Πρωτοπρ. Βασίλειος Βολουδάκης, Η πολιτική επιβολή του Οικουμενισμού

Μία ἄγνωστη Ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Συχνά μέ ἐρωτοῦν ἄνθρωποι πού μέ ἐμπιστεύονται γιά νά πληροφορηθοῦν περί τῶν Διαλόγων μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν, καθ’ ὅτι ἔχουν κυριολεκτικά «ζαλισθεῖ» μέ τόν ὠκεανό κειμένων πού ἔχουν δημοσιευθεῖ γιά τό θέμα αὐτό μεταξύ Ὀρθοδόξων διαφορετικῶν τάσεων καί ἀποροῦν, πῶς, ἐνῶ εἶναι σχεδόν ἀδύνατη καί ἡ ἁπλή συνεννόηση μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, προσδοκοῦν κάποιοι θετικά ἀποτελέσματα ἀπό τούς Διαλόγους Ὀρθοδόξων μέ Παπικούς;

Τό ἐρώτημα αὐτό ἀλλά καί ἡ εὔλογη ἀπορία τους μέ ὁδήγησε νά ἀναπτύξω ἐκτενῶς τό θέμα στό πλαίσιο ἑβδομαδιαίων Διαλογικῶν Ὁμιλιῶν μου στήν Πνευματική Ἑστία «ΥΠΑΚΟΗ», σέ ἐντελῶς, ὅμως, διαφορετική διάσταση ἀπό τή συνηθισμένη.

Ὡστόσο, μέ παρεκίνησαν ἀρκετοί νά δημοσιοποιήσω τό σκεπτικό μου, σάν μιά σημερινή γραπτή μαρτυρία μου, δεδομένου ὅτι –παρά τίς μικρές μου δυνάμεις– ὑπῆρξα ἕνας ἐκ τῶν παλαιοτέρων ἐπιζώντων, πού ἀρθρογράφησαν στήν Ἐκκλησιαστική Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» γιά τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἐπί μακρόν ἔχω σιωπήσει.

Παρά ταῦτα, δέν θά ἔσπευδα νά ἀνταποκριθῶ στό αἴτημα τῶν καλῶν συνεργατῶν μου ἄν δέν μέ παρακινοῦσε ἐπιτακτικά ἡ ἀπροσδόκητη εὕρεση στό Ἀρχεῖο μου ἑνός κειμένου, τό ὁποῖο μοῦ εἶχε δώσει πρό πολλῶν ἐτῶν ὁ μακαριστός π. Μᾶρκος Μανώλης μέ τήν ἔνδειξη «Ντοκουμέντο», γραμμένη μέ τό χέρι του!

Πρόκειται γιά μιά Ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κυρόν Ἱερώνυμον τόν Α΄, γραμμένη στίς 26 Ἰανουαρίου 1971.

« Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίανἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ

καί συλλειτουργέ τῆς ἡµῶν Μετριότητος

κύριε Ἱερώνυµε,

τήν Ὑµετέραν σεβασµίαν Μακαριότητα

ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόµενοι,

ὑπερήδιστα προσαγορεύοµεν.

Ἡ ὑποδοχή, τῆς ὁποίας ἔτυχεν ὁ Καρδινάλιος τοῦ Παλέρµο Σεβασµιότατος κ. Φρ. Κάρπινο, παρά τῆς Ὑ­µε­τέ­ρας λίαν ἡµῖν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Μα­κα­ριότητος, κατά τήν εἰς Ἑλλάδα ἔλευσιν αὐτοῦ, προὐξένησεν ἐντύπωσιν βαθυτάτην, τήν ὁποίανἐπη­ύ­ξησε τό τελευταίως κυκλοφορῆσαν καί περιελθόν καί εἰς χεῖρας ἡµῶν µετά πολλῶν φωτογραφιῶν βιβλιάριον ἐπί τῆς ὑποδοχῆς ταύτης.

Τό κεντρικόν σηµεῖον τῆς ὑποδοχῆς ἦτο ἡ ἔκδηλος καί αὐθόρµητος θερµότης, µεθ’ἧς ἡ Ὑµετέρα σεβασµία Μακαριότης ὑπεδέχθη αὐτόν, οἱ ἐκφωνηθέντες ἐν συνεχείᾳλόγοι, αἱ ἐπισκέψεις, τό γεῦµα ἐν τῇ Μονῇ Πεντέλης καί αἱ λοιπαί ἐκδηλώσεις.

Οὕτω, διά µίαν στιγµήν ὡραµατίσθηµεν τήν Ὑµε­τέραν φίλην Μακαριότητα ἐπί δίφρου φεροµένην, πρός τήν ὁριστικήν συνάντησιν µεταξύ τῶν δύο πρεσβυγενῶνἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν ἐν τῇ πράξει.

Εἰς ταύτην ἀντιτίθενται οἱ Θεολόγοι ἡµῶν, ἀλλά δέν λέγουσιν ἡµῖν, πῶς ἐννοοῦσι τήν ἀποκατάστασιν τῶν πραγµάτων µεταξύ τῶν δύο πρεσβυγενῶν Ἐκκλησιῶν, ἐκτόςἐάν προτιµῶσι τήν διαιώνισιν τῆς διαιρέσεως.

Οὐδέ ἀπαντῶσιν εἰς τό ἐρώτηµα: Ἀφοῦ διά τῆς ἄρσεως τοῦ Σχίσµατος, τήν 7ην Δεκεµβρίου 1965, ἐπανήλθοµεν αὐτοµάτως εἰς τήν πρό τοῦ 1054 ἐποχήν, καθ’ ἥνὑπῆρχον µέν διαφοραί µεταξύ τῶν δύο ἐκκλη­σιῶν καί ἐνίοτε σκληρότερονἐκδηλούµεναι, ἀλλά διετήρουν τήν ἑνότητα ἐν τοῖς Ἱ. Μυστη­ρίοις καί ἰδίως ἐν τῷκοινῷ Ποτηρίῳ, ποῖα νέα µετά τό 1054 ἐµπόδια ἐνεφανίσθησαν κωλύοντα τήν ἐπάνοδον εἰς τήν πρό αὐτοῦ ἐποχήν;

Καί ἐπί τούτοις συγχαίροντες Αὐτῇ ὁλοψύχως καί περιπτυσσόµενοι Αὐτήv καί αὖθιςἐν φιλήµατι ἁγίῳ, δια­τελοῦµεν µετ’ ἀγάπης ἀδελφικῆς καί ἐξιδιασµένης τιµῆς.

1971 Ἰανουαρίου κς΄ 

Τῆς Ὑµετέρας σεβασµίας Μακαριότητος

ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρας ».

 

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

 

 ΣΧΟΛΙΟ Οὐδέ ἀπαντῶσιν εἰς τό ἐρώτηµα: Ἀφοῦ διά τῆς ἄρσεως τοῦ Σχίσµατος, τήν 7ην Δεκεµβρίου 1965, ἐπανήλθοµεν αὐτοµάτως εἰς τήν πρό τοῦ 1054 ἐποχήν, καθ’ ἥν ὑπῆρχον µέν διαφοραί µεταξύ τῶν δύο ἐκκλη­σιῶν καί ἐνίοτε σκληρότερον ἐκδηλούµεναι, ἀλλά διετήρουν τήν ἑνότητα ἐν τοῖς Ἱ. Μυστη­ρίοις καί ἰδίως ἐν τῷ κοινῷ Ποτηρίῳ, ποῖα νέα µετά τό 1054 ἐµπόδια ἐνεφανίσθησαν κωλύοντα τήν ἐπάνοδον εἰς τήν πρό αὐτοῦ ἐποχήν;

 

ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ. ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. ΠΑΡΑΒΙΑΖΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΛΛΑ Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΔΟΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

 

Αμέθυστος