Η μόδα των «αποτειχίσεων» και η ορθόδοξη στάση

Είναι γεγονός ότι οι μέρες που διανύουμε είναι από εκκλησιολογικής απόψεως πονηρές και παράδοξες. Μια γενικότερη αναρχία και ασυδοσία λόγων και έργων κυριαρχεί, και σε αυτό τα μέγιστα έχει συμβάλει το διαδίκτυο. Την θέση των ποιμένων και θεολόγων έχει υφαρπάξει ο κάθε τυχάρπαστος θεολογίζων με τον δικό του αυθαίρετο, λαϊκίζοντα, άρα δε και αιρετικό τρόπο. Η Ορθόδοξη εκκλησιολογία ποδοπατείται βάναυσα υπό τα πέλματα όσων εξ επάρσεως, αγνοίας και του συνδυασμού αυτών των δύο παθολογιών βάλλουν με αυθάδεια και αμαρτωλή παρρησία κατά των Ορθοδόξων Επισκόπων και στην ουσία σε βάρος του συνόλου εκκλησιαστικού σώματος. 
Μέσα στον συρμό των ημερών εμφανίστηκε δυναμικά τον τελευταίο καιρό η αποτείχιση, σαν η δυνατότητα απόσχισης από τον οικείο Επίσκοπο με βάση τον 15ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τι λέει όμως ο περιβόητος αυτός και πολύπαθος, τελευταία, κανόνας; Ότι μπορείς να αποτειχιστείς μόνο σε περίπτωση επίσημα αναγνωρισμένης και καταδικασμένης αίρεσης από Σύνοδο ή τους Πατέρες. Και ρωτώ εύλογα: πού ακριβώς έσφαλε ο Πατριάρχης ως προς την δημόσια διδασκαλία μιας συγκεκριμένης τοιαύτης αιρέσεως; Είπε ποτέ ότι η Εκκλησία μας δεν έχει την πληρότητα της Χάριτος; Μίλησε ποτέ για απροϋπόθετη ένωση με αιρετικούς, αλλοδόξους ή αλλοθρήσκους; Για ποιο δογματικό ατόπημα έχει κάποιος να εγκαλέσει την πρόσφατα συγκληθείσα Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη; Πέρα από υποθέσεις, αοριστολογίες, φαντασιοκοπήματα και κακοπροαίρετους σχολαστικισμούς, τίποτε σοβαρό δεν ευσταθεί που να στοιχειοθετεί το δικαίωμα κάποιου στην αποτείχιση αυτήν τη στιγμή. Πέρασε στο «ντούκου» τις προηγούμενες μέρες μια βαρυσήμαντη αποκάλυψη του ηγουμένου της Βατοπαιδίου Εφραίμ: ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (+1998) τού εκμυστηρεύτηκε πως, όταν λειτουργούσε στην Καλύβη του ζηλωτή γέροντά του Νικηφόρου, μνημόνευε μυστικά τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, προκειμένου να μη δημιουργήσει ταραχή στους ζηλωτές πατέρες με τους οποίους συμβίωνε. Ο ίδιος, όπως και ο γέρων Εφραίμ της Αριζόνας, ο νέος αυτός ισαπόστολος της Αμερικής, μαρτυρούν για τον γέροντά τους, μακαριστό Ιωσήφ τον Ησυχαστή (+1959), πως κατόπιν θείου οράματος και πληροφορίας εν προσευχή πήρε το μήνυμα ότι «η Εκκλησία βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη» και έτσι αποχώρησε από την ομάδα των ζηλωτών αγιορειτών, της οποίας ατύπως ηγείτο. Προ ημερών, επίσης, και πάλι η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους εξέδωσε ανακοίνωση καθησυχαστική των συνειδήσεων των πιστών και αποτρεπτική των υποψήφιων αποσχίσεων. 
 Τι έχουν να πουν για αυτά όλοι οι ενιστάμενοι και οι «αντάρτες»; Πλανήθηκε και ο γερο Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ο παπα Εφραίμ ο Κατουνακιώτης; Πλανώνται οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας των αγιορειτών; Ενώ αυτοί, φυσικά, είναι απλανείς και πεφωτισμένοι, ίσως το εκλεκτό μειοψηφούν λείμμα… Να υπενθυμίσω εν προκειμένω ότι στην εποχή του ο Αθηναγόρας προέβαινε σε ενέργειες πολύ πιο «τολμηρές» από ό,τι σήμερα οι διάδοχοί του. Να φέρω και άλλο παράδειγμα; Για ποιον λόγο δεν αποτειχίστηκε ποτέ ένας άγιος Πορφύριος, ένας άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και λοιποί γίγαντες της σύγχρονης Ορθοδοξίας; Πώς είναι δυνατόν να πλανήθηκαν τόσοι και τόσοι Άγιοι και μερικοί αποτειχισμένοι σήμερα να έχουν τόση σιγουριά στις αποφάσεις τους; Μήπως τελικά ο διάβολος και η πλάνη έκρουσαν και διάβηκαν τη δική τους πόρτα;
 Όλα στην πνευματική ζωή συνδέονται μεταξύ τους. Η ορθή πνευματικότητα οδηγεί και σε σωστή εκκλησιολογία και αντίστροφα. Εκείνο προφανώς που δεν γνωρίζουν ή λησμονούν οι εκάστοτε στασιάζοντες είναι ότι η αποστολικότητα και η κανονικότητα μιας τοπικής Εκκλησίας δεν εξαρτάται από το πρόσωπο μοναχά του Επισκόπου της. Η κοινωνία στην πίστη και στην Ευχαριστία με τις λοιπές κανονικές Επισκοπές ανά την οικουμένη παίζει πρωταρχικό ρόλο στην κανονικότητα και αποστολικότητα μιας Επισκοπής και δεν μολύνεται η Εκκλησία από καμιά αιρετική άποψη ή μονομερή ενέργεια μελών της, έστω και αν αυτά τυχαίνει να είναι κληρικοί, ακόμη και Επίσκοποι. Η Εκκλησία εδώ και χρόνια αποφάσισε - και συνεχίζει να το πράττει σε παγκόσμιο επίπεδο - να διαλέγεται με αλλόδοξους και αλλόθρησκους. Αυτό δεν τη μολύνει. Τουναντίον, θα τη μίαινε εξάπαντος ο αυτοεγκλεισμός της στα εθνικιστικά και φονταμενταλιστικά καβούκια ενίων τοπικών Επισκοπών της. Ποιος είναι υπεράνω της Εκκλησίας και των ηγουμένων της; Η αυθαιρεσία και ο ανεπίγνωστος ζηλωτισμός του καθενός; Ποιος τολμά να σχίζει το Σώμα του Χριστού και να διαρρηγνύει την ενότητά του; Δεν κατανοεί και δεν συναισθάνεται, όπως υπογραμμίζει και ο Χρυσόστομος, ότι αυτό συνιστά θανάσιμο και ασυγχώρητο (σχεδόν αυτό εννοεί ο Άγιος) αμάρτημα;
 Ο ζηλωτισμός είναι μια ψυχική και πνευματική ασθένεια. Βασική πηγή του, όπως άλλωστε και κάθε πάθους, η υπερηφάνεια. Θεραπεύεται με την υπακοή και την ταπείνωση. Η Εκκλησία είναι το άχραντο και αμόλυντο σώμα του Χριστού. Δεν έχει ανάγκη σωτήρων, αμυντόρων και υπερασπιστών. Στην Εκκλησία μπήκαμε για να σωθούμε, όχι για να τη σώσουμε. Στην τελική, ας δούμε το παράδειγμα της στάσης των σύγχρονων Αγίων, οι οποίοι είχαν κάποια γεύση Χάριτος, και ας τους μιμηθούμε. Ας μην προβαίνουμε σε αυθαίρετες ερμηνείες κάποιων ιερών Κανόνων και γεγονότων της εκκλησιαστικής ιστορίας. Ας έχουμε την εν Πνεύματι διάκριση, η οποία θα μας εξάγει από τα δίχτυα της πλάνης και της αυθαιρεσίας. Και ας θυμόμαστε πάντα τον λόγο του ιερού Χρυσοστόμου: «Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός αυτής». Λόγια που ελαφρώς παραλλαγμένα επανέλαβε και έτερος σύγχρονος μέγας: ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.
 Κ.Ν. 17/7/2017, Λάρισα 

 7 σχόλια: 
δάσκαλος
 Παρακαλώ κ. κ. θεολόγοι την παραπομπή για το «Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός αυτής», διότι έψαξα στην Πατρολογία και δεν το βρήκα. Ευχαριστώ 

Απάντηση 

Απαντήσεις N. K.
 σε παραπεμπω στο βιβλιο "ορθοδοξο δογμα και θεολογικος προβληματισμος, Δ'" του Γ. Μαρτζελου. εκδ. Πουρναρα, Θεσνικη 2011, σελ. 393. εκει θα βρεις τα σχετικα με την παραπομπη. αξιζει να το διαβασεις Γιάννης Καραγιαννάκης20 Ιουλίου 2017 - 4:38 μ.μ. Δεν θα εξετάσω την ουσία του νοήματος της φράσης “Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας κλπ …” αν χρειαστεί θα το κάνουμε άλλη στιγμή. Στην ηλεκτρονική μορφή των έργων του Ιωάννη του Χρυσοστόμου στην έκδοση TLG όπου και μπορεί να γίνει γρήγορη αναζήτηση δεν εμφανίζεται η συγκεκριμένη φράση, ούτε παραλλαγές της. Ομολογώ ότι δεν έχω το συγκεκριμένο βιβλίο του κ. Μαρτζέλλου αλλά σε έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο βρήκα την συγκεκριμένη φράση αρκετές φορές: α) Σε κείμενο του ίδιου καθηγητού με τίτλο Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»: Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ. Είναι από ομιλία του που έγινε σε διεθνές συνέδριο θεολόγων το 2009. Εκεί κλείνοντας την ομιλία του αναφέρει την συγκεκριμένη φράση χαρακτηρίζοντάς την ως “το αποδιδόμενο στον άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο σχετικό παράθεμα”. Όταν ακούμε από τον ίδιο να λέει “το αποδιδόμενο…” , προφανώς δεν είναι σίγουρος αν ανήκει καν στον συγκεκριμένο άγιο αυτή η φράση. β) Σε κείμενο της ιστοσελίδας της Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους με τίτλο “ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ” που υπογράφεται από κάποιον αρχιμανδρίτη Δαμασκηνό. Εδώ αναφέρεται η φράση αυτή και αποδίδεται άνευ συγκεκριμένης παραπομπής στον άγιο Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη! γ) Σε άρθρο του Μητροπολίτη Καβάσων κ. Εμμανουήλ με τίτλο “Ελευθερία γνώμης ή υπερ-βολή λόγων!” στην ΡΟΜΦΕΑ όπου αναφέρει την φράση πάλι άνευ παραπομπής. δ) Σε άρθρο του Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Εμμανουήλ στο ΑΜΕΝ.gr πάλι άνευ παραπομπής. ε)Σε κείμενο στην ιστοσελίδα της μητρόπολης Ναυπάκτου με τίτλο “Γεγονός καὶ Σχόλιο: Η δοκιμασία και η κυοφορία του σχίσματος” πάλι άνευ παραπομπής. ΚΛΠ. ΚΛΠ. ΚΛΠ. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε τα πράγματα είναι προφανή. Κάποιος, κάπου, κάποτε έγραψε αυτή την φράση ( η οποία παρεπιπτόντως χρησιμεύει ως επιχείρημα υπέρ του Οικουμενισμού) αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιός την πρωτοείπε - αν την είπε - και με ποιόν σκοπό την είπε. Κρίμα γιατί θεολόγοι αντιμετωπίζουν με τέτοια ελαφρότητα τόσο σοβαρά θέματα και δεν μπαίνουν στον κόπο να στηρίζουν με ντοκουμέντα αυτά που λένε. 
Απάντηση 
Kyprianos Christodoulides
RELIGIOUSnet - Larissa Societatis theologorum - העמותה של תיאולוגים Μήπως μπορεί ο συντάκτης τού άρθρου Κ.Ν νά μας πεί, τί σκοπό εξυπηρετεί αυτό εδώ : «העמותה של תיאולוגים» ; Σέ ποιούς απευθύνεται τό άρθρο, πέρα από τούς γνωρίζοντες τήν ελληνική καί, υποτυπωδώς έστω, τό «Larissa Societatis theologorum»; Είναι μήπως ενδιαφερόμενοι διά τά δικά μας συμβαίνοντα περισσότερο από τά δικά τους ; Πέρα όμως από αυτό, από πότε τά ενύπνια (όνειρα) γερόντων γίνονται δεκτά στήν καθ΄ ημάς ασκητική, νηπτική καί φιλοκαλική, Παράδοση ; Τί συμβαίνει τέλος πάντων ; Αλλά υπάρχει καί κάτι ακόμη. Είναι γνωστό ότι τό γένος μας φημίζεται γιά τόν εύπιστο, ευσεβή καί φιλόθρησκο χαρακτήρα του.( Παρένθεση, τό τελευταίο είναι κοινό χαρακτηριστικό πολλών λαών ). Τούτο μαρτυρείται από τήν ομιλία τού απ. Παύλου στήν Πνύκα. Μήπως λοιπόν εκεί στηρίζεται όλη αυτή η προσπάθεια των ψευδοχριστιανών - οικουμενιστών καί μή - δήθεν Ορθόδοξων, οι οποίοι επικαλούνται ενύπνια γερόντων (υποτίθεται αγίων) γιά νά πείσουν τό συστηματικά ακατήχητο λαϊκό σώμα τής Εκκλησίας ότι «δέν τρέχει τίποτα», μέ όσα ανατριχιαστικά στό χώρο τής πίστεως βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε καί ζούμε σήμερα ; Τά γράφω αυτά, διότι σέ τελική ανάλυση, τό άρθρο από τήν "Larissa Societatis theologorum - העמותה של תיאולוגים", κατατείνει στήν προσπάθεια νά πείσει τόν αναγνώστη του στό «εσύ πήγαινε στήν εκκλησιά νά σώσεις τήν ψυχούλα σου καί άσε όλα τά άλλα». Η μόδα τών αποτειχίσεων τού Θεολογικού Συνδέσμου τής Λάρισας καθιστά επίκαιρη καί σύγχρονη τήν ανακαινισμένη παλαιά μόδα τής ουνιτικής ενσωμάτωσης μέ τήν ψευδοεκκλησία τής σχέσης καί τής ενστικτώδους ακάθαρτης αγάπης. Διερωτώμαι, μήπως πρέπει νά προστεθεί στήν νοερά ευχή καί τό «Κύριε Ιησού Χριστέ, υιέ θεού, καθάρισόν μου τήν καρδίαν». Είμαστε άνθρωποι καί ως άνθρωποι, οφείλουμε νά ελέγχουμε καί τά μή βλεπόμενα : «1 Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων».( Εβ. ια΄ ). 
Απάντηση 
Απαντήσεις N. K. 
θα σου απαντησω εν μερει χαριν προτροπης του ιστολογου και μονον, διοτι δεν βλεπω στο σχολιο σου κατι που να χρηζει απαντησεως ιδιαιτερης. φερεσαι ασεβως αναφερομενος σε συγχρονους γιγαντες της Εκκλησιας. δεν ξερω αν εσυ πιστευεις στα ενυπνια ή στα οραματα των αγιων, αλλα η Εκκλησια πιστευει. Να σου θυμισω τα ενυπνια του απ. Πετρου και τα οραματα του Παυλου στις Πραξεις; δεν θα μακρηγορησω. Οποιος θελει αποτειχιζεται, ερειδομενος στα δικα του ενυπνια... τον απλο λαο μη σκανδαλιζετε και μην παρασυρετε, διοτι εχετε μεγαλη αμαρτια 

Kyprianos Christodoulides
 «23 ... ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν·» (Λκ. δ΄) 
Συγκρίνονται οι οράσεις των Απ. Παύλου, Πέτρου καί πολλών άλλων, μέ τά ενύπνια τών συγχρόνων γερόντων ; Οι οποίοι, μάλιστα, φέρονται ως διορατικοί κλπ. ; Αλλά σέ καιρούς, όπου η λοιμική τού οικουμενισμού - ένας θεός γιά όλους - μάς έχει κυριεύσει, τί κάνει, τί έκανε τό διορατικό χάρισμα, καί τί μάς είπαν οι χαρισματούχοι γέροντες, ώστε νά μή τήν "πάθουμε" σάν τίς μωρές παρθένες ; Συμβαίνει κάτι ή "δέν τρέχει τίποτα" ; Σώνεται τό λαδάκι μας ή μάς φθάνει ; Θά μάς ανοίξει τήν πόρτα ο νυμφίος ή θά μας πεί « ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς» ; Παρεμπιπτόντως, σάς πληροφορώ ότι δέν βλέπω οράματα, ούτε ενυπνιάζομαι. Μού αρκεί η κατάθεση ομολογίας καί μαρτυρίας τού (όχι δικού μου) Λόγου τής αληθείας, η οποία, θλιβερόν ειπείν, διώκεται ανηλεώς από τούς υποτιθέμενους "φύλακες Θερμοπυλών" καί μάλιστα «όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε». Οι Μήδοι, αγαπητέ κύριε, διάβηκαν καί η εκκλησία τους, χάρισμά σας. Τήν προστατεύει ο θεός τών Μήδων, ο οποίος τούς διαβεβαιώνει ότι όσοι είναι εντός αυτής σώζονται. Οι εκτός αυτής, που καταγγέλλουν τόν ψευτοθεό τών Μήδων, είναι χαμένοι, είναι θύματα του αρχεκάκου όφεως, είναι μιαροί "αυτοέγκλειστοι στα εθνικιστικά και φονταμενταλιστικά καβούκια τους" (sic), τέλος δέ, "ανιάτως νοσούν από τήν ψυχική καί πνευματική ασθένεια τού ζηλωτισμού", όπως διορατικά - διαγνωστικά, γράψατε. «23 ... ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν·» (Λκ. δ΄). Κανείς προφήτης στόν τόπο του καί ουδείς ιατρός τού εαυτού του. Ο θεός τών Μήδων μάς δολοφονεί.

N. K. 
αγαπητε Κυπριανε, φαινεται πως δεν ανηκεις στην Εκκλησια. Μαλλον σε καποια σχισματικη παρασυναγωγη παλαιοημερολογιτων. αρα σε μια ανυποστατη εκκλησιαστικα ανθρωπινη συναξη. φαινεται αυτο απο τον απαξιωτικο τροπο με τον οποιο μιλας για συγχρονους αγιους. ειναι καθαρα βλασφημος. αμφισβητεις την Χαρη του Πνευματος στη σημερινη Εκκλησια και τις θεοπτικες εμπειριες τις περιοριζεις στα πρωτα μεταποστολικα χρονια. το ιδιο αμαρτημα επεσημανε και ο αγιος Συμεων ο Ν. Θεολογος στην εποχη του. και ξερεις πώς το χαρακτηρισε; Βλασφημια του Αγιου Πνευματος. σε αυτο το αμαρτημα υποπιπτεις. ευχομαι να μετανοησεις

religiousnet

ΣΧΟΛΙΟ: Παρότι σφάλλουν τραγικά οι άνθρωποι ώς πρός τόν Βαρθολομαίο: 
"πού ακριβώς έσφαλε ο Πατριάρχης ως προς την δημόσια διδασκαλία μιας συγκεκριμένης τοιαύτης αιρέσεως; Είπε ποτέ ότι η Εκκλησία μας δεν έχει την πληρότητα της Χάριτος; Μίλησε ποτέ για απροϋπόθετη ένωση με αιρετικούς, αλλοδόξους ή αλλοθρήσκους; Για ποιο δογματικό ατόπημα έχει κάποιος να εγκαλέσει την πρόσφατα συγκληθείσα Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη;" ΕΔΩ.
Η ύβρις τών παλαιοημερολογιτών καί τών αποτειχισμένων είναι πιό αποκρουστική.
Αμέθυστος