Μήπως θέλησε να εντάξει όλους όσους ήταν μέσα στα ορθά αποδεκτά κοινωνικά πλαίσια σε έναν άλλο εναλλακτικό επαναστατικό τρόπο ζωής; Να μας βγάλει από το νόμιμο και να μας μυήσει στο παράνομο; Ή μήπως ήθελε να πάρει τους περιθωριακούς από το παράμερο και το σκοτεινό και να τους φέρει στα αποδεκτα κοινωνικά όρια των νοικοκυρεμένων ανθρώπων; Να τους δώσει την σωτηρία μέσα στα όρια του καθωσπρέπει και του υγιούς; Δηλαδή αφού πρώτα τους αποκαταστήσει μπροστά στην κοινωνία.
Όσοι δέχονται μία από τις δύο περιπτώσεις σαν απόλυτες έχουν παρεξηγήσει την σωτηρία και πορεύονται με συστήματα θρησκευτικά και αλλότρια. Δεν νομίζω ότι ο Χριστός ενδιαφέρθηκε για την εξωτερική διαγωγή ή από την άλλη γοητεύτηκε από την ασυμβίβαστη ζωή μας. Αυτά είναι εξίσου μάταια.
Πιστεύω ότι πριν αυτή η κίνηση ειχε δυναμικό συμβολισμό. Πριν από τόν Ερχομό του Χριστού, αλλά και μετά, όσο υπάρχει αμετανοησία στον κόσμο, όλοι μας είμαστε στο περιθώριο, απομακρυσμένοι και αυτονομημένοι από τον Θεό και επαναστατημένοι και αναπαυόμενοι στον τρόπο ζωής, τον οποίον έχουμε διαλέξει.
Όταν ο Χριστός διάλεξε να γεννηθεί μέσα στην πόλη της αμαρτίας και να μεγαλώσει άσημος και να προσεταιριστεί όλους τους περιθωριακούς, προσέγγιζε την ίδια την Ανθρωπότητα, αυτή πού βρίσκεται εκτός της Εδέμ. Μας έδωσε την εικόνα ολου του περιθωριοποιημένου από τον Παράδεισον ανθρώπου.Δεν διάλεξε τους κατά κόσμον δίκαιους, για να μην φανεί οτι ήρθε στον κόσμο γι αυτούς, να τους ξεχωρίσει σαν σαρβαιβορς ενός παγκόσμιου ναυαγίου, καίτοι ανάμεσα τους βρίσκονται οι μεγαλύτερες αμαρτίες και ουδείς ακατακριτος, αλλά τους προφανέστερα αμαρτωλούς, αυτούς για τους οποίους θα μπορούσε να καταλάβει ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, ότι διάλεξε να προσεγγίσει για να εικονίσει τις πληγές και την πτώση μας.Του όλου ανθρωπου. Να μας δώσει σημείο, στίγμα για το που βρισκόμαστε.
Συνεπώς ο Χριστός ούτε εξιδανίκευσε το περιθώριο, αλλά ούτε το περιφρόνησε. Αλλά έδειξε σε όλους εμάς μέσα από το περιθώριο και τους θαμώνες του , την Κοινή Ανάγκη, η οποία είναι η επιστροφή σε Αυτόν.
π.Παντελεήμων Κρούσκος
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΕΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΠΟΛΥ. ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΟΥ. ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΛΥΤΡΩΤΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ. ΑΚΟΥΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
"Θέλεις να αγαπάσαι από όλους, να αξιώνεσαι συγγνώμης και θεωρείς βαρύ και ανυπόφορον το να κατακρίνεσαι και μάλιστα ενώ έπταισες και λίγο; Αγάπα τότε και συ τους πάντες, να είσαι συγχωρητικός, άπεχε από την κατάκρισι, βλέποντας κάθε άνθρωπον σαν τον εαυτόν σου και έτσι να αποφασίζης και να ενεργής, με αυτήν την διάθεσι. «Τούτο γαρ έστι το θέλημα του Θεού» λέγει ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος, «αγαθοποιούντας φιμούν (να φιμώνουμε) την των αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν», εκείνων δηλαδή που μας εχθρεύονται ματαίως και δεν θέλουν να δώσουν σε άλλους εκείνα που επιθυμούν αυτοί να λαμβάνουν από άλλους.
Πράγματι πως δεν είναι άφρων όποιος, ενώ ανήκουμε όλοι στην ιδία φύσιν αυτός δεν αντιμετωπίζει το θέμα με τον ίδιον τρόπον, ούτε αποδίδει την ιδίαν κρίσι, μολονότι ενυπάρχουν σ΄ εμάς φυσικώς και η κρίσις αυτή και η θέλησις; Διότι στο να θέλωμε να αγαπώμεθα και να ευεργετούμεθα από όλους, όπως και από τον εαυτόν μας, είμεθα όλοι αυτοκίνητοι. Επομένως και το να θέλωμε να αγαθοποιούμε και να έχωμε καλήν διάθεσι προς όλους, όπως και προς τους εαυτούς μας, είναι έμφυτο σ΄ εμάς, επειδή όλοι έχουμε γίνει κατ΄ εικόνα του αγαθού.
Πράγματι πως δεν είναι άφρων όποιος, ενώ ανήκουμε όλοι στην ιδία φύσιν αυτός δεν αντιμετωπίζει το θέμα με τον ίδιον τρόπον, ούτε αποδίδει την ιδίαν κρίσι, μολονότι ενυπάρχουν σ΄ εμάς φυσικώς και η κρίσις αυτή και η θέλησις; Διότι στο να θέλωμε να αγαπώμεθα και να ευεργετούμεθα από όλους, όπως και από τον εαυτόν μας, είμεθα όλοι αυτοκίνητοι. Επομένως και το να θέλωμε να αγαθοποιούμε και να έχωμε καλήν διάθεσι προς όλους, όπως και προς τους εαυτούς μας, είναι έμφυτο σ΄ εμάς, επειδή όλοι έχουμε γίνει κατ΄ εικόνα του αγαθού.
Αλλά όταν εισήλθε μέσα μας και επληθύνθη η αμαρτία, την μεν προς τον εαυτόν μας αγάπη δεν την έσβεσε, αφού σε τίποτε δεν της εναντιώνεται, ενώ την προς αλλήλους αγάπην, ως κορυφήν των αρετών την κατέψυξε, την ηλλοίωσε και την αχρήστευσεν. Όθεν αυτός που ανακαινίζει την φύσι μας και την ανακαλεί προς την χάριν της εικόνος της, δίδοντας τους ιδικούς του νόμους κατά το προφητικόν, στις καρδίες μας, λέγει «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» και «ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τούτο ποιούσι· και εάν δανείζητε παρ΄ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν, ίνα απολάβωσι τα ίσα»."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου