ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Για να συνειδητοποιήσουμε την καταστροφή που έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν οι κυβερνήσεις μας, αρκεί να γνωρίζουμε πως στο παρελθόν η Ελλάδα δεν είχε μόνο επάρκεια λιπασμάτων, αλλά εξήγαγε ακόμη και στην Κίνα – ενώ σήμερα εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από εισαγωγές που αυξάνουν το εμπορικό μας έλλειμμα. Δεν ήταν ανεύθυνο λοιπόν να διατεθούν μόλις 183 εκ. € στον πρωτογενή μας τομέα, από τα 44 δις € που σπαταλήθηκαν στα αχρείαστα lockdowns; Δεν θα μπορούσε επί πλέον να διατεθεί ένα ποσόν στην αμυντική μας βιομηχανία, στην κλειστή ΕΒΖ που εισάγουμε ζάχαρη ενώ σαπίζουν τα επιδοτούμενα ζαχαρότευτλα στα χωράφια, στη ΛΑΡΚΟ με το εξαιρετικά πολύτιμο νικέλιο, σε επενδύσεις στις λιγνιτικές μας μονάδες για να μην πληρώνουμε πανάκριβα στο ρεύμα κοκ.; Έτσι δεν θα ευημερούσαν οι Έλληνες, αντί να εξαρτάται η επιβίωση τους από επιδόματα με δανεικά που θα επιστρέψουν πανάκριβα μέσω των φόρων, του ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων κλπ.;

.Βασίλης Βιλιάρδος

Κοινοβουλευτική Εργασία

Επιγραμματικά στο πολυνομοσχέδιο, αφού ο εισηγητής μας το ανέλυσε διεξοδικά, το πρώτο θέμα του, το εθνικό στρατηγικό σχέδιο καταπολέμησης της διαφθοράς, αποτελεί μία δέσμευση που υπήρχε στην αξιολόγηση της GRECO – της ομάδας χωρών κατά της διαφθοράς.

Εν προκειμένω, αναφορές για την προώθηση της καταπολέμησης της διαφθοράς, υπάρχουν στη 13η αξιολόγηση, στη σελίδα 51 – ενώ στη σελίδα 10 υπάρχει πρόβλεψη εκπόνησης κώδικα για την οργάνωση της Δικαιοσύνης που έχει καθυστερήσει και αναμένεται τον Απρίλιο.

Στην τελευταία αξιολόγηση της GRECO τώρα, υπήρχε ειδικότερη αναφορά σε μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την Αστυνομία στη σελίδα 6 και στην υπόθεση Novartis στη σελίδα 11 – η οποία είχε ως αποτέλεσμα την αμφισβήτηση των πολιτικών και της ακεραιότητας του συστήματος υγείας.

Η GRECO αναφέρθηκε επί πλέον στο θέμα των πληροφοριοδοτών, σε σχέση με την υπόθεση Novartis – τονίζοντας επί λέξει πως πρέπει να αναπτυχθεί και να αυξηθεί το πλαίσιο προστασίας τους, στη σελίδα 89.

Τέλος, σημείωσε το χαμηλό βαθμό εμπιστοσύνης των Πολιτών στο πολιτικό σύστημα, την κατάχρηση εξουσίας και τις δωροδοκίες πολιτικών, στη σελίδα 10 – καταθέτοντας και τις τέσσερις σελίδες στα πρακτικά.

Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, το άρθρο για το εθνικό στρατηγικό σχέδιο καταπολέμησης της διαφθοράς είναι πολύ γενικόλογο – δίνοντας την εντύπωση πως νομοθετείται τυπικά, απλά και μόνο για να εκπληρωθεί μία υποχρέωση που έχει αναληφθεί.

Στην ουσία νομοθετούνται προθέσεις για τη δημιουργία επιτροπών που θα συντάξουν το σχέδιο, χωρίς να περιγράφεται τι θα περιλαμβάνει – ενώ δεν έχει προσκομισθεί καν το κόστος των επιτροπών αυτών, από το ΓΛΚ.

Με τα άρθρα 43 έως 46 τώρα για το Ταμείο Ανάκαμψης, συνεχίζεται η ασυδοσία και η αδιαφάνεια στη διαχείριση των πόρων του – οι οποίοι δεν είναι καθόλου μεγάλοι, ενώ θα μειωθούν σε σημαντικό βαθμό από τον πληθωρισμό.

Ειδικά όσον αφορά το άρθρο 46, γιατί θα μεταβιβάζονται τα προβληματικά δάνεια από τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης, αυτοδικαίως και χωρίς καμία διατύπωση, από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στο δημόσιο;

Δεν θα πρέπει να εξασφαλιστεί τουλάχιστον πως το Δημόσιο δεν θα έχει κάποια επιβάρυνση ή δέσμευση από αυτά τα δάνεια; Όπως, για παράδειγμα, αποζημιώσεις για βλάβες, κυριότητα σε ακίνητα που έχουν νομικές εκκρεμότητες, προσφυγές για περιβαλλοντική επιβάρυνση κοκ.;

Σε ένα άλλο προβληματικό σημείο, στο άρθρο 67, αναφέρεται η κατά παρέκκλιση υλοποίηση έργων του Ταμείου Ανάκαμψης σε δημόσιες υποδομές υγείας, χωρίς έγκριση σκοπιμότητας – κάτι για το οποίο ασφαλώς απορεί κανείς.

Κλείνοντας, η προνομιακή χρήση των κοινοτικών πόρων για εισαγωγές φαίνεται στο άρθρο 79 – όπου οι επιχορηγήσεις της ηλεκτροκίνησης είναι ακατάσχετες, ενώ οι αιτούντες απαλλάσσονται από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας.

Φαίνεται λοιπόν καθαρά πως εξασφαλίζεται η επιστροφή αυτών των ποσών σε μεγάλο βαθμό στην ΕΕ – για την αγορά εξοπλισμού.

Από την άλλη πλευρά, γιατί αλήθεια να επιτρέπεται σε κάποιον που χρωστάει, να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο; Απλά για να πουλήσουν οι εισαγωγείς και να εξάγουν οι ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες;

Αντί να επενδύουμε στο οικοσύστημα ηλεκτροκίνησης, αξιοποιώντας τη ΛΑΡΚΟ, την ξεπουλάμε και επιδοτούμε την εισαγωγή. Είναι σωστή οικονομική πολιτική αυτή;

Γενικότερα στην οικονομία τώρα, είναι φανερό πως τα προβλήματα μας αυξάνονται – ενώ υπάρχουν λύσεις, τις οποίες όμως δεν έχει εφαρμόσει καμία από τις κυβερνήσεις των μνημονίων έως σήμερα.

Αντίθετα, υιοθετούνται μέτρα που τα επιδεινώνουν, όπως στο πρόσφατο παράδειγμα των 44 δις € με δανεικά που σπαταλήθηκαν – όχι για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως προπαγανδιστικά λέγεται, αλλά για τα λανθασμένα lockdowns που επιβλήθηκαν.

Λανθασμένα, αφού δεν μείωσαν ούτε τα κρούσματα, ούτε τους θανάτους – με κριτήριο χώρες που δεν το έκαναν, όπως η Ελβετία, η Σουηδία, διάφορες Πολιτείες των Η.Π.Α. κλπ.

Τα εντελώς αχρείαστα αυτά lockdowns, αύξησαν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού μας πάνω από 30 δις €, οπότε το δημόσιο χρέος μας στα 390 δις € – ενώ προκάλεσαν μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μας, αυξάνοντας το εξωτερικό μας χρέος πάνω από τα 540 δις €. 

Ως εκ τούτου, το κράτος δεν έχει σήμερα τα απαιτούμενα χρήματα να στηρίξει τους Πολίτες, για κάτι που δεν έχουν οι ίδιοι ευθύνη – για τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία που θα είναι ασφαλώς πολύ επώδυνες.

Το μακράν μεγαλύτερο λάθος βέβαια της κυβέρνησης αφορά τον τομέα της ενέργειας, με την κατακόρυφη άνοδο της εξάρτησης μας από τις εισαγωγές και με την αύξηση των τιμών της –κάτι που οφείλεται μεν κατά 50% στις διεθνείς συνθήκες, αλλά το υπόλοιπο 50% είναι καθαρά ευθύνη της κυβέρνησης. Η ευθύνη της αφορά τα εξής:

(α) το πάρτι αισχροκέρδειας στο χρηματιστήριο ενέργειας που ίδρυσε ο κ. Χατζηδάκης, εφαρμόζοντας το target model του που πρέπει να καταργηθεί – εναλλακτικά να τοποθετηθεί πλαφόν στην 4η κερδοσκοπική λειτουργία του και

(β) τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, με το κλείσιμο των λιγνιτικών μας μονάδων, παρά το ότι διαθέτουμε λιγνίτη αξίας 300 δις €.

Εν προκειμένω, ο λιγνίτης είναι μία από τις λύσεις που έχει στη διάθεση της η κυβέρνηση και δεν τη χρησιμοποιεί, αφού η συμμετοχή του λιγνίτη στο μίγμα ενέργειας ήταν 10% το 2021, από 11% το 2020 και 55% στο παρελθόν – επιλέγοντας άκριτα τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά που αφενός μεν εισάγουμε εις βάρος του εμπορικού μας ισοζυγίου, αφετέρου δεν είναι ανώδυνα για το περιβάλλον.

Η σημασία και οι δυνατότητες του λιγνίτη, φαίνονται καθαρά από τις ενέργειες των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων – μίας χώρας που έχει τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Εν τούτοις, σήμερα κατασκευάζουν μία μονάδα παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη, ισχύος 2,4 GW – με μία νέα τεχνολογία για καύση σε υψηλότερη θερμοκρασία και με δυνατότητα διακράτησης διοξειδίου του άνθρακα, για να μην επιβαρύνει την ατμόσφαιρα και να μην κοστίζει δικαιώματα ρύπων.

Η μονάδα αυτή θα κοστίσει 3,4 δις $ και θα τροφοδοτεί με ηλεκτρισμό 250.000 νοικοκυριά – ενώ, επειδή η χώρα δεν έχει λιγνίτη, θα τον εισάγει μέσω της γαλλικής EDF.

Παρ’ όλα αυτά, θα παρέχει ηλεκτρική ενέργεια με 0,05 $ την KWH – γεγονός που σημαίνει πως η Ελλάδα θα παρήγαγε ενέργεια ακόμη πιο φθηνά, αφού έχει λιγνίτη. 

Έτσι δεν θα πετούσαμε από το παράθυρο 300 δις € και θα μπορούσαμε να μειώσουμε ανάλογα το χρέος μας – ενώ μία ακόμη λύση για τη χώρα μας είναι η εκμετάλλευση των ενεργειακών μας αποθεμάτων στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, τα οποία έχουν τεράστια αξία.

Σε κάθε περίπτωση, είναι προπαγάνδα αυτά που λέγονται για τις φθηνές τιμές του ηλεκτρισμού από ΑΠΕ – αφού στην ουσία δεν είναι καθόλου φθηνή η παραγωγή αλλά η τιμή επιδοτείται, ενώ δεν έχει υπολογισθεί ακόμη το κόστος ανακύκλωσης. 

Συνεχίζοντας, είναι προφανές πως εάν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, η κρίση θα επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό – ενώ ασφαλώς δεν ωφελούν τα επιδόματα της ντροπής.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το γραφείο προϋπολογισμού του κράτους, ο μέσος ετήσιος πληθωρισμός το 2022 στο δυσμενές σενάριο θα διαμορφωθεί στο 11% – γεγονός που σημαίνει ανάλογη μείωση της αγοραστικής αξίας των εισοδημάτων που θα έχει συνέπειες στην κατανάλωση, στο ΑΕΠ, στις επενδύσεις, στα κόκκινα χρέη, στις τράπεζες κλπ.

Μεταξύ άλλων, από τις τραπεζικές καταθέσεις ύψους περί τα 170 δις €, θα χάνονται κάθε χρόνο σχεδόν 19 δις € πληθωριστικά – κάτι που ισοδυναμεί με μία ανάλογη δήμευση.

Ποιος θα επιβαρυνθεί με αυτές τις απώλειες; Προφανώς κυρίως η μεσαία τάξη που η κυβέρνηση της υπόσχεται μειώσεις φόρων – όταν την ίδια στιγμή έχει αυξήσει τα χρέη μας.

Ποιος θα πληρώσει αυτά τα χρέη που είναι πολύ περισσότερα από τις φορολογικές ελαφρύνσεις; Η μεσαία τάξη ξανά, σημειώνοντας πως ο πληθωρισμός είναι μία κρυφή και ύπουλη οριζόντια μορφή φορολόγησης – γεγονός που σημαίνει πως εάν διαμορφωθεί στο 11%, θα φορολογηθούν όλοι ύπουλα με αυτόν το συντελεστή.

Η λύση πάντως εδώ, επίσης για την καταπολέμηση της ακρίβειας, δεν είναι τα επιδόματα της ντροπής – αλλά η αναλογική με την άνοδο των τιμών μείωση του ΦΠΑ, όπου σήμερα αισχροκερδεί το δημόσιο αφού υπολογίζεται στις αυξημένες τιμές,  στα εξής:

Στα βασικά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, στα καύσιμα και στα αγροτικά εφόδια  – όπως στα λιπάσματα, στις ζωοτροφές κλπ.

Ειδικά όσον αφορά τον πρωτογενή μας τομέα που, παρά τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης, ήταν ο μοναδικός με μεγάλη πτώση των επενδύσεων κατά -14% το 2021, κινδυνεύουμε από μία επισιτιστική κρίση – οπότε θα έπρεπε άμεσα να απαγορευθούν οι εξαγωγές προϊόντων που προβλέπεται ότι θα έχουμε ελλείψεις, όπως η Βουλγαρία έμμεσα πιθανότατα, στο καλαμπόκι που θα μας προκαλέσει μεγάλα προβλήματα, αφού το χρησιμοποιούμε για ζωοτροφές.

Για να συνειδητοποιήσουμε εδώ την καταστροφή που έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν οι κυβερνήσεις μας, αρκεί να γνωρίζουμε πως στο παρελθόν η Ελλάδα δεν είχε μόνο επάρκεια λιπασμάτων, αλλά εξήγαγε ακόμη και στην Κίνα – ενώ σήμερα εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από εισαγωγές που αυξάνουν το εμπορικό μας έλλειμμα. 

Δεν ήταν ανεύθυνο λοιπόν να διατεθούν μόλις 183 εκ. € στον πρωτογενή μας τομέα, από τα 44 δις € που σπαταλήθηκαν στα αχρείαστα lockdowns;

Δεν θα μπορούσε επί πλέον να διατεθεί ένα ποσόν στην αμυντική μας βιομηχανία, στην κλειστή ΕΒΖ που εισάγουμε ζάχαρη ενώ σαπίζουν τα επιδοτούμενα ζαχαρότευτλα στα χωράφια, στη ΛΑΡΚΟ με το εξαιρετικά πολύτιμο νικέλιο, σε επενδύσεις στις λιγνιτικές μας μονάδες για να μην πληρώνουμε πανάκριβα στο ρεύμα κοκ.; 

Έτσι δεν θα ευημερούσαν οι Έλληνες, αντί να εξαρτάται η επιβίωση τους από επιδόματα με δανεικά που θα επιστρέψουν πανάκριβα μέσω των φόρων, του ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων κλπ.;

Όσον αφορά τώρα τους μισθούς, η λύση είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ανάλογα με τον πληθωρισμό, έτσι ώστε να μη μειωθούν τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων – καθώς επίσης να μην επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουν, να αυξηθεί η ανεργία, να επανέλθει η ύφεση κοκ.

Περαιτέρω, υπάρχει ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας, στο οποίο δεν αναφέρεται καν η κυβέρνηση: το πρόβλημα των υψηλών ενοικίων που μειώνουν επίσης τους πραγματικούς μισθούς, το διαθέσιμο εισόδημα δηλαδή των εργαζομένων. Ειδικότερα τα εξής:

Σύμφωνα με την ομοσπονδία δανειοληπτών, διαμερίσματα από 40 έως 60 τ.μ. κατασκευής πριν το 1980, σε μικροαστικές περιοχές των Αθηνών ή της Θεσσαλονίκης, ενοικιάζονται σήμερα από 350 έως 500 € – ενώ στα νεότερα, καθώς επίσης από 50 έως  90 τ.μ., διαμορφώνονται από 600 έως 800 € το λιγότερο. 

Την ίδια στιγμή, μία μέση τετραμελής οικογένεια καλείται να επιβιώσει με 800 έως 1.400 € εισόδημα – όταν έχει τα παρακάτω έξοδα μηνιαία:

(α) Ενεργειακό κόστος από 300 έως 500 €,

(β) Έξοδα διατροφής λόγω της ακρίβειας από 400 € έως 700 €,

(γ) Καύσιμα αυτοκινήτου 150 έως 250 € και

(δ) Κοινόχρηστα με νερό από 100 έως 150 €.

Επομένως, εάν στα έξοδα αυτά προστεθεί το κόστος του ενοικίου, οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί είναι μη βιώσιμοι – χωρίς να υπολογίσει κανείς έξοδα ένδυσης, ιατρικά, φροντιστήρια παιδιών, πληρωμές δόσεων κοκ.

Ως εκ τούτου, μετά το κύμα των πλειστηριασμών ως επακόλουθο κυρίως των μνημονίων και του πτωχευτικού νόμου έκτρωμα της σημερινής κυβέρνησης θα ακολουθήσει ένα κύμα εξώσεων – λόγω αδυναμίας πληρωμής των υπέρογκων για την εποχή ενοικίων.

Η λύση εδώ, εκτός από την επανέναρξη της οικοδόμησης εργατικών κατοικιών από δημόσιο φορέα και την κατάργηση του άδικου ΕΝΦΙΑ, θα ήταν η τοποθέτηση ενός πλαφόν στα ενοίκια, όπως συμβαίνει στο Βερολίνο – όπου αποφασίσθηκε, μεταξύ άλλων, οι τιμές των ενοικίων να μην υπερβαίνουν σε ετήσια αύξηση το μέσο πληθωρισμό στη Γερμανία.

Κάτι ανάλογο συνέβη και σε άλλες πόλεις της χώρας – ενώ θεσπίσθηκε μία νομοθετική διάταξη, σύμφωνα με την οποία ένα διαμέρισμα να μην μπορεί να ενοικιάζεται πάνω από 10% ακριβότερα, από τη μέση τιμή των ενοικίων στην ίδια περιοχή. 

Δεν είναι σωστό βέβαια να επεμβαίνει το κράτος στην ελεύθερη οικονομία, αλλά όταν το ίδιο έχει προκαλέσει το πρόβλημα επεμβαίνοντας με τη νομισματική πολιτική, με τα μνημόνια κλπ., δεν υπάρχει άλλη λύση.

Κλείνοντας, η ευημερία μίας πλούσιας από πολλές διαφορετικές πλευρές χώρας, όπως η πατρίδα μας, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη σωστή μακροοικονομική πολιτική – η οποία όμως είναι εγκληματική στην Ελλάδα, οδηγώντας τους Έλληνες σε ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση και σε ένα νέο, πολύ πιο αυστηρό μνημόνιο.

Όλα αυτά χωρίς καν να υπολογίζουμε τις συνέπειες του πολέμου που δεν έχουν ακόμη φανεί – γεγονός που σημαίνει πως εάν δεν δρομολογηθούν άμεσα οι λύσεις που υπάρχουν, οι συνθήκες επιβίωσης θα γίνουν αφόρητες.

Θύματα της πολιτικής ανικανότητας και διαφθοράς οι Έλληνες – The Analyst