Πότε ἄφησε ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου καί Πρόδρομος Ἰωάννης τήν ἠρεμία καί τήν ἐρημιά ἐκείνη; Ὅταν στάλθηκε ἀπό Ἐκεῖνον γιά νά γνωρίσει τό δρόμο τῆς σωτηρίας στό λαό Του καί νά ἐλέγξει ὅσους δέν ὑπάκουαν στίς ἐντολές Του. Γι’ αὐτό τόν ἔλεγχο ἀποκεφαλίστηκε ἀπ’ αὐτούς, γεγονός τό ὁποῖο σήμερα γιορτάζουμε. Δέν ἔπρεπε αὐτός νά πεθάνει μέ «φυσικό» τρόπο. Γιατί αὐτός ὁ «φυσικός» θάνατος εἶναι καταδίκη γιά τήν παράβαση τοῦ Ἀδάμ, γιά τήν ὁποία δέν ἦταν ὀφειλέτης ὁ Ἰωάννης, πού ὑπῆρξε ὑπηρέτης καί διάκονος τοῦ Θείου θελήματος καί Τόν ὑπάκουσε ἀπό τότε πού βρισκόταν ἀκόμα στήν κοιλιά τῆς μητέρας του. Οἱ δίκαιοι, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, ὀφείλουν νά θυσιάζονται τόσο γιά τήν ὀρθή πίστη καί λατρεία τοῦ Θεοῦ ὅσο καί γιά τήν ἀκεραιότητα τῆς ἠθικῆς ζωῆς. Καί γι’ αὐτό τό λόγο εἶναι πιό κατάλληλος γι’ αὐτούς ὁ βίαιος θάνατος γιά χάρη τοῦ καλοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος τέτοιο θάνατο γεύτηκε. Ἔπρεπε λοιπόν καί ὁ θάνατος τοῦ Ἰωάννη, νά εἶναι ὄχι μόνο πρόδρομος ἀλλά καί ὅμοιος μέ τό θάνατο τοῦ Χριστοῦ, γιά νά προπορευτεῖ -σύμφωνα μέ τήν προφητεία τοῦ πατέρα του Ζαχαρία- πρίν ἀπό τήν κάθοδο τοῦ Κυρίου στόν Ἅδη, καί νά γνωρίσει σ᾽ αὐτούς, πού ἦταν στό σκοτάδι καί στή μαυρίλα τοῦ Ἅδη, τήν ὁδό τῆς σωτηρίας, δηλαδή τή μετάνοια, ὥστε νά τρέξουν καί ἐκεῖνοι κοντά στόν Χριστό καί νά ἀπολαύσουν τή μακάρια καί ἀθάνατη αὐτή ζωή, πού Αὐτός χαρίζει.
[Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς] Μια που θίχθηκε το θέμα από μια κυρία - να περιμένουμε την Εκκλησία να μιλήσει- προφανώς εννοείται η Ι.Σ., πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Εκκλησία η οποία έγραψε την Αποκάλυψη οφείλει και να την ερμηνεύσει.
Το να βγεί μια ανακοίνωση '' όλα χαλαρά, ολα συγκαταβατικά, όλα ωραία'' δεν είναι εκκλησιαστική στάση αλλά κοσμική συμπεριφορά.
Γιατι αν η Εκκλησία δεν εξαντλήσει κάθε πατερική ερμηνεία σχολαστικά και υπεύθυνα πάνω σε γεγονότα και φαινόμενα με εκκλησιαστική γλώσσα- εστω να απαξιώσει δομημενα όμως το θεμα των ταυτοτήτων- τότε θα το κάνουν με υποκειμενισμούς και αυθαίρετους αφορισμούς οι παρά την Εκκλησίαν. Και τότε δεν θα δικαιούται κανείς να μιλάει για '' ψεκασμένους''' και σχισματικούς.
Γιατί η σιωπή και η διφωνία τροφοδοτούν την παρά και εκτός Εκκλησίας παρέμβαση. Όσο για εμάς που τα '' ξερουμε όλα και προτρέχουμε σε ερμηνείες πριν την Εκκλησία'' , προφανώς και ΔΕΝ τα ξερουμε όλα!
Υποχρεωνόμαστε όμως από καθηκοντική ιερατική παρόρμηση να μοιραστούμε κάποια πράγματα στα μκδ και οχι από αμβωνος με αυτούς που σεβόμαστε και με αυτούς που μας σέβονται. Εστω και αν είναι υποκειμενικά. Τώρα για όσους περιμένουν πολλά και σπουδαία από φωτισμένα χείλη οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν κάνει το ράσο και η χειροτονία το αλάθητο. Βλέποντας διάφορες συμπεριφορές και εξ ιδίας αντιλήψεως και εμπειρίας σημειώνω μετά λύπης μου ότι πολλοί ανερχόμαστε στην ιερωσύνη χωρίς να έχουμε διαμορφώσει αντίληψη της πραγματικότητας και ούτε καν δομημένη προσωπικότητα. Και μάλιστα όσο πιο αφοριστικοί είμαστε τόσο πιο αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Οι αφορισμοί και οι χαρακτηρισμοί προς το ποίμνιο δηλούν έλλειψη κρίσης και πανικό .
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί λαϊκοί αναπαύονται σε τέτοιους ιερείς γι αυτό ισχυρίζονται ότι αναπαύονται στην τοποθέτηση της Εκκλησίας, η οποία τοποθέτηση είναι η πολιτική στάση πέντε ανθρώπων μέσα στη Σύνοδο συνήθως. Τους απαλλάσσει από το να σκέφτονται. Και όχι αυτό δεν είναι παράλληλο της εκκλησιαστικής υπακοής στα μοναστήρια. Έχει καταντήσει ασφυκτικό ψεμα αυτο το οποιο ολα τα ξεπλένει και τα αγιάζει!Αλλο υπακοή σε μια διοικητική εγκύκλιο ή στον γεροντα για τους μοναχους άλλο διαμόρφωση γνώμης και ελευθερία συνείδησης. Οποιος έχει ελευθερία γνώμης σέβεται συνήθως και την Αλήθεια. Οποιος περιμένει να σκεφτούν γι αυτον οι άλλοι είναι φτερό στον άνεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου