. Από κάτω, μια ασυδοσία, μια παντοδύναμη πλέμπα, διαβρωμένη από ελαττώματα και ιδιοτροπίες (συγγνώμη για τα "ανθρώπινα δικαιώματα").
Σχεδόν λυπάμαι το κοριτσάκι στην αφίσα με το "χωνευτήρι". Σε ποιον κόσμο την έχουμε ρίξει, κάτω από ποιες αρχές θα ζει, τι θα πιστεύει; Ίσως πέσει κι αυτή θύμα της "διαφήμισης της προόδου", των ανούσιων συνθημάτων που πλασάρονται ως τρομερές ανακαλύψεις, γνώσεις, επιτεύγματα του καλύτερου όλων των δυνατών κόσμων, και μάλιστα του μοναδικού. Ναι, μπορούμε, όπως το σύνθημα του Ομπάμα. Ναι, μπορούμε. Αλλά τι; Και γιατί;
Σημειώσεις
1. Η έκφραση "plebe frumentaria" είναι λατινική και αναφέρεται στη φτωχή τάξη του λαού στην αρχαία Ρώμη, που εξαρτιόταν κυρίως από τον εφοδιασμό σε σιτηρά (frumentum). Η λέξη "plebe" αναφέρεται στους απλούς πολίτες, ενώ η λέξη "frumentaria" σημαίνει "σιτηρή".
ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ,ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΕΡΓΕΙΑ.
Ο ΠΟΙΟ ΕΠΙΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΑΘΟΣ, ΥΠΗΡΞΕ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ. ΑΥΤΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΦΟΡΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΧΥΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΜΕ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑ, ΓΙΑΝΝΑΡΑ, ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ.
1 σχόλιο:
Όλοι ''ΜΑΖΙ'' : μεσαιωνική ελληνική μαζίν < αρχαία ελληνική μαζίον, υποκοριστικό του μᾶζα, ήδη τον 8ο αιώνα στον Ησίοδο < *μάγ-jα, θέμα μαγ- του μάσσω (μαλάσσω, πιέζω)
https://gab.com/TommyRobinsonOfficial/posts/109988387427247892
Δημοσίευση σχολίου