Περί Οικουμενισμού

Υπάρχουν σήμερα ορισμένα αυτονόητα τα οποία επιτρέπουν την ομαλή εξέλιξη των γεγονότων που θα οδηγήσουν στο «κοινό ποτήριο» εφόσον η ένωση των Εκκλησιών έχει ήδη υπογραφεί από καιρό!

Δυστυχώς δε, με μιαν απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας είναι τα ίδια «αυτονόητα» τα οποία στον καιρό τους δεν επέτρεψαν την εσχάτη προδοσία της αληθινής πίστεως.

Το μεγαλύτερο είναι πως όταν έρθει η ώρα, ο λαός του Χριστού θα αντιδράσει! Στην ερώτηση, γιατί ο λαός του Χριστού δεν έχει αντιδράσει ακόμη, η απάντηση είναι πως ο λαός αυτός δεν είναι ενημερωμένος! Όλα γίνονται με πρωτοβουλία της διοικήσεως της Εκκλησίας, η οποία διοίκηση, σαν γραφειοκρατικός οργανισμός, δεν έχει υποχρέωση να δίνει λόγο. Έχει στηθεί λοιπόν μια Μυστική συμφωνία, τύπου Πόντιου Πιλάτου ανάμεσα στον «λαό» και στην «Ιεραρχία», κατά την οποία θα εμφανιστούν όλα σαν τετελεσμένα. Ο λαός θα νίπτει τας χείρας του, επειδή δεν ήταν ενημερωμένος. Και η Ιεραρχία θα νίπτει τους πόδας της, διότι ό,τι κι αν έγινε και ό,τι κι αν γίνει δεν πρόκειται να προδόση την Ορθοδοξία!
Το μοντέλο της μη-προδοσίας είναι ήδη έτοιμο: Η ΟΥΝΙΑ!

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πλέον ούτε ο λαός του Χριστού, ούτε η «Ιεραρχία» της Εκκλησίας! Υπάρχει μόνον η Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος!

Ένα μεγάλο μέρος του υποτιθέμενου λαού του Χριστού κρέμεται από τους κανόνες που επιβάλλουν τα διάφορα Γεροντοπαλλήκαρα που παριστάνουν τους Γέροντες, και δεν γνωρίζει τίποτα άλλο πλέον παρά να μισεί και να κατακρίνει όλους όσους δεν τηρούν τους ίδιους κανόνες και δεν έχουν μεταμορφώσει την ζωή τους σε Κόλαση!

Το υπόλοιπο μέρος του λαού απολαμβάνει τις ακολουθίες και την Θ. Λειτουργία της Ορθοδοξίας μας, έχοντας και την διαβεβαίωση του κ. Ζηζιούλα ότι αυτή την απόλαυση δεν θα τους την αφαιρέσει κανείς, καθώς η Θ. Ευχαριστία στο κέντρο της Θ. Λειτουργίας είναι όλη η αλήθεια και η Δόξα της Εκκλησίας.

Ξεχνώντας ύποπτα την εμπειρία και την διδασκαλία του Αγίου Σιλουανού, ο οποίος μέσα στην πληρότητα της Χαράς της Ορθοδόξου Μοναστικής ζωής, είχε εκ Κυρίου την αποκάλυψη πως όλα όσα έκανε ήταν ψεύτικα και πως όλα τα έκανε Χάριν του εαυτού του και όχι του Κυρίου!

Οι νεαροί θεολόγοι και θεολογούντες βρίσκουν πόρτες ορθάνοιχτες για να μελετήσουν τον Δυτικό Μυστικισμό και την Δυτική χριστιανική Φιλοσοφία, εξασφαλίζουν εύκολα τα πολυπόθητα διδακτορικά, τα οποία βεβαιώνουν για τη μόρφωση και την ικανότητα μελέτης του κατόχου τους, έχουν εξασφαλίσει και την βοήθεια της Διοικήσεως της Εκκλησίας στην εξασφάλιση θέσεων εργασίας και με την δυνατότητα να προσχωρήσουν και στο κόμμα των Οικουμενιστών εξασφαλίζοντας χρήμα και δόξα, δεν έχουν πια ουδεμία σχέση με την πίστη, την προσευχή, την Μετάνοια και την Εκκλησία!

Ο κατώτερος κλήρος εξαρτάται μέσω της μισθοδοσίας, απολύτως από τους Επισκόπους! Η μόνη τους ελπίδα ελευθερίας και δύναμης είναι να φημιστούν σαν «πνευματικοί» και να αποκτήσουν εκατοντάδες πνευματικοπαίδια!

Οι Μοναχοί αποφάσισαν να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο και έχουν μεταμορφωθεί σε επιτήδειους Managers!

Και οι Επίσκοποι; Η «Ιεραρχία»;! Οι τύποι Χριστού;! Το άνθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίοι σαν μέλη των Συνόδων, θα δογματίζουν την αλήθεια με την έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος;
Δεν έχουν ταυτιστεί ήδη με την Διοίκηση της Εκκλησίας; Αυτή δεν είναι η μεγάλη νίκη της Διοικήσεως; εις βάρος των Επισκόπων;
Δεν μας έδωσαν ήδη μια γεύση της ποιότητος του Συνοδικού Συστήματος της δικής μας Εκκλησίας με την αθώωση του Παντελεήμονος; Ποια μπορεί να είναι η αξιοπιστία των Συνόδων, όταν στις τάξεις της διαθέτει τέτοιους Επισκόπους;

Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς τρέχουν στην αγκαλιά του πάπα!
Για να σωθούν από την απιστία τους με τα δώρα του πάπα!
Το πρωτείο και το αλάθητο! Δώρα τα οποία θα «μοιραστεί» ο πάπας με τους Ορθοδόξους για να ευνοήσει την ένωση. Δώρα τα οποία θα ισχύουν σε τοπικό επίπεδο άλλα όχι σε οικουμενικό.

Ας απολαύσουμε όμως το δογματικό τους περιεχόμενο , όπως βρίσκεται θησαυρισμένο στην Ιστορία του Βατικανού!

Το 1075 καταρχάς ανακοινώνεται το Dictatus Papae με 27 Αρχές!
Στην 22α διαβάζουμε: «Η Ρωμαϊκή Εκκλησία δεν έκανε ποτέ της λάθος και όπως μαρτυρεί η Γραφή, δεν μπορεί ποτέ της να κάνη λάθος».
Η 23η ολοκληρώνει τον θρίαμβο: «Ο Ρωμαίος πάπας, εάν ανεκηρύχθη κανονικώς, γίνεται χωρίς καμμία αμφιβολία άγιος λόγω των προνομίων του Αγίου Πέτρου»!

Αυτό είναι λοιπόν το θρυλικό «Μυστικό του Ιησού» και απορούμε πώς και γιατί ο μέγας Ντα Βίντσι δεν το είχε πληροφορηθεί! Ο αληθινός θεός δεν ήταν ο πρόδρομος Ιωάννης, ήταν ο Απόστολος Πέτρος!

Μετά το Dictatus Papae, ξεκινά η Ιερά Εξέταση, ακριβώς εναντίον όσων διαφωνούν με τις απαιτήσεις του πάπα!
Πρέπει να τα γνωρίζη αυτά ο ελληνικός ορθόδοξος λαός, καθώς ο επίσκοπός του παύει πλέον να είναι ο γνωστός κωμικός Δεσπότης, και μπαίνει στην Ιστορία σαν μικρός πάπας, σαν ΠΑΠΑΚΙ!

Εάν έχουμε λίγη ακόμη υπομονή θα δούμε πώς περιγράφει ο ίδιος ο πάπας την εξαιρετική του θέση, καθισμένος στην κορυφή του Ναού, τρώγοντας ήσυχα το μήλο του και ατενίζοντας με συγκίνηση τα βασίλεια της Γης όλα στα πόδια του!

Στην Ιη Βατικάνειο Σύνοδο, στα 1870, εμφανίζεται το Pastor Aeternus.

«Εάν κάποιος ομολογήσει πως ο Άγιος Απόστολος Πέτρος δεν ωρίσθη από τον Ίδιο τον Κύριο πρίγκιπας όλων των Αποστόλων και ορατή κεφαλή όλης της στρατευμένης Εκκλησίας, ή πως δεν παρέλαβε από τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό ένα πραγματικό και αληθινό πρωτείο δικαιοσύνης, αλλά μόνο δόξης:
ανάθεμα

Εάν κάποιος ομολογήσει ότι δεν είναι κατόπιν συμφωνίας αυτού του Ιδίου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δηλαδή λόγω θεϊκού δικαιώματος, που ο Άγιος Πέτρος διαθέτει για πάντα διαδόχους στο πρωτείο της Καθολικής Εκκλησίας, ή πως ο Ρωμαίος Πάπας δεν είναι ο διάδοχος του Αγίου Πέτρου στο ίδιο πρωτείο:
ανάθεμα

Ομολογούμε και ανακηρύσσουμε δόγμα αποκεκαλυμμένο από τον Θεό ότι ο Ρωμαίος Πάπας, όταν μιλά ex cathedra (σύμφωνα με το αξίωμά του), δηλαδή όταν εξασκεί το ανώτατο αξίωμα του Ποιμένος και του Διδασκάλου όλων των Χριστιανών, και δυνάμει της ανωτάτης Αποστολικής Εξουσίας, όταν ορίζει ένα δόγμα γύρω από την πίστη και την ευσέβεια, υποχρεώνει όλη την Εκκλησία, λόγω της θεϊκής βοήθειας που του ’χει παρασχεθεί στο πρόσωπο του Αγίου Πέτρου, και διαθέτει τότε εκείνο το Αλάθητο με το οποίο ο θείος Λυτρωτής ήθελε να είναι στολισμένη η Εκκλησία του! Eάν κάποιος λοιπόν θελήσει να αντιταχθεί σ’ αυτήν την δική μας ομολογία, ο Θεός να μην το φέρει:
ανάθεμα»

Όσο για τον τίτλο του ΑντίΧριστου, τον οποίο κληρονομούν και δικοί μας Επίσκοποι, σαν παπάκια πλέον, θείω δικαιώματι λόγω της Ενώσεως, δόθηκε επίσημα στον πάπα από τους προτεστάντες, μετά το 1646, μετά το «πιστεύω του Weitminster» που έχει εκφραστεί πολύ χαριτωμένα:
«Εάν ο πάπας δεν είναι ο ΑντίΧριστος, είναι πολύ άτυχος, καθότι του μοιάζει τόσο πολύ»!

Τί είχαμε τί χάσαμε! Δεν είχαμε Χριστό έτσι κι αλλιώς. Ο ΑντίΧριστος είναι «φυσική» συνέπεια!

Πώς είναι δυνατόν όλος ο νεωτερικός κόσμος να ‘χει εξελιχθεί απελευθερωμένος από την βαρειά σκιά του πάπα και «εμείς» να πιστεύουμε πως θα μπούμε στην Νεωτερικότητα ενωνόμενοι με τον πάπα, είναι ένα μεγάλο Νεοελληνικό Μυστήριο!

Αμέθυστος